پورمحمد: زندگی نامه شهید ابراهیم هادی : #برشی از کتاب سلام برابراهیم 🔻🔻🔻🔻🔻🔻🔻 ابراهیم در اول اردیبهشت سال 1336 در محله شهید سعیدی، حوالی میدان خراسان تهران به دنیا آمد. چهارمین فرزند و بزرگ‌ترین پسر خانواده بود. پدرش «مشهدی محمد حسین» که به او علاقه خاصی داشت، یک بقال ساده بود که در نوجوانیِ ابراهیم از دنیا رفت و بارمسئولیت خانواده بر دوش پسر نوجوان ماند و از آن جا بود که همچون مردان بزرگ، زندگی را پیش برد. با این‌همه، او در کنار درس و کار بیرون از خانه، به شکل جدی ورزش می کرد؛ ورزش باستانی و والیبال و کشتی. موفقیت‌های ورزشی اش باعث شده بود که مربی ها و آدم های دور و بر، ابراهیم را با لقب «پلنگ خفته» بشناسند. ابراهیم که از بنیان گذاران گروه چریکی شهید اندرزگو در جبهه گیلانغرب و ستاره ورزش کشتی کشورمان است، دوران دبستان را در مدرسه طالقانی و دبیرستان را در مدارس ابوریحان و کریم‌خان گذراند. او در سال ۵۵ توانست موفق به دریافت دیپلم ادبی شود. از همان سال‌های پایانی دبیرستان، مطالعات غیردرسی را نیز شروع کرد؛ حضور در «هیئت جوانان وحدت اسلامی» و شاگردی استادی مثل مرحوم علامه «محمدتقی جعفری» بسیار در رشد شخصیتی ابراهیم مؤثر بود. این شهید که در دوران پیروزی انقلاب شجاعت‌های بسیاری از خود نشان داد، بعد از انقلاب در بازار تهران، سازمان تربیت بدنی و سپس آموزش و پرورش مشغول به کار شد. در سال‌های دفاع مقدس، یکی از کارهای ابراهیم به واسطه قدرتِ بدنی اش، انتقال مجروحان و شهدا از منطقه به پشت جبهه بود. گاهی اوقات پیکرهای مطهر شهدا در ارتفاعات بازی‌دراز واقع در غرب کشور، بر شانه‌های ابراهیم می‌نشست تا به دست خانواده‌هایشان برسد. سرانجام ابراهیم، در عملیات والفجر مقدماتی، پنج روز به همراه بچه‌های گردان کمیل و حنظله در کانال‌های فکه مقاومت کرد اما تسلیم نشد و در ۲۲ بهمن سال ۶۱، تنهای تنها با خدا همراه شد و دیگر کسی او را ندید. این روزها در قطعه ۲۶ گلزار شهدای بهشت زهرا(س) یادبودی برای شهیدگمنام، ابراهیم هادی وجود دارد که خیلی‌ها کنجکاوانه سراغش می‌روند. شهیدی که برای بچه‌های جنوب شرق تهران و کسانی که اهل دل هستند، خیلی عزیز است و برای جوانانی که کتاب «سلام بر ابراهیم» را خواندند، حال و هوای دیگری دارد. دبیرستان علی بن موسی الرضاع