⚠️ *کمترین نتیجه توهین به علما در همین دنیا چیست؟*
✍️ *آیت الله بهجت:*👇
ائمۀ ما علیهم‌السلام به علما و فقها و راویان احادیث احترام می‌گذاشتند؛ ولی ما بی‌حرمتی می‌کنیم، بدگویی می‌کنیم و…؛ غافل از اینکه کمترین سزای بی‌احترامی به آنها، بلاهایی است که در این دنیا بر انسان وارد می‌شود؛ از قبیل کوتاهی عمر، سوء عاقبت و…
زمانی، شخصی با صاحب جواهر به مجادله پرداخت؛ صاحب‌جواهر به او نفرین کرد و خطاب به امیرالمؤمنین علیه‌السلام عرض کرد و فرمود: اگر غَرَض این شخص از این مجادله، مطلب دیگری است، از نجف بیرونش کن! و آن آقا مجبور شد پانزده سال در جای دیگر با دربه‌دری اقامت کند.
شاید بعضی از اهل علم گمان کنند که اگر علما و اهل علم همدیگر را تنقیص کنند، اشکال ندارد، ولی چنین نیست؛ بلکه خطر خرده‌گرفتن بر اهل علم، بیشتر از ایراد و اعتراض به دیگران است؛ لذا انسان حتی در موارد تشخیص عدم اهلیت علما باید احتیاط کند؛ زیرا تنقیص علما خیلی مشکل است.
منبع: کتاب در محضر بهجت، ج۳، ص۲۶۳
#علامه_مصباح
🔰 @p_eteghadi 🔰
⭕️سوال
❓آیا اثبات وجود خدا در قرآن آمده و به صورت صریح بیان شده است؟
🔹وجود خدا مهم‌ترین موضوع در مباحث اعتقادی است که براهین متعددی برای اثبات وجود خداوند در کتب کلامی و فلسفی طرح و بحث شده است.
🔷از نکات قابل‌توجه اینکه با مراجعه به قرآن مشاهده می‌کنیم پیرامون این موضوع، مباحث مستقل و جداگانه‌ای مطرح نشده و درواقع به نظر می‌رسد به‌صورت مستقیم به اثبات وجود خدا پرداخته نشده است و نسبت به مسئله توحید، تعداد کمتری از آیات به آن پرداخته‌اند.
🔸راز نپرداختن به اثبات وجود خدا در قرآن
🔹سوالی که به ذهن می‌رسد و جا دارد موردتوجه واقع شود، راز نپرداختن به این مسئله بسیار مهم در قرآن کریم است. به نظر می‌رسد قـرآن، مسئله وجـود خداوند را اصل مسلم و قطعی دانسته و به تعبیری پیش‌فرض گرفته و اصلاً در اين مقام برنيامده که به‌صورت استدلال، با مقدمات روشن و جداگانه، ادله‌ای برای اثبات وجود خداوند بیاورد، بلکه در مواردی در ضمن مباحث دیگر به اثبات وجود خداونـد پرداختـه است.
🔹علامه مصباح يزدی رضوان‌الله علیه، فیلسوف و اندیشمند قرآنی ضمن اشاره به اثبات غیرمستقیم خداوند در قرآن می‌فرمایند: «ممكن است قرآن كريم مستقيماً درصدد اثبات وجود خداوند برنیامده باشد يا به اين جهت كه وجود خدا را قريب به بديهی و بی‌نیازی از استدلال دانسته، يا به اين جهت كه با منكر قابل‌توجهی مواجه نبوده و طرح آن را كه ممكن است موجب وسوسه شود، خلاف حكمت دانسته است؛ ولی به‌هرحال می‌توان از بيانات قرآن، استدلالی را برای اين مطلب به دست آورد و حتی بعيد نيست كه خود قرآن هم به‌طور غيرمستقيم به اين استدلالات توجه داشته باشد».[1]
🔹دیگر اندیشمند بزرگ قرآنی، آیت‌الله جوادی آملی نیز می‌فرمایند: «تمامی مباحثی كه در قرآن كريم درباره خداوند سبحان مطرح شده است، درباره اسماء حسنی و صفات عليای حضرت حق است».[2]
🔸البته باید توجه نمود که توجه به صفات و اسمای الهی سبب نشده قرآن به‌صورت غیرمستقیم نیز به اثبات خدا توجهی نشده باشد؛ «گرچه هستی اصل مبدأ در بسياری از آيات قرآنی، مفروغ عنه و مسلّم گرفته‌شده، لكن چنين نيست كه قرآن هیچ‌گاه به آن نپرداخته باشد؛ بلكه در برخی از آيات به اين اصل توجه شده است؛ بنابراين، در قرآن كمتر به‌طور مستقيم به مسئله اثبات صانع پرداخته‌شده است».[3]
📝پی نوشت:
[1]. علامه مصباح یزدی، محمدتقی، خداشناسی (معارف قرآن1)، نشر موسسه آموزشی و پژوهشی امام‌خمینی ره، ص34.
[2]. استاد جوادی آملی، عبدالله، شناخت‌شناسی در قرآن، انتشارات اسلامی، ص136.
[3]. همو، تفسیر موضوعی، نشر اسراء، ج2، ص126.
📎 #مباحث_خداشناسی
📎 #خداشناسی_هجده
📎 #علامه_مصباح
🔰 @p_eteghadi 🔰
💢 رابطه دنیا و آخرت
💠 دنیا و آخرت دو بخش از زندگی انسان است که با هم ارتباط دارند. این‌جا باید کاشت، آن‌جا باید درو کرد و برداشت. اگر کسی این‌جا نکارد، در آخرت محصولی نخواهد داشت. بنابراین رابطه بین این دو حیات، رابطه مقدمه و ذی‌المقدمه، ابزار و کار، و رابطه کار و پاداش است.
🔻 اگر این‌جا کاری انجام نگیرد، پاداشی نخواهد بود. اگر کسی دغدغه‌اش را صَرف این‌جا کند و کاری نکند که برای آن‌جا مفید باشد، چیزی جز آتش در انتظار او نیست؛ «أوْلَـئِكَ الَّذِینَ لَیْسَ لَهُمْ فِی الآخِرَةِ إِلاَّ النَّارُ؛ [هود، 16]» اینان کسانی هستند که در آخرت، سهمی جز آتش برای آنان نیست.
🔹 اگر کمابیش بین این دو جمع کرده باشد، راهی برای نجاتش پیدا می‌شود ولی در عین حال کسانی می‌توانند در هر دو حیات خوشبخت باشند؛ همان‌گونه که می‌توانند در هر دو بدبخت باشند.
✍️ بیانات علّامه مصباح یزدی در درس اخلاق ماه مبارک رمضان 1396 هـ.ش، جلسه دهم.
📎 #علامه_مصباح
🔰 @p_eteghadi 🔰