eitaa logo
پرسمان اعتقادی
41.3هزار دنبال‌کننده
9.2هزار عکس
4.4هزار ویدیو
68 فایل
🔹تبلیغ ⬅️ کانون تبلیغاتی قاصدک @ghaasedak
مشاهده در ایتا
دانلود
استقامت و پایداری امام صادق(ع)، اصل اسلام را حفظ کرد/ توصیه های امام صادق(ع) در اداره امور اخلاقی و اجتماعی مسلمین ◽️ به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: قوام مکتب تشیع با پایه ‌ریزی بنیادین و مستحکم صادق آل محمد (علیه السلام) و پدر بزرگوارشان شکل گرفت و شیعیان و پیروان ایشان مفتخر به شاگردی این مکتب و آن هم در محضر مفسران وحی الهی ‌اند. تنها بر تشکیل حوزه علمیه و بیان حکم فقهی بسنده نکردند بلکه ایشان با ملحدان از یک سو و با مشرکان و با امویان و عباسیان از سوی دیگر به مبارزه برخواستند و ضمن معرفی نظام اسلامی با این نظام را حفظ کردند. ▫️ حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در سخنانی با اشاره به این مطلب به تشریح پاره ای از ویژگی های علمی و عملی آن امام همام پرداختند و بیان داشتند: وجود مبارک امام صادق (سلام الله علیه) که ماست، مشابه همان کار و برنامه ای را که رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة والثناء) در زمان خود انجام داد، بر عهده داشته است. وجود مبارک رسول گرامی (صل الله علیه وآله و سلّم) کرد، هم مشکلات محلّی و ملّی را و هم مشکلات منطقه ‌ای را و هم مشکلات جهانی را حل کرد. همان مشکلی که وجود مبارک پیامبر داشت و مشکل‌گشایی که به دست رسالت رسول اکرم انجام شد، همان مشکل در زمان امام صادق (سلام الله علیه) بود و همان مشکل ‌گشایی به دست امام صادق (سلام الله علیه) صورت گرفت. معظم له با اشاره گستردگی مردم در زمان امام ششم علیه السلام اظهار داشتند: مشکلات اعتقادی مردم حجاز، مجاوران حجاز و جهان معاصر در ابتدای بعثت پیامبر اسلام، الحاد ، شرک و مشوبیت اعتقادی و مانند آن بود؛ در عصر امام صادق(سلام الله علیه) هم همین مشکلات محلّی و ملّی از یک سو، منطقه‌ ای از سوی دیگر و بین‌المللی از سوی سوم وجود داشت. ▫️ معظم له در ادامه با اشاره به برخی از توصیه های امام صادق(ع) در اداره امور اخلاقی و اجتماعی مسلمین خاطرنشان کردند: از وجود مبارک امام صادق (سلام الله علیه) سؤال کردند که اینکه شما فرمودید خدای سبحان همه کارها را در اختیار بشر قرار داد «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ‏ إِلَی‏ الْمُؤْمِنِ‏ أُمُورَهُ‏ کُلَّهَا وَ لَمْ یفَوِّضْ إِلَیهِ أَنْ یذِلَّ نَفْسَهُ» یعنی چه؟ ایشان فرمودند: خدا به افراد اجازه نداد که خودشان را ذلیل و فرومایه کنند. اگر چیزی را امضا کنند که ذلّت ملت در اوست، در حالی که دولت و ملّت و رهبری امت با این کار مخالف‌ هستند، بر اساس همین منش است؛ این مکتب امام صادق است که دارد کشور را اداره می‌کند. فرمود آن تعهّد، آن کنوانسیون، آن میثاق، آن پیمان و آن کاری که باعث ذلّت یک مملکت است را انجام ندهید، خدا چنین کاری را اجازه نداده است. ▫️ ایشان با اشاره به پاسخ امام ششم به سوالی در خصوص معنای «ذلت» تصریح داشتند: از حضرت سؤال کردند انسان خودش را ذلیل کند یعنی چه؟ فرمود آبروی انسان برای انسان نیست. انسان کاری بکند که «مسلوب ‌الحیثیه» شود این شخص معصیت کرده است! به ما گفتند آبرو، است؛ مثل جان، بعد فرمود راه آبروریزی و یکی از مصادیق آبروریزی و یکی از مصادیق ذلّت نفس که حرام است این است که انسان سِمتی را قبول کند که نتواند آن را اداره کند. اگر شما می ‌بینید در کشوری کسی سِمتی دارد و نمی ‌تواند آن را اداره کند این کار می‌ شود . لینک مطلب: http://news.esra.ir/ https://b2n.ir/y56691 📚 درس اخلاق تاریخ: 1393/05/30 🔰 @p_eteghadi 🔰
💠 ناطق حقایق ▫️ این نحوه برداشت را غیر از کسی نقل نکرده است؛ حضرت فرمود شما به این فکر هستید که خدا را با چیز دیگر بشناسید؟ خدا که شاهد است چیز دیگر غایب است، مگر غایب را وسیله برای شناخت حاضر قرار می دهند؟! فرمودند اگر کسی نزد شما حاضر باشد، اوّل او را می بینید، بعد به اوصاف او پی می برید؛ اوّل خود شخص را می بینید، بعد به اندام او، به چهره او، به رنگ او پی می برید، بعد وقتی حرف می زند به علم او و وقتی که عمل می کند به وصف او پی می برید؛ وصف او، علم او، اندام او بعد از شهود خود اوست. وصف مشهود یعنی کسی که حاضر است، بعد از شهود اوست؛ ولی اگر کسی غایب بود، اوّل اسم و وصف هست، اسم او را آدم می بیند وصف او را می بیند، بعدها بر او تطبیق می کند و خود شخص را می شناسد. پس اگر معروف ما غایب باشد، اوّل اسم است و وصف، بعد خود شخص؛ اگر حاضر باشد، اوّل خود شخص است، بعد اسم و وصف. ▫️ وجود مبارک در ذیل همان آیه سوره مبارکه «یوسف» استدلال می کند، می گوید برادران یوسف، او را دیدند، این آقا را دیدند اما نمی دانستند که یوسف است، این شخص را دیدند، «أنت» را دیدند و از «أنت» پی به یوسف بردند: ﴿أَ ءِنَّكَ لَأَنتَ یوسُفُ﴾؛ یعنی اوّل شخص را دیدند، بعد به اسم پی بردند؛ نگفتند یوسف تو هستی، بلکه گفتند تو یوسف هستی؟! فرمود بله من یوسف هستم. این تعبیری است که ما مرتّب می خوانیم و می گوییم؛ ولی هرگز در ذهن ما این‌طور نمی آید. وجود مبارک امام صادق از همین تعبیر آیه شریفه که «أنت» را بر یوسف مقدم داشت که اوّل انسان «أنت» را می شناسد، بعد اسم و وصف را می شناسد، گفت چون یوسف حاضر بود و برادران او را دیدند، اوّل او را دیدند و بعد به اسم و وصف او پی بردند، بعد او گفت بله من یوسف هستم. ▫️ فرمود در هم همین طور است؛ خدا چون شاهد است، اوّل خدا را می بینید، بعد «الله» را، بعد «رحمان» را، بعد «حکیم» را، بعد «علیم» را بعد «قدیر» را می شناسید؛ اوّل او را می بینید، بعد به اسمای حسنای او پی می برید! «إِنَّ مَعْرِفَةَ عَینِ الشَّاهِد» قبل از معرفت اسم و وصف اوست «كَمَا قَالُوا لِیوسُفَ‏ ﴿إِنَّكَ لَأَنْتَ یوسُف﴾‏». این همان است که احکام فقهی را برای ما بیان می کند! این جزء است؛ حتماً به این آیه، به ذیل این آیه و به روایتی که در ذیل این آیه است مراجعه کنید، ببینید که طرز استدلال را اینها چطور بیان می کنند! این یک امام صادق (سلام الله علیه) می خواهد که بگوید چون «أنت» قبل از یوسف ذکر شد؛ یعنی کسی که حاضر هست، اوّل خود او را باید شناخت، ما نمی دانیم که اسم و وصف او چیست، بعد به اسم و وصف او پی می بریم، چه اینکه برادران یوسف اوّل یوسف را شناختند، بعد به اسم او پی بردند. فرمود ما خدا را اوّل باید بشناسیم و ببینیم، بعد «الله» را، بعد «رحمان» را و بعد «رحیم» را! «إِنَّ مَعْرِفَةَ عَینِ الشَّاهِد» قبل از معرفت اسم و وصف اوست؛ اما معرفت غایب بعد از معرفت اسم و وصف اوست.! آپارات: https://aparat.com/v/HKaej 📚 سوره مبارکه جاثیه جلسه 6 🔰 @p_eteghadi 🔰
💠 حریم اقتدار 🔸 ذیل آیه ﴿خُذُوا ما آتَیناكُمْ بِقُوَّةٍ﴾ از وجود مبارك سؤال كردند كه «أَقُوَّةٌ فِی الْأَبْدَانِ أَمْ قُوَّةٌ فِی الْقُلُوبِ»؛ یعنی اینكه خدا فرمود: ﴿خُذُوا ما آتَیناكُمْ بِقُوَّةٍ﴾، همان خطابی است كه به یحیای زاهدی كه جنگجو نیست می‌ دهد یا وسیع ‌تر از آن است؟ فرمود وسیع ‌تر از آن است! 🔸 حكومتی نداشت؛ نه داوود گونه بود نه سلیمان ‌گونه؛ نه جنگی داشت نه رهبری انقلاب را به عهده داشت. قرآن می فرماید به یحیی گفتیم: ﴿یا یحْیی‏ خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ﴾؛ اما به شما می ‌گوییم هم كار یحیی را بكنید و هم كار داوود را؛ اگر ﴿قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ﴾، شما هم كار داوود را بكنید که ﴿وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ﴾ و هم كار یحیی را بكنید كه با قوّه بگیرید. وقتی از حضرت سؤال كردند: «أَ قُوَّةٌ فِی الْأَبْدَانِ أَمْ قُوَّةٌ فِی الْقُلُوبِ»، حضرت فرمود: «فِیهِمَا جَمِیعاً». 🔸 بنابراین ـ دولت و ملت و سراسر مملكت ـ این است كه این معارف الهی را یحیی ‌گونه بگیریم كه ﴿یا یحْیی‏ خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ﴾؛ هم كار یحیی را باید انجام بدهیم که ﴿یا یحْیی‏ خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ﴾ و هم كار داوود را باید انجام بدهیم که ﴿قَتَلَ داوُدُ جالُوتَ﴾؛ اینها كارهای ماست. این ﴿وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ﴾ هم به كار دارد هم به كار دارد هم به كار دارد هم به كار دارد، تا این ملت به حدی از نصاب برسد كه ﴿وَ لْیجِدُوا فیكُمْ غِلْظَةً﴾ باشد. 📚 سوره مبارکه فصلت جلسه 16 تاریخ: 1394/01/31 ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌🔰 @p_eteghadi 🔰