🔷به‌هم‌ریختگی اقتصاد کشور، ناشی از بی‌تدبیری است 🔷مذاکره پیشنهاد خردمندانه‌ای‌ نبود اما رأی آورد 💠چرا مردم بااینکه افراد باتقوا را خوب می‌دانند، مدیریت را به گرگ‌ها می‌سپارند؟ 🔵خیلی‌ها تصور می‌کنند مدیریت‌های کلان سیاسی ‌یک‌مقدار پدرسوختگی می‌خواهد! 💠مردم گمان می‌کنند دین در مدیریت حرفی ندارد، لذا ‌به‌سراغ غربی‌ها می‌روند 🔵مدیریت افراد باتقوا بسیار هوشمندانه است اما خیلی از مردم از درک آن عاجزند 💠در جامعه‌ای که رشد عقلی پیدا نکرده، خوبها تنها می‌مانند و رأی نمی‌آورند 🔵ما طلبه‌ها مقصریم که حرف‌های هوشمندانۀ دین در باب ادارۀ زندگی را تبیین نکردیم _____________________ #علیرضا_پناهیان 🔹در طول تاریخ، ضعف مدیران و مسئولان هر جامعه‌ای، از عوامل مهم در بدبختی مردم آن جامعه بوده است. بدبختی بشریت این است که شخصیت‌های معنوی و دینی را به‌عنوان «مدیر» و افراد باتدبیر، نمی‌شناسد. تصور عامۀ مردم نسبت به افراد باتقوا این‌گونه است که «او آدم خوبی است و پشت سرش نماز می‌خوانیم» اما در عمل، مدیریت را به‌دست گرگ‌ها می‌سپارند! 💠سؤال این است که مردم جامعۀ ما چگونه هستند؟ آیا مردم ما به فرد باتقواتر رأی می‌دهند؟ متأسفانه مردم گمان می‌کنند که دین‌داران، مدیریت بلد نیستند، فکر می‌کنند که دین با مدیریت ارتباطی ندارد، از این رو ترجیح می‌دهند مدیریت را به افرادِ کمتر دین‌دار بسپارند در نتیجه بدبخت می‌شوند. در اینجا صرفاً کشور خودمان مدنظر نیست؛ در همه‌جای دنیا همین‌گونه است. 🔹مردم وقتی به دین‌دارها و خوبان دین می‌رسند، فکر می‌کنند که اینها مدیریت بلد نیستند! چنانکه به علی‌بن‌ابیطالب(ع) گفتند: شما مدیریت بلد نیستید! درحالی‌که مدیریت افراد باتقوا بسیار هوشمندانه است و بسیاری از مردم از درک آن عاجزند، به‌همین دلیل در جامعه‌ای که رشد عقلی پیدا نکرده است، خوبها تنها می‌مانند و بدها رأی می‌آورند، در طول تاریخ، وضعیت غالباً همین‌طور بوده است. مردم در اثر بی‌بصیرتی و تبلیغات مسموم، معاویه را باهوش‌تر از امام علی(ع) می‌دانستند، چون قدرت تشخیص مدیریت هوشمندانۀ امام را نداشتند. 💠در کشور ما، مردم به کسی رأی دادند که پیشنهاد خردمندانه‌ای نداشت و گفت: «مذاکراه مشکلات را حل می‌کند» این پیشنهاد، هوشمندانه و خردمندانه نبود ولی با تصورات و برداشت مردم، جور در می‌آمد، لذا مردم به آن رأی دادند. پیشنهاد دیگر این بود که «مذاکره فایده‌ای برای مردم ندارد» این پیشنهاد با اینکه هوشمندانه‌تر بود اما از طرف مردم پذیرفته نشد و رأی نیاورد. خوشبختانه چندان طول نکشید که مفیدنبودن مذاکرات به اثبات رسید. 🔹هرکسی با تقواتر و دین‌دارتر باشد سیاست‌مدارتر است و برای اقتصاد جامعه نجات‌دهنده‌تر است. مدیریت ولایی، توأم با تقواست و مدیریت علوی، مدیریتی بسیار هوشمندانه است اما سطح درک مردم در طول تاریخ به‌قدری نبوده که پابه‌پای این مدیریت بیایند، به همین‌دلیل حضرت ولی‌عصر(ع) زمانی ظهور می‌کند که وقتی مدیریت ولایی و الهی خود را اعلام کرد، مردم بفهمند. در سیرۀ ائمه هدی(ع) هم می‌بینیم که امامان ما خیلی سریع برای حکومت اقدام نمی‌کردند بلکه منتظر فراهم‌شدن شرایط بودند تا اینکه مردم به ولیّ خدا اعتماد کنند. 🔹نجات اقتصاد کشور کار چه کسانی است؟ کار افراد باتقواتر است یا افراد بی‌تقواتر؟ چند نفر از مردم ما معتقدند که دین و تقوا راه نجات اقتصاد کشور است؟ مردم موقع انتخابات به تقوای افراد توجهی نمی‌کنند چون معتقدند «دین ربطی به فهم و مدیریت ندارد!» فکر می‌کنند دین یعنی فقط نمازخواندن، گریه و زاری و زیارت و... لذا تصور می‌کنند که مدیریت، مقوله‌ای جدای از دین است. 💠دین عقل انسان را رشد می‌دهد. اگر مردم کارها را به انسان کم‌دین و ضعیف‌الایمان بسپارید در واقع کار را به فرد ضعیف‌العقل سپرده‌اند که دائم خراب‌کاری می‌کند. مردم روزی به این رشد می‌رسند و به امام زمان(ع) حق خواهند داد که باتقواترین افراد را به‌عنوان وزرای خود انتخاب کند. مردم نیز می‌فهمند و درک می‌کنند که اگر کسی تقوا نداشته باشد عقل ندارد، اگر کسی ایمان نداشته باشد عقل درستی ندارد، اگر کسی دین نداشته باشد عقل ندارد که با آن مدیریت کند! مردم روزی این کلمات را به‌صورت بدیهی می‌فهمند، آن‌وقت می‌توان حکومت و دولت ایده‌آل داشت. 👈ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahian_text

👈ادامه مطلب پست قبل👇 🔹اقتصاد مملکت در اثر بی‌تدبیری این‌طور به‌هم ریخت. بی‌تدبیری یعنی بی‌دینی، چون دین تدبیر آدم را افزایش می‌دهد. دین که فقط نماز و روزه نیست! ظاهراً این تصور که «مدیریت‌های کلان سیاسی، یک‌مقدار پدرسوختگی می‌خواهد!» برای مردم ضرب‌المثل شده است، درحالی‌که این‌گونه نیست. مدیریت‌ به صفای باطن و عقل نیاز دارد نه‌ پدرسوختگی. 💠متأسفانه در طول تاریخ، مردم به کسانی که یک‌مقدار پدرسوختگی دارند، بیشتر اعتماد کردند تا کسانی که اصلاً در کارشان عیبی نیست؛ در واقع گرهِ کار در همین‌جاست. 🔹اینکه مردم بین سیاست‌ورزی و ایمان فاصله می‌گذارند، یکی از دلایلش ما طلبه‌ها هستیم، حوزه‌های علمیه نباید به این اشتباه دامن بزنند، وقتی دستورات دینی را در باب مدیریت، برای مردم توضیح ندهیم، مردم فکر می‌کنند که دین حرفی برای مدیریت ندارد، در نتیجه سراغ غربی‌ها می‌روند. در حالی‌که حرف‌های دین در باب اقتصاد و معیشت جامعه، بسیار دقیق و هوشمندانه است و متأسفانه عقل خیلی‌ها از درک آن عاجز است. 💠ما طلبه‌ها مقصر هستیم که حرف‌های بسیار هوشمندانۀ دینی را در باب اداره زندگی، به مردم نگفتیم، در نتیجه مردم می‌گویند «دین‌دارها مگر بلدند جامعه را اداره کنند!» مردم در طول تاریخ به اینکه «دین به انسان سیاست یاد می‌دهد» اعتماد نکرده‌اند و تقصیر طلبه‌ها و حوزه‌های علمیه هم است که بخش‌های سیاستی، اقتصادی و معیشتی دین را به مردم آموزش نداده‌اند. مثلاً اینکه دین مضاربه و سپرده‌کردن پول و سودگرفتن را نمی‌پسندد؛ اگر انسان پولش را به کسی یا به بانکی بسپارد و خودش بیکار بنشیند، به‌مرور باعث می‌شود که عقلش زائل شود. اهل‌بیت(ع) سفارش می‌کردند که خودتان با پولتان کار کنید. 🔹امیرالمؤمنین(ع) استخدام‌شدن را مذموم می‌شمارند و سفارش می‌کنند که «جوان تا می‌تواند نباید کارمند شود» (وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلَّا يَكُونَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللَّهِ ذُو نِعْمَةٍ فَافْعَلْ... ؛ نهج‌البلاغه/نامه 31) ولی امروز، کدام‌یک از جوانان ما این موضوع را می‌دانند؟! در کدام کتاب درسی این موضوع را خوانده‌اند؟! 👤 علیرضا پناهیان 🚩حرم رضوی- ۹۷.۰۵.۲۲ @Panahian_text

⭕️فرهنگ «قضاوت‌نکردن دربارۀ دیگران»؛ در غرب و در مُدل تقوا 💎 #تقوا_طرحی_برای_اداره_جامعه-ج۷ 🔻 ریشۀ فرهنگیِ «عدم قضاوت دربارۀ آدم‌ها» در غرب، «نسبی‌گری در اخلاق» است 📌در غرب، برای خلاص‌شدن از قضاوت‌ها، ریشۀ «نظام ارزشی» را می‌زنند؛ اما در اسلام با مُدل «تقوا» این مشکل حل می‌شود 🔻 تقوا، فرهنگ قضاوت دربارۀ دیگران را اصلاح می‌کند و «آرامش روانی» در جامعه پدید می‌آورد 📌 تقوا می‌گوید: «اگر می‌خواهی قضاوت کنی، علیه خودت و به نفعِ دیگری قضاوت کن» 🔻در مُدل تقوا، قضاوت دربارۀ دیگران، باید کم و مثبت باشد، اما قضاوت دربارۀ خودت باید منفی باشد! 📌وقتی قضاوت دربارۀ خودت منفی باشد، مغرور نمی‌شوی؛ یعنی خوبی‌هایت فاسد نمی‌شود 🔻 «تقوا» فرهنگی است که مهم‌ترین ویژگی مثبت فرهنگ غرب را به‌صورت عالی‌تر در خودش دارد و آن «قضاوت‌نکردن دربارۀ دیگران» است _____________ #علیرضا_پناهیان: 🔶طبق بررسی‌های روان‌شناختی، علت مهاجرتِ عده‌ای از جوانان به «اروپا» این است که می‌گویند: «در غرب، دربارۀ آدم‌ها، قضاوت نمی‌کنند. به‌طور مثال من اگر مسجد بروم یا نروم کسی با من کاری ندارد؛ این، موجب آرامشِ روانی برای ما می‌شود» 📌فرهنگ «عدم قضاوت دربارۀ آدم‌ها» خیلی عالی است، اما ریشۀ فرهنگیِ «عدم قضاوت دربارۀ آدم‌ها» در غرب، «نسبی‌گری در اخلاق» است و اینکه بین مسلمان و مسیحی و بت‌پرست، فرقی نمی‌گذارند. دیگر نه «مسجد رفتن» ارزش دارد، نه «مسجد نرفتن»! یعنی در غرب، برای خلاص‌شدن از قضاوت‌ها، تیشه به ریشه «نظام ارزشی» زده‌اند! 🔶اما در اسلام، با سیستمِ «تقوا» این مشکل(یعنی قضاوت نابجا دربارۀ دیگران) حل‌شده است. سیستم «تقوا» نه‌تنها اجازه نمی‌دهد شما در مورد کسی «قضاوت بد» داشته باشی؛ بلکه اجازه نمی‌دهد در مورد خودت هم «قضاوت خوب» کنی! آیۀ قرآن می‌فرماید: «فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقى» (نجم/32) خودتان را آدمِ خوبی ندانید! به خودت نمرۀ بیست نده، برای خودت نوشابه باز نکن؛ خدا بهتر می‌داند چه کسی باتقواتر است! 📌در واقع ارزیابیِ تقوا «پنهان» است. رعایت همین قاعده طبق روش «تقوا» در جامعۀ اسلامی موجب «آرامش روانی» و رهاشدنِ انسان‌ها از سایه سنگین «قضاوت دیگران» می‌شود. 🔶امیرالمؤمنین(ع) در اوصاف متقین می‌فرماید: «فَهُمْ لِأَنْفُسِهِمْ مُتَّهِمُونَ»(نهج البلاغه/ خطبه 193)؛ آدمِ اهل تقوا، همیشه خودش را «متّهم» می‌‌کند. «إِذَا زُكِّيَ أَحَدٌ مِنْهُمْ خَافَ مِمَّا يُقَالُ لَهُ فَيَقُولُ أَنَا عْلَمُ بِنَفْسِي مِنْ غَيْرِي»(همان) اگر کسی از او تعریف کند به‌جای اینکه خوشش بیاید، نگران می‌شود! وقتی به او می‌گویی: «تو آدم خوبی هستی» می‌گوید: «من خودم را بهتر می‌شناسم.» 📌 امام رضا(ع) می‌فرماید: «عقل انسان کامل نمی‌شود مگر این ده خصلت داشته باشد و دهمین خصلت، عجب خصلتی است؛ آن است که هیچ‌کسی را نبیند مگر آنکه بگوید: او از من بهتر و باتقواتر است.! «لَا يَرَى أَحَداً إِلَّا قَالَ هُوَ خَيْرٌ مِنِّي وَ أَتْقَى»(تحف العقول، ص443) بعد می‌فرماید: مردم دو دسته هستند. یک‌دسته، آدم‌هایی هستند که از ظاهرشان هم معلوم است از تو باتقواتر هستند؛ آن‌ها که هیچ! اما عده‌ای را می‌بینی که ظاهرشان از تو بهتر نیست؛ وقتی چنین کسی را دیدی، پیش خودت بگو: «این عیبش آشکار است، من عیب‌هایم هنوز پنهان است.» تقوا چنین فرهنگی را در جامعه گسترش می‌دهد. 🔶 همان‌طور که در جلسات قبل بیان شد، در مُدل مبتنی بر تقوا «نتیجه‌گرا» نیستیم؛ چون نتیجه‌ها مشخص نیست و مخفی است. تقوا می‌گوید: نتیجه‌گرا نباش؛ فرایندگرا باش! در ارزش‌گذاری‌های خودت، نتیجه را نبین! اگر در مقام نتیجه هم خواستی قضاوت کنی، علیه خودت و به نفعِ دیگری قضاوت کن! 📌در مُدل تقوا، قضاوت‌ها در مورد دیگران کاهش پیدا می‌کند؛ حتی قضاوت‌ها در مورد دیگران باید مثبت باشد، اما در مورد خودت باید منفی باشد! وقتی قضاوت دربارۀ خودت منفی باشد، مغرور نمی‌شوی؛ یعنی خوبی‌هایت فاسد نمی‌شود. 🔶تقوا یک فرهنگ است؛ فرهنگی که مهمترین ویژگی مثبت فرهنگ غرب را به‌صورت عالی‌تر در خودش دارد و آن هم «قضاوت‌نکردن دربارۀ دیگران» است. «تقوا» فرهنگ قضاوت دربارۀ دیگران را اصلاح و «آرامش روانی» در جامعه پدید می‌آورد. 🚩 هیئت نور - ۹۶.۰۷.۰۶ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

⭕️در مدیریت به روش تقوا، «نظارت بیرونی» کاهش و «احساس مسئولیت افراد» افزایش می‌یابد 💎 #تقوا_طرحی_برای_اداره_جامعه-ج۸ 🔻 ادارۀ جامعه با مدل تقوا، مردم را قوی می‌کند؛ هم فرد و هم جامعه را قوی می‌کند 📌اگر در دبیرستان، دانش‌آموزان فقط با زورِ نمره، حضوروغیاب و «نظارت بیرونی» درس بخوانند یعنی آموزش پروش در امر تعلیم و تربیت، شکست‌خورده است! 🔻 یک نظام آموزشی که برای تأخیرِ 10دقیقه‌ای، «غیبت» می‌زند و جریمه می‌کند، در واقع «احساس مسئولیت فرد نسبت به خود» را نابود کرده است 📌 دانش‌آموز با نظارت بیرونی، ضعیف و فلج خواهد شد؛ مثل کسی که به او اجازه ندهند از عضلات بدنش، کار بکشد تا «قوی» شود 🔻«نظمی» که در ترافیک کشورهای غربی وجود دارد، چون ناشی از «نظارت شدید بیرونی» توسط «پلیس» و «دوربین» و «مجازات فوری و سنگین» است، ارزش چندانی ندارد. چراکه این فرد، از سرِ آدمیت منظم نشده است؛ بلکه با «قانون» و «نظارت شدید بیرونی» و «مجازات فوری» مثل حیوانات با او برخورد شده تا «نظم» را رعایت کند. ___________ #علیرضا_پناهیان: 🔶در مدیریت و ادارۀ جامعه به روش تقوا، علاوه بر اینکه «نظارت‌های بیرونی» به‌شدت کاهش می‌یابد، «احساس مسئولیت» افراد، نسبت به خودشان و دیگران، افزایش می‌یابد. رسول‌خدا(ص) فرمود: «همۀ شما مسئول هستید؛ ألا كُلُّكُمْ راعٍ» (صحيح مسلم/3/1459) 📌«حضوروغیاب» بچه‌ها سر کلاس را می‌توان به دو روش انجام داد: روش اول، با «نظارت بیرونی» و به‌وسیلۀ معاونت آموزشی است. روش دوم که با «تقوا» تناسب بیشتری دارد این است که دانش آموزان، نسبت به حضور یا عدم‌حضورِ بقیه هم‌کلاسی‌های خود، «احساس مسئولیت» کنند. یعنی اگر یکی از همکلاسی‌های آنها، غیبت کرد و در کلاس حاضر نشد، از سرِ «دلسوزی» و «خیرخواهی»، به او تذکر بدهند که «چرا نیامدی؟» چه مشکلی داشتی؟ 🔶اگر در دبیرستان، دانش‌آموزان فقط بازور «نمره» و «حضوروغیاب» و «نظارت بیرونی» درس بخوانند یعنی نظام آموزش پروشِ ما در امر «تعلیم و تربیت» در دوران هفت‌سالِ دوم(یعنی در دبستان یا از 7تا14سالگی) شکست‌خورده است. نه اینکه «آموزش پرورش» بچه‌ها را تربیت نکرده است؛ بلکه بی‌تربیتشان کرده است! 📌یک نظام آموزشی که برای تأخیرِ 10دقیقه‌ای، «غیبت» می‌زند و نمره کم می‌کند یا جریمه می‌کند، در واقع «احساس مسئولیت» فرد را نسبت به خودش نابود کرده است. زمانی که فرد را از بیرون، وادار به انجام کاری بکنید، دیگر «عامل درونی»، او را به جنبش و حرکت وا نمی‌دارد و کم‌کم آدمیتش را هم از دست می‌دهد! 🔶وقتی یک فرد، برای «نتیجۀ دور»، «ناظری ندیدنی»، «پاداش و مجازات غیرِ فوری» فعالیت و کار می‌کند، تازه بوی «آدمیت» از او بر مشام می‌رسد. «تقوا» کاری می‌کند تا «چشمه از خودش بجوشد»؛ نه اینکه از بیرون، آب داخل چشمه بریزیم. 📌اگر مسئول حضور و غیابِ دانش‌آموزان، «ناظم» باشد و مسئول نمره‌دادن هم «معلم» باشد و پاداشِ بچه‌ها هم «نمرۀ پایان ترم» باشد و «مجازات» هم رفوزه‌شدن یا اخراج از مدرسه باشد، اینها یعنی «همه دارند، دانش‌آموز را از بیرون کنترل می‌کنند» و درواقع به او فرصت نمی‌دهند که از درون، خودش را مدیریت کند! مثل کسی که به او اجازه ندهند از عضلات بدنش، کار بکشد تا «قوی» شود. کم‌کم در اثر کار نکردنِ این عضلات، او فلج می‌شود. «دانش‌آموز» هم با نظارت بیرونی، کم‌کم ضعیف و فلج خواهد شد. 🔶«نظمی» که در ترافیک کشورهای غربی وجود دارد، به‌دلیل آنکه ناشی از «نظارت شدید بیرونی» توسط پلیس و دوربین و «مجازات فوری و سنگین» است، ارزش چندانی ندارد. چراکه این آدم خودش نبوده، بلکه با «قانون» و «نظارت شدید بیرونی» و «مجازات فوری» مثل حیوانات با او برخورد کرده‌اند و این موجبِ نظم شده است، نه‌اینکه او از سر آدمیت، منظم شده باشد. 📌اگر «قانون» و «نظارت» و «مجازات شدید»، برداشته شود، خواهید دید همان موجوداتی که با نظارت شدید، منظم شده بودند، به چه موجودات «بی‌نظم» و «قانون‌شکنی» تبدیل خواهند شد! 🔶در برخی از کشورهای شرقی، بااینکه قوانین راهنمایی رانندگیِ آنجا، از کشور ما کمتر است، تخلفات رانندگی و تصادفات‌شان، کم‌تر است. اگر هم تصادفی شود، مردم می‌دانند که خودشان باید مشکل خود را حل‌وفصل کنند؛ پلیسی نیست! 📌ادارۀ جامعه با مدل «تقوا»، موجب می‌شود که هرکسی روی پای خودش بایستد و نسبت به دیگران «احساس مسئولیت »کند. در این صورت، مردم «قوی» می‌شوند و به‌صورت «گروهی»، خودشان، زندگی خودشان را بدون نیاز به «دولت» اداره خواهند کرد. 🔶چرا باید ما مردم، این‌قدر وابسته به «دولت» باشیم؟! ما می‌توانیم کاری کنیم که «روستاها» مستقل شوند و «شهرها» روی پای خودشان بایستند. ادارۀ جامعه، با مدل «تقوا» هم «فرد» و هم «جامعه» را «قوی» می‌کند. 🚩 هیئت نور - ۹۶.۰۷.۰۷ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

⭕️تقوا عالی‌ترین نوع «شبکه اجتماعی» را تولید می‌کند 💎 #تقوا_طرحی_برای_اداره_جامعه-ج۹ 📌تقوا، اول فرد را «قوی» می‌کند، سپس جامعه را 🔻 تقوا اول تو را «جمعی» بار می‌آورد، بعد تو را در جمع، فنا می‌کند 📌تک‌تک خوب‌بودن، زیاد به‌درد نمی‌خورد! ممکن است تک‌تکمان خوب باشیم اما در یک زندگی جمعی، نسبت به‌هم بی‌رحم باشیم 🔻در «خودسازی» فقط مسئول خودت هستی، اما در «جمع‌سازی» باید رنج دیگران را هم تحمل‌کنی 📌تقوا کار را به‌جایی می‌رساند که عیب‌های دیگران را هم به‌دوش می‌کشی 🔻می‌توان زندگیِ جمعی و فناشدن در جمع را، در یک «بازی گروهی» تجربه کرد؛ فوتبال از این ‌جهت، بازی خوبی است _______ #علیرضا_پناهیان: 📌تقوا عالی‌ترین نوع «شبکه اجتماعی» را تولید می‌کند. تقوا، اول فرد را قوی می‌کند، سپس جامعه را قوی می‌کند. می‌فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ»(آلعمران/200) «صابروا» یعنی باهم صبر کنید؛ یعنی تو کمک کن، من بهتر صبر کنم. من کمک کنم تا تو بهتر صبر کنی. 🔶بعضی‌ها فکر می‌کنند اگر هرکدام از ما، آدم‌های خوبی شویم، همه خوب می‌شوند؛ به‌هیچ‌وجه این‌طور نیست! گاهی ما می‌توانیم تک‌تکمان آدم‌های خوبی باشیم ولی در یک زندگی جمعی و کار تشکیلاتی، نسبت به‌هم بی‌رحم باشیم. تک‌تک خوب‌بودن زیاد به‌درد نمی‌خورد! 📌تا وقتی با هم کار نکرده باشیم و در یک کار جمعیِ مستمر هم‌افزایی نکرده باشیم و همدیگر را تحمل نکرده باشیم، خوب‌بودنِ ما معلوم نمی‌شود. اگر ده نفر دورهم جمع شدیم، یک کارخانه یا مدرسه راه انداختیم و باهم، زندگی کردیم و کارکردیم، تازه خوبیِ ما خودش را نشان می‌دهد. 🔶تقوا اول تو را «جمعی» بار می‌آورد، بعد تو را در جمع «فنا» می‌کند. فرمود: «تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى»(مائده/2) وقتی بخواهی خودسازی کنی، فقط مسئول خودت هستی، اما در جمع‌سازی، باید رنج دیگران را هم تحمل‌کنی، مثلاً یکی کج‌فهمی می‌کند و دیگری نامردی می‌کند و تو نمی‌توانی قطعِ رابطه کنی. بالاتر از این، تقوا کار را به‌جایی می‌رساند که عیب‌های دیگران را هم به‌دوش بکشی! دانش‌آموزان می‌توانند در اردو، زندگی در فضای تقوا را تجربه کنند، جمعی باهم زندگی کنند و عیب‌های همدیگر را بپذیرند! 📌تقوا نه‌تنها رابطۀ شما را با دیگران، بهبود می‌بخشد بلکه شما را فدای بقیه هم می‌کند. تاجایی‌که هم عیب‌ها و خرابکاریهای رفیقت را به‌عهده می‌گیری و می‌گویی «تقصیر من بود» و هم اجازه می‌دهی خوبی‌هایت به نام رفیقت بخورد و می‌گویی «اینها حاصل کار او بود» 🔶در جبهه، فرمانده گردانی بود که فرمانده گروهانِ زیردستش، بهتر از او بود؛ ده برابر مافوقش می‌فهمید و فقط به عشق شهادت کار می‌کرد. زبانِ حالش این بود: «نامش مال تو؛ خونش را من می‌دهم!» زمانی که آن مقامِ مافوق، فرمانی می‌داد، تعجب می‌کرد که چقدر اوضاع بهتر از آن چیزی پیش می‌رود که من فکر می‌کردم! از بس او کاردان بود و فرمان را عالی اجرا می‌کرد. 📌اگر پای تقوا وسط نباشد، کارمند احساس مسئولیت نمی‌کند، آن‌وقت مدیرکل، آبرویش می‌رود. به کارمندانش التماس می‌کند که «بیایید این پروژه را تمیز انجام دهیم وگرنه آبرویِ من می‌رود!» می‌گویند: «خب، اگر انجام بدهیم چه کسی نانش را می‌بَرد؟ من خوب کار کنم که تو ترفیع بگیری؟» بعد مدیر دستور می‌دهد، کارمند خوب کار نمی‌کند، مدیر را برکنار می‌کنند. همۀ دولت‌ها می‌آیند و می‌روند، ولی آن کارمندها سر جایشان هستند. 🔶مجموعه‌ای را درنظر بگیرید که افرادش دورِ هم جمع شده‌اند و خوب کار می‌کنند ولی دنبال این نیستند که خودشان امتیاز بیاورند، بلکه می‌خواهند «جمع، امتیاز بیاورد و موفق شود»؛ حتی از سود خودشان به نفع جمع می‌گذرند و به نام جمع، امتیازات خود را تقسیم می‌کنند. این جمع آن‌قدر محکم و به‌هم‌پیوسته‌ می‌شود که هیچ رخنه‌ای نمی‌‌توان در آن دید؛ مثل سرب. «صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ»(صف،4) جمعی که هرکسی خوبی‌های خودش را وسط بیاورد، دیگران نام و نانش را ببرند و افراد، بدی‌های دیگران را به خودشان بگیرند. 📌در یک محیط صدنفره، اگر سه نفر این‌طوری باشند تحول و انقلاب ایجاد می‌کنند؛ همه می‌فهمند که بار روی دوش این سه نفر است، اما از همه بی‌ادعا‌تر هستند و آنها باخدا معامله می‌کنند، دنبال نان و تشویق و احترام نیستند. 🔶بازی می‌تواند الگویی برای زندگی واقعی باشد. زندگیِ جمعی و فناشدن در جمع را می‌توان در یک مسابقه و بازیِ گروهی، تمرین کرد. «فوتبال» از این ‌جهت، بازیِ خوبی است؛ «کار جمعی» است. یکی از دلایل اصلی جذابیت بالایش، همین کار جمعی بودن آن است. در فوتبال، تاکتیک جمعی نسبت به تکنیک فردی، حرف اول را می‌زند. 🚩 هیئت نور - ۹۶.۰۷.۰۸ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

⭕️چرا رهبر که همۀ مشکلات را می‌داند، خودش آنها را حل نمی‌کند؟ 💎 #تقوا_طرحی_برای_اداره_جامعه-ج۱۰ 🔻«مدیریت با مُدل تقوا» مردم را «قدرتمند» ‌می‌کند تا خودشان مشکلات را حل کنند 📌«انتخابات» کمترین نوع مشارکت مردم در ادارۀ جامعه است؛ مردم باید زندگی خود را، خودشان اداره کنند 🔻وقتی مردم اقتصادِ خود را، خودشان اداره کنند این می‌شود «مردم‌سالاری دینی» در بخش اقتصاد 📌تمرکز قدرت و ثروت، فسادزاست؛ باید دولت کوچک شود و قدرت مردم افزایش یابد وگرنه فساد ریشه‌کن نمی‌شود 🔻 قدم اول در کوچک‌شدن دولت این است که مردم دنبال «استخدام در دولت» نباشند ________ #علیرضا_پناهیان 📌رسالت انبیاء این نیست که خودشان «عدالت» را بین مردم برقرار کنند، بلکه انبیاء آمده‌اند تا مردم را به‌جایی برسانند که خودِ مردم قسط و عدل را برپا کنند. مجری قسط و عدل، انبیاء نیستند بلکه مردم‌اند؛ منتها انبیاء بسترسازی می‌کنند. قرآن می‌فرماید: «...لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» (حديد/25) «انبیاء» مردم را رشد می‌دهند تا مردم بتوانند خودشان عادلانه زندگی کنند؛ این یعنی نوعی «مدیریت ولایی» در ارتباط با جمع. 📌چرا پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع) همۀ مشکلات جامعۀ خودشان را حل نکردند؟ الان رهبر انقلاب که همۀ مشکلات را می‌دانند چرا مشکلات را خودشان حل نمی‌کنند؟ به‌دلیل اینکه سیستم ولایی اساساً این‌گونه است که سعی می‌کند مردم را «قدرتمند» ‌کند تا مردم خودشان در یک «حرکت جمعی» بتوانند روی پای خود بایستند، یعنی میدان می‌دهد که خودِ مردم رشد کنند و قدرت پیدا کنند تا بتوانند مشکلات را حل کنند. این روش، تنها روش پایدار برای برقراری عدل در یک جامعه است. 🔶اگر مردم، زندگی خود را، خودشان اداره کنند و روی پای خود بایستند، شاید نصف «قوانین مجلس» کاهش پیدا کند، چون بسیاری از قوانین برای کنترل فساد است، اما وقتی کار دست خودِ مردم باشد، فساد بسیار کم می‌شود و دیگر نیاز به این‌همه قانون نیست. از سوی دیگر نظارت قوه قضائیه هم به‌شدت کم می‌شود؛ چون مدیران، کارِ چندانی دستشان نیست که قوۀ قضائیه بخواهد بر آنها نظارت کند. 📌تمرکز قدرت و ثروت، فسادزا است و نه با قانون، نه با قوه قضائیه قابل‌کنترل نیست. برخلاف توزیع قدرت بین مردم که به کمترین قانون و نظارت نیاز دارد. باید قدرت دولت کم و قدرت مردم افزایش پیدا کند وگرنه فساد ریشه‌کن نخواهد شد. 🔶«ادارۀ جامه با مُدل تقوا» یعنی نگذارید تمرکز ثروت و قدرت، در جامعه‌ شما فساد پدید بیاورد. برای تمرکززداییِ ثروت و قدرت، «دولت» باید کوچک شود. آرزوی کوچک‌شدن دولت مساوی است با برکات فراوان برای جامعه! قدم اول در کوچک‌شدن دولت این است که مردم، به‌دنبال «استخدام در دولت» نباشند. 📌از امام صادق(ع) درباره شخصی که می‌خواست مزدبگیر-و به‌اصطلاح ما کارمند- شود، پرسیدند، ایشان فرمود: استخدام نشود، برود برای خودش کار کند.«فَقَالَ لَا يُؤَاجِرْ نَفْسَهُ» (کافی/5/90) امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «اگر می‌توانی روزی‌ات را خودت به‌دست بیاوری مزدبگیر نشو؛ وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلَّا يَكُونَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ اللَّهِ ذُو نِعْمَةٍ فَافْعَلْ» (نهج‌البلاغه/ نامه31) اما امروز مردم وقتی می‌خواهند دخترانشان را شوهر دهند، می‌پرسند: «کجا استخدام‌ شده‌ای؟!» 🔶«انتخابات» کمترین نوع مشارکت مردم در ادارۀ جامعه است و بین مشارکت‌هایی که مردم می‌توانند در ادارۀ زندگی خودشان داشته باشند، این پرآسیب‌ترین نوعِ مشارکت است! شما رئیس‌جمهور، نمایندۀ مجلس و... انتخاب می‌کنی و بعد در روستا یا شهر خودت می‌نشینی و می‌گویی: «نان، آب، مدرسه، آسفالت خیابان و...» برای ما تأمین کنید! این بدترین نوع ادارۀ جامعه است و بیشترین فساد را به‌دنبال دارد. درحالی‌که بنا بود مردم خودشان روی پای خودشان بایستند. 📌رهبر انقلاب فرمود: «ما که می‌گوییم مردم‌سالاری دینی بعضی خیال می‌کنند این مردم‌سالاری فقط پای صندوق رأی و انتخابات است؛ این فقط یکی از جلوه‌های مردم‌سالاری دینی است. مردم‌سالاری یعنی بر اساس دین و بر اساس اسلام، سالارِ زندگیِ جامعه، خود مردم‌اند.»(۹۵/۰۹/۰۳) وقتی مردم اقتصاد خودشان را، خودشان اداره کنند این می‌شود «مردم‌سالاری دینی» در بخش «اقتصاد». مردم در هر کاری فعال شوند، می‌شود مردم‌سالاری! فقط صندوق رأی نیست. 🔶قدرت مردم، خیلی بالاست؛ یکی از قدرت‌های مردم «قدرت خرید» به‌صورت شبکه اجتماعی است. اگر 5میلیون نفر از مردم تصمیم بگیرند لباس خودشان را به‌صورت هماهنگ خرید کنند(مثلاً لباس‌های یک کارخانۀ داخلی را تا آخر سال، پیش‌خرید کنند) آن کارخانه رونق می‌گیرد و این 5میلیون نفر می‌توانند سهام‌دارِ آن کارخانه بشوند و سود ببرند. ولی ما اکثراً حالِ این کارها را نداریم؛ این می‌شود جامعۀ مرده! 🚩 هیئت نور - ۹۶.۰۷.۰۹ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

⭕️مهم‌ترین اثرِ تقوا در انسان چیست؟ ⭕️چرا افرادِ باتقوا قدرت روحی بالایی دارند؟ 💎 #تقوا_طرحی_برای_اداره_جامعه-ج۱۱ (پایانی) 🔻هشت ویژگی مهم تقوا(جمع‌بندی بحث): 1️⃣ تقوا روشی برای انگیزه‌مندشدن افراد است، بلکه سیستمی است که قدرت برنامه‌ریزی و اداره زندگی و کشور را به ما می‌دهد. 2️⃣ تقوا نوعی «خودکنترلی از درون» است و موجب برانگیختن احساس مسئولیت می‌شود. بنابراین نظارت و کنترل بیرونی (از طریق قانون و قوه قضائیه)کمترین نقش را دارد. 3️⃣ تقوا تکلیف‌محور است نه نتیجه‌گرا. تقوا با فرآیند‌ها کار دارد و صرفاً دنبال محصول و خروجی نیست. 4️⃣ تقوا قضاوت درباره دیگران را به حداقل می‌رساند و آرامش روانی به‌همراه دارد و موجب می‌شود دیگران را بر خودت برتر بدانی. لذا متوقف، متوقع و مغرور و مأیوس نمی‌شوی. 5️⃣ تقوا «استقلال روحی» و «کرامت» انسان را حفظ می‌کند و به او قدرت، شجاعت، حریت و استقامت می‌دهد. 6️⃣ تقوا به انسان هوشمندی، خوش‌فهمی و آینده‌نگری می‌دهد و موجب خلاقیت و خودشکوفایی انسان می‌شود. 7️⃣ تقوا عالی‌ترین نوع «شبکه اجتماعی»» را تولید می‌کند. تقوا، اول فرد را «قوی» می‌کند و سپس جامعه را؛ تا فرد و جامعه بتواند روی پای خودش بایستد. به‌جای تمرکز قدرت و ثروت برای عده‌ای، آن را بین مردم توزیع می‌کند. 8️⃣ تقوا، انسان را ولایت‌مدار بار می‌آورد _____ #علیرضا_پناهیان 🔶تقوا به «روش انگیزه‌مندشدنِ انسان» کار دارد که به‌نوعی موضوعِ همۀ شاخه‌های علوم انسانی است؛ این موضوع خصوصاً در «علم مدیریت» و همچنین در سیاست، جایگاه بسیار مهمّی پیدا می‌کند. 🔻تقوا چگونه یک روش برای انگیزه‌مندشدن است؟ 📌اولاً تقوا انگیزۀ خوب‌شدنِ انسان را با خدا پیوند می‌زند و چون اثر رفتار ما-در غضب یا مهر الهی- در قیامت معلوم می‌شود لذا کسی که می‌خواهد به‌خاطر خدا کاری انجام دهد در واقع دارد برای انگیزه‌ای کار می‌کند که در طولانی‌مدت اثر دارد. 🔶ثانیاً تقوا در دنیا و زندگی مادی ما هم اثر دارد، ولی اثرِ دنیایی‌اش پیچیده و مبهم است؛ «مِن حَیثُ لا یَحتَسِب» است. یعنی این‌طور نیست که اگر شما امروز تقوا رعایت کنید فردا 100هزار تومان پول به حسابتان واریز شود! 📌پس هم اثر دنیاییِ تقوا مبهم و پیچیده است، هم اثر آخرتی‌اش دور است؛ لذا مهم‌ترین اثری که تقوا در انسان ایجاد می‌کند «استقلال» و «احساس مسئولیت» است. اساساً تقوا یک روش تربیتی به‌حساب می‌آید که موجب می‌شود انسان متّقی کم‌کم روی پای خودش بایستد، مستقل شود و خودش شروع کند به «احساس مسئولیت کردن» که این احساس مسئولیت از ترس منافع زودگذرش نیست. 🔶کسی که برای تقوا کار می‌کند نه برای منافع دیدنی و چشیدنی فوری و عینی، این فرد خیلی گرامی و محترم است. لذا تقوا روشی است برای اینکه کرامت انسان بالاتر برود، کمااینکه قرآن می‌فرماید: «إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَالَّهِ أَتقَاکُم» (حجرات/13) واقعاً متّقی‌ترین فرد گرامی‌ترین است؛ هم نزد خدا، هم «فی‌نفسه» گرامی‌ترین است. 📌تقوا بعد از «استقلال روحی» به انسان «قدرت روحی» می‌دهد. شما وقتی استقلال پیدا کردی، وابسته به ضرر و فایدۀ فوری نخواهی بود، لذا هم گرامی می‌شوی و هم قدرتمند می‌شوی. 🔶قدرت روحی افرادِ با تقوا خیلی بالا می‌رود؛ چون اغلب ضعف‌های ما ناشی از ترس‌هایی است که به‌خاطر «از دست‌دادن منافعمان» داریم (منافعِ زودگذر) لذا اگر وابسته به منافع فوری نباشیم، قدرتمند می‌شویم. اما ترس از خدا این‌طور نیست؛ ترس از خدا مخصوصِ آدم‌های فوق‌العاده عاقل است. علی(ع) فرمود: عاقل‌ترین مردم کسی است که بیشتر به عاقبت بیاندیشد و نگاه کند «أَعْقَلُ النَّاسِ أَنْظَرُهُمْ فِی الْعَوَاقِب» (غررالحکم/3367) 📌تقوا در سه مرحله آدم را پیش می‌برد و رشد می‌دهد: 1⃣در مرحلۀ #اول، فرد را مستقل و قوی بار می‌آورد تا روی پای خودش بایستد و او را برای انجام رفتارهای خوب، انگیزه‌مند می‌کند(بدون کنترل بیرونی؛ بلکه با خودکنترلی درونی) 2⃣در مرحلۀ #دوم، به انسان قدرت مضاعف می‌دهد و آن «قدرت جمعی» است، در واقع تقوا «من را تبدیل می‌کند به ما» تقوا بعد از اینکه فرد را قوی کرد، می‌گوید: «حالا باهم کار کنید» آدم قدرتمند وقتی در یک جمع وارد شود، دارایی‌های خودش را پخش می‌کند و می‌گوید «همه بیایید سودش را ببرید» لذا یک جمع منسجم دور خودش ایجاد می‌کند؛ در واقع این فرد قدرتمند «عامل انسجام جمع» می‌شود و البته-چون تقوا دارد- مانع تمرکز قدرت و ثروت به‌مدل سرمایه‌دارای خواهد شد، بلکه قدرت و ثرورت را بین مردم توزیع می‌کند. 3⃣در مرحلۀ #سوم، انسان را ولایت‌مدار بار می‌آورد. لذا کلمۀ متّقین در قرآن، رمز برای «شیعه» است. امام برای متّقین با «اشاره» حرف می‌زند. چرا؟ چون می‌خواهد به او فرصت بدهد که خودش انگیزه پیدا کند، خودش بفهمد و خودش جلو برود. 🚩 هیئت نور - ۹۶.۰۷.۱۰ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🚩 برنامه سخنرانی علیرضا پناهیان در دهه ولایت #یکشنبه 🔹بعد از نماز عشاء | میلاد امام هادی(ع) | خ فاطمی، نرسیده به تقاطع کارگر، فاطمیۀ بزرگ تهران 📌 goo.gl/maps/Bui4PmARnpw #چهارشنبه 🔸بعد از نماز عشاء | جشن عید غدیر | حسینیۀ یوم الغدیر | خزانه فلاح، 20 متری ابوذر، 12 متری شهید فراهانی، 14 متری شهید ورزدار، مسجد و حسینیه یوم الغدیر 📌 goo.gl/maps/6z3DNyGJA8t #پنجشنبه 🔹ساعت 7:30 صبح | جشن عید غدیر| م شهدا، خ مجاهدین اسلام، ایستگاه بهنام، بن‌بست هدایت، حسینیه آیت الله حق‌شناس(ره) 📌 goo.gl/maps/fyPj9FbFjHp 🔸ساعت 9 صبح | عبدل آباد، بلوار شکوفه، بوستان بهار 📌 goo.gl/maps/RLY6ktiwpL42 #برنامه_سخنرانی @Panahian_text

🔰پیشنهاد راهبردی علیرضا پناهیان: "جشن مشترک غدیر با اهل سنت" 📌بر اساس سفارش راهبردی آخرین امام قبل از غیبت 🔻 مریدان امیرالمؤمنین(ع) باید از بحث وحدت شیعه و سنی فراتر بروند و دلبری کنند. 🔻 بر سر وجوه مشترک‌مان با اهل سنت، مراسم مشترک برگزار کنیم/ در غدیر با برادران اهل سنت بر سر "محبت" علی(ع) جشن مشترک بگیریم. _____________ 🔸 سفارش‌های آخرین امام قبل از غیبت، شفارش‌های راهبردی تا زمان ظهور است. امام حسن عسکری(ع) می‌فرماید: «همۀ دل‌ها را به ما جذب کنید؛ جُرُّوا إِلَیْنَا کُلَ مَوَدَّةٍ»/ می‌خواهم فراتر از شعار وحدت شیعه و سنی، شعار «همدلی» بین شیعه و سنی را پیشنهاد دهم. چرا فقط وحدت؟ چرا فقط دنبال این باشیم که با هم اختلاف نداشته باشیم؟ چرا در همین سطح باقی بمانیم؟ باید یکدیگر را به آغوش بکشیم. 🔸 شما وقتی می‌توانی خودت را مدعی تشیع علوی و مهدویت بدانی که در بین رفقایت، برخی از صمیمی‌ترین آنها جوانانی از اهل سنت باشند. اینکه ما فقط با هم دعوا نکنیم، کافی نیست؛ باید جلوتر برویم. وقتی امام(ع) می‌فرماید: «دلها را به ما جذب کنید»، منظور همین جوانان اهل سنت بوده، نه شیعه./ مرجع عالیقدر تشیع در عراق می‌فرماید: نگویید اهل سنت برادران ما هستند، بگویید جان ما هستند؛«انفسنا»؛ عزیز دل ما هستند. 🔸ای مریدان امیرالمؤمنین(ع) و امام زمان(ع)! از بحث وحدت بین شیعه و سنی فراتر بروید و دلبری کنید. مثلاً برخی از برادران اهل سنت، معتقدند که «مهدی(ع) هنوز به دنیا نیامده است» خُب شما می‌توانید به آنها بگویید: همین‌که شما به مهدی(ع) علاقه دارید، خوب است. یعنی همین مقدار را هم غنیمت بشمارید و برای همین‌مقدار اشتراکی که وجود دارد، مجلس مشترک بگیرید. 🔸یا به عنوان مثال دیگر، همین‌که برادران اهل سنت معتقدند که «غدیر، دعوت به محبت علی بن ابیطالب(ع) بوده است، نه دعوت به وصایت ایشان» می‌توانیم با آنها بر سر محبت علی بن ابیطالب(ع) جشن مشترک بگیریم. اعتقاد ما برای خودمان باقی است، ولی وجه مشترک ما با آنها دربارۀ غدیر، در مسألۀ «محبت» است و لذا می‌توانیم جشن محبت بگیریم. کمااینکه ما هم در بسیاری از مجالس خودمان صرفاً از محبت اهل‌بیت(ع) می‌گوییم، خُب می‌توانیم همین جلسات را با هم(برادران شیعه و سنی) بگیریم. 👈متن کامل➕ پی دی اف bayanmanavi.ir/post/1761 @Panahian_text

🔰 ۲۰ توصیه امیرالمومنین درباره آداب غدیر 1️⃣ برای اهل و عیال خود دست و دل بازی کنید و به برادران و دوستانتان نیکی کنید. 2️⃣ در مقابل این نعماتی که به شما داده خدا را شکر کنید. 3️⃣ دور هم جمع شوید تا خدا کارهایتان را سامان دهد. 4️⃣ به یکدیگر نیکی کنید تا خداوند دل‌هایتان را به‌هم پیوند دهد. 5️⃣ نعمت‌های الهی را به هم هدیه دهید، خدا ثواب هر عمل در این روز را چندین برابر عمل در اعیاد دیگر قرار داده. 6️⃣ نیکی در این روز اموال را زیاد می‌کند و عمر را می‌افزاید. 7️⃣ مهربانی به همدیگر در این روز، رحمت و رأفت خداوند را جلب می‌کند. 8️⃣ تا جایی که در توان دارید از آنچه خدا که به شما داده به برادران و خانواده‌تان رسیدگی و پذیرایی کنید. 9️⃣ در میان یکدیگر خوشرو باشید. 🔟 در دیدار یکدیگر، اظهار شادمانی‌ کنید. 1️⃣1️⃣ به کسی که به خیر شما امید دارد، افزون بر آن بدهید. 2️⃣1️⃣ به ناتوانان همچون خود و هرقدرکه از دستتان برمی‌آید و برایتان امکان دارد، بخورانید. 3️⃣1️⃣ خرج کردن یک درهم در این روز، پاداش 100هزار درهم در روزهای دیگر و حتّی‌ بیشتر دارد. 4️⃣1️⃣ اگر کسی از آغاز دنیا تا پایانش، روزها را روزه و شب‌هایش را احیا بگیرد، به پای ثواب روزۀ این روز- اگر خالصانه باشد- نمی‌رسد. 5️⃣1️⃣ هرکس که در این روز پیش از درخواست برادرش به یاریش بشتابد و از سر رغبت به او نیکی کند، پاداش کسی را دارد که این روز را روزه و شبش را احیا گرفته است. 6️⃣1️⃣ هر کس مؤمنی را افطار دهد انگار به یک میلیون نبی و صدیق و شهید افطار داده. 7️⃣1️⃣ و هرکس برای برادرانش قرض بگیرد(برای حل مشکل آنها واسطه شود) و به آنها کمک نماید، من از سوی خدا ضامنم که اگر زنده بماند، بدهی‌اش را بپردازد و اگر قبضِ روحش کند، خداوند، خود قرض او را به عهده بگیرد. 8️⃣1️⃣ چون همدیگر را دیدید، دست بدهید و سلام کنید و نعمت امروز را به هم تبریک بگویید. 9️⃣1️⃣ این سخنان را حاضران به غایبان و شاهدان به آیندگان برسانند 0️⃣2️⃣ توانگر به دیدن فقیر برود و نیرومند به دیدن ناتوان برود. #غدیر @panahian_text

🔰 واقعۀ غدیر، انتصاب «مقام سیاسی» است نه «مقام معنوی» 🔰 عظمت غدیر در این است که علی(ع) «برای حکومت» منصوب شد 🔻 موضوع بزرگ‌ترین عید مسلمین، یک موضوع سیاسی است 🔻 عید غدیر، انتصاب علی(ع) به مقام معنوی نیست؛ اصلاً مقام معنوی، انتصابی نیست! 🔻 غدیر، یک عید سیاسی است و راهِ حلی است برای اینکه عاشورا پیش نیاید 🔻 اگر مردم یک جامعه «سیاست‌ورزی» را درک نکنند، امام جامعه را تنها می‌گذراند _____________ #علیرضا_پناهیان: 🔸 واقعۀ غدیر انتصاب «مقام سیاسی» است نه «مقام معنوی»! امام خمینی(ره) عید غدیر را کاملاً سیاسی می‌دانستند و می‌فرمودند «اين‌طور نيست كه نصب حضرت امير(ع) به خلافت، از مقامات معنوى حضرت باشد... ولايتى كه در حديث غدير است به معناى حكومت است، نه به معناى مقام معنوى» (صحیفه امام/20/ 112-113) عظمت غدیر در این است که حضرت برای حکومت منصوب شدند. 🔸 عید غدیر، انتصاب علی(ع) به مقام معنوی نیست، با این استدلال که مقام معنوی، انتصابی نیست! مقام معنوی این‌گونه نیست که در یک‌روز با بالابردن دست شخصی او را به اوج معنویت برسانند؛ مقام معنوی برای افراد معمولی این‌گونه است که باید سیر و سلوک کنند و برای اولیای خدا هم از قبل تثبیت شده است و طی مراحل خودش، رو به صعود است، لذا غدیر از این جهت چیزی بر حضرت علی(ع) اضافه نکرد و عظمت بزرگترین عید ما، منصوب‌شدن ایشان برای حکومت است. 🔸 عید غدیر-که بزرگترین عید ما مسلمانان و بزرگترین شادی ما مؤمنان است- موضوعش سیاسی است ولی متأسفانه این واقعیت، اصلاً با رنگ و لعابِ امروز مساجد، حال و هوای هیئت‌ها و فضای تعالیم دینی رایج جامعۀ ما هم‌خوانی ندارد. 🔸 امام رضا(ع) از امیرالمؤمنین علی(ع) نقل کرده‌اند: در روز عید غدیر برای فرزندان خود لباسِ نو بخرید، بهترین غذای سال را در عید غدیر فراهم کنید، مؤمنان به یکدیگر هدیه بدهند، صلۀ رحم انجام دهید، اگر برای کسی که نیازمندِ وام است، وام فراهم کنید منِ علی‌‌بن‌ابیطالب ضمانت می‌کنم که آبرویش نرود و قرض را برگرداند. (مصباح‌المتهجد/ج2/ص757-758) 🔸 همچنین فرمودند: اگر کسی در عید غدیر به یک مؤمن غذا بدهد، معادل این است که ده فئام غذا داده است؛ هر فئام یعنی صدهزار پیغمبر، صدیق و شهید. (پس هر کس مؤمنی را افطار دهد انگار به یک میلیون نبی و صدیق و شهید افطار داده است) 🔸 نکته قابل توجه و تأمل این است که این توصیه‌ها برای یک عید سیاسی است؛ غدیر نصب به حکومت و بحثی کاملاً سیاسی است. 🔸 سیاست‌ورزی یک دانش پیچیده است و اگر مردم یک جامعه سیاست‌ورزی را درک نکنند، امام جامعه را تنها می‌گذراند. چنانکه‌ ابوموسی اشعری را به علی‌بن‌ابیطالب(ع) تحمیل کردند به طمع اینکه جنگ به راه نمی‌اندازد! 🔸 هرچه غدیر را بیشتر جشن بگیریم، مشکلات جامعه اسلامی کمتر می‌شود. در واقع غدیر، راهِ حلی است برای اینکه عاشورا پیش نیاید. 👤 علیرضا پناهیان 🚩حرم رضوی - ۹۷.۰۶.۰۵ @Panahian_text

📌پناهیان: آی اهل محرم، چرا فریاد شادی و هلهله سر نمی‌دهید؟! 🔸یادداشت علیرضا پناهیان دربارۀ روز #مباهله 🔰بسم الله الرحمن الرحیم 💠اگر غدیر عید ولایت است مباهله عید فضیلت است. چون بزرگترین فضیلت علی(ع) در روز مباهله و آن‌هم صریحاً در قرآن کریم بیان شده. 💠امام رضا(ع) به مأمون فرمودند: بالاترین فضیلت علی(ع) آیۀ مباهله است. چون در این آیه علی(ع) نفس پیامبر(ص) اعلام شده است. باید غربت مباهله برطرف بشود، این خیلی مهمتر از بسیاری دیگر از ایام الله است. 💠در جهان اسلام احدی نیست که منکر مباهله و این فضیلت باعظمت علی(ع) بشود. آیۀ صریح قرآن است و داستان مباهله را همه بیان کرده‌اند. 💠عاشقان اهل بیت(ع) کجا هستند که بزرگترین جشن محبت را برگزار کنند، و سرور خود را در نزول آیۀ مباهله به اهل عالم نشان بدهند؟ قبول کنیم ما هنوز در مکتب محبت اهل بیت(ع) آنچنان که باید رشد نکرده‌ایم. 💠شادی از نزول آیۀ مباهله، موجب صعود دل‌ها در عزای محرم است. باشکوه‌ترین تجمع اهل بیت(ع)در طول تاریخ اسلام در مباهله است. 💠باید داستان مباهله را به کودکان خود بیاموزیم. آی اهل محرم ببینید حسین(ع) در آغوش پیامبر(ص) است. چرا فریاد شادی و هلهله سر نمی‌دهید؟ تنها منتظرید اباعبدالله(ع) در گودی قتل‌گاه بیفتد تا فریاد عزا سر کنید؟ الان باید عالم را باخبر کنید تا علت گریه‌ها و فریادهای عاشورای شما را بفهمند. 👤علیرضا پناهیان - مباهله ۱۳۹۴ @Panahian_ir @panahian_text