#صالحین_حنانه #انسان_ایمان سلسله امتیازات اساسی انسان او را از سایر حیوانات متمایز می کند. بنابراین،انسان دارای دو زندگی است،زندگی مادی و زندگی فرهنگی.می خواهیم بدانیم چه رابطه ای بین زندگی حیوانی و زندگی فرهنگی انسان،بین انسانیت و حیوانیت او وجود دارد؟ امروزه جواب این سوال از دیدگاه جامعه شناسی مطرح می شود: آنچه مطرح می شود اینست آیا علم و فلسفه و ادب و دین و حقوق و اخلاق و هنر در هر دوره ای ،مظاهری از واقعیت های اقتصادی بوده و از خود به هیچ وجه اصالتی ندارد.این بحث وارد مباحث فلسفی شده و اینکه انسانیت انسان به هیچ وجه اصالت ندارد،تنها حیوانیتش اصالت دارد و بس.در این صورت ،هر "دید" ی یک گرایش خاص مادی را مطرح می کند و جز این نمیتواند باشد. حقیقت اینست که سیر تکامل انسان از حیوانیت شروع می شود و به سوی انسانیت تکامل میابد.حیوانیت انسان به منزله لانه و آشینه ایست که انسانیت او در آن رشد میابد.به میزانی که انسانیت رشد یابد ،بر سایر جنبه ها ،حاکم می شود. همانطور که میان روح و جسم رابطه متقابل وجود دارد ،میان روح جامعه و اندام آن یعنی نهاد های معنوی و نهاد های مادی آن چنین رابطه ای برقرار است.بشر در مجموع حرکات خود ،هم از نظر مادی و هم از نظر معنوی ،یک حرکت مسقیم روی خط صاف نیست ،ولی در مجموع یک حرکت پیشرو و تکاملی است.و به تدریج جنبه انسانی انسان بر اثر تکامل از محیط بیرونی،وارستگی میابد و وابستگی به عقده و ایمان پیدا می کند.بنابراین واقعیت انسانی هرچند همراه و در دامن تکامل مادی و حیوانی او رخ می نماید،به هیچ وجه انعکاس تکامل مادی او نیست. صالحین_شهید جلادتی_حنانه @p_hannane