۳. نوعی عبادت: بلند كردن دست‌ها به هنگام دعا ، خود نوعی عبادت است که خداوند متعال ، مردم را مكلّف به آن نموده است ، مانند : توجّه كردن در نماز به سوى كعبه ، ركوع، سجود و... مخالفت برخى با بالا بردن دست به سوى آسمان به هنگام دعا با استناد به اين كه اين كار، نوعى جسم دانستن خداوند و اشاره به اوست، بيهوده و نادرست است؛ زیرا حقيقت تمامى عبادتهاى بدنى نشان دادن حالت قلبى ودرونی واظهار حقایق متعالی در قالب جسم است كه اين وضع در نماز، روزه، حج و عبادات ديگر با اجزاء و شرايط آنها به خوبى روشن است. دعا نیز که نوعی عبادت می‌باشد، عبارت است از مجسم ساختن توجه قلبى و درخواست باطنى، به صورت درخواست ظاهرى كه ما افراد بشر در بين خود داريم، برابر پروردگارمان آن حالتى را مى‏گيريم كه يك انسان فقير در برابر توانگرى والا به خود مى‏گيرد و دست خود را مقابل او دراز نموده، گردن خود را كج مى‏كند و با حالت ذلت و تضرع حاجت خود را سؤال‏ مى‏كند؛ بنابراین بلند کردن دست به هنگام دعا نوعى عبادت است كه مکلف آن حالت قلبی و درونی خود را نشان می‌دهد.6 ۴. سنت نبوی وامر الهی: بلند كردن دست به هنگام دعا ، سنّت نبوى می‌باشد و پيامبر خدا از پيروان خود ، خواسته است كه چنين عمل كنند. امام صادق علیه السلام این شیوه نیایش را امر الهی دانسته و می‌فرمود: خداوند متعال امر فرموده به دوستان و بندگان خود که دست ها را به سوی عرش دراز کنند؛ زیرا عرش الهی، معدن رزق، محل اصلی روزی و رحمت خدا به سوی بندگان است.7 از این رو رسول گرامی اسلام با صراحت بسیار می‌فرمود: «وَارفَعوا اَیدیکُم بالدّعا؛ دستانتان را برای دعا بالا ببرید.»8 امام حسن علیه السلام نیزدر روایتی فرموده كه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم هنگام دعا دستهایش را بسوی آسمان بالا می‌بُرد.9 نتیجه: بلند کردن دست‌ها به طرف آسمان یکی از آداب دعا است که رعایت آنها تاثیر بسزایی در اجابت دعا دارد و برای آن حکمت خاصی با توجه به روایات اهل بیت علیهم السلام بیان می‌شود: １. آسمان معدن رزق و روزی است. ２. دعا کردن اظهار خضوع و تذلل در پیشگاه خدا است؛ انسان به هنگام اظهار خضوع یا تسلیم، مقابل شخص یا چیزى، دستهاى خود را بلند مى کند. ３. بلند كردن دست‌ها به هنگام دعا ، خود نوعی عبادت است. ４. بلند کردن دست‌ها، سنت پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم و امر الهی بوده است. منبع: http://www.pasokhbesoalat.ir/ 🔰 @p_eteghadi 🔰

سوال: #ولایت_و_امامت ⁉️ آیا کسانی که ولایت و امامت ائمه علیهم السلام را قبول ندارند جهنمی می شوند؟ 🔰 @p_eteghadi 🔰

#خطبه_غدیریه ✨ ای مردم، نسل هر پیامبری از صلب خود او هستند ولی نسل من از صلب امیرالمؤمنین علی است. 📆 ۴ روز تا روز موعود♥️ 🔰 @p_eteghadi 🔰

⭕️ #حدیث_روز 🔸امام هادی (ع): 🔹مسخره کردن (و بذله گویی) دیگران، تفریح سفیهان و کار جاهلان است. (بحارالانوار، ج. ۷۵، ص. ۳۶۹) 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔴کانال دکتر خیر اندیش افتتاح شد از همه هموطنان عزیز میخوام با عضویت درکانال طب نبوی، سلامتی خود و عزیزانتان را تضمین کنید💯💯 زیر نظر شاگردانشان با درمان باور نکردنی همه ی بیماری ها از جمله سرطان، دیابت، زانودرد، دیسک کمر، کبد چرب، سرماخوردگی، بیماری های قلبی، زنانه، در کمترین زمان ممکن، همگی در👇👇 اینم لینک عضویتش بدو ظرفیت محدود هست زود پاک می کنم 👇👇👇 همراه با فروشگاه ارگانیک: https://eitaa.com/joinchat/2571108372Ca7619bb916 فروشگاه مجازی طب نبوی:👇 https://eitaa.com/joinchat/1878851605C6418abbd2d

لوح | پرسش و پاسخ مهدوی ➕ آیا خود امام زمان مایل و منتظر ظهور است؟🤔 #پرسش‌_و_پاسخ‌_مهدوی بخش۱۹ 🔰 @p_eteghadi 🔰

⁉️سؤال: چرا هدف خداوند از خلقت انسان عبودیت است؟ خدا که به عبادت انسان نیازی ندارد. 👇👇👇👇

✅پاسخ: در پاسخ به این سوال ذکر چند نکته ضروری به نظر می‌رسد: 1. هر فاعلی از انجام افعالش غرض و هدفی دارد . قطعا خداوند هم از خلقت انسان هدفی داشته است و جهان را از روی بطالت و عبث خلق نکرده است. در آیات مختلف، هدف از خلقت انسان و همچنین خلقت آسمان و زمین و ...ذکر شده است1، اما در سوره مبارکه ذاریات هدف از خلقت انسان عبادت معرفی شده است. «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُون؛ من جنّ و انس را نيافريدم جز براى اينكه عبادتم کنند».‏(ذاریات/56) 2. هر فاعل هدفمندی فعلش را به هدفی انجام می‌دهد تا به وسیله آن هدف نیازی از نیاز هایش برآورده شود یا نقص و کمبودش برطرف گردد و به عبارت دیگر غرض از فعل، رسیدن به کمال یا از بین بردن نقص برای فاعل است، اما تردیدی نیست که خداوند به انسان و عبادت او نیازی ندارد؛ زیرا به دلیل عقلی خداوند کمال مطلق و بی نیاز مطلق است؛ پس اصلا نقص و نیازی ندارد تا بخواهد آن را برطرف کند و فاقد کمالی نیست تا آن را به دست بیاورد. دلایل نقلی هم موید این مطلب است. «فإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌ‏ عَنِ الْعالَمِين ‏؛خداوند از همه جهانيان بى‏نياز است‏».(آل عمران/97)و نیز«یا أَیُّهَا النّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ إِلَى اللّهِ وَ اللّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ؛ ای مردم شما نیازمند خدا هستید و خداوند بی نیاز و مهربان است»(فاطر/15). 3. به دلیل این که فعل بی غرض، لغو و عبث بوده و خداوند بری از انجام چنین فعلی است و از طرف دیگر غرض افعال الهی رسیدن به کمال و رفع نقص در ذات الهی نیست؛ معلوم می‌شود غرض از افعال الهی را باید در بیرون ذات الهی دانست؛ به عبارت دیگر منفعت فعل الهی شامل حال خودش نمی‌شود، بلکه شامل فعلش می‌گردد. پس منفعت عبادت (هدف الهی از خلقت) شامل حال انسان می‌شود.2 4. حقیقت عبادت چیست که هدف فعل الهی شمرده شده است؟ آیا فقط اعمال عملی و بدنی مانند نماز و روزه و ... عبادت است یا حقیقتی مافوق اینهاست؟ از تحلیل واژه عبودیت وبررسی کلمه عبد در لغت عرب به دست می‌آید که عبد به کسی گفته می‌شود که به مولای خود کاملا تعلق داشته و از خود اراده‌ای نداشته و خواست و اراده‌اش تابع خواست و اراده مولایش باشد. پس عبودیت اظهار آخرین درجه خضوع در برابر معبود است. بنابراین عبودیت اوج تکامل یک انسان و قرب او به خداست و نهایت تسلیم در برابر ذات پاک اوست و عبودیت کامل، آن است که انسان جز به معبود واقعی؛ یعنی کمال مطلق نیندیشد و جز در راه او گام بر ندارد. 5. هدف از خلقت انسان عبودیت اوست تا به این وسیله به بالاترین کمال وجودی نائل شود. نتیجه: 1. افعال خداوند هدفمند است، لغو وعبث نیست. 2. در آیات قرآن یکی از اهداف خلقت انسان عبودیت معرفی شده است. 3. خداوند بی نیاز مطلق است و هدف فعل، رفع نیاز از او نیست. 4. غرض از خلقت عبودیت است که نفعش به خود انسان بر می‌گردد. 5. عبودیت حقیقی؛ یعنی رسیدن به کمال مطلق و تسلیم محض بودن در برابر او که همان قرب الهی است. 6. خداوند انسان را خلق کرد تا او را به کمال شایسته خود برساند و در این راه هم مصداق کمال و هم راه رسیدن به آن کمال را برای انسان مشخص کرد. انسان با اختیار خود می تواند این مسیر را انتخاب کرده و با عبادت پروردگار خودش به کمال مطلوب و شایسته خویش برسد. 7. خدا نیازی به عبادت انسان ندارد و عبادت را برای آن قرار داد تا انسانها به جایگاه والای خود و کرامتشان برسند و از آن بهره‌مند شده و لذت ببرند و به این وسیله بالاترین حد کمال را به دست آورد. منبع: http://www.pasokhbesoalat.ir/ 🔰 @p_eteghadi 🔰

⁉️سؤال: روایاتی که تحت عنوان طینت وارد شده، دلالت دارد بر اینکه شقاوت و سعادت انسان از بدو خلقت، همراه اوست و خداوند به سعادت و شقاوت او از ابتدا عالم است در حالیکه این مسأله با اختیار انسان منافات داشته و موهم جبر است. 👇👇👇👇

✅پاسخ: در پاسخ به این سوال، توجه به نکات زیر لازم است: 1- واژه طینت از طین به معنای خاک مخلوط با آب؛ یعنی گِل گرفته شده است؛ به دلیل آن که طین(گِل)، ماده اولیه آفرینش انسان بوده طینت، به معنای خلقت و جبلت بر او اطلاق می‌شود1. 2- روایات فوق در مقام بیان اقتضائات و زمینه‌هایی است که در شکل‌گیری طینت انسان از بدو تولد موثر است نه اینکه علت تامه بوده و موجب سعادت و شقاوت حتمی او گردد؛ بر این اساس برخی افراد از طینتی خلق شده‌اند که آن طینت اقتضا دارد جهت خیر در آنها تقویت شود، مانند فرزندی که از پدر و مادر صالحی به دنیا آمده است. در مقابل، برخی افراد از طینتی هستند که جهت شر درآنها تقویت می‌شود، مانند فر زندی که از طریق نامشروع بوجود آمده است. به این ترتیب اقتضای گناه در او بیشتر است، اما در هیچ یک از آن دو به حد جبر نمی‌رسد.2 3- علم خداوند به طینت، دخالتی در خوب و بد شدن ندارد، بلکه خداوند از پیش می‌دانسته چه کسانی با اختیار خویش راه خوب را و چه کسانی راه بد را انتخاب خواهند کرد. بر این اساس با علم خویش دسته اول از طینت خوب و دوم از طینت بد آفرید؛ بنابراین، طینت ظرفی است که با اختیار و انتخاب خود انسان، خوب یا بد می‌شود و علم الهی در تحقق این خوبی و بدی تاثیری ندارد.3 به عبارت دیگر می‌توان گفت: انسان‌ها بر اساس قضای الهی به دو دسته سعید و شقی تقسیم می‌شوند؛ اما اینکه چه کسانی از سعداء و چه کسانی از اشقیاء هستند، مربوط به اعمال اختیاری خود آنها است. به تعبیری قضاء الهی در اول خلقت مشروط به اقتضائات بود، اما در مرحله تحقق خارجی، زمانی آن امر مشروط، حتمی می‌شود که پای افعال اختیاری انسان به میان آید؛ زیرا این افعال اختیاری هستند که سعادت و شقاوت یا هدایت و ضلالت را موجب می‌شوند.4 نتیجه: 1- آنچه به عنوان طینت خوب و بد در روایات ذکر شده حاکی از اقتضائات و زمینه‌هاست که منافی اختیار انسان نمی‌باشند. 2- بنابر علم پیشین الهی خداوند می‌داند که هر کس با اختیارش سعادت را برای خویش رقم می‌زند یا شقاوت را. منبع: http://www.pasokhbesoalat.ir/ 🔰 @p_eteghadi 🔰

⁉️سؤال: هدف و راز آفرينش انسان چه بوده است؟ 👇👇👇👇

✅پاسخ: پرسش از هدف و فلسفه خلقت انسان از اساسي‌ترين سؤالاتي است که براي نوع بشر مطرح بوده و کمتر انساني است که با آن مواجه نشده باشد. از نظر عقلی و فلسفی به کاربردن واژه «هدف» درباره خداوند به معناي هدف در افعال انسان نيست که براي رسيدن به سود و منفعت انجام مي‌گيرند؛ زیرا اين گونه هدفداري در موجودات ناقص و نيازمندي مانند انسان است که براي رفع نقص و رسيدن به کمالي که ندارند، هدفي را در نظر مي گيرند. خداوند که انسان را آفرید نه از آن جهت بود که خود به کمال برسد و یا منفعت و سودی عاید او شود؛ زیرا وقتی خداوند کمال مطلق است، نقصی ندارد که بخواهد به واسطه موجودی آن را برطرف کند؛ بنابراین خداوند منزه از هدف است، گرچه فعل او هدف دارد و هدف فعل غیر از هدف فاعل است؛ در نتیجه خداوند فعل خود را به هدف می‌رساند و خود هدف کل است. به همین جهت هدف خداوند در خلقت انسان به خود انسان باز می‌گردد و آن اینکه انسان را به کمال برساند و انسان صفات الهی را بروز و ظهور دهد و خلیفه خدا گردد و به عبارت دیگرخلقت، تجلی صفات خدا است؛ یعنی چون خدا خلّاق و فیّاض است، موجودات را می‌آفریند و ایجاد می‌کند. این سخن در میان عرفا به تعبیر دیگری گفته شده: «خداوند که موجودی سراسر خیر و کمال و منزه از هر نقص و نیاز است، هدفی جز خیر و کمال ندارد؛ در نتیجه خداوند، خودش را که عین کمال است، دوست دارد و مخلوقاتش را که ناشی از این ذات کامل اند، دوست دارد و این حب ذاتی، سبب خلقت و آفرینش انسان و هر موجود دیگری است.1 چنان که در حدیث قدسی آمده: «کُنتُ کَنزاً مَخفِياً فَأحبَبتُ أن اُعرَف فَخَلَقتُ الخَلقَ لِکَی اُعرَف؛ من گنج پنهانی بودم که دوست داشتم آشکار شوم(شناخته شوم)، پس مخلوقات را آفریدم تا مرا بشناسند. »2 در نتیجه هر موجودی، جلوه‌ای از اسما و صفات الهی است، برای مثال گل، جلوه لطافت خدا؛ کوه، جلوه صلابت خدا؛ آسمان، جلوه رفعت خدا و خورشید، جلوه‌ای از نور اوست. همه عالم به گونه‌ای او را نشان می‌دهند؛ همانند آیینه‌ای که صاحب صورت را نشان می‌دهد و انسان که خلیفه خداست همه اسما و صفات الهی را نشان می‌دهد. حال این سؤال مطرح است که هدف و راز آفرينش انسان چه بوده است؟ در قرآن آیات متعددی به هدف خلقت انسان پرداخته‌اند که عبارتند از: 1-آزمودن انسان: «وَ هُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَ كانَ عَرْشُهُ عَلَى الْماءِ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً...؛ او كسى است كه آسمانها و زمين را در شش روز [شش دوران‏] آفريد و عرش (حكومت) او، بر آب قرار داشت (بخاطر اين آفريد) تا شما را بيازمايد كه كداميك عملتان بهتر است!» (هود/7) 2-رسيدن به رحمت الهي: «وَ لَوْ شاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً واحِدَةً وَ لا يَزالُونَ مُخْتَلِفِينَ إِلاَّ مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَ لِذلِكَ خَلَقَهُمْ...؛ اگر پروردگارت می‌خواست، همه مردم را يك امت قرارمی‌داد؛ ولى پيوسته مختلف خواهند بود مگر كسانى كه پروردگارت به ايشان رحمت آورده و براى رحمت خلقشان كرده است.» (هود/118 و 119) 3-پرستش و بندگي خدا: «ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ؛ من جن و انس را نيافريدم؛ مگر براى اينكه عبادتم كنند.» (ذاریات/56) 4-شناخت خداوند: «اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ وَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحاطَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عِلْماً؛ خداوند كسى است كه هفت آسمان را آفريد و از زمين نيز همانند آن‏را فرمان او در ميان آنها پيوسته نازل مى‏‌شود تا بدانيد كه خداوند بر هرچيز توانا است و علم او به همه‏چيز احاطه دارد.» (طلاق/12) لازم به ذکر است که همه موارد ياد شده، هدف نهايي و اساسي خلقت انسان نيستند، بلکه برخي در طول برخي ديگر قرار دارند و نسبت به اهداف برتر، مقدمه، وسيله و هدف متوسط و نسبي‌اند. به اين صورت که آزمودن انسان هدف ابتدايي است تا زمينه‌هاي انتخاب راه صحيح زندگي و گسترش خداپرستي در جامعه فراهم شود. انسان درطی زندگی با آزمون‌های بسیاری مواجه می‌شود و به این شناخت دست پیدا می‌کند که پناه و معبودی جز خدا ندارد.3 تحقق عبادت و اطاعت از خدا هدف متوسط خلقت است که مقدمه‌ای برای رسيدن به هدف نهايي است. در نهایت هدف عالي خلقت انسان، رسيدن به آخرين مراتب کمال؛ يعني قرب و رضوان الهي است.4 اين همان بيان متکلمان است که می‌گويند: «هدف خداوند به فعلش برمی‌گردد که همان جود بر بندگان است». نتیجه: 1- هدف ابتدايي خلقت، آزمایش انسان‌ها است؛ تحقق عبادت و اطاعت خدا از اهداف متوسط است که مقدمه رسيدن به هدف نهايي خلقت انسان و رسيدن به آخرين مراتب کمال؛ يعني قرب و رضوان الهي است. 👇👇👇👇

2- در بيان متکلمان: «هدف خلقت خداوند به فعل او برمی گردد که همان جود بر بندگان است.» 3- در نظر حکما هدف خلقت، تجلی یافتن صفات الهی است. 4- در نظر عرفا حبّ ذاتي، سبب خلقت و آفرينش خداوند است. منبع: http://www.pasokhbesoalat.ir/ 🔰 @p_eteghadi 🔰

⁉️سؤال: اینکه گفته می‌شود که حضرت حوا از دنده چپ حضرت آدم یا از اضافی گل او آفریده شده، آیا صحیح است؟چرا؟ 👇👇👇👇

✅پاسخ: آفرینش حوا از بدن حضرت آدم علیه السلام مثلا از دنده چپ او، اعتقاد باطلی است که به واسطه برخی روایات اسرائیلیات1 در میان مسلمین رواج یافته است؛ همچنین از تحریفاتی است که به کتاب تورات نسبت داده شده است.2 در حالی که قرآن کریم می‌فرماید :«خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها؛ او شما را از نفس واحدى آفريد و همسرش را از او خلق كرد. » (زمر/6) براساس این آیه، حقیقت همه انسان‌ها یکی است و با تمام تنوعی که در خُلق و خو، استعدادها و صفات دارند، ریشه همه آن‌ها به حضرت آدم علیه السلام باز می‌گردد. همچنین از ادامه آیه «وَ خَلَقَ مِنْها زَوْجَها» فهمیده می‌شود که همسر آدم علیه السلام نیز از جنس او بوده است؛ نه اینکه از جنس اجنّه یا ملائکه باشد.3 در برخی تفاسیر شیعه4 دلایل زیر را برای درستی این ادعا می‌آورند: 1ـ در آیاتی همچون آيه 21 سوره روم: «وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَيْها؛ از نشانه‏هاى قدرت خدا اين است كه همسران شما را از جنس شما قرار داد تا به وسيله آن‌ها آرامش بيابيد.» و آيه 72 سوره نحل:« وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً؛ خداوند همسران شما را از جنس شما قرار داد.» کلمه «أنفسکم؛ خودتان» به کار رفته است؛ یعنی زن و مرد از یک حقیقت آفریده شده‌اند؛ نه این‌که زن از جسم و بدن مرد خلق شده باشد. 2ـ بر اساس روایات صحیح، آفرینش حوا از دنده چپ آدم به کلی رد می‌شود، مانند اینکه؛ از زرارة بن اعیَن نقل شده از امام صادق علیه‌السلام در مورد چگونگی آفرینش حوا سؤال کردند و به ایشان گفتند افرادی معتقدند پروردگار، حوا را از پایین‌ترین استخوان‌های دنده سمت چپ آدم خلق کرد. امام در پاسخ فرمود: «خداوند از این کار، پاک و منزه است، آیا فردی که چنین اعتقادی دارد، بر این پندار است که خداوند، توانایی آن را نداشته تا همسری برای آدم بیافریند که از دنده‌های او نباشد، تا این ابهام برای یاوه‌گویان ایجاد نشود که آدم با قسمتی از بدن خودش ازدواج کرد(؟!) این چه باوری است که برخی بدان معتقدند(؟!) پروردگار، خودش بین ما و ایشان قضاوت کند».5 نتیجه: 1ـ بنابر دلایل صحیح، زن از بدن مرد خلق نشده است، بلکه هر دو از یک حقیقت هستند. 2ـ روایاتی که خلقت زن را از دنده چپ مرد معرفی کرده است، سند صحیحی نداشته و از اسرائیلیات هستند. منبع: http://www.pasokhbesoalat.ir/ 🔰 @p_eteghadi 🔰

💢🎥 مومن به چه کسانی می گویند؟ آیا فقط شیعیان مومن هستند و به بهشت می روند؟ 🔰 @p_eteghadi 🔰

#خطبه_غدیریه ✨ ای مردم، خداوند دین شما را با امامت او کامل نمود، پس هر کس اقتدا نکند به او و به کسانی که جانشین او از فرزندان من و از نسل او هستند تا روز قیامت و روز رفتن به پیشگاه خداوند عزوجل، چنین کسانی اعمالشان در دنیا و آخرت از بین رفته و در آتش دائمی خواهند بود. عذاب از آنان تخفیف نمی‏‌یابد و به آنها مهلت داده نمی‏‌شود. 📆 ۳ روز تا روز موعود♥️ 🔰 @p_eteghadi 🔰

💠 حدیث روز 💠 ❇️ أمیرالمؤمنین(ع) در کلام رسول خوبی‌ها 🔻 رسول‌خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله خطاب به أميرالمؤمنين(علیه‌السلام): أنت أول من آمن بي وأنت أول من يصافحني يوم القيامة وأنت الصديق الأكبر وأنت الفاروق الذي يفرق بين الحق والباطل وأنت يعسوب المسلمين والمال يعسوب الكفار 🔅 تو #اولين كسي بودي كه به من ايمان آوردي و 🔅 اولين كسي هستي كه در روز قيامت با من مصافحه خواهي كرد. 🔅 تو صدّيق اكبر و فاروقي هستي كه حق را از باطل جدا می‌كني. 🔅 تو پيشواي مؤمنان و «مال» پيشواي كافران است. 📚 ينابيع المودة: ص 73 ‌ ‌ 🔰 @p_eteghadi 🔰

لوح | پرسش و پاسخ مهدوی ➕ آیا امام زمان،همه مسائل را،با شمشیر حل می‌کند؟🤔 #پرسش‌_و_پاسخ‌_مهدوی بخش۲۰ 🔰 @p_eteghadi 🔰

. | 📖 #معرفی_کتاب | 📗 فرهنگ نامه بصیرت 🔹این کتاب، در راستای تأکید مقام معظّم رهبری بر ضرورت تقویت «بصیرت» و بر اساس رهنمودهای جامع و سازنده قرآن و اهل بیت(ع)، تدوین یافته است. گامی کوچک در راه فرهنگ سازی «بصیرت» و زمینه سازی برای جامعه مهدوی . 🔺 واژه شناسی بصیرت، تعریف بصیرت، ارزش بصیرت، زیان های فقدان بصیرت و موانع بصیرت، از نگاه قرآن و حدیث 📋 مؤلف : محمد محمدی ری شهری، مترجم : حمیدرضا شیخی، قم، دارالحدیث، چاپ سوم، ۱۳۹۰، 164 صفحه، رقعی 🔰 @p_eteghadi 🔰

⁉️سؤال: عصمت چیست؟ 👇👇👇👇