💢نسخه شناسی و فقه 💠 ملاک جواز نظر به اهل ذمه 🔻« لِأَنَّهُمْ إِذَا نُهُوا لَا يَنْتَهُونَ » قانوناً یا عصیاناً ؟ اهل ذمه در آن زمان حجاب نداشتند و این برایشان مجاز بود و از ائمه (ع) پرسیدند که آیا ما می توانیم به موهای آنها نگاه کنیم؟ روایت اهل ذمه را وسائل آورده که روایت سکونی است و به پیامبر (ص) هم نسبت داده است که این باب اول است. یک باب دیگر را وسائل جدا کرده و دوم آورده که «جواز نظر به شعور اهل البوادی» است و دارد که «لِأَنَّهُمْ إِذَا نُهُوا لَا يَنْتَهُونَ». یعنی وسائل دو استثنا فهمیده که یکی برای اهل ذمه است و یکی برای روستا نشینان است. ظاهر این عبارت، علت است و منشاء شد که فقها به این فکر افتادند که این استثناء شامل هر دو مورد می شود. برخی فقها از موی سر به کل بدن هم تسری داده اند و منشا آن کار صاحب وسائل است. در کافی دارد که «لَا بَأْسَ‏ بِالنَّظَرِ إِلَى رُءُوسِ أَهْلِ التِّهَامَةِ وَ الْأَعْرَابِ وَ أَهْلِ السَّوَادِ وَ الْعُلُوجِ » مرحوم صدوق همین حدیث را با همین سند آورده است و قید «مِنْ أَهْلِ الذِّمَّةِ » دارد، یعنی مراد از اعراب و اهل بوادی همان اهل ذمه است. درنتیجه این، دو باب نیست و یک باب است. هرچند کافی ادق است ولی اگر مرحوم صدوق با عنایت روایتی را آورد، درواقع به غلط بودن روایت کافی اشعار دارد. بنابراین «لِأَنَّهُمْ إِذَا نُهُوا لَا يَنْتَهُونَ» یعنی اگر شما به اهل ذمه گفتی مویت را بپوشان می گوید: قانون به من اجازه داده است. لذا «لِأَنَّهُمْ إِذَا نُهُوا لَا يَنْتَهُونَ» یعنی قانوناً نه عصیاناً. 🔸[روایت کافی] عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبَّادِ بْنِ صُهَيْبٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏ لَا بَأْسَ‏ بِالنَّظَرِ إِلَى رُءُوسِ أَهْلِ التِّهَامَةِ وَ الْأَعْرَابِ وَ أَهْلِ السَّوَادِ وَ الْعُلُوجِ لِأَنَّهُمْ إِذَا نُهُوا لَا يَنْتَهُونَ قَالَ وَ الْمَجْنُونَةِ وَ الْمَغْلُوبَةِ عَلَى عَقْلِهَا وَ لَا بَأْسَ‏ بِالنَّظَرِ إِلَى شَعْرِهَا وَ جَسَدِهَا مَا لَمْ يَتَعَمَّدْ ذَلِكَ. 🔸[روایت مرحوم صدوق] رَوَى الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبَّادِ بْنِ صُهَيْبٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ‏ لَا بَأْسَ‏ بِالنَّظَرِ إِلَى شُعُورِ نِسَاءِ أَهْلِ تِهَامَةَ وَ الْأَعْرَابِ وَ أَهْلِ الْبَوَادِي‏ مِنْ أَهْلِ الذِّمَّةِ وَ الْعُلُوجِ لِأَنَّهُنَّ إِذَا نُهِينَ لَا يَنْتَهِينَ قَالَ وَ الْمَجْنُونَةُ الْمَغْلُوبَةُ لَا بَأْسَ بِالنَّظَرِ إِلَى شَعْرِهَا وَ جَسَدِهَا مَا لَمْ يَتَعَمَّدْ ذَلِك‏ 📚خارج فقه ، سه شنبه 12 دی 1396 🏠@ostadmadadi

جلسه چهل و ششم (کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 ادامه بحث اختلاف مصادر اختلاف متون، برخی کلیات حدیثی، بحث از روایت عبد الله بن سنان در باب بلوغ جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی #فقه_الحدیث #نقد_متن_حدیث 🏠@ostadmadadi

جلسه چهل و هفتم (کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 ادامه بحث روایت عبد الله بن سنان، بحث پیرامون رابطه فهرست شیخ و نجاشی، بررسی ترجمه آدم بن المتوکل، بحث تعارض روایتی در باب صلاة المسافر بخاطر اختلاف متن جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی #فقه_الحدیث #نقد_متن_حدیث 🏠@ostadmadadi

جلسه چهل و هشتم (کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 بازسازی نسخ اولیه مصادر حدیثی، نمونه کتاب الحج معاویه بن عمار جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی #فقه_الحدیث #نقد_متن_حدیث 🏠@ostadmadadi

جلسه چهل و نهم (کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 ادامه بحث کتاب معاویه بن عمار، بحث احادیث مدرَج، نمونه کتاب عمار بن موسی، بحث نقل به معنا و نقل به مضمون جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی #فقه_الحدیث #نقد_متن_حدیث 🏠@ostadmadadi

جلسه پنجاهم (کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 بحث نقل به معنا، مورد روایات و بحث استصحاب، بحث روایت زرارة در شک نماز جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی #فقه_الحدیث #نقد_متن_حدیث 🏠@ostadmadadi

جلسه پنجاه و یکم (کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 ادامه بحث از احادیث لا ینقض الیقین بالشک، بحث استصحاب و تفاوت با قواعد مشابه جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی #فقه_الحدیث #نقد_متن_حدیث 🏠@ostadmadadi

جلسه پنجاه و دوم (کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 تعبد و متن حدیث، کاربرد خاص تعابیر منفی در احادیث فقهی، بحث حدیث رفع، بحث حدیث لا ضرار جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی #فقه_الحدیث #نقد_متن_حدیث 🏠@ostadmadadi

جلسه پنجاه و سوم (کم حجم) 🎙 آیة الله سید احمد مددی الموسوی 🔰 نقل به مضمون، بحث روایات جواز بیع کلب غیر صید، مسئله اقوال فقها در کتب فقهی جلسات آیة الله سید احمد مددی الموسوی #فقه_الحدیث #نقد_متن_حدیث 🏠@ostadmadadi

‏در باب صوم ماه رمضان سه گونه تکلیف در قرآن وجود دارد: 1. کسی که سالم و شاهد ‏است: «فَمَنْ شَهِدَ مِنْکمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ».(البقرة: ١٨٥) 2. کسی که مریض یا مسافر است: «وَمَنْ کانَ ‏مَرِيضًا أَوْ عَلَی سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ»، (البقرة: ١٨٥) یعنی تکلیف مسافر، در ایام دیگر است و این ‏غیر از «قضای روزه» است. امر به قضا نیست، اساساً تکلیفش خارج رمضان است. 3. کسی که مطیق ‏است: «وَعَلَی الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْکينٍ». (البقرة: ١٨٤) بنابراین وظیفه مطیق، فدیه است نه ‏قضا یا کفاره. فدیه یعنی بدل و با کفاره متفاوت است. ‏ مقصود از «الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ» کسانی است که طاقت و تحمل روزه ندارند. در زبان عربی گاه معانی ‏مختلف با هیأت افاده می‌شود. در آیۀ مبارکۀ «وَعَلَی الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْکينٍ» گفته شده: ‏‏«همزه (در هیئت باب «اِفعال») برای سلب و ازاله آمده است» و حرف متینی است. «یَطیقون» یعنی ‏تحمل می‌کنند و «یُطیقون» یعنی نمی‌توانند تحمل کنند، مثل پیرمرد اگر روزه بگیرد توانش تمام و ‏طاقتش سلب می‌شود. فدیه، کفاره نیست. کفاره برای گناه است و این گناه نکرده است. لذا وظیفۀ زن ‏حامل و مرضعه ابتداءً کفاره نیست، فدیه است.‎ 🏠@ostadmadadi

💢 تحلیل روایات یونس 🔸عنوان «قوت غالب» در زکات فطره 🔈 بخشی از جلسات نقد متن حدیث ، جلسه پنجم 🏠@ostadmadadi

سلام علیکم امروز حضرت استاد برای درمان کسالت عفونت مچ پا در بیمارستان ایت الله گلپایگانی بستری شدند. برای شفای عاجل و کامل ایشان دعا کنید و سوره حمد قرائت بفرمایید. 🏠@mahadalemamalmahdi 🏠@ostadmadadi

عیادت استاد میرباقری از آیت الله مددی 🏠@ostadmadadi

سلام علیکم حضرت استاد بعد از انجام درمان اولیه در بیمارستان ایت الله گلپایگانی قم با دستور پزشک معالج برای درمان تکمیلی کسالت عفونت مچ پا به بیمارستان بقیه الله تهران منتقل شدند التماس دعا

🔻عیادت از آیت الله سید احمد مددی 🔹عیادت حجت الاسلام و المسلمین سید رضا تقوی مشاور ریاست جمهور در امور روحانیت، از آیت الله سید احمد مددی در یکی از بیمارستان های تهران 🔹در این دیدار حجت الاسلام و المسلمین تقوی با آرزوی سلامتی برای آیت الله مددی، از خداوند متعال توفیقات روزافزون این استاد برجستۀ حوزه علمیه قم را خواستار شدند ☫ مــرکز ارتـبــاطات دولـت و روحـــانیــت 🆔 @ertebatatehowzavi

💠 عصر امام صادق علیه السلام از سال 114 تا 121-120 کوفه آرام است و بعد، قیام زید انجام می شود و در کوفه مساله قیام مطرح شد که برخی گفتند: باید ‏قیام کرد و بنی امیه را از بین برد و تا سال 132 که بنی عباس آمدند کوفه نا آرام است و عده ای زیدی شدند و بعد برخی ‏از زید برگشتند و برخی مثل ابوالجارود برنگشتند و تا زمان امام هفتم بودند و برنگشتند. اکثر یمنی های فعلی جارودی اند. ‏از 132 که انقلاب پیروز شد و بنی عباس آمدند، اول کار بنی عباس به امام صادق (ع) کاری نداشتند. بعد از آمدن بنی ‏عباس، بنی امیه را تصفیه کردند و سفاح یعنی خون ریز و او بنی امیه را کشت و امام صادق (ع) تا 136 با سفاح بودند و ‏بعد منصور آمد که داخلی ها را کشت و ابوحنیفه و امام صادق (ع) را کشت. ‏ بنابراین حیات امام صادق (ع) چهار دوره مختلف داشته است که شرایط کوفه متفاوت بوده است:‏ اول: از 114 تا 121 که کوفه آرام است. دوم: از 121 تا 132 که قیام زید است. سوم: از 132 تا 136 که دوران سفاح ‏است که بنی امیه را از بین برد و به ابومسلم و امام صادق کاری نداشت. چهارم: از 136 تا 148 که دوران منصور است که ‏تصفیه داخلی کرد و اینکه ایشان رئیس مذهب شده به خاطر حفظ مذهب در این دورانهای مختلف است.‏ از سال 114 که شروع امامت امام صادق (ع) است تا سال 132 که 18 سال است امام صادق (ع) معاصر با بنی امیه اند. ‏امام صادق از سال 114 تا 132 چند نفر از بنی امیه را درک کردند و تا 136 سفاح را درک کردند و بقیه اش را با منصور ‏دوانیقی بودند و از این جهت در میان ائمه بی نظیر اند که دو حکومت بنی امیه و بنی عباس را درک کردند. ‏ منصور، امام صادق (ع) و ابوحنیفه و ابومسلم و... را کشت. او به دنبال عبدالله محض بود و محمد و ابراهیم و... را نیز کشت. ‏خود منصور در قیام ابراهیم بود ولی بعداً او را کشت و ابراهیم با او جنگ کرد و نزدیک خیمه او رسید و می شد او را ‏بکشد. امام صادق (علیه السلام)، خود منصور دوانیقی را از اوصیای خودشان معرفی کردند، در حالیکه هیچ امامی با خلیفه ‏ی زمانش آن کار را نکرد، این نشان می دهد که تقیه موردی بوده است.‏ حیره 17 کیلومتری نجف است و الان بزرگ شده است و کوفه را با آجرهای حیره ساختند. حضرت صادق (ع) مدت ‏کوتاهی کوفه بودند و بعد به حیره برده شدند. نجف هم ده کیلومتر با کوفه فاصله دارد و البته الان وصل شده است، ‏ابوالعباس سفاح در حیره بود و ابراهیم بن امام که بنا بود خلیفه شود کشته شد و منصور مرکز خلافت را از کوفه به بغداد ‏منتقل کرد و در زمان سفاح مدت کوتاهی (حدود شاید ده روز) امام صادق (ع) در کوفه بودند و لذا حتی یکسال یا چند ‏ماه بودن امام صادق (ع) در کوفه معلوم نیست و آنچه اصحاب ما نقل کردند از این سفرها نیست و در این سفرها نقل ‏روایت و... نبوده است. زیارت عاشورا و دعای علقمه و زیارت امیر المومنین که حضرت صادق (ع) خواندند و امثالهم برای ‏این سفرهاست که صفوان جمّال نقل کرده است. جمّال یعنی من یکری جمالاً، کسی که جمل کرایه می دهد. در برخی ‏روایات صفوان است که در خدمت امام بوده است و خودش هم ثقه است. ‏ کشف رسمی قبر امام علی (ع) در زمان امام صادق (ع) است و از آن زمان علنی شده است. ‏📚 جزوه تاریخ سیاسی ائمه علیهم السلام 🏠@ostadmadadi

💠 وحی، محیط بر همه شئون بشری امور اجتماعی می بایست بر محور وحی تعریف شود. وحی می گوید چه روزی عید است.... 🏠@ostadmadadi

💢 نظام مالیاتی اسلام چهارشنبه - ۹ خرداد ۱۴۰۳ 🏠@ostadmadadi

💢 نظام مالیاتی اسلام ۲ زکات مال التجاره چهارشنبه - ۹ خرداد ۱۴۰۳ 🏠@ostadmadadi

💢 پرسش و پاسخ حضرت استاد سیداحمد مددی ❇️ تقویم ماه و سال نزد عرب و یهود 🏠@ostadmadadi

عکس قدیمی از حضرت استاد در مکه به همراه آیات سید محمدتقی مدرسی، آصفی و سید کاظم حائری 🏠@ostadmadadi

🏠@ostadmadadi

💢سه روش اعتبار سنجی سند در بیان استاد مددی یک منهج، منهج رجالی است، همین که الآن علمای ما دارند مثل آقای خویی و دیگران. یک منهج، منهج فهرستی است که عده‌ای از قدماء داشتند، روی کتب حساب می‌کردند. یک منهج هم ما اسمش را گذاشتیم منهج مشایخی. این در حوزه‌های ما توضیح داده نشده. 🔹در این منهج فقط روی مشایخ شخص کار می‌کردند، بقیه‌ی سند را نگاه نمی‌کردند. نکته‌ای نداشت بقیه‌ی سند. آنها از استاد شخص، بقیه را دیگر حکمش را در می‌آوردند. مثلا می‌آمدند در حوزه‌های ما مثلا این آقا پیش فلان و فلان درس خوانده، این فلان و فلان خوب نبودند، بقیه خوب بودند، اینها فقیه بودند درست، این پیش فلان فلان رفته اصلا فقیه نبودند ملا نبودند... 🔸این یک منهجی است خودش که اصطلاحش را بنده گذاشتم برایش. البته این منهج مِن حیث المجموع زیرمجموعه‌ی منهج فهرستی قرار می‌گیرد، لکن این خودش یک منهجی است منهج مشایخی. می‌آمدند روی مشایخ حساب می‌کردند. چون می‌گفتند این مرحوم ابن ولید را از کجا گرفته؟ از این استادش، این استادش این کار را کرده، این استادش این کار را کرده، لذا به جای اینکه روی خود سند یکی یکی حساب بکنند، این را روی حساب کردن منهج اهل سنت بوده، که اسمش الان منهج رجالی است. الان رجالی امروز اینجوری نوشته شده است. 🔹کراراً عرض کردم یکی از مشکلات ما، مثلا آقای خویی وقتی می‌خواهد یک حدیث را صحیح بداند، روی منهج رجالی صحیح می‌داند. خوب دقت بکنید. اما این که فرض کنید ابن ولید یک حدیث را صحیح می‌داند، نه اینکه روی منهج رجالی، روی منهج فهرستی یا روی منهج مشایخی، لذا اگر ابن الولید گفت این حدیث صحیح است، ایشان می‌گوید پس معنایش این است که تمام رجال ثقاتند! و حال آنکه نه! اصلا منهج دو تا است. اشتباهی که پیش آمده آن عبارت کامل الزیارات همین منشأ اشتباه شده است. این عبارتی که پیش آمده استثناء ابن ولید هم همین است. استثناء ابن الولید منهج مشایخی است. 🔻 منهج مشایخی نزد نجاشی رحمه‌الله 🔸این منهج مشایخی، معمول بوده. نجاشی در ترجمه‌ی أبوالمفضّل، تصریح می‌کند که این آقا ضعیف بوده و از ایشان من زیاد شنیدم «ورأیتُ جُلّ اصحابنا یغمزونه ویضعّفونه... ثمّ توقّفتُ عن الروایة عنه إلاّ بواسطة بینی وبینه» از او روایت نمی‌کنم مگر این که یک واسطه‌ای باشد. 🔹بعضی خیال کردند که واسطه مربوط به دوران استقامتش، دیدم یکی نوشته یعنی ایّام استقامت! نخیر! مراد از واسطه، مشایخ است. یعنی من از خود این آقا نقل نمی‌کنم، اما اگر یکی از مشایخ از او نقل کرد قبول می‌کنم. این منهج مشایخی است. این منهج نزد خود نجاشی هم معمول بوده. 🔸استثناء ابن الولید نیز روی منهج مشایخی است. ایشان رفته فقط روی استاد، و این طبیعی هم بوده، چرا؟ چون مرحوم محمد بن احمد ساکن قم بوده، درست شد؟ آثاری که برایش شمردند از کوفه است، منهج مشایخی می‌گوید این آثار از کوفه چطور دست تو رسید؟ سهل بن زیاد آورده، قابل اعتماد نیست، فلان بن فلان آورده قابل اعتماد، مشایخ را این جور حساب کردند/ درس خارج فقه - ۹۵/۲/۶ 🆔 https://eitaa.com/ijtihad

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام به مناسبت فرا رسیدن ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام مجلس روضه و سوگواری طبق سنوات گذشته برقرار می باشد. زمان : شنبه ۲۹ ذی الحجه ۱۴۰۳/۴/۱۶ الی چهارشنبه ۱۱ محرم الحرام ۱۴۰۳/۴/۲۷ ساعت : ۲۰:۴۰ الی ۲۱:۳۰ مکان : سالاریه فلکه میثم اقاقیا ۴ پلاک ۱۰۱ مددی 🏠@ostadmadadi