🔶 مباهته، سنت خردمندانه و عادلانه اسلام یکی از کُنِشگران رسانه‌ایِ نوزرتشتی، مدتی پیش مورد هجمه‌ ناجوانمردانه‌ برخی از جریاناتِ به ظاهر انقلابی‌، قرار گرفت. این شخصیت نوزرتشتی، در پاسخ، تهمت‌هایی شرم‌آور به اهل بیت علیهم‌السلام وارد کرد و در پایان مدعی شد که مسلمان‌ها بر اساس قوانین خود، #مباهته کردند و علیه منِ زرتشتی دروغ‌ پراکنی کردند. ☑️ پاسخ به این نوزرتشتی: این شخص، معنی مُباهته را متوجه نشده؛ پس سخنی نادرست به زبان آورد. او گمان کرد که «مُباهته» به معنی تهمت زدن است. در حالی‌که چنین نیست. در روایتی از رسول الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله آمده: «إِذَا رَأَيْتُمْ أَهْلَ الرَّيْبِ وَ الْبِدَعِ مِنْ بَعْدِي فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ وَ أَكْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ وَ الْقَوْلَ فِيهِمْ وَ الْوَقِيعَةَ وَ بَاهِتُوهُمْ كَيْلَا يَطْمَعُوا فِي الْفَسَادِ فِي الْإِسْلَامِ وَ يَحْذَرَهُمُ النَّاسُ وَ لَا يَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ يَكْتُبِ اللَّهُ لَكُمْ بِذَلِكَ الْحَسَنَاتِ وَ يَرْفَعْ لَكُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِي الْآخِرَةِ. ترجمه: هر گاه پس از من، اهل تهمت و بدعت را ديديد، بيزارى خود را از آنها آشكار كنيد، و بسيار به آنها دشنام دهيد و درباره ایشان بدگویی کنید و آنها را با برهان و دليل، متحیّر كنيد كه نتوانند با فساد، در اسلام طمع كنند. تا مردم از آنها دورى كنند و بدعت‌هاى آنها را ياد نگيرند، و خداوند در برابر اين كار براى شما حسنات بنويسد و درجات شما را در آخرت بالا برد.» 📚 محمد بن یعقوب کُلَینی، الکافی، تهران: دار الکتب الاسلامیة، ۱۴۰۷ هجری قمری، ج ۲، ص ۳۷۵. در این حدیث، عبارت 👈🏻 باهِتُوهُمْ 👉🏻 را می‌بینیم که به معنی مُباهته است. بَاهِتُوهُمْ از ماده «بهت» به معنی تحیّر و شگفتی است. شهید بزرگوار استاد مطهری فرمودند که اولاً این حدیث درباره اهل بدعت است. یعنی کسانی که در دین دست می‌برند و با دروغ و حیله، تعالیم پیامبران را تحریف می‌کنند. ثانیاً معنای حدیث، دروغ بستن و تهمت زدن به این بدعتگذاران نیست. بلکه مفهومش، آن‌چنان استدلال و سخن گفتنی است که بدعتگذار، مبهوت و متحیّر بماند. 📚 مرتضی مطهری، سیری در سیره نبوی، تهران: انتشارات صدرا، ۱۳۸۷، صص ۱۱۲-۱۱۴. هم در قرآن و هم در احادیث مختلف از اهل بیت علیهم السلام تهمت زدن منع شده است، چراکه تهمت دنیا و آخرت انسان را ویران می‌کند. پس محال است که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و پیشوایان راستین، کسی را به تهمت زدن تشویق کنند. آن عبارت «و بسيار به آنها دشنام دهيد» هم به معنیِ دُشنامِ سزا است. نه ناسزا. توضیح اینکه دُشنام، دو گونه است. یک گونه، سِزا (یعنی به حق)، مثلا به کسی که دزد است بگوییم دزد، یا به کسی که خیانت کرده بگوییم خائن، در این صورت به او دشنام داده‌ایم، اما حرف ناحق نزده‌ایم. پس این می‌شود سِزا. اما دُشنامِ ناسِزا یعنی دشنامی که به حق نباشد. "نا" سِزا باشد. حضرات معصومین علیهم‌السلام، در صدها حدیث از ناسزا گفتن منع کردند و از مجموع روایات چنین بر می‌آید که منظور از دشنام در این حدیث، سِزا است. 🔘 این شخص نو زرتشتی، رُطَب می‌خورد و مَنعِ رُطَب می‌کند. می‌گوید مسلمانان به من تهمت زدند، پس انسان‌های بدی هستند. اما خودش در تهمت زدن به قرآن و پیامبر و ائمه، از هیچ تلاشی دریغ نکرده و نمی‌کند. ‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌🔰 @p_eteghadi 🔰