#انزوا_طلبی_در_اسلام 🤔#پرسش ❔یکی از اشکالاتی که تنی چند از اساتید دانشگاه های غربی به بنده گرفته اند این است که اسلام آیینی #انزوایی است و پیروان خود را از حضور در اجتماع نهی می کند در حالی که حضور در اجتماع ضرورتی اجتناب ناپذیر است ❗️براستی پاسخ این تضاد در آموزه های اسلام و واقعیت خارجی در چیست ❕ 💠#پاسخ💠 👌انسان موجودى است اجتماعى، و تنها در سايه اجتماع مى ‏تواند به اهداف والاى خود دست يابد، مشكلات خود را آسان‏تر مرتفع كند، و به سعادت مطلوب سريع‏تر برسد. ❕گوشه‏ گيرى و انزوا طلبى نه با فطرت انسان سازگار است و نه با روح تعليمات اسلام، بلكه اجتماع گرايى، روح تمام تعليمات اسلام است از عبادات به صورت دسته‏ #جمعى انجام مى‏ شود گرفته تا مسائل مربوط به حقوق بشر و حكومت اسلامى، و امر به معروف و نهى از منكر و اجراى حدود و احقاق حقوق و تعاون در برّ و تقوا و مانند آن ، اسلام دست خدا را با جماعت مى‏ داند (يَدُ اللَّهِ مَعَ الْجَماعَة) و جداشدن از صفوف مسلمين را سبب نفوذ شيطان شمرده‏ است . 👌پیامبر گرامی فرمود ؛ « اى مردم ، بر شما است كه از جماعت جدا نشويد، و از جدايى و پراكندگى بپرهيزيد» 📚کنزالعمال ج 1 ص 206 👌 علی علیه السلام فرمود ؛ « دست خدا بر سر جماعت است، هنگامى كه يكى از آنها از جمعيت جدا شود (و به انزوا روى آورد) شيطان او را مى‏ ربايد، همان گونه كه گرگ گوسفند جدا شده از گلّه را مى ‏ربايد». 📚نهج البلاغه خطبه 127 ❕در برابر روايات بالا، رواياتى در منابع حديث آمده است كه نشان مى‏ دهد انزواطلبى مطلوب و دقيقاً در تضاد با روايات و بحث‏هاى سابق است، از جمله: ❕ در حديثى از پيغمبر اكرم مى‏ خوانيم: «الْعُزْلَةُ عِبادَةٌ؛ گوشه ‏گيرى عبادت است». 📚میزان الحکمه ج 3 ح 12884 👌در حديث ديگرى از امام اميرالمؤمنين عليه السلام آمده است ؛ «مَنْ انْفَرَدَ عَنِ النَّاسِ انَسَ بِاللَّهِ سُبْحانَهُ؛ كسى كه از مردم جدا شود، با خدا انس مى ‏گيرد». 📚شرح غرر الحکم ج 5 ص 33 ❕امام صادق علیه السلام فرمود ؛ « اگر بتوانى كه از خانه ‏ات بيرون نروى چنين كن، زيرا هنگامى كه بيرون نروى غيبت نخواهى كرد، و دروغ نخواهى گفت و حسد نمى‏ ورزى و ريا نمى ‏كنى و تصنع و مداهنه نخواهى كرد». 📚الکافی ج 8 ص 128 ❕ولى با دقت به خوبى ثابت مى ‏شود كه مسأله عزلت و گوشه ‏گيرى در يك سلسله شرايط خاص اجتماعى، و به صورت استثنايى توصيه شده است. در مورد اصحاب كهف مى ‏دانيم كه آنها در يك جامعه كافر و بى ‏بندوبار گرفتار شده بودند و به جرم ايمانشان به خدا، تحت تعقيب بودند، و چاره ‏اى جز فرار از شهر و ديار و پناه بردن به كوه و غار نداشتند. ❕بديهى است اين شرايط براى هر كس در هر زمان حاصل شود، چاره ‏اى جز هجرت و عزلت نيست، اما اين اصل يك اصل اساسى محسوب نمى‏ شود بلكه يك استثناء مربوط به شرايط خاص است. ❕در حديثى كه از امير المؤمنين على عليه السلام سلامت دين را در عزلت مى ‏داند كه مربوط به جايى است كه معاشرت با مردم به راستى دين انسان را به خطر بيفكند. 👌گاه بعضى از افراد شرايط خاصى دارند، و بسيار آسيب‏ پذير و ضعيف در برابر مظاهر فسادند، ممكن است به اين گونه افراد توصيه شود، كمتر در اجتماعات ظاهر شوند. آنها شبيه افراد بسيار ضعيف المزاجى هستند كه اگر در اجتماعات حاضر شوند به زودى مزاج آنها انواع بيمارى‏ها را به خود جذب مى‏ كند، ممكن است طبيب به چنين شخصى دستور دهد كمتر در اجتماع ظاهر شود. امروز معمول است هنگامى كه هوا بيش از حد آلوده مى‏ شود، به افراد ضعيف مانند كودكان و پيرمردان و بيماران قلبى و تنفّسى توصيه مى ‏شود در خانه بمانند. ❕بديهى است هيچ يك از اينها يك اصل كلى نيست، بلكه مربوط به شرايط خاص اجتماعى است، يا شرايط خاص فرد است، بنابراين نبايد آن را به همگان و در هر زمان و مكان توصيه كرد. 👌اگر مى‏بينيم امام صادق عليه السلام به يكى از يارانش مى‏ فرمايد اگر مى‏توانى از خانه ‏ات بيرون نروى چنين كن، چرا كه از غيبت و دروغ و حسد و ريا و ظاهرسازى و مداهنه نجات خواهى يافت، حتماً يا شرايط جامعه در آن زمان چنين ايجاب مى ‏كرده و يا آن فرد، فرد آسيب ‏پذير و ضعيفى بوده است. ❕همه اينها استثنائاتى است كه در برابر اصل كلى اجتماعى بودن انسان قابل قبول است. 📚اخلاق در قرآن ج 3 ص 459 #پرسمان_اعتقادی 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁