⚫ در هر عصر و قرنی که باشی، اگر در وجود خودت #ولایت و حب علی(علیه‌السلام) را احساس کنی گریزی نداری از اینکه اهل #درد باشی. برای آن کس که علی و مرام و سیره‌اش را می‌شناسد همیشه بهانه‌ای برای درد و اَلَم هست. علوی باشی و آشنایت، فامیلت، مرد همسایه‌ات برای نان شب شرمنده زن و بچه‌اش باشد نمی‌توانی بی‌درد باشی. علوی باشی و کودکان کار را سر چهارراه‌ها ببینی نمی‌توانی بی‌درد باشی. علوی باشی و ۷۰ سال ظلمی که سگ‌های هار صهیونیست بر کودکان فلسطینی روا داشته‌اند را ببینی حق نداری اهل درد نباشی. محب علی باشی و کودک‌کشی کفتارهای سعودی در یمن را ببینی نمی‌توانی آه نکشی... چرا؟! با چه منطقی؟! چون علی می‌گفت اگر بشنوید خلخال از پای زن یهودی کشیده‌اند و از این غصه بمیرید، حق دارید. زن یهودی، آن هم خلخال کشیدن از پایش! اینها که مسلمان هستند و خواهر و برادر دینی و ایمانی‌ات. خلخال هم از پایشان نمی‌کشند، می‌زنند، می‌کشند، رنج فقر و گرسنگی می‌برند... . با علی که باشی گریزی از درد نداری. اصلا علی خودش مرد درد بود. علی از درد یتیمان کوفه خواب شب‌ها را بر خود حرام کرده بود. کوچه به کوچه می‌گشت تا دردی کم کند. علی سر در چاه می‌کرد تا انبوه دردهایش را در بی‌کسی و غربت برای چاه فریاد بزند. تلخ است اما بیایید خودمان را فریب ندهیم. با بی‌دردی نمی‌توان ادعای حب علی کرد. 🌐 @Paberehneh