👈ادامه مطلب بحث: #سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان (ج۷) ⭕️راهش این نیست که بگویی: «حجاب داشته باش و الا می‌روی به جهنم!» این نوعی زورگویی است! با سبک‌زندگی، داشتنِ حجاب را برایش آسان کن! و این دستور دین است. دستورهای دین، فقط دستورهای خاص شریعت نیست، بلکه توصیه‌هایی وجود دارد که رفتارها را در جامعه و خانواده تنظیم می‌کند؛ مثل لزوم احترام‌گذاشتن به بزرگ‌ترها. در روایت می‌فرماید: پیرهای خودتان را احترام بگذارید، آنها در خانواده یا قبیله مانند پیغمبر هستند و نقش پیغمبر را دارند. (روضه‌الواعظین/2/476) اگر این قسمت از سبک‌زندگی خودمان را درست نکنیم پس‌فردا ولایت‌مداری را هم نمی‌فهیم! ⭕️آقای دکتر کاردان در کتاب روانشناسی اجتماعی، نوشته است: صهیونیست‌ها برای اینکه جوامع اروپایی مثل آلمان، تحت فرمان یک رهبر، منسجم نشوند، در بین خانواده‌ها، پدرسالاری را از بین ببرند. برای این منظور، طرح ریختند و برنامه‌ریزی کردند و سال‌ها روی آن کار کردند» ایشان-بر اساس علم روان‌شناسی- توضیح می‌دهد که اگر در خانۀ شما، پدر محترم باشد، شما وقتی از این خانه وارد جامعه می‌شوید، دنبال رهبر می‌گردید! ⭕️حالا می‌بینید که یک‌سری قوانین، پشت درِ مجلس شورای اسلامی صف کشیده که تصویب بشود؛ تا سبک‌زندگی‌ای که صهیونیست‌ها برای جوامع اروپایی طراحی کرده بودند، بعد از تصویب مجلس، در کشور ما هم اجرا بشود! بخشی از اینها هم در سند 2030 وجود دارد. ⭕️ادب و سبک‌زندگی، با قوانین شرعی و حتی با اخلاق، یک تفاوتی دارد؛ ادب ممکن است در این جامعه به یک شکلی باشد، در آن جامعه، یک شکل دیگری داشته باشد. این اشکالی ندارد. البته شاید بعضی‌وقت‌ها در یک قومی، یک «ادبِ بد» وجود داشته باشد. خُب می‌شود دربارۀ آن بحث کرد و آن را کنار گذاشت. مثلاً اگر یک جایی رسم بود که «غرور» زیادی رعایت بشود؛ این خوب نیست. ⭕️حالا ادب را چطور تعریف کنیم؟ یکی از بهترین روایت‌ها برای تعریف ادب این روایت است که أمیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: اینکه خودت را کنترل کنی-هم وقتی شاد هستی و به چیزی تمایل داری، هم وقتی که می‌ترسی یا ناراحت هستی- بهترین ادب است. «ضَبْطُ النَّفْسِ عِنْدَ الرَّغَبِ وَ الرَّهَبِ مِنْ أَفْضَلِ الْأَدَبِ» (غررالحکم/ 5932) همۀ هیجان‌های خودت را بروز نده. آدم هرچیزی خواست که نمی‌گوید! ⭕️پیشنهاد بنده خصوصاً به جوان‌ها این است که اگر خواستید تمرین خودتان را برای یک ادب و سبک‌زندگی درست، شروع کنید روی این رفتارِ خودتان برنامه‌ریزی کنید «از خواب بیدار شدن!» از همین فردا شروع کنید! این را به هم‌وطنان ارمنی و زرتشتی خودم هم پیشنهاد می‌دهم: بیدارشدن از خواب، در موقع اذان مسلمان‌ها و حتی نیم‌ساعت قبل از آن، برای نشاطِ روز و برای هوشمندی و سلامتی انسان لازم است. ⭕️یک پزشک متخصص-در یکی از رشته‌های پزشکی- می‌گفت: «در تمام جهان، کسانی که متخصص این رشته هستند، می‌دانند که سلامتی بدن به سحرخیزی است» این واقعیت را پیامبر اسلام(ص) فرموده است و علوم تجربی هم تأییدش کرده است. لذا کسی که دین اسلام را هم قبول نداشته باشد، به‌خاطر سلامتی خودش، لازم است سحر از خواب بیدار شود. ⭕️آثار ادب چیست؟ یکی از آثار ادب-همان‌طور که بیان شد- سهولت انجام دستورات دینی است. یکی دیگر از آثار ادب «مهربانی» است. ادب به آدم، قلب مهربانی می‌دهد(نوعاً این‌گونه است) یکی دیگر از آثار ادب، در عقل و فهم است. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: به‌واسطۀ ادب، تیزهوشی به‌دست می‌آید! «بِالْأَدَبِ تُشْحَذُ الْفِطَنُ» (غررالحکم/4333) اتفاقاً در روان‌شناسیِ هوش هیجانی هم با آزمایش و بررسی و تحقیق، به همین نتیجه رسیده‌اند. ⭕️کنترل‌کننده‌های سریال‌های تلویزیون بیشتر از اینکه بخواهند مواظب باشند که «شرع رعایت می‌شود یا نه؟» مواظب باشند ادب رعایت می‌شود یا نه؟ فیلم خارجی یا ایرانی که بی‌ادبی را رواج بدهد نشان ندهید! مثلاً فیلمی که یک پسری سر بابایش داد بزند و بعد هم هیچ اتفاق بدی برایش نیفتد (مثلاً جوان‌مرگ نشود!) یا فیلمی که یک دختری سر بابا و مامانش داد بزند و بعد هم بدبخت نشود، نشان ندهید! اگر نمی‌توانید زشتیِ این بی‌ادبی را نشان بدهید، این کار را نکنید. این خیلی بدتر از آن رفتار شرعی است که می‌خواهید رعایت کنید! 🚩دانشگاه امام صادق(ع)- ۹۷.۰۶.۲۵ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

📌شاید کسی نخواهد تقوا داشته باشد، ولی ادب که باید داشته باشد! 📌چرا صهیونیست‌ها بی‌ادبی را رواج می‌دهند؟ چون وقتی ادب در جامعه‌ از بین برود، می‌توانند مردم را به بردگی بکشند 💎 #سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان (ج۸) 🔹علی(ع): کسی که ادب را ترک کند، بردۀ دیگران می‌شود 🔹ادب، سختی دارد؛ باید سختی ادب را بپذیریم 🔹خوش‌اخلاق‌بودن اگر به‌خاطر صفات ارثی باشد، هنر نیست؛ هنر این است که به خودت سختی بدهی و رفتارهای خودت را منظم کنی؛ آن‌هم بر مبنای ادب! 🔹خوبی‌های ژنتیکی را برای خودت فضیلت حساب نکن! آن خوبی‌هایی ارزش دارد که برایش «سعی کرده‌ای»! 🔹به خوبی‌های خودت نگاه کن، ببین برای این خوبی‌ها چه زحمتی کشیده‌ای؟ چه سعی و تلاشی انجام داده‌ای؟ 🔹تقوا نسبت به ادب، چند ویژگیِ اضافه دارد: 1. دقت و مراقبتِ دائم 2. دنبال دستور خدا بودن 3. داشتنِ انگیزۀ الهی در رفتارها ________________ #علیرضا_پناهیان ⭕سه‌تا فریب بزرگ معمولاً در زندگی ما وجود دارد که ما با توجیهات و تعابیرِ به‌ظاهر معقول و مطلوب، این فریب‌ها را به خودمان تحمیل می‌کنیم: ⭕یک فریب این است که ما گاهی اوقات، دنبال علاقه‌های خوب می‌گردیم و منتظریم علاقۀ به انجامِ کار خوب، این‌قدر در وجود ما شدید بشود تا آن کار خوب را با لذت انجام بدهیم. ولی این در واقع یک‌نوع راحت‌طلبی است! چون معنایش این است که نمی‌خواهی برای تقویت این علاقه، به‌زحمت بیفتی، بلکه می‌خواهی منتظر بمانی تا این علاقه همین‌طوری تقویت شود! ⭕فریب دیگر این است که انسان گاهی می‌خواهد ایمان و یقینش این‌قدر قوی بشود تا کارهای خوب را به‌راحتی و با لذت، انجام بدهد. این هم نوعی راحت‌طلبی و لذت‌طلبی است. ⭕فریب سوم این است که می‌گوید: من دوست دارم اخلاقم خوب باشد، تا در اثرِ داشتنِ ملکاتِ خوب، رفتارهای خوب را به‌راحتی و با لذت انجام بدهم! این راحت‌طلبی و لذت‌طلبی، ذلیل بشود! مثلاً انسان می‌خواهد سخاوت، سجیۀ او باشد تا وقتی انفاق می‌کند، زجر نکشد! ⭕ما می‌گوییم: هنر این است که به خودت سختی بدهی و-بدون اینکه منتظر باشی ایمان و محبت و اخلاقت خودبه‌خود بالا برود- رفتارهای خودت را منظم کنی؛ آن‌هم با بنای ادب! ⭕باید قبول کنیم که «ادب سختی دارد!» حتی اگر پدر و مادرها دیدند که فرزندشان به‌خاطر صفات ژنتیکیِ انتقال‌یافته از پدر مادر به بچه، چهارتا صفت اخلاقی خوب دارد و با این صفات خوب، چهارتا کار خوب را راحت انجام می‌دهد، رفتارهای خوبی را که برای بچه سخت است به او تمرین بدهند؛ این یعنی ادب‌کردن! ⭕اینکه همین‌طوری-به‌خاطر صفات ژنتیکی- اخلاقت خوب باشد هنر نیست، مهم این است که چه تغییری در رفتارت ایجاد کرده‌ای؟ چه عادت خوبی را پیدا کردی؟ چه عادت بدی را ترک کردی؟ حتی چه عادت خوبی را ترک کردی؟ آن تلاشی که برای تغییر عادت، به‌خرج می‌دهی ارزش دارد. ⭕قرآن می‌فرماید: «لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى» (نجم/39) برای انسان هیچ چیزی جز «سعی» نمی‌ماند و هیچ‌چیزی جز سعی، به انسان ارزش نمی‌دهد. الان خوبی‌های خودت را نگاه کن، ببین برای این خوبی‌ها چه زحمتی کشیده‌ای؟ چه سعی و تلاشی انجام داده‌ای؟ اگر خوبی‌هایت به‌صورت ژنتیکی از خانواده به تو منتقل شده و برایش زحمتی نکشیده‌ای، فایده ندارد! کمااینکه برخی حیوانات به‌صورت ژنتیک، باوفا هستند و برخی دیگر، به‌صورت ژنتیک یا فیزیولوژیک، متین هستند! یعنی این صفات خوب را با سعی و تلاش خودشان کسب نکرده‌اند و برایش سختی نکشیده‌اند! ⭕روی آن خوبی‌هایی که از خانواده‌ات به ارث برده‌ای، حساب نکن! نه اینکه طبق آنها رفتار نکنی! طبق آنها رفتار کن، ولی این خوبی‌های ژنتیکی را برای خودت فضیلت حساب نکن! ملکات نفسانی-که محور علم اخلاق است- زیاد برای ما مهم نیست، «سعیِ انسان» برای ما مهم است که این سعی هم با سختی توأم است. ⭕کسب‌کردنِ ادب، سخت است. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «النَّفْسُ مَجْبُولَةٌ عَلَى سُوءِ الْأَدَب...» (مشکات‌الانوار/247) نفس انسان همیشه دنبال بی‌ادبی است(بی‌ادبی را دوست دارد) و عبد مأمور است که برای حُسن ادب، ملازمت داشته باشد، وقتی که نفس خود را به ادب، وادارش می‌کند، نفسش مخالفت می‌کند و عبد باید محکم در مقابل نفسِ خودش بایستد، اگر عنان نفسش را راها کند، در فساد نفسش شریک شده است و اگر به نفسش کمک کند که به دل‌بخواهی خودش بپردازد، در قتل نفس خودش شریک شده است! (انگار قاتل خودش شده است!) 👈 ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahian_text

👈ادامه مطلب بحث: #سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان (ج۸) ⭕نوجوان‌ها! اگر دیدید رعایت برخی آداب و ادب‌ها برایتان خیلی آسان است به پدر و مادرتان بگویید: «اینها برای من خیلی آسان است، آدابی یادم بدهید که یک‌ذره سختی بکشم!» چون وقتی یک‌مقدار سختی کشیدی، تازه از آنجا به بعد رشد می‌کنی. رشد تو در کاری است که یک‌مقدار سعی و تلاش و سختی داشته باشد. مثلاً برای بعضی‌ها کنترلِ خواب، خیلی سخت است و برای برخی هم کنترلِ شکم و کم‌خوردن خیلی سخت است. لذا می‌تواند از همین‌جا شروع کند. (البته در مسیر رشد برای خیلی از نوجوان‌ها، اهمیت خواب خیلی بیشتر از خوردن است، لذا ما بیشتر بر کنترل خواب و سحرخیزی، تأکید می‌کنیم) ⭕درست است که ادب، یک سختی‌هایی دارد اما در دل سختی‌اش شیرینی هم دارد، ادب یک زیبایی خاص و یک جذابتی دارد. مثلاً وقتی از بچه‌ها می‌پرسیم «چه شغلی را دوست دارید؟» بیشتر به شغل‌هایی- مثل پلیسی، خلبانی و...- علاقه دارند که یک یونیفرم خاص یا یک دیسیپلین دارد که اینها جلوه‌ای از ادب است. ⭕رسول خدا(ص) می‌فرماید: «مِنَ الرَّزَانَةِ الْمُدَاوَمَةُ عَلَى الْخَيْرِ...» (تحف‌العقول/15) یکی از مواردِ وقار، مداومت بر کارِ خیر است (یعنی اگر مداومت بر خیر داشته باشی، آدم سنگین و باوقاری خواهی بود) و اگر مداومت بر کار خوب داشته باشی، کم‌کم از کارِ بد و زشت، بدت می‌آید! وقتی از کار زشت، بدت آمد، آن‌وقت دوست داری یک کسی تو را نصیحت و موعظه‌ات کند و تو دوست داری اطاعت کنی. ⭕امام محمد باقر(ع) می‌فرماید: « الْأَدَبُ يَكُونُ بِالْيَدِ وَ اكْتِسَاباً، فَمَنْ تَكَلَّفَهُ قَدَرَ عَلَيْهِ» (نزهه‌الناظر/96) ادب به‌وسیلۀ دست حاصل می‌شود وبه‌صورت اکتسابی به‌دست می‌آید و اگر کسی برایش زحمت بکشد آن را به‌دست خواهد آورد. ⭕حالا اگر کسی ادب نداشته باشد چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر کسی سختیِ ادب را تحمل نکند، چه اتفاقی می‌افتد؟ امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «مَنْ لَمْ يَكُنْ أَفْضَلُ خِلَالِهِ أَدَبَهُ كَانَ أَهْوَنُ أَحْوَالِهِ عَطَبَهُ» (غررالحکم/8980) کسی که بهترین کارش پرداختن به ادب نباشد و سختی ادب را تحمل نکند، کم‌ترین بلایی که سرش می‌آید این است که به حالِ هلاکت می‌افتد! ⭕پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «مَنْ لَمْ يَتَأَدَّبْ بِأَدَبِ اللَّهِ تَقَطَّعَتْ نَفَسُهُ عَلَى الدُّنْيَا حَسَرَات» (مستدرک‌الوسایل/15/225) کسی که مؤدب به آداب الهی نشود، با دستورات خدا ادب نشود، رفتار خودش را تنظیم نکند و سختی کسب ادب را تحمل نکند، نفسش در حسرت‌ها نابود خواهد شد (حتی قبل از قیامت و در همین دنیا، دچار حسرت می‌شود) ⭕امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «وَ مَا الْإِنْسَانُ لَوْ لَا الْأَدَبُ إِلَّا بَهِيمَةٌ مُهْمَلَةٌ» (اعلام‌الدین/84) اگر ادب نباشد؟ انسان چیست، جز حیوانِ رهاشده! (آن‌هم نه حیوانِ تربیت‌شدۀ اهلی، بلکه حیوان وحشی!) و بعد می‌فرماید: هرکسی ادب را طلب کند سلطه و سیطره پیدا می‌کند و هرکسی ادب نداشته باشد، برده می‌شود! (مَنْ طَلَبَهُ صَالَ بِهِ وَ مَنْ تَرَكَهُ صِيلَ عَلَيْه) به‌نظر می‌رسد که صهیونیست‌ها، این کلمات را دقیق مطالعه کرده‌اند! چون انواعِ بی‌ادبی‌ها را در جوامع بشری تزریق می‌کنند، مبانی بی‌ادبی را تئوریزه می‌کنند و در علم حقوق و حقوق‌ بشر از این بی‌ادبی‌ها دفاع می‌کنند، چرا؟ چون می‌دانند کسی که ادب را ترک کند، برده می‌شود، ضعیف و ترسو می‌شود. ⭕در فرهنگ‌ها و ادیان مختلف، یک‌سری مقیّدات وجود دارد که آدم‌ها را مؤدب نگه می‌دارد. صهیونیست‌ها سعی می‌کنند این مقیدات را بشکنند و بی‌ادبی را در جوامع رواج دهند. اما خودشان(یعنی یهودی‌ها) در خانواده‌های‌شان مؤدب زندگی می‌کنند. چرا بی‌ادبی را رواج می‌دهند؟ برای اینکه می‌دانند وقتی ادب در جامعه‌ای از بین برود، می‌توانند مردمِ آن جامعه را به بردگی بکشند. ⭕علی‌(ع) می‌فرماید: بی‌ادبی سبب هر شرّی هست! (شرح نهج‌البلاغه ابن‌ابی‌الحدید/20/258) آدم باید به یک ادبی مقید باشد و یک آدابی را باید رعایت کند. زیاد فرقی نمی‌کند که ادب ژاپنی‌ها را داشته باشی، یا ادب آفریقایی‌ها یا جاهای دیگر! مهم این است که یک ادبی داشته باشی! اینکه ادبِ تو «ادب اسلامی» باشد در درجۀ دوم قرار دارد. اما فرهنگ صهیونیستی می‌گوید: «راحت باش و هر لحظه شروع کن به هوسرانی!» تازه این بی‌ادبی را هم با تبلیغات خودشان، یک کارِ باکلاس جلوه می‌دهند! ⭕اگر کسی بعد از اینکه دیپلم گرفت، عین آب خوردن بگوید «من دلم می‌خواهد این کار را انجام دهم...» یعنی اصلاً از این حرفش، خجالت نکشد، آن آموزش و پرورش ورشکسته است! در این صورت، هرچه به این بچه یاد داده باشند، مثل شمشیر در دست زنگیِ مست است، فایده هم ندارد. 👈 ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahian_text

👈ادامه مطلب بحث: #سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان (ج۸) ⭕یکی از مفاهیم دینی که خیلی به سبک‌زندگی (سبک‌زندگیِ اسلامی) نزدیک است، مفهوم بسیار برجسته‌ای به نام «تقوا» است. تقوا نسبت به ادب، چند ویژگیِ اضافه دارد که واقعاً فرحناک است! إن‌شاءالله سبک‌زندگی ما «متقیانه» باشد نه‌فقط مؤدبانه! چند ویژگی در تقوا هست که در اینجا مختصراً نام می‌بریم: ⭕ویژگی اول «دقت و مراقبتِ دائم» است؛ تقوی خیلی دقیق است و خیلی از آدم دقت می‌خواهد. ادب، این دقت را ندارد؛ یک‌مقدار گل‌درشت‌تر است! البته روز قیامت، علاوه بر ادب، از ما تقوا هم می‌خواهند (إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقين؛ مائده/27) اما در مقام ادارۀ جامعه، ما نمی‌خواهیم بیشتر از ادب، صحبت کنیم؛ چون ما نمی‌توانیم تقوا را به کسی تحمیل کنیم ولی باید روی ادبش کار کنیم! شاید کسی نخواهد تقوا داشته باشد، ولی ادب که باید داشته باشد! لذا ما سرِ ادب، به آموزش و پرورش انتقاد می‌کنیم نه سرِ تقوا. ممکن است برای خیلی‌ها تقوا مهم نباشد، اما باید مؤدب بار بیایند تا در همین دنیا، بدبخت نشوند! ⭕ویژگی دوم «دنبال دستورات الهی بودن» است؛ ویژگی دیگر تقوا این است که آدمِ باتقوا دنبال «دستور خدا» است. یعنی تقوا خودبه‌خود آدم را به سمت احکام(واجب و مستحب و...) می‌کشاند. بنده اگر در آموزش و پرورش باشم، اجازه نمی‌دهم یک صفحه درس احکام باشد! چرا؟ چون اگر بچه‌ را باادب و باتقوی بار بیاوریم، او خودش می‌رود و احکام مورد نیاز خودش را پیدا می‌کند و یاد می‌گیرد، و الا اگر بخواهیم احکام اسلامی را به‌زور به او تحمیل کنیم، متنفر می‌شود! ⭕ویژگی سوم تقوا «داشتن انگیزۀ الهی» است. انگیزۀ رعایت ادب، انگیزۀ مراقبت و انگیزۀ انجام دستورها، این است: «فقط به‌خاطر تو! خدایا می‌خواهم به تو نزدیک بشوم، دغدغه‌ام این است» و این انگیزه، زندگی را شیرین می‌کند. سعی کن این را خودت تجربه کنی، بگو: «خدایا چه چیزی را برای تو رعایت کنم تا به تو متصل بشوم؟» و بعد، وقتی به خدا متصل شدی، تازه معنای زندگی و بندگی را خواهی چشید. 🚩دانشگاه امام صادق(ع)- ۹۷.۰۶.۲۶ 🔹صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

📌سبک‌زندگی باید طوری باشد که ما را به اوج لذت و قدرت برساند 📌اصول موضوعه برای طراحی یک سبک‌زندگیِ درست چیست؟ 💎 #سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان (ج۹) 🔹 اهداف سبک‌زندگی مد نظر ما چیست؟ 1.ما را به «لذتِ بیشتر از حیات» برساند (در دنیا و آخرت) 2.ما را به «قدرت بیشتر» برساند (قدرت فردی و ملی) 3.استعدادهای ما را بیشتر شکوفا کند 🔹اصول موضوعه برای طراحی یک سبک‌زندگیِ درست: اصل اول: رسیدن به «دانش و تفکر منطقی و قدرت تحلیل عمیق» اصل دوم: سعی و تلاش و مقابله با راحت‌طلبی است اصل سوم: داشتنِ نظم و برنامه است اصل چهارم: تولید «ارزش افزوده» (در زمینۀ مال، علم، خدمات و...) 🔹کسی که در زندگی‌اش اهل برنامه باشد، وقتی خدا به او برنامه‌ای می‌دهد، راحت می‌پذیرد و اجرا می‌کند 🔹برخی از روحیات عالی معنوی به کسانی که اهل درآمدزایی نیستند قابل انتقال نیست! ____________________ #علیرضا_پناهیان ⭕بایدهای کلیدی یا اصولِ موضوعه‌ای که برای یک برنامه‌ریزی خوب-جهت رسیدن به یک سبک‌زندگی خوب- باید در نظر بگیریم کدام‌ها هستند؟ برای اینکه سبک‌زندگیِ غلطی طراحی نکنیم، چه بایدهایی را باید درنظر بگیریم؟ اساساً غلط یا درست‌بودن سبک‌زندگی را از کجا می‌توانیم بفهمیم؟ ⭕درجامعه‌ای که انواع و اقسام آدم‌ها-با گرایش‌ها و سلیقه‌های متنوع و سطح عقلانی مختلف- در آن زندگی می‌کنند، برای رسیدن به یک سبک‌زندگیِ درست، باید یک «قدر مشترک» را در نظر بگیریم. ما نمی‌توانیم اول، دین همه را درست کنیم بعداً برویم سراغ سبک‌زندگی! بلکه سبک‌زندگی به نوعی مقدمِ بر دین‌داری آدم‌ها است. ⭕البته معلوم است که آدم‌ها معمولاً سبک‌زندگی را از جهان‌بینی و ارزش‌های خودشان اخذ می‌کنند و آنهایی که دین‌دار هستند سعی می‌کنند سبک‌زندگی‌شان را از دین بگیرند، اما سبک‌زندگی می‌تواند قبل از اینکه بحث از دین به میان بیاید، در جامعه به‌عنوان یک «پیمان مشترک» مطرح باشد و این خیلی لازم است. ⭕ما به یک سبک‌زندگی‌ای نیاز داریم که حتی قبل از اینکه با کسی درمورد دین‌داری به توافق و تفاهم برسیم بتوانیم سر آن سبک‌زندگی با او به تفاهم و توافق برسیم. این سبک‌زندگی را باید در آموزش و پرورش، برای همه پیشنهاد بدهیم. الان صهیونیست‌ها دارند همین کار را انجام می‌دهند، مثلاً به وسیلۀ سند2030 یا به‌وسیلۀ تبلیغات، برای مردم جهان سبک‌زندگی طراحی می‌کنند، یعنی از طریق یک «تفاهم جهانی» سعی می‌کنند یک سبک‌زندگی غلط برای مردم ایجاد کنند و با آن، می‌خواهند بشریت را به بردگی بکشند. ما هم باید از طریق ایجاد یک تفاهم بین‌المللی، یک سبک‌زندگی درست، ایجاد کنیم که صاحبان همۀ ادیان و سلایق و اندیشه‌ها، آن را قبول کنند و به‌سهولت سرِ آن به تفاهم برسند. ⭕بسیاری از مبانی و اصول موضوعه برای سبک‌زندگی را با دانش تجربی هم می‌شود اثبات کرد و این اصول، قاعدتاً با نگرش دینی و جهان‌بینی توحیدی دربارۀ انسان و هستی هم تطبیق دارد. البته از دین هم خیلی می‌توانیم برای رسیدن به این اصول موضوعه کمک بگیریم. مطمئن باشید بعد از پذیرش این اصول برای طرح‌ریزی یک سبک‌زندگی، اصلاً محتاج دین می‌شویم که دین به ما بگوید «اینجا چه‌کار کنید؟» دین در اینجا هم واقعاً بهترین راهنما است. ⭕اگر بخواهیم جزئیات سبک‌زندگی را طراحی کنیم، خیلی کار می‌برد، اما می‌توانیم اول در کلیات به یک توافقی برسیم و بعد، هرکدام از خانواده‌ها، با در نظر گرفتنِ این کلیات، خودشان می‌توانند در خانه-برای جزئیات سبک‌زندگی- طر‌ح‌های قشنگ و برنامه‌های خلاقانۀ جالبی طرح‌ریزی کنند. آدم‌ها خیلی‌ جاها باید خلاقیت به خرج بدهند. دین هم نگفته است که «من همۀ 24 ساعت شبانه‌روزِ تو را با احکام شرعیِ خاص(حرام و حلال) پُر می‌کنم!» بلکه خیلی از اوقات، خودِ ما در مقام مصداق، باید تشخیص بدهیم. ⭕این اصول موضوعه‌ای که برای سبک‌زندگی می‌خواهیم مطرح کنیم، بر اساس چه اهدافی است؟ اهداف سبک‌زندگی مد نظر ما چه چیزهایی است؟ ما را به کجا باید برساند؟ 1. ما را به «لذت بیشتر از حیات» برساند. (اگر آخرت هست، در آخرت، بیشتر لذت ببریم و اگر نیست، در همین دنیا بیشتر لذت ببریم) 2. ما را به «قدرت بیشتر» برساند؛ قدرت روحی، جسمی، فکری، اجتماعی، قومی و... 3. استعدادهای انسان را بیشتر شکوفا کند. ⭕برخی از مفاهیم مشهور، در این هدف‌گذاری عالی و جامع زیاد نقش ندارند؛ مثلاً مفهوم «آزادی»! البته آزادی چیز خوبی است، اما خودش هدف نیست، بلکه وسیله‌ای است برای اینکه ما را به اهداف فوق (قدرت، بالاترین لذت‌ها و شکوفایی استعدادها) برساند. بشریت را با مفهوم آزادی فریب داده‌اند. اتفاقاً صهیونیست‌ها که دشمنان بشریت هستند، بیشتر از همه، شعار آزادی را مطرح می‌کنند! مفهوم آزادی را جلوی چشم مردم بزرگ می‌کنند و آنها را از دیدن اهداف عالی انسانی، کور می‌کنند. 👈 ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahian_text

👈ادامه مطلب بحث: #سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان (ج۹) ⭕اگر راست می‌گویند به‌جای مفهوم آزادی، مفهوم قدرت را مطرح کنند و بگویند: «انسان‌ها باید قدرتمند بشوند» چون وقتی انسان‌ها قدرتمند بشوند، کسی نمی‌تواند آزادی آنها را سلب کند، اگر قدرتمند بشوند خودشان می‌توانند آزادی‌شان را فراهم کنند و از آزادی‌شان لذت ببرند و استفاده کنند. اگر ضعیف باشند، حتی اگر آزادی هم داشته باشند نمی‌توانند از آزادی خود بهره ببرند. آن‌وقت این آزادی، دیگر چه ارزشی دارد؟! مثلاً صهیونیست‌ها که تقریباً تمام رسانه‌های جهان در دست‌شان است، بیشتر از همه شعار «آزادی بیان» را مطرح می‌کنند! در اینجا هم یک پارادوکسشِ عملی وجود دارد. ⭕قدرت هم ذیل لذت قابل تعریف است؛ چون یکی از برجسه‌ترین چیزهایی که انسان از آن لذت می‌برد، قدرت است! ولی ما قدرت را هم به‌عنوان یک «هدف» در کنار لذت، ذکر می‌کنیم چون می‌خواهیم با طرح صهیونیست‌ها مخالفت کنیم. صهیونیست‌ها می‌گویند: از همه‌چیز لذت ببرید، جز قدرت! طرف قدرت نیایید چون اینجا فقط «ما» هستیم! بروید برده‌های برخوردار از لذت باشید؛ از لذت‌هایی مثل دانس و... اما شما بگویید: «نه، من می‌‌خواهم از قدرت، لذت ببرم. تو چرا باید آنجا باشی و تمام ثروت‌های جهان را تصاحب کنی؟!» ⭕اساساً قدرت برای انسان مهم است، و کسی که متوجه «قدرت» نباشد، در واقع او را خام کرده‌اند! ما باید از قدرتمندی لذت ببریم؛ هم قدرتمندیِ ملی، هم قدرتمندیِ فردی. سبک‌زندگی ما باید به‌گونه‌ای باشد که ما را به اوج قدرت برساند. الهی نابود شود آن درس اخلاقی که انسان‌ها را مثل گوسفندان، نرم می‌کند تا گرگ‌ها راحت بتوانند آنها را پاره پاره کنند! یعنی درس اخلاقی که به ما بگوید «متواضع باش، قانع باش، مهربان باش (مهربانی از سرِ ضعف)» ولی به ما نگوید که «قوی باش»! ⭕پس سبک‌زندگی را باید به‌گونه‌ای طراحی کنیم که به بیشترین لذت و بالاترین قدرت برسیم! چرا عرفای ما که به اوج تقوی و معنویت می‌رسند، بالاترین قدرت‌ها را دارند؟ چون قدرت، اولین بهره‌ای است که خدا به یک انسان معنوی می‌دهد، امام‌زمان(ع) هم وقتی ظهور می‌فرمایند، قدرت هر مؤمن را چهل برابر می‌کند (وَ أُعْطِیَ قُوَّةَ أَرْبَعِینَ رَجُلًا؛ غیبت نعمانی/310) ⭕آدم وقتی قدرتمند باشد، سیاسی هم می‌شود و نمی‌گذارد سیاسیون ضعیف در جامعه حاکم باشند. اگر قدرتمندیِ روحی و قدرتمندی اقتصادی و... را بخواهی، آن‌وقت خیلی از سبک‌زندگی‌های غربی نظام سرمایه‌داری را قبول نمی‌کنی! ⭕بعد از بیان اهداف، حالا برویم سراغ اصول موضوعه‌ای که برای رسیدن به یک سبک‌زندگی خوب باید در نظر بگیریم. «اصل اول»: اینکه انسان دائماً نیاز به دانش و تفکر منطقی و قدرت تحلیل عمیق دارد. این «آگاهی و تفکر» یکی از نیازهای حیاتی انسان است، خداوند برای تفکر انسان خیلی ارزش قائل است. سبک‌زندگی ما نباید به‌گونه‌ای باشد که در آن تفکر و قدرت تحلیل نداشته باشیم! ⭕قرآن‌خواندن یکی از برنامه‌های سبک‌زندگیِ درست است، یکی از کارهای قرآن هم این است که «آدم را به تفکر وادار می‌کند» سبک‌زندگی باید طوری باشد که مدام دانش و قدرت تفکر و تحلیل منطقی و خلاقیت فکریِ ما افزایش پیدا کند. سبک‌زندگی‌ای که در آن موسیقی زیاد است و تلویزیون نگاه کردن زیاد است، کم‌کم باعث می‌شود آدم «کندذهن» شود! ⭕ما باید سبک‌زندگی‌ای داشته باشیم که در آن «فهم» و آگاهی خیلی محترم باشد؛ البته آگاهیِ مفید (کمااینکه علی(ع) می‌فرماید: وَقَفُوا أَسْمَاعَهُمْ عَلَى الْعِلْمِ النَّافِعِ لَهُم؛ نهج‌البلاغه/خطبه 193) آن‌وقت کسی که آگاهی و تفکر را در سبک‌زندگی‌اش یک اصل بداند، هرزه‌گردی در اینترنت برایش «حرام» خواهد بود! کمااینکه در روایت هست: «الْمَوْتُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ نَظْرَةٍ بِغَيْرِ وَاجِب» (مصباح‌الشریعه/10) مرگ برای من عزیزتر است از نگاه غیرواجب! ⭕«اصل دوم» سعی و تلاش و مقابله با راحت‌طلبی است. باید سبک‌زندگی من طوری باشد که در آن سعی و تلاش باشد، اگر در سبک‌زندگی‌ام دویدن و رنج نباشد غلط است؛ هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی! آدم باید کار سخت انجام دهد و این از هفت‌سالگی شروع می‌شود. آدم باید با دشواری آشنا بشود و با زندگی کُشتی بگیرد! ⭕الان ببین چه سختی‌هایی را داری تحمل می‌کنی؟ البته سختی‌های منفعلانه را حساب نکن! سختی‌هایی را حساب کن که به استقبالش رفتی و پذیرفتی. (مثلاً تحمل اذیتِ بچه‌ها برای پدر و مادر و تحملِ اذیتِ افراد زیردست برای مدیر) 👈 ادامه مطلب در پست بعد👇👇 @Panahian_text

👈ادامه مطلب بحث: #سبک_زندگی_مؤثرتر_از_آگاهی_و_ایمان (ج۹) ⭕بنای خودت را در سبک‌زندگی‌ات بر این بگذار که سختی را تحمل کنی و حتی به استقبال بعضی از سختی‌ها بروی. اگر این کار را نکنی چه می‌شود؟ ده برابر سختی بر سرت می‌آید؛ آن‌هم سختی‌هایی که هیچ فایده‌ای برایت ندارد! مثلاً اگر سختیِ ورزش‌کردن را تحمل نکنی، بعد از مدتی سختیِ بیماری به سراغت می‌آید که فایده‌ای هم ندارد. در انتخاب ورزش هم، مثلاً کوهنوردی بر فوتبال (فوتبالِ غیرحرفه‌ای) ترجیح دارد چون سختی‌اش بیشتر است و هیجانِ ظاهری‌اش کمتر. ⭕اصل سوم، داشتنِ نظم و برنامه است. نظم در صدر وصیت أمیرالمؤمنین(ع) قرار دارد(أُوصِیکُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِکُم؛ نهج‌البلاغه/نامه 47) برنامۀ سبک‌زندگی را هم باید روی کاغذ بنویسی (مثلاً برنامۀ غذا، مهمانی و...) کسی که در زندگی‌اش اهل برنامه باشد، وقتی خدا به او برنامه‌ای می‌دهد، راحت می‌پذیرد و اجرا می‌کند. بی‌دینی ما بیشتر ناشی از سبک‌زندگی غلط ما است. ⭕اصل چهارم: باید هرکسی، هنرِ تولید ارزش افزوده داشته باشد؛ در زمینۀ مال، در زمینۀ علم، در زمینۀ کار خدماتی، در زمینۀ معنوی و... این عشق به تولید ارزش افزوده-که می‌توانیم اسمش را خلاقیت یا حتی خالقیت بگذاریم- ناشی از عشق ذاتی انسان به خداست که خدا خالق است و انسان دوست دارد مثل او بشود. ⭕تولید ارزش افزوده، ناموس خلقت است! ما باید سرگرم لذت‌بردن از «خلقِ اثر» باشیم. خاک بر سر جامعه‌ای خواهد شد که جوان‌هایش از خلق یک اثر، لذت نبرند! آن‌وقت اینها از چه چیزی می‌خواهند لذت ببرند؟ از هرزگی، از شهوت‌رانی، از مُد و قیافه! ⭕نه‌تنها بیکار نباید بود، راحت نباید نشست، و مدام باید سعی و تلاش کرد، بلکه باید ارزش افزوده هم تولید کرد. البته تولید ارزش افزوده هم آدابی دارد. مثلاً تولید ارزش افزوده به این نیست که پولت را در بانک بگذاری، بلکه باید خودت با آن کاسبی کنی. ⭕برخی از روحیات عالی معنوی و برخی از مفاهیم عالی دینی به کسانی که اهل درآمدزایی نیستند قابل انتقال نیست! حالا پول در نیاوردی، عیبی ندارد، لااقل یک کاری انجام بده که ارزش مالی داشته باشد. ⭕چرا در کنار هر مسجدی، یک غرفه‌ای یا خانه‌ای نباشد برای اینکه خانم‌های محل دور هم جمع شوند و یک کار تولیدی انجام بدهند؟! بعد امام جماعت مدام به آنها بگوید: «گناه نکنید!» پس چه‌کار کنند وقتی کار دیگری ندارند انجام دهند؟! مگر نفرموده‌اند که بیکاری فساد می‌آورد؟! زمینه را برای رفع بیکاری فراهم نمی‌کنیم، آن‌وقت مدام می‌گوییم «گناه نکن!» خُب اینکه نمی‌شود! مردم همه باید سرگرم یک کاری باشند. ⭕دشمنِ ارزش افزوده چیست؟ زندگی کارمندی! به این معنا که فردی مدام آگاهی در ذهنش پُر کند و بعد برود یک جایی کارمند بشود و از آنجا پول بگیرد! این خیلی زشت است. از هنر، از عرضه و از خلاقیت خودت پول در بیاور! ⭕چرا بسیاری از کارمندان ما در ادارات-که باید تسهیل‌کنندۀ کار و کسب و تولید باشد- اتفاقاً سرِ راه تولید، سنگ می‌اندازند؟ چون اینها در طول زندگی‌شان کار نکرده‌اند، پول در نیاورده‌اند! آن‌وقت رشوه می‌گیرند و رحم نمی‌کنند! از کارخانه‌دارها بپرسید و ببینید که چقدر از دست ادارات دولتی زار می‌زنند! ⭕متاسفانه رتبۀ کشور ما در جهان، در سختیِ کسب و کار، حدوداً رتبۀ 120 است! یعنی جزو آخرین کشورها هستیم. این برای امت اسلامی، برای مجلس شورای اسلامی، برای آموزش و پرورش و برای حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌های ما ننگ است که در زمینۀ کسب و کار، سخت‌ترین کشور باشیم! از بس که برای پول در آوردن عرضه نداریم و برای زندگیِ کارمندی سر و دست می‌شکنیم! ⭕مگر أمیرالمؤمنین(ع) نگفت که تا می‌توانی کارمند نشو! (إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلَّا یَکُونَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللَّهِ ذُو نِعْمَةٍ فَافْعَلْ؛ نهج‌البلاغه/نامه31) پس چطوری پول در بیاورم؟ با عرضۀ خودت. اگر مدرسه این عرضه را به بچه‌ها نمی‌دهد، بسیج می‌تواند عرضه برای پول در آوردن را به بچه‌های مسجد یاد بدهد. هرجا رفتی باید تولید ارزش افزوده بکنی، باید یک‌جوری مهارت کسب کنی پول بتوانی در بیاوری. ⭕این‌همه که با لپ‌تاپ و موبایلت بازی می‌کنی، اگر روی تولید نرم‌افزار کار کرده بودی، الان یک درصدی از سهم بازار را-که هند با تولید نرم‌افزار در جهان دارد- گرفته بودی! 🚩دانشگاه امام صادق(ع)- ۹۷.۰۶.۲۷ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

📌برنامه سخنرانی به مناسبت شهادت امام حسن(ع) و اربعین حسینی 🔻چهارشنبه | ساعت ۱۹ | خیابان فدائیان اسلام، نرسیده به سه‌راه ورامین. روبه‌روی پمپ بنزین، کوچه شهید کوهپایگانی، مسجد حضرت ولی عصر(عج) 🔻چهارشنبه | ساعت ۲۱:۳۰ | شهر ری، جنب ضلع شرقی حرم حضرت عبدالعظیم حسنی، تکیه نفر آباد 🔻پنجشنبه | ساعت ۱۹ | میدان شیخ بهایی، خیابان ده ونک، آستان مقدس امام زاده قاضی الصابر @Panahian_text

📌برنامه سخنرانی در همدان و ایلام #همدان 🔻امروز-جمعه | ساعت ۱۷ | همایش پیاده روری اربعین | میدان امام خمینی، خیابان اکباتان، مسجد جامع همدان 🔻امروز-جمعه | ساعت ۱۸:۱۵ | یادواره شهدای مدافع حرم | شهرک شهید مدنی فاز۲ ، حسینیه آل رسول( کهنوشی های همدان) #ایلام 🔻شنبه | ساعت ۸ | سالن آمفی تئاتر دانشگاه آزاد ایلام 🔻شنبه | ساعت ۱۰ | حسینیه حضرت زینب(س)، دفتر نمایندگی ولی فقیه در استان ایلام 🔻شنبه | بعد از نماز ظهر | موکب قرارگاه امام رضا(ع) در شهر مهران، ابتدای پل زائر @Panahian_text

📌اربعین با همۀ عظمتش در اوج غربت رسانه‌ای است 💎 #اربعین و رسانه (قسمت اول) 🔹هر امری که بخواهد به قیام عاشورا کمک کند، اولاً باید «رسانه‌ای» باشد 🔹اربعین، بزرگ‌ترین و مؤثرترین پدیده برای «رسیدن پیام عاشورا به جهان» شده است 🔹امروز همایش میلیونی اربعین، مهم‌ترین عامل برای جهانی‌شدن امام‌حسین(ع) است 🔹اربعین این ظرفیت را دارد که در تمام خانه‌های مردم جهان، حضور رسانه‌ای پیدا کند اما هنوز در رسانه، غریب است 🔹اگر در کارکردن برای امام‌حسین(ع) به درِ بسته خوردید، برنگردید! ____________________ #علیرضا_پناهیان ⭕حماسۀ عاشورا، اساساً چیزی از جنس رسانه است. اینکه امام‌حسین(ع) برای اسلام به‌شهادت رسید، یعنی «برای رسانه‌ای شدنِ اسلام و رسیدن پیام اسلام به نسل‌های بعد» به‌شهادت رسید. و الا حضرت می‌دانست که با شهادتش در همان دورۀ تاریخی، حکومت اسلامی برقرار نخواهد شد. هر امری که بخواهد به قیام امام‌حسین(ع) کمک کند، در درجۀ اول، باید رسانه‌ای باشد؛ یعنی چیزی از جنسِ خود عاشورا باشد. ⭕الان اربعین، بزرگ‌ترین و مؤثرترین پدیده برای رسیدن پیام امام‌حسین(ع) به جهان شده است و ما با این واقعۀ مهم تاریخی، هم‌زمان شده‌ایم. یقیناً رسانه‌ای شدنِ امام‌حسین(ع) برای جهانیان، مهم‌ترین واقعه‌ای است که در این پیچ تاریخی دارد اتفاق می‌افتد و یقیناً مقدمۀ ظهور است؛ حالا با چه مقدار فاصله، مقدمۀ ظهور است؟ امیدواریم که این فاصله، کم باشد. ⭕همایش اربعین-آن‌هم به‌شکل پیاده‌روی در این مختصات عظیم- مهم‌ترین عامل برای جهانی‌شدن امام‌حسین(ع) است و این یک ضرورت است. اهالی رسانه باید از فرصت اربعین، خوب بهره‌برداری کنند و هرچه می‌توانند پای این حماسه، زیبایی بیافرینند. ⭕اربعین-با همۀ کارهای رسانه‌ای که برایش انجام شده- بسیار غریب‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید! چون ظرفیت اربعین بسیار بالاتر از این‌هاست؛ ظرفیتش این است که در تمام خانه‌ها در میان مردم جهان، حضور رسانه‌ای پیدا کند و پیامش منعکس شود؛ درحالی‌که هنوز در همۀ خانه‌های مردم ایران و ملت‌های اسلامی هم جاری نشده است و این تقصیرِ ما رسانه‌ای‌ها است! ⭕ما رسانه‌ای‌ها دربارۀ اربعین مقصریم و کارهای انجام‌نشده، زیاد داریم! ظرفیت جذبِ اربعین و حماسۀ عاشورا، بسیار بالاست. خدا زمینه‌ای را فراهم کرده است که ما اهالیِ رسانه، یک کاری انجام دهیم و بهره‌ای ببریم، ولی ما این کار مهم را انجام نمی‌دهیم. ⭕بسیاری از مردم جهان-خصوصاً در کشورهای غربی- نمی‌دانند که در اینجا یک راهپیمایی 20میلیونی دارد انجام می‌شود. برخی از رسانه‌های خارجی، تعداد واقعی زائران اربعین را به مردم نمی‌گویند بلکه رسماً می‌گویند: «چندصد هزار نفر در این تجمع شرکت کردند!» و بعد هم در تصاویر خودشان، فقط یک گوشۀ کوچکی از جمعیت را نشان می‌دهند که چندهزار نفر بیشتر نیستند! ⭕ما دربارۀ اربعین، باید به‌عنوان امری که با همۀ عظمتش در اوج غربت است، نگاه کنیم. این صفحاتی که الان در اینترنت-برای اربعین- فعال شده است، بسیار خوب است اما به این مقدار، اکتفا نکنید. به مقدار تأثیری که اربعین تاکنون گذاشته است، نگاه نکنید، اینها خیلی کمتر از قابلیت و ظرفیتِ تأثیرگذاری اربعین است. ⭕برای فعایت رسانه‌ای در زمینۀ اربعین و حماسۀ عاشورا، از خودِ اباعبدالله‌الحسین(ع) مدد بگیرید و اذن بگیرید تا خود حضرت به شما توفیق بدهد. کمااینکه در کربلا هر کسی می‌خواست پای رکاب حضرت شهید بشود، التماس می‌کرد تا حضرت به او اجازه بدهد. اگر در این راه سختی کشیدید، تصور نکنید که «راه بسته است!» التماس کنید، بگذارید راه باز بشود. ⭕کارکردن برای امام‌حسین(ع) با التماس و تمنا و تضرع است. از امام‌حسین(ع) اذن بخواهید و از او تمنا کنید و در این راه مقاومت کنید. فقط به ذکر یک مثال اکتفا می‌کنم: وقتی مسلم‌بن‌عقیل به نمایندگی از امام‌حسین(ع) به‌سوی کوفه حرکت کرد، در راه، طوفان شد و راهنمای خودش را از دست داد، راه را گم کرد و نزد امام‌حسین(ع) برگشت و گفت: یا اباعبدالله، این راه باز نیست، نمی‌شود رفت! بیایید منصرف بشویم. حضرت فرمود: اگر کسی بهتر از تو سراغ داشتم، او را می‌فرستادم. دوباره برو! ⭕اگر در کارکردن برای امام‌حسین(ع) به درِ بسته خوردید، برنگردید! اگر در این راه، با سختی مواجه شدید، متوقف نشوید، و این سختی‌ها را علامتِ این ندانید که «خدا شما را نمی‌خواهد!» در مسیر امام‌حسین(ع) نستوه باشید، سختی‌کشیدن در این راه، لطفِ کار است و علامت نگاه مهربان خداست. 🚩سازمان سراج-۹۷.۷.۲۶ @Panahian_text

📌برای مسیحیان جهان، چگونه اربعین را معرفی کنیم؟ 💎 #اربعین و رسانه (قسمت دوم) 🔹دو پیشنهاد به اهالی رسانه دربارۀ اربعین: 1. پیام اربعین را به غریبه‌ها برسانید؛ با ادبیات عاقلانه، نه عاشقانه! 2. خودی‌ها را رشد دهید؛ با پرداختن به بخش‌هایی از فرهنگ عاشورا که مورد غفلت است 🔹صرفاً به همین چند میلیون نفری که عاشق زیارت اربعین هستند، نگاه نکنید؛ به بقیۀ مؤمنین و مردم خوبی نگاه کنید که ضرورت پیاده‌روی اربعین را درک نکرده‌اند! ____________________ #علیرضا_پناهیان ⭕اگر می‌خواهید برای اربعین کارِ رسانه‌ای انجام دهید؛ به این دو نکته توجه کنید: ⭕نکته اول اینکه پیام حماسۀ اربعین را به غریبه‌ها و طبقاتی که مانند شما (هیئتی و مذهبی) نیستند، برسانید. همیشه از اربعین طوری حرف نزنیم که فقط خومان(هیئتی‌ها) می‌فهمیم! این بزرگ‌ترین عیبی است که ما در عرصۀ کار رسانه‌ای برای اربعین داریم. ⭕چرا همیشه دربارۀ سفر اربعین می‌گویید: «این سفر، سفر عشق است»؟! این سفر بیشتر از اینکه سفر عشق باشد، سفر عقل است! عقل، انسان را به منفعت بیشتر دعوت می‌کند، عقلانیت اقتضا می‌کند که دنبال منفعت و بهرۀ بیشتر باشیم. چرا ما از مفهوم عقل، در ادبیات حماسۀ اربعین، استفاده نمی‌کنیم؟! چرا نمی‌گوییم: «این قدمِ عقل است»؟! ⭕در هیئت، همه دوست دارند دربارۀ امام‌حسین(ع) عاشقانه حرف بزنند، اما فکر نمی‌کنند که صدای اینها به بیرون از هیئت هم می‌رسد؛ برای کسانی که مثل خودشان نیستند، این ادبیات عاشقانه زیاد قابل درک نیست، باید ادبیات عاقلانه به‌کار بگیریم. ⭕نکتۀ دوم اینکه-در کار رسانه‌ای برای حماسه عاشورا و اربعین- «خودی‌ها را رشد بدهید!» یعنی به آن بخش‌های بسیار مهم فرهنگ عاشورا و حماسۀ اربعین بپردازید که برای خودِ مذهبی‌ها مورد غفلت است! مثلاً دربارۀ روضۀ حضرت زینب(س) می‌بینید که اکثراً به بُعد عاطفیِ «خواهر و برادری» توجه می‌شود، اما واقعاً اندوه حضرت زینب(ع) بیشتر به‌خاطر این بود که «حسین(ع) امامِ او بود!» وداع حضرت زینب(ع) وداع یک انسان وارسته، ولایتمدار و عارف، با امامِ خودش است؛ کسی که می‌خواهند امامِ او را جلوی او بکُشند! ⭕صرفاً به همین چند میلیون نفری که عاشق زیارت اربعین هستند، نگاه نکنیم، بلکه به بقیۀ مؤمنین و مردم خوبی نگاه کنیم که ضرورت پیاده‌روی اربعین را درک نکرده‌اند! ⭕چرا ما با ادبیات متنوع و روش‌های متفاوت از اربعین صحبت نمی‌کنیم که پیام ما به دیگران برسد؟! مخصوصاً اگر بخواهیم این پیام، به جهانیان برسد، دیگر از ادبیات اسلامی هم نباید استفاده کنیم. مثلاً اینکه بگوییم: «اربعین بزرگ‌ترین راهپیمایی صلح در جهان است» ⭕شما می‌توانید -با زبان انگلیسی- به مردم جهان بگویید: «در زمانی که ایادی سرویس‌ها، به اسم اسلام، ظالمانه سر می‌بُرند تا وجهۀ اسلام را خراب کنند، میلیون‌ها نفر از مسلمان‌ها بدون اسلحه، برای امامِ سربُریدۀ خود، بیرون آمده‌اند تا بگویند: اسلام ما این است که رهبر ما را سر بُریده‌اند! نه اینکه ما سر ببُریم!» ⭕از شما اهالی رسانه خواهش می‌کنم این هدف را در کار رسانه‌ای برای اربعین در نظر بگیرید که «من نمی‌خواهم پیام اربعین را به کسانی که هیئتی هستند برسانم! بلکه می‌خواهم به دیگران(غیرمسلمان‌ها و بی‌دین‌ها) برسانم!» لااقل یک گروهی از اهل رسانه، مشغول این کار باشند! ⭕حتی فرض کنید به کسانی می‌خواهید این پیام را برسانید که دشمن شما هستند، یعنی کسانی که از سرِ سوءتفاهم با شما دشمن شده‌اند و در یک فضای فکری و فرهنگی قرار گرفته‌اند که ضدّ حرکت شما هستند. مسئولیت رساندن پیام حماسۀ اربعین به آنها، به‌دست کیست؟! اگر شما بتوانید این پیام را به آنها برسانید، کسی که هیئتی هست هم از شنیدن این پیام، لذت می‌برد. ⭕این هدف که ما بخواهیم «غیرمتدینین و غیرمسلمان‌ها را با اربعین آشنا کنیم» هدف برجسته‌ای است که متاسفانه موردِ غفلت است. مثلاً اگر به‌طور خاص، شما بخواهید جهان مسیحیت را با اربعین آشنا کنید، چه پوسترهایی باید-به زبان انگلیسی و...- طراحی کنید؟ الان در دنیا بیش از دو میلیارد نفر مسیحی وجود دارد، اگر بخواهید برای مسیحیان جهان، پیام اربعین را بگویید، چه باید بگویید؟ اگر فقط بخواهید متناسب با مردم فرانسه صحبت کنید، چه باید بگویید؟ ⭕یک کسی از بنده پرسید: «ما می‌خواهیم در اروپا، برای معرفی امام‌حسین(ع) کار کنیم، با چه شعاری، امام‌حسین(ع) را در اروپا معرفی کنیم؟» بنده این کلمه را پیشنهاد کردم: «No War» یعنی «جنگ، نه!» بنده این را از روضۀ امام‌حسین(ع) گرفته‌ام؛ آن‌جایی که اباعبدالله(ع) علی‌اصغر را زیر عبا گرفت و آورد؛ یعنی «جنگ نکنید!» حالا شما فکر کنید که متناسب با هر فرهنگی، پیام اربعین و حماسۀ عاشورا چگونه باید منتقل شود؟ 🚩سازمان سراج-۹۷.۷.۲۶ @Panahian_text

📌ارتباط اربعین با مهدویت و امر ظهور، به‌شدت مورد غفلت است 📌باید در اربعین، کار جمعی و تشکیلاتی را تمرین کنیم تا برای ظهور آماده شویم 💎 #اربعین و رسانه (قسمت سوم) 🔹اربعین ابعاد ناشناخته و بسیار مهمی دارد که هنوز به آنها نپرداخته‌ایم 🔹یکی از ابعاد مورد غفلت اربعین «روابط بین مؤمنین و به‌ویژه کار تشکیلاتی» است 🔹اگر فرهنگ کار جمعی و تشکیلاتی را در اربعین پیدا نکنیم، برای ظهور آماده نشده‌ایم 🔹کاری کنید که از سال بعد، اکثر مردم، به‌صورت کاروانی و هیئتی به زیارت اربعین بروند؛ کسانی که تکی می‌روند، از بخش عمده‌ای از ثمرات این سفر، بهره‌مند نمی‌شوند _________________________ #علیرضا_پناهیان ⭕وقتی به برخی از مؤمنین می‌گوییم: «اربعین نمی‌آیید کربلا؟» می‌گویند: «نه، الحمدلله عرفه موفق شدم به کربلا بروم، دیگر اربعین نمی‌آیم!» اینها هنوز ضرورت پیاده‌روی اربعین را درک نکرده‌اند. ⭕بعضی از مذهبی‌ها، اربعین و زیارت امام‌حسین(ع) را صرفاً به‌عنوان یک امر عاطفی نگاه می‌کنند و می‌گویند: «اگر حال داشتید بروید، اگر حال نداشتید، نروید!» درحالی‌که اگر ما به حسّ و حال خودمان نگاه کنیم و نرویم، بی‌احترامی است! ما از سرِ ادب می‌رویم؛ این حقی است که اهل‌بیت(ع) بر گردن ما دارند. ⭕در کدام روایت فرموده‌اند که «هروقت حال داشتید به زیارت امام‌حسین(ع) بروید!» اتفاقاً فرموده‌اند: فقرا سالی یک‌بار بروند و افراد توانمند، سالی دوبار بروند! (...حَقٌّ عَلَى الْفَقِیرِ أَنْ یَأْتِیَهُ فِی السَّنَةِ مَرَّةً؛ کامل الزیارات/۲۹۳) ⭕اربعین ابعاد ناشناخته و بسیار مهمی دارد که هنوز به آن ابعاد، نپرداخته‌ایم. از شما رسانه‌ای‌ها می‌خواهم به ابعادِ مورد غفلت اربعین بپردازید؛ یکی از این ابعاد مورد غفلت، روابط بین مؤمنین و به‌ویژه کار تشکیلاتی در اربعین است. ⭕باید به ابعاد و آثار اجتماعی اربعین و ابعاد تشکیلاتی اربعین هم بپردازیم. اربعین ما را «متشکّل» می‌کند. حضرت امام(ره) می‌فرمود که هیچ عاملی مثل امام‌حسین(ع) بین مردم اتحاد ایجاد نمی‌کند. اینها را برای مؤمنین و مردم خودمان توضیح دهیم. ⭕شما باید کاری کنید که از سال بعد، اکثر مردم، به‌صورت کاروانی و هیئتی بروند. کسانی که تکی می‌روند، از بخش عمده‌ای از ثمرات این سفر، بهره‌مند نمی‌شوند. ⭕این تجمعی که در اربعین شکل گرفته و ما را دور هم جمع کرده‌اند، فقط برای این نیست که از کنار هم رد بشویم! ما باید در اربعین، تمرین تشکیلات و کار جمعی انجام دهیم. اربعین، عالی‌ترین زمینه برای کار جمعی است و کار جمعی، تقریباً دشوارترین مرحلۀ کمال انسان است و ضروری‌ترین نیاز برای ظهور است. ⭕یکی از موضوعاتی که به‌شدت مورد غفلت است، ارتباط اربعین با مهدویت و امر ظهور است. واقعاً این همایش یک رزمایش برای آماده‌شدن سربازان امام‌زمان(ع) است! می‌دانید که سازمان‌دهیِ این جمعیت میلیونی، جابه‌جاکردن این‌همه برنج و نان در بیابان‌ها و فراهم‌کردن غذا و امکانات برای آنها، ما را دارد برای چه حرکتی آماده می‌کند؟ پس‌فردا اگر بگویند: «حضرت در کوفه مستقر شده‌اند، یا دارند به سمت کوفه حرکت می‌کنند!» دیگر تمام مؤمنین می‌دانند باید چه‌کار کنند، یک‌هفته‌ای همه آماده می‌شوند! ⭕می‌دانید ارتش‌های جهان برای رزمایش‌های خودشان چه هزینه‌های گزافی انجام می‌دهند؟ چون شما نمی‌توانید بدون انجام رزمایش و ایجاد آمادگی، وارد یک عملیات بشوید. ⭕شما در اربعین می‌بینید که مؤمنین در لایه‌ها و سطوح مختلف در کنار همدیگر قرار گرفته‌اند، تسهیل این روابط اجتماعی، چقدر ما را برای ظهور آماده می‌کند! شما باور می‌کنید کسانی که اهل دعای ندبه و مهدیه هستند، در اربعین نقشی نداشته باشند! ⭕ما اگر فرهنگ کار جمعی و تشکیلاتی را در اربعین پیدا نکنیم، برای ظهور آماده نشده‌ایم. یادتان باشد؛ بنا نیست نسبت ما به امام‌زمان(ع) مانند نسبت یاران امام‌حسین(ع) به ایشان باشد! یاران امام‌حسین(ع) در روز عاشورا می‌خواستند فدای حسین(ع) بشوند؛ با همۀ مقام بلندی که یاران حسین(ع) داشتند، کارکردشان «فداشدن» بود! ولی کارکرد ما فقط فداشدن برای امام‌زمان(ع) نیست! ⭕کارکرد اصلیِ شما فداشدن برای امام‌زمان(ع) نیست، شما باید حق را نصرت بدهید تا ایشان بتواند جهان را با شما اداره کند. کسی که تنهایی به اربعین می‌رود تا حال معنوی پیدا کند، امام‌زمان(ع) با کمک او می‌خواهد جهان را اداره کند؟! لااقل باید یک کار تشکیلاتی انجام دهد، چند نفر را اداره کند، یک سازمانی شکل بدهد و در زندگی جمعی و تشکیلاتی تمرین کند، تا بتواند برای امام‌زمان(ع) مفید واقع شود. تاحالا یک کاروان صدنفره به کربلا برده‌ای؟ توانسته‌ای یک جمع چندنفره را اداره کنی؟ آیا در یک زندگی جمعی، نشسته‌اید دور هم و تصمیم بگیرید؟ 🚩سازمان سراج-۹۷.۷.۲۶ @Panahian_text

📌اربعین دارد ابهت امام‌زمان(ع) را به اهل عالم نشان می‌دهد! 📌اربعین نمونه‌ای از شیوۀ حکمرانی امام‌زمان(ع) را به نمایش گذاشته است 💎 #اربعین97-مسیر نجف کربلا 🔹اربعین تجلیگاه قدرتی است که رُعب را به دل دشمن می‌اندازد 🔹اربعین یک نمایش قدرت و یک پیش‌درآمد برای معرفت و آگاهیِ مردم جهان نسبت به امام‌زمان(ع) است 🔹شما با حرکت خودتان در این مسیر، نه‌تنها امام‌حسین(ع) را به همه معرفی می‌کنید، بلکه قدرت حسینی و مهدوی را به همه خبر می‌دهید! ____________________ #علیرضا_پناهیان ⭕سؤال مهمی که دربارۀ آن کمتر صحبت می‌شود، این است که «شیوۀ حکمرانی امام‌زمان(ع) چگونه خواهد بود؟ ایشان چگونه بر میلیارها انسان با انواع سلایق فرهنگی حکومت خواهند کرد؟» آیا حضرت، نیروی امنیتی و انتظامی خیلی قوی و بزرگی خواهند داشت تا هیچ‌کسی نافرمانی نکند؟! آیا حضرت با یک عنایتِ معنوی-یا معجزه‌ای که آدم‌ها را بی‌اختیار کند- همه را مطیع خودش می‌کند؟! ⭕در حکومت امام‌زمان(ع) این‌طور نیست که معجزه بشود و یک‌دفعه‌ای همه بی‌اختیار، تسلیم بشوند! این‌طور نیست که حضرت به کسی زور بگویند! این‌طور نیست که حضرت نیاز به نظارت شدید و مأموران زیاد، داشته باشند. ⭕قدرت حکومت حضرت، در «محبت مردم نسبت به ایشان» است؛ مردمی که به‌خاطر یک امام، بمیرند نه اینکه از او طلبکار باشند! مردمی که به‌خاطر او، سختی‌ها را به جان بخرند و به‌خاطر امام خود، برای یکدیگر فداکاری کنند، اینها باعث می‌شوند که امام‌زمان(ع) آن‌گونه-باقدرت- حکومت کند. ⭕اربعین یک نمونه از شیوۀ حکمرانی امام‌زمان(ع) را به نمایش گذاشته است. اولاً کسانی که به زیارت اربعین می‌آیند، برایشان واجب نبوده که بیایند! ثانیاً کسانی که به زائران، خدمت می‌کنند غالباً هم‌وطنان خودشان هم نیستند! ثالثاً کسانی که در این راه، نذورات می‌دهند، ثروتمند نیستند و از اضافیِ پولشان در اینجا خرج نمی‌کنند، بلکه از زندگی‌شان زده‌اند و با عشق، دارند به زائران خدمت می‌کنند. ⭕اربعین، نمونه‌ای از حکومت امام‌زمان(ع) است؛ در اربعین، همه دارند با عشق، برای مولای خودشان حرکت می‌کنند و کار می‌کنند و به هم خدمت می‌کنند. خیلی‌ها هستیِ خودشان را در این راه خرج می‌کنند، لذا نیازی به نظارت و بازرسی و قوۀ قضائیه نیست، کسی که هستی خودش را آورده و دارد برای زائران خرج می‌کند، چه کنترل و نظارتی می‌خواهد؟! نظارت و کنترل آنجایی لازم است که رانت‌خواریِ دولتی هست! ⭕شما-زائران اربعین- می‌دانید دارید چه‌کار می‌کنید؟ شما دارید بزرگترین مانورِ فرهنگی و معنوی را در جهان، رقم می‌زنید؛ شما دارید یک نمایش قدرت و یک پیش‌درآمد برای معرفت و آگاهیِ مردم جهان-نسبت به امام‌زمان(ع)- ایجاد می‌کنید، لذا وقتی امام‌زمان(ع) تشریف‌فرما بشوند، مردم از حکومت ایشان خبر خواهند داشت، یعنی شما دارید مردم عالم را خبردار می‌کنید. مثل حضرت زینب(س) که حرکت کرد و مردم عالم را از حسین(ع) و مظلومیت ایشان خبردار کرد. ⭕شما با حرکت خودتان در این مسیر، نه‌تنها امام‌حسین(ع) را به همه معرفی می‌کنید، بلکه قدرت حسینی و قدرت مهدوی را به همه خبر می‌دهید! شما دارید قدرت امام‌زمان خودتان را به اهل عالم نشان می‌دهید! این جمعیت 20میلیونی با این سختی‌ها، در واقع با یک اشارۀ امام‌حسن‌عسکری(ع) -دربارۀ زیارت اربعین(تهذیب‌الاحکام/۶/۵۲)- به اینجا آمده‌اند، حالا اگر خودِ امام‌زمان(ع) تشریف بیاورد و خودش بایستد و فرمان بدهد، ببینید اینها چه خواهند کرد! ⭕شما که برای پیاده‌روی اربعین آمده‌اید، در واقع به‌خاطر دو هدف مهم آمده‌اید: یکی زیارت امام‌حسین(ع) و یکی هم مقدمه‌سازی برای ظهور امام‌زمان(ع)! شما دارید برای امام‌زمان(ع) ابهت درست می‌کنید و ابهت مهم‌ترین اسلحۀ حضرت است، کمااینکه در روایت هست: خداوند، امام‌زمان(ع) را با «رُعب» کمک می‌کند. (الْبَاقِرَ ع یَقُولُ: الْقَائِمُ مِنَّا مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ؛ کمال‌الدین/1/331) یعنی وقتی امام‌زمان(ع) ظهور می‌کند، خدا رُعب و وحشتی از ایشان در دلِ دشمنان می‌اندازد که آنها را مغلوب می‌کند. ⭕اربعین تجلیگاه قدرتی است که رُعب را به دل دشمن می‌اندازد. دشمنان ما وقتی جمعیت میلیونی اربعین را می‌بینند، طبیعتاً خواهند گفت: «اینها کسانی هستند که در زمان غیبت امام‌شان، با شعار «یا حسین(ع)» 20میلیون دور هم جمع شدند، اینها که در غیاب امامشان چنین قدرتی دارند، در حضور امامشان چه‌کار خواهند کرد؟! اگر امام‌شان بیاید و اشاره کند، آن‌وقت چه خواهند کرد!» پس شما الان دارید ابهت و عظمت امام‌زمان(ع) را فراهم می‌کنید! شما دارید قدرت امام‌زمان(ع) را شکل می‌دهید، شما دارید مستقیماً برای ظهور، کار می‌کنید. 🚩عمود۷۰۷ | موکب علی بن موسی الرضا(ع)-۹۷.۷.۳۰ @Panahian_text

📌آسان‌ترین وسیله برای رسیدن به اوج تقرب چیست؟ 📌مؤثرترین و پُرفایده‌ترین اقدام برای تقرب چیست؟ 💎 #اربعین97-مسیر نجف کربلا 🔹آیا راه رسیدن به اوج شکوفایی و قرب الهی، واقعاً سخت است؟ 🔹رسیدن به قرب الهی، آسان است و مهمترین عاملش «نیّت» است؛ اینکه با نیّت و قلب خودت کار کنی 🔹بدبختیِ بزرگ ما این است که از نیّت قلبی خودمان درست استفاده نمی‌کنیم ____________________ #علیرضا_پناهیان ⭕اگر خداوند متعال، ما را برای رسیدن به اوج شکوفایی، معنویت و تقرب به خودش آفریده است، و برای این آفریده که بیشترین لذت را از خدا ببریم(لذتی که ملائکه نمی‌توانند ببرند) و اگر ما را نیافریده برای اینکه ما را اذیت کند (که قطعاً همین‌طور است) پس نباید راه رسیدن به قرب الهی، سخت باشد! ⭕قرآن می‌فرماید: «يُريدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لا يُريدُ بِكُمُ الْعُسْرَ» (بقره/185) خدا برای شما آسانی مىخواهد نه دشوارى! اگر این راه سخت بود، ما حق داشتیم اعتراض کنیم که «ما نمی‌توانیم این مسیر را طی کنیم، چون خیلی سخت است!» ولی اگر این راه، آسان باشد، نه‌تنها نمی‌توانیم اعتراض کنیم، بلکه روز قیامت، اگر به عالی‌ترین مقام قرب نرسیدیم، حسرت خواهیم خورد. ⭕راه رسیدن به اوج معنویت، شاید در ظاهر، برای ما آسان نباشد(مثلاً اینکه باید صبح زود بیدار شویم و نماز بخوانیم، باید در راه خدا هزینه کنیم و...) اما یک قسمت دین هست که آسان‌ترین و پُرسودترین قسمت دین است؛ به‌حدی که اگر هرکدام از ما به اوج تقرب نرسیم، به‌خاطر تنبلی خودمان است نه سختیِ راه! ⭕آسان‌ترین وسیله برای رسیدن به اوج تقرب و معنویت، چیست؟ مؤثرترین و پُرفایده‌ترین اقدامی که ما می‌توانیم برای قُرب، انجام دهیم چیست؟ چه عاملی است که راه قُرب را جلوی ما باز می‌کند و سختی‌های زندگی را کم می‌کند و همان سختی‌های باقیمانده را هم برایمان شیرین می‌کند؟ ⭕خدا ما را برای رشد و رسیدن به اوج معنویت و تقرب، آفریده و این راه آسان است؛ یک عامل کلیدی وجود دارد که اگر این عامل کلیدی را پیاده کنی، به آسانی، به اوج تقرب می‌رسی، سختی‌هایت کم و شیرین می‌شود و شیرینی‌هایت مضاعف می‌شود. ⭕رسیدن به رشد و قرب الهی، آسان است و مهمترین عاملش «نیّت» است؛ یعنی اینکه با نیّت و قلب و ذهن خودت کار کنی. نیّت، گمشدۀ ما در زندگی دنیاست؛ در زندگی دنیا کسی به نیّت شما بها نمی‌دهد اما خدا خیلی به نیّت ما بها می‌دهد و می‌فرماید: با نیّتِ خودت به سمت من سفر کن و تقرّب پیدا کن. ⭕مثلاً نیّت کن که «خدایا می‌خواهم نیمه‌شب‌ها زمین را با مناجات خودم چراغانی کنم، تاجایی‌که به‌واسطۀ من، سحرها بلا از مردم برداشته شود...» تو صادقانه نیّت کن، تا خدا سحرها برای نماز شب بیدارت کند! ⭕بدبختیِ بزرگ ما این است که از دلِ خودمان کم استفاده می‌کنیم! شیطان هم در همین‌جا وارد می‌شود و می‌گوید: «هر کار خوبی می‌خواهی انجام بده، اما نیّت قلبی خودت را درست نکن!» وقتی می‌خواهی نیّت و دلِ خودت را درست کنی، ابلیس می‌گوید: «خیال می‌کنی عارف هستی؟! این حرف‌ها به تو نیامده!» ما هم این سوءظن را-که شیطان در ما ایجاد می‌کند- می‌پذیریم و عقب‌نشینی می‌کنیم، غافل از اینکه نظر و نیّت ما واقعاً برای خدا مهم است؛ اصلاً خدا این عالَم را برای ما آفریده است! ⭕شما در مسیر پیاده‌روی اربعین، نیّت کن و بگو: «خدایا، تمام اجداد من تا حضرت آدم، از این قدم‌هایم در مسیر کربلا، ثواب ببرند! 200هزار شهید دفاع مقدس و تمام شهدای مدافع حرم، هم ثواب ببرند!» اگر عمیقاً بخواهی، بلااستثنا همه‌شان ثواب خواهند برد و از شما تشکر خواهند کرد و وقتی این‌همه شهید از کسی تشکر کنند، او کوهِ نور خواهد شد! ⭕شما فکر می‌کنید آقای بهجت(ره) چه‌کار کرده که به اینجا رسیده است؟! فقط با نیّت! حضرت امام(ره) که مسیر تاریخ را تغییر داد، چه‌کار کرده بود؟ فقط نیّت کرده بود؛ بقیۀ کارها را خدا برایش فراهم کرد. ⭕هرکسی به جایی نرسیده، یقیناً خودش نخواسته، کم خواسته، یا در لحظات حساس، عمیقاً نخواسته است! در طول این مسیر نورانی، در آن لحظات ناب-که سیم، وصل می‌شود- از فرصت استفاده کن و بخواه! خدا با خواستۀ تو عالم را تغییر می‌دهد. ⭕قدرِ نیّت خودت را بدان، مراقب نیّت خودت باش، نیّت خودت را خالص کن، و از خدا بخواه. اگر با اعماق وجودت از خدا بخواهی، خدا می‌پذیرد و خواسته‌ات را رد نمی‌کند. اگر هم در این دنیا-بنا بر مصالحی- خواستۀ تو را ندهد، در عالم آخرت می‌دهد یا اینکه به فرزندانت عنایت می‌کند. ⭕برای عارف‌شدن مهم نیست، چه شغلی داشته باشی، نیّت تو مهم است! نیّت خودت را صاف و خالص کن، یک‌مقدار حواست به نیّت خودت باشد، با نیّت خودت کار کن و جلو برو! آن‌وقت اگر خیاط باشی، مثل رجب‌علی خیاط می‌شوی و اگر آهنگر باشی، مثل سیدهاشم حدّاد خواهی شد! 🚩عمود۲۸۶ | موکب امام رضا(ع)-۹۷.۸.۱ @Panahian_text

⚡️چرا پیامبر اکرم(ص) فرموده با صدای بلند بر من صلوات بفرستید؟ 🔰چرا پیامبر اکرم(ص) فرموده است که هر موقع نام مرا شنیدید، واجب است که با صدای بلند بر من و اهل‌بیت من صلوات بفرستید؟ صلوات با صدای بلند فقط برای این نیست که چند متر آن طرف‌تر هم صدای ما را بشنوند. بلکه معنای سادۀ صلوات با صدای بلند این است که احترام ما به پیغمبر اسلام(ص) را همۀ اهل عالم ببینند و متوجه شوند. 🔰ما باید روز به روز احترام پیغمبر خود را بالاتر ببریم و این‌قدر این احترام را بالا ببریم که احدی جرات نکند به ایشان بی‌احترامی کند. متاسفانه ما در این‌باره کم‌کاری‌ کرده‌ایم. 🔰بیان سیره نورانی پیامبر اکرم(ص)، مؤثرتر از تمام استدلال‌های عقلی است که ما برای اثبات عقلانیت دین و وحدانیت پروردگار عالم داریم. نباید غرق مباحث نظری بشویم. مردم دنیا غالبا با فطرتشان زندگی می‌کنند. غرق مباحث و نقادی‌های فلسفی نشویم، تصور نکنیم تا وقتی شبهه‌های فیلسوف‌های ملحد را از سر راه بر نداریم مردم به پیامبران ایمان نمی‌آورند. 🔰بسیاری از انسان‌ها به خاطر فطرت خداجو و حقیقت‌طلبی که دارند وقتی آنها را با نام و یاد و سیرۀ پیامبر اکرم(ص) مواجه کنیم، خواهند پذیرفت و حتی به استدلال عقلی هم نیاز ندارند. برای این انسان‌ها فقط کافی است که حقیقت را عرضه کنیم تا با آن آشنا شوند و بپذیرند. 🔰در واقعیت تاریخ اسلام هم شما می‌بینید که اول مردم مکه پیامبر(ص) را دیدند و به او اعتماد پیدا کردند، بعداً از او دربارۀ خدا شنیدند و پذیرفتند. نه اینکه اول خدا را دیده باشند و بعد خدا به آنها گفته باشد حالا که به من معتقد شدید و توحید و عدالت مرا پذیرفتید، حالا بروید سراغ این پیامبر و به او ایمان بیاورید! 🔰ما معتقدیم تمام ائمۀ در راه حفظ نام پیامبر(ص) مجاهدت کرده‌اند و مظلومیت‌ها را تحمل کرده‌اند. ما باید در پیروی از امامان معصوم جان خود فدای پیامبر اکرم(ص) کنیم. جهاد برای معرفی سیره و شخصیت نازنین پیامبر(ص) به جهان، و افزایش احترام ایشان در جهان، حداقل وظیفۀ ماست. 👤 علیرضا پناهیان @Panahian_text

📌قبل از اینکه به بچه‌تان نماز یاد بدهید، قصه‌های زندگی پیامبر(ص) را برایش بگویید! 🔹هر درس دینی دیگری قبل ازسیرۀ نبوی خواندید اشتباه خواندید! 🔶قبل از اینکه به بچه‌تان نماز یاد بدهید، قصه‌های زندگی پیامبر را آنقدر برایش بگوئید تا پیامبر برایش دلچسب شود، بعد بگوئید حضرت محمد(ص) این جوری نماز می‌خواند. به نماز علاقه‌مند می‌شود. این راه نفوذ در انسان است. این عالمانه‌ترین راه برای ورود و نفوذ در روح بشر است. فکر نکنید عالمانه‌ترین راه این است که از توحید شروع کنید. ما فقط با اندیشه‌ها کار نداریم، ما با تمام روح انسان کار داریم. 🔶اگر کسی فوق‌العاده برای شما عزیز باشد، فوق‌العاده عقلش را، صفای باطنش را، مهربانیش را قبول داری، می‌دانی هیچ وقت نامردی نمی‌کند، همیشه باصفا و بامحبت است و فوق العاده به شما مهربان است، یک آدم تو دل برو و دوست داشتنی، که صدایش قشنگ باشد، دیدنش لذت بخش باشد، اگر همچین آدمی با شما رفیق باشد، یک روز از شما یک کلمۀ کوتاهی درخواست کند، از او قبول نمی‌کنید؟ 🔶جوان‌ها من خیلی راحت به شما بگویم، می‌دانید چرا خیلی از جوان‌های ما بخش‌هائی از دین را قبول نمی‌کنند؟ چون حضرت محمد(ص) را نمی‌شناسند. رفتند اصول دین چند تا است برای من خواندند. رفته‌اند استدلال شنیدند که خدا یکی است، استدلال شنیدند که خدا پیامبری فرستاده، استدلال شنیدند که پیامبری جانشین‌دار به نام امام، استدلال شنیدند معاد هست. هیچ کدام از این‌ها زیاد دردی را دوا نمی‌کند. 🔶هر درس دینی دیگری قبل از سیرۀ نبوی خواندید اشتباه خواندید. آیا سیرۀ نبوی یعنی خواندن تاریخ اسلام؟ خیر. سیرۀ نبوی غیر از تاریخ اسلام است. اتفاقا یکی از درس‌هائی که به شدت ضرر دارد کسی قبل از سیرۀ نبوی بخواند، تاریخ اسلام است. چون در تایخ اسلام می‌بینی یک مردی فریاد زد، جنگید، شکنجه شد، مقاومت کرد، گرسنگی کشید، پیروز شد، و شهری در مدینه بنا کرد، خب این مرد کیست؟ وقتی تو با این مرد ارتباط برقرار نکنی، جنگیدنش برایت چه مزه‌ای دارد؟ حتی ضرر هم دارد. 🔶اگر شخص پیامبر در دل ما قرار بگیرد، نفوذ سخت‌ترین دستورات دینی به شدت سهل خواهد شد. هر موقع دیدید دین‌داری برایتان سخت است، معنویت برایتان حال نمی‌دهد، خدا برایتان عزیز و محترم و دلبر نیست، یا مسئلۀ معاد در چشمتان حقیر هست، بدانید باید بروید کتاب سیره‌ی نبوی را بخوانید. یکی از این کتاب‌ها، کتاب سنن النبی علامۀ طباطبایی است. 👤علیرضا پناهیان - سال۸۵ 👈🏻صوت: panahian.ir/post/47 @Panahian_text

🌀 مأموریت ویژۀ امام رضا(ع) چه بود؟ 🔴 چرا به امام رضا(ع) می‌گوییم «یا #غریب الغربا»؟ ⭕️ مهترین ویژگی امام رضا(ع) که با شنیدن نامش باید به ذهنمان متبادر شود چیست؟ ⭕️ چرا به امام رضا(ع) با همۀ نفوذ و سلطنت معنوی اجتماعی باز هم به می‌گوییم «غریب الغربا»؟ ⭕️مردم صدا می‌زنند: «یا سلطان! یا اباالحسن! یا علی‌بن موسی‌الرّضا(ع)!» این یک سخن عوامانه نیست. 👌امام رضا(ع) وقتی غریب نخواهد بود، که صحن و سرایش کلّ کرۀ ارض باشد. نه اینکه فقط یک حرم به این وسعت داشته باشد. _________________________ 🔵 صریح ترین فریادگر ولایت! علیرضا پناهیان: 💠 وقتی نام شریف امام رضا(ع) را می‌شنویم، مهمترین وصف یا ویژگی آن حضرت که باید به ذهن ما متبادر شود چیست؟ آیا اینکه حضرت به ایران تشریف آوردند، اینکه غریب بودند و غریبانه به شهادت رسیدند یا اینکه ایشان را عالم آل‌محمّد(ص) برمی‌شمردند، کدامیک باید مهمترین ویژگی حضرت در نزد ما باشد؟! 💠 همۀ اینها خصوصیات و اتفاقات مهم زندگی حضرت بودند، ولی هیچ‌یک از این ویژگی‌ها نباید مهمترین وصف امام رضا(ع) در ذهن ما باشد، کار خاص و مأموریت ویژۀ حضرت، هیچ‌یک از اینها نبوده است. 💠 امام رضا(ع) در بین همۀ ائمۀ هدی، صریح‌ترین پیام‌های ولایی را به مردم منتقل کردند و می‌توان گفت امام رضا(ع) در بیان و دعوت به امر امامت و ولایت، از جهاتی صریح‌ترین امام بودند. 💠 امام رضا(ع) دعوت به امر ولایت را در زمان خلیفۀ مقتدر عباسی؛ هارون الرشید هم انجام می‌دادند. به هارون گفتند: چرا به امام رضا(ع) کاری نداری در حالی که ایشان دارد راحت امامت را تبلیغ می‌کند و مردم را به امر ولایت دعوت می‌کند؟! هارون گفت: شهادت موسی‌بن جعفر(ع) برای من کافی است، من دیگر با این خانواده کاری ندارم.(هَذَا عَلِیٌّ ابْنُهُ قَدْ قَعَدَ وَ ادَّعَى الْأَمْرَ لِنَفْسِهِ. فَقَالَ: مَا یَکْفِینَا مَا صَنَعْنَا بِأَبِیهِ؟! تُرِیدُ أَنْ نَقْتُلَهُمْ جَمِیعاً!؛ عیون اخبارالرضا/2/266) 💠 وقتی به امام رضا(ع) عرضه داشتند: شما نمی‌ترسید از اینکه هارون شما را هم مانند پدر گرامی‌تان امام موسی‌بن جعفر(ع) به شهادت برساند یا اذیت کند؟ حضرت فرمودند: «همان‌طور که پیامبر اکرم(ص) می‌فرمودند «اگر ابولهب توانست یک مو از سرِ من کم کند، من پیغمبر شما نیستم» من هم به شما می‌گویم؛ اگر هارون توانست یک مو از سر من کم کند، من امام شما نیستم!» لذا حضرت بدون هیچ واهمه‌ای به امر تبلیغ، تبیین و دعوت به امامت می‌پرداختند. (أَنَا أَقُولُ لَکُمْ «إِنْ أَخَذَ هَارُونُ مِنْ رَأْسِی شَعْرَةً فَاشْهَدُوا أَنِّی لَسْتُ بِإِمَامٍ.» کافی/8/258) 💠 امام رضا(ع) وقتی فرصت، امکان و ظرفیت مختصری برای آشنایی با مفهوم امامت و ولایت را در میان مردم دیدند، بر روی مفاهیمی مثل نماز و روزه و عبادات و اخلاقیات کار نکردند، بلکه به سراغ اصل ماجرا رفتند و به اصلی‌ترین مفهوم دینی یعنی ولایت و امامت پرداختند. نمونۀ برجستۀ آن حدیث سلسلة الذهب است. 💠 حدیث «سلسلةالذهب» سند تاریخی مأموریت ویژۀ امام رضا(ع) در دعوت مردم به امر امامت است 💠 بنابراین وقتی نام شریف امام رضا(ع) را شنیدیم باید بگوییم «بزرگ فریادگر امامت» و ولایت. چون ایشان به هر دلیل، صریح‌ترین امام در بیان امر امامت و ولایت و معارف پیرامونیِ آن هستند. این مهمترین ویژگی امام رضا(ع) است. 💠 اینکه مردم صدا می‌زنند: «یا سلطان! یا اباالحسن! یا علی‌بن موسی‌الرّضا(ع)!» این یک سخن عوامانه نیست. حضرت در زمان خودشان هم این سلطنت بر دل‌ها را داشتند و از جهاتی نزدیک‌ترین امام به تشکیل حکومت بودند. البته معلوم است که یار نداشتند، ولی از روشنگری هم کوتاه نمی‌آمدند. 💠 اینکه با همۀ نفوذ و سلطنت معنوی اجتماعی حضرت باز هم به امام رضا می‌گوییم «غریب» یا «غریب الغرباء» این هم در جای خود صحیح است؛ با آنکه مهم‌ترین ویژگی حضرت نیست. زیرا امام رضای ما وقتی دیگر غریب نیست که حاکم مطلق عالم امکان باشد، نه اینکه فقط یک حرم به این وسعت داشته باشد. امام رضا(ع) وقتی غریب نخواهد بود، که صحن و سرایش کلّ کرۀ ارض باشد. کلّ دریاها و اقیانوس‌ها آبراه‌های گوشه و کنار حرمش باشد. در واقع تا زمان حاکمیت مطلق امامت بر زمین، همۀ امامان ما غریب هستند. 👈🏻صوت و متن: Panahian.ir/post/886 @panahian_text

📌امتیاز پیاده‌روی اربعین نسبت به سایر عبادات چیست؟ 📌چرا عُجب و ریا در عبادتِ «پیاده‌روی اربعین» راه ندارد؟ 🔹هر عبادت پُرثوابی، با سختی‌ها و آفاتی مثل عُجب و ریا همراه است 🔹پیاده‌روی اربعین، عبادت پُرثوابی است که سختی‌اش شیرین است و ریا و عُجب هم ندارد! 🔹چه کسی در عبادتش ریا می‌کند؟ کسی که از عبادت لذت نمی‌برد 🔹کسی که عاشقانه، کاری را انجام دهد، در آن کار، ریا نمی‌کند ____________________ #علیرضا_پناهیان ⭕پیاده‌روی اربعین، یک عبادت بسیار پُرثواب است. هر عبادت پُرثوابی، بالاخره سختی‌ها و زحمت‌هایی هم دارد؛ مثلاً برای نماز شب، باید بستر شیرین خواب را ترک کنی یا برای روزه، باید گرسنگی و تشنگی را تحمل کنی. اما سختی‌های عبادت، وقتی قدم در عبادتگاه می‌گذاری، کم‌کم آسان و شیرین می‌شود، به‌حدی که بعد از مدتی، دیگر نمی‌توانی آن را ترک کنی! ⭕پیاده‌روی اربعین هم سختی‌هایی دارد اما سختی‌هایش واقعاً شیرین و لذت‌بخش است، آنهایی که این لذت را چشیده‌اند می‌دانند که تفریح‌های دیگر دنیا، لذتِ اینجا را ندارد. انگار اباعبدالله(ع) رنج این عبادت را در کامِ زائرانش، شیرین می‌کند. ⭕در جلساتی که در مسیر پیاده‌روی اربعین برگزار می‌شود، از زائران می‌پرسیم «شما بارِ اولی هستید یا نه؟» حدود ۲۰درصد، بارِ اولشان است؛ یعنی تقریباً ۸۰درصد کسانی که اربعینِ امسال آمده‌اند، سال‌های قبل هم آمده بودند و تعداد سالِ اولی‌ها کم است. این نشان می‌دهد کسانی که قبلاً آمده‌اند، آن‌قدر برایشان شیرین بوده که اربعین سال بعد، دیگر طاقت نمی‌آورند که نیایند. ⭕عبادت، دو ویژگی مهم دارد: یکی اینکه سختی دارد. اما کسی که از سختیِ عبادت نترسد و خودش را وارد عبادت کند، شیرینی عبادت را حس خواهد کرد. زیارتِ پیاده‌روی اربعین، از این جهت-که آدم می‌تواند شیرینی این عبادت را بچشد- درسِ بزرگی دارد. ⭕ویژگی دوم عبادت، این است که خیلی به «قبول‌شدن از جانب خدا» وابسته است؛ یعنی اگر خدا، عبادتِ ما را قبول نکند، عبادتمان چه فایده‌ای دارد؟! لذا آدم باید برای عبادت خودش، تمنای قبولی داشته باشد و به درگاه خدا تضرع کند که «خدایا این عبادت مرا قبول کن...» ⭕امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: برای قبول‌شدن عمل، همت و تلاش بیشتری داشته باشید تا خودِ آن عمل! «كُونُوا بِقَبُولِ الْعَمَلِ أَشَدَّ اهْتِمَاماً بِالْعَمَلِ» (مجوعۀ ورام/1/64) چرا اعمال انسان، سخت قبول می‌شود؟ خدا که سخت‌گیر نیست، ما خودمان عمل خودمان را خراب می‌کنیم؛ با ریا و عُجب! ⭕دو آفت بسیار مهم برای عمل، ریا و عُجب هستند. اما در عبادت اربعین و زیارت امام‌حسین(ع) نه به این سادگی می‌شود ریا کرد، نه به‌سادگی می‌شود دچار عُجب شد! چرا؟ چون کسی که در راه امام‌حسین(ع) یک‌مقدار سختی می‌کشد-وقتی یاد سختی‌ها و مصائب حسین(ع) و فرزندانش می‌افتد- خودش می‌فهمد که هنر نکرده است؛ لذا قیافه نمی‌گیرد. ⭕این‌قدر امام‌حسین(ع) عزیز و محبوب است که اصلاً کارِ زائر حسین(ع) به ریاکاری و تظاهر نمی‌کشد، چون از روی محبت این کار را انجام داده است، کمااینکه وقتی یک مادر، قربان‌صدقۀ بچه‌اش می‌رود، تظاهر نمی‌کند و ریاکارانه بچه‌داری نمی‌کند، بلکه از شدت علاقه‌اش به فرزندش این کار را می‌کند. ⭕در دستگاه امام‌حسین(ع) نمی‌شود به‌سادگی ریا کرد. چه کسی در عبادتش ریا می‌کند؟ کسی که لذت و بهرۀ چندانی از عبادتش نبرده است و حالا می‌خواهد با تظاهر و قیافه‌گرفتن پیش دیگران، یک لذتی ببرد. کسی که سرِ نماز، کِیف نکرده، می‌خواهد با ریاکاری یک لذتی ببرد. اما کسی که از عبادتش لذت بُرده و از روی عشقش کار کرده، دیگر نیازی به ریاکاری ندارد! ⭕کسی که عاشقانه، کاری را انجام دهد، در آن کار، ریا نمی‌کند. لذا عبادتی مثل اربعین و زیارت امام‌حسین(ع) چون عاشقانه است، در آن ریا نیست و از طرفی، چون سختی دارد، ریاکارها برای این زیارت نمی‌آیند. ⭕چرا در عبادت پیاده‌روی اربعین، عُجب به‌سراغ آدم نمی‌آید؟ وقتی به کربلا می‌رسی، نمی‌توانی قیافه بگیری و بگویی «امام‌حسین(ع)، من این‌همه راه را پیاده برای تو آمده‌ام!» چون حس می‌کنی که زینب(س) و بچه‌های حسین(ع) با پاهای تاول‌زده و بدن‌های تازیانه‌خورده، در کربلا هستند. لذا با شرمندگی، به امام‌حسین(ع) می‌گویی: «یا اباعبدالله، این چند قدمی که برایت آمده‌ام را قبول کن... اصلاً این را ندیده بگیر؛ فقط سلام مرا جواب بده...» ⭕پیاده‌روی اربعین و زیارت کربلا عبادت پُرثوابی است که سختی‌اش شیرین است و ریا و عُجب هم ندارد! معلوم است که آدم‌های عاقل و باهوش، راه می‌افتند و در این مسیر قرار می‌گیرند، چون عقل به آدم می‌گوید: این پُرسودترین عبادت است. لذا این سفر اربعین، هم عاقلانه است و هم عاشقانه. 🚩مسیر نجف، کربلا- عمود۸۲۸ -۹۷.۸.۲ @Panahian_text📢

📌 مسجد، عالم دینی، و مؤمنی که به مهدویت نپردازد، یک دین #بنی‌اسرائیلی را ترویج می‌کند!/ بنی‌اسرائیل به موسی(ع): تو و خدایت بجنگید، ما همینجا عبادت می‌کنیم! ⭕️ نپرداختن به مهدویت امروزه یک رسم منحوس در میان برخی از مؤمنین شده/ دین بدون مهدویت، مانند معنویت بدون نبوت است ⭕️ در جامعۀ ما این رسم دینداری، اخلاق‌مداری و معنویت‌گرایی بدون مهدویت، باید فرو بریزد! ⭕️ برخی مهدویت بدون جنگ و استکبارستیزی دارند، درحالی‌که امام زمان(ع) برای رفع ظلم می‌آید که با جنگ همراه است ⭕️ دعای ندبه‌ مال افرادی نیست که حال #مناجات دارند، مال کسانی است که حال #مبارزه دارند. ⭕️ بسیج اگر در برگزاری #دعای_ندبه پیشتاز نباشد از هویت خود فاصله گرفته 2⃣📌چگونه می‌شود به امام زمان(ع) مقرّب شد و به ایشان خدمت کرد؟ ⭕️ امام زمان(ع) از جنس سیاست است؛ هرکه می‌خواهد به ایشان مقرب شود، باید کار سیاسی کند و علیه استکبار قیام کند ⭕️ هر کسی به این نظام مقدس کمک کند، به امام زمان(ع) مقرب شده و الا مهدوی نیست! __________________ 1⃣ دین بدون امام زمان(ع) دین بی‌خطر است 💠 دینداری بعضی‌ها منهای امام زمان(ع) است. دین بدون امام زمان(ع) دین بی‌خطر است. برخی مثل قوم بنی‌اسرائیل می‌خواهند به خودشان دردسر ندهند که وقتی حضرت موسی(ع) فرمود: برویم جنگ، گفتند: تو و خدایت به جنگ بروید، ما اینجا عبادت می‌کنیم(مائده/24) 💠 مسجد، هیأت، عالم دینی و مؤمنی که مستمراً به مهدویت، نپردازد، یک یک دین بنی‌اسرائیلی را ترویج می‌کند. نپرداختن به موضوع مهدویت امروزه یک رسم منحوس در میان برخی از مؤمنین است. دین بدون امام، دین بدون انتظار امام، دین بدون مقدمه‌سازی برای امام، دین نیست، عین بی‌دینی است و بلکه تحریف دین است. 💠 دین بدون مهدویت، مانند معنویت بدون نبوت است، مانند همان قرآن بدون علی(ع) است که خوارج داشتند. مانند همان مسجد و محراب و منبری است که در آن علی(ع) را نفرین می‌کردند. در جامعۀ ما این رسم دینداری، اخلاق‌مداری و معنویت‌گرایی بدون مهدویت باید فرو بریزد! 💠یک مشکل دیگر ما «مهدویت‌گرایی بدون سیاست» است. بعضی‌ها مهدویت بدون سیاست، بدون جنگ، و بدون استکبارستیزی دارند، انگار امام زمان(ع) می‌خواهند تشریف بیاورند و برای ما کلاس #اخلاق بگذارند،ماز بخوانند و به زیارتشان مشرّف شویم و دیگر هیچ! حضرت که برای این چیزها نمی‌آیند، برای آزاد کردن جهان از قید ستم می‌آیند، که این‌کار طبیعتاً با جنگ همراه است. 💠 اگر کسی به مهدویت معتقد باشد ولی اهل سیاست نباشد، یا جاهل است یا لاف‌زن و دروغ‌پرداز و تحریف‌کنندۀ دین! چون امام زمان(ع) برای ریاست جهان می‌آید و ما ایشان را برای ریاست جهان می‌خواهیم. 2⃣ چگونه می‌شود به امام زمان(ع) مقرّب شد؟ 💠 اما چگونه می‌شود به امام زمان(ع) مقرّب شد، به ایشان خدمت کرد و برای ظهورشان مقدمه‌سازی کرد؟ آیا نماز شب بخوانیم؛ قرآن حفظ کنیم و هر روز در کنج عزلت دعای توسل بخوانیم؟ نه، امام زمان(ع) چیزی از جنس سیاست، حکومت و ولایت بر جهان است؛ هر کسی می‌خواهد به امام زمان(ع) مقرب شود، باید کار سیاسی کند، ولایت را تبیین کند و علیه دشمنان ولایت-که استکبار جهانی هستند- قیام کند. 💠 البته نماز شب، قرآن، روضه و توسل هم در این زمینه کمک می‌کند، ولی اینها کار اصلی نیستند. باید ببینیم کار اصلی امام زمان(ع) چیست؟ اگر همان کار را انجام دهیم، به امام زمان(ع) مقرب شده‌ایم. 💠 هر کسی به این #نظام مقدس کمک کند، به امام زمان(ع) مقرب شده است و الا دروغ می‌گوید؛ او مهدوی نیست! به این ترتیب است که عرصۀ سیاست از سیاست‌بازان حرفه‌ای و قدرت‌طلبان بی‌دین و بی‌معنویت پاک خواهد شد. 💠 ما انتظار مردم را تا این‌حدّ بالا می‌بریم که می‌گوییم: استانداران امام زمان(ع) کسانی‌اند که مردم خاک قدم‌هایشان را به تبرّک برمی‌دارند. سیاستمداران، نمایندگان مجلس، قضات، ائمۀ جمعه، وزرا و ... اگر به سمت اخلاص و پاکی و مقدس بودن-مانند اصحاب ولیّ عصر(ع)-نروند، لیاقت و شرافت سیاستمداری و تصدیِ مدیریت‌های خُرد و کلان در جامعۀ مهدوی را ندارند. 💠 برای اینکه به امام زمان(ع) مقرب شویم، باید ببینیم که امام زمان(ع) وقتی بیاید چه می‌کند؟ ایشان حکومت خواهد کرد، پس ما باید در حکومت دخالت کنیم وعرصۀ حکومت خود را از افراد ناشایست پاک کنیم، آنگاه ما یار امام زمان(ع) خواهیم بود. 💠 دعای ندبه‌ مال افرادی نیست که حال #مناجات دارند، مال کسانی است که حال #مبارزه دارند! بسیج اگر در برگزاری دعای ندبه پیشتاز نباشد، از هویت خود فاصله گرفته؛ کمااینکه مراسم‌های دعای ندبه را بعد از جنگ، هیات رزمندگان راه‌اندازی کرد. 👤 علیرضا پناهیان 🔻میدان امام حسین(ع)-۹۵.۹.۱۹ @Panahian_text

🌀دین می‌گوید: کنترل ذهنت را خودت به‌دست بگیر! 🌀چرا یک عامل بیرونی باید توجّه تو را جلب کند؟! 💎 #کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۳) قسمت اول 💠چرا باوجود این‌همه گرایش‌ خوبی که داریم، معمولاً بد می‌شویم و خوب نمی‌شویم؟ به خاطر «ذکر»! 💠چرا دنیا معمولاً دلِ آدم‌ها را می‌بَرد ولی آخرت نه؟ دنیا با نقد بودنش تو را خراب نمی‌کند؛ این فکر و ذکر دنیاست که خرابت می‌کند! 💠امام صادق(ع) می‌فرماید: ریشۀ همۀ سعادت‌ها‌ ذکر است و ریشۀ همۀ بدبختی‌ها غفلت! ______________ 🔹کسی که غذای زیادی در اختیارش باشد و مدام پُرخوری کند، هم به خودش ضرر زده و هم در نظر دیگران، آدم «شکم‌باره‌ای» تلقی می‌شود. اما دربارۀ کسی که مدام از وسایل جلب‌کنندۀ توجه (مثل تلویزیون، اینترنت و...) استفاده می‌کند، تعابیر بدی به‌کار نمی‌رود؛ چون این کار هنوز در جامعۀ ما یک رفتار بد، تلقی نمی‌شود، درحالی‌که ضرر و بدیِ این کار، خیلی بیشتر از پُرخوری است! 🔹روانشناس‌ها می‌گویند «اگر کسی زیاد تلویزیون نگاه کند، خرفت می‌شود» اگر از رادیو داستان گوش بدهی بهتر از این است که از تلویزیون، سریال نگاه کنی؛ چون یک‌مقدار فعالیت ذهنی‌ات بیشتر است و ذهنت آن‌قدر تنبل نمی‌شود! کسی هم که زیاد به اینترنت مراجعه می‌کند، بیماری‌اش شبیه اعتیاد است! 🔹امروزه وسائل و عوامل مختلفی برای جلبِ توجه مردم ایجاد شده است و این درواقع توهین به شخصیت انسان‌هاست! چون دارد می‌گوید «بگذار من برایت تعیین کنم که الان به چه چیزی توجه کنی!» اصلاً چرا یک عامل بیرونی باید توجّه تو را جلب کند؟! انسان باید سعی کند کنترلِ توجه‌اش دستِ خودش باشد و زیاد نباید در فضایی قرار بگیرد که دیگران توجّه او را جلب کنند؛ حتی سخنرانی‌هایِ خوب مذهبی! یعنی اگر همیشه بخواهی یک کسی توجّه‌ تو را به امور معنوی جلب کند تا حالت خوب بشود، این هم بد است. 🔹بهترین لحظات عبادت، سحر است که نه نماز جماعت هست، نه موعظه‌کننده‌ای، نه روضه‌خوانی، نه دعاخوانی، فقط خودت هستی و خودت! آن لحظه‌ها تعیین‌کننده است؛ سعی کن خودت توجّه خودت را به یک چیزی جلب کنی. حالا اگر توانستی به چیزی فکر کنی درست است! این یکی از مهم‌ترین وجوه قدرت آدمی است و خدا قدرتمندان را دوست دارد. 🔹دین از ما می‌خواهد کنترل ذهن‌مان را به دست خودمان بگیریم. در دین، تعابیر متعددی وجود دارد که به «کنترل ذهن» اشاره دارد؛ یکی از آن کلمات «ذکر» است. ذکر، یعنی کنترل ذهن، در مقابل «غفلت» که به معنای عدم کنترل ذهن است؛ یعنی عدم توانایی در توجه پیداکردن. 🔹امام صادق(ع) می‌فرماید: ریشۀ همۀ بدبختی‌ها غفلت است و ریشۀ همۀ سعادت‌ها‌ ذکر (...وَ أصْلُهُمَا مِنَ الذِّكْرِ وَ الْغَفْلَة؛ مصباح‌الشریعه/55) گرایش‌های خوب در ما زیاد هست و گرایش‌های بدمان هم ضعیف است. گرایش‌های خوبمان اگر ارضاء بشوند لذّت‌بخش‌تر است و گرایش‌های بدمان اگر ارضاء بشوند ناراحت‌کننده است(هرچند ممکن است یک‌ذرّه لذّت هم ایجاد بشود) پس چرا معمولاً بد می‌شویم و خوب نمی‌شویم؟ به‌خاطر ذکر! 🔹خیلی‌ها فکر می‌کنند که دنیا به‌خاطر اینکه نقد و شیرین است، دلِ آدم را برده است و آخرت هم چون نسیه است و شیرینی‌هایش را نچشیده‌ایم، دل ما را نبرده است. این افراد به‌شدّت اشتباه می‌کنند! چرا؟ چون نقدبودنِ شیرینی دنیا به تو اثبات می‌کند که دنیا شیرین نیست! تو خودت سرِ خودت کلاه گذاشته‌ای. آخرت هم چون نسیه است، شیرین‌تر است؛ چون خیالِ شیرینی از خود آن شیرینی بالاتر است! 🔹دنیا در کنار هر لذّتش، زجری به تو می‌دهد که باعث می‌شود حالت از دنیا به‌هم بخورد! دنیا چون ذکرش بیشتر در ذهن ما هست و بیشتر به یادش هستیم، دل‌مان را برده است؛ دربارۀ آخرت هم همین‌طور است؛ یعنی چون کمتر ذکر آخرت را کرده‌ایم، کمتر دل به آن داده‌ایم. البته این وضعیتِ آدم‌های معمولی است. 🔹اما آدم‌های خوب این‌گونه هستند که آخرت برایشان نقد است: «هم وَالْجَنَّةُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُنَعَّمُونَ وَ...» (نهج‌البلاغه/خطبه 193) خوب‌ها باطن دنیا و خباثت بدی‌ها را می‌بینند. آنها مثل کسی که مواد متعفن را می‌بینند، به دنیا بی‌میل هستند. خیال‌پردازی بلایی سر آدم آورده که دنیا به او می‌چسبد، از بس فکرش را کرده است؛ از بس به خودش تلقین کرده است. 🔹ذکر دنیا و غفلت از آخرت، آدم را خراب می‌کند؛ پس ماجرا سر ذکر و غفلت است. امام‌صادق(ع) می‌فرماید «إِذَا أَحْبَبْتَ شَيْئاً فَلَا تُكْثِرْ مِنْ ذِكْرِهِ فَإِنَّ ذَلِكَ مِمَّا يَهُدُّك» (کافی/6/459) وقتی چیزی را دوست داری، زیاد به فکرش نباش، زیرا این کار خُردت می‌کند! دنیا با نقد بودنش آدم را خراب نمی‌کند؛ بلکه این فکر و ذکر دنیاست که آدم را خراب می‌کند! پس چطور انتظار داری، آخرتی که نسیه است، بدون فکر و ذکرش، تو را آباد کند؟! 🚩حسینیه آیت‌الله حق‌شناس - ۹۷.۶.۲۲ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🌀دو مهارت کلیدی برای کنترل ذهن: «ذکر» و «فکر» 🌀خوبی‌های درونت را با کمک «فکر و ذکر» بیدار کن! 💎 #کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۳) قسمت دوم 💠اگر فکر خودت را رها کنی، هرزگی می‌کند 💠کسی که ذهنش را زیاد رویِ «نداشته‌هایش» متمرکز کند، عقده‌ای می‌شود 💠خوبی‌های فراوانی در درون‌مان هست؛ باید با فکر و ذکر، آنها را جلا بدهیم و بیدار کنیم _____________ 🔹انسان معمولاً این‌گونه است که وقتی یک‌چیزی را نداشته باشد، خیلی بیشتر می‌خواهدش؛ گاهی تا آنجا پیش می‌رود که به چیز دیگری غیر از آن، فکر نمی‌کند، لذا کم‌کم عقده‌ای می‌شود. کسی که زیاد به فکر نداشتنی‌های خودش باشد و ذهنش زیاد روی نداشتنی‌هایش متمرکز بشود، عقده‌ای می‌شود. 🔹امام حسن مجتبی(ع) می‌فرماید: اگر چیزی از دنیا را خواستی و به آن نرسیدی، این‌طور در نظر بگیر که انگار اصلاً این خواسته، به ذهنت خطور نکرده بود؛ یعنی مسئله را در ذهنت حل کن «اجْعَلْ مَا طَلَبْتَ مِنَ الدُّنْيَا فَلَمْ تَظْفَرْ بِهِ بِمَنْزِلَةِ مَا لَمْ يَخْطُرْ بِبَالِك» (کشف‌الغمه/1/572) شما اگر این کلامِ عمیق و انسان‌شناسانه را جلوی روانشناس‌ها بگذارید، مست می‌شوند! 🔹مهم این است که بتوانیم کنترل ذهن‌مان را به‌دست بگیریم، اگر آدم به فکر و ذکر آخرت باشد، بیشتر لذّت می‌برد نسبت به اینکه در دنیا لذّت ببرد. امّا کو فکر؟! کو ذکر؟! برای اینکه فکر و ذکرِ خوب داشته باشیم، باید قدرت کنترل ذهن و فکر پیدا کنیم. خوبی‌های زیادی در درون‌مان هست؛ باید با فکر و ذکر خوب آنها را جلا بدهیم و بیدار کنیم. 🔹امام حسن مجتبی(ع) می‌فرماید: «أُوصِيكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ إِدَامَةِ التَّفَكُّرِ فَإِنَّ التَّفَكُّرَ أَبُو كُلِّ خَيْرٍ وَ أُمُّه» (مجموعه ورام/1/52) شما را به تفکرِ مستمر و عمیق، توصیه می‌کنم؛ تفکّر پدر و مادر هر خوبی‌ای هست (إدامَةِ التَّفَکُُر؛ یعنی تفکّر طولانی، مستمر و عمیق) 🔹امیرالمؤمنین(ع) دربارۀ مؤمنین می‌فرماید: «يُصْبِحُ وَ شُغُلُهُ الذِّكْرُ وَ يُمْسِي وَ هَمُّهُ الْفِكْر» (اعلام‌الدین/140) روز را در حالی آغاز می‌کند که مشغول ذکر است و شب را در حالِ فکرکردن می‌گذراند؛ یعنی توجّهش یا از جنس ذکر است، یا از جنس فکر است. اینها (فکر و ذکر) دو مهارت برای کنترل ذهن هستند. 🔹«المؤمنُ...مَغْمُورٌ بِفِكْرَتِهِ» (نهج‌البلاغه/حکمت333) مؤمن غرق فکر است، همان‌طوری که «توجّه» نیاز به تمرین دارد، تفکّرِ خوب هم نیاز به تمرین دارد، البته هیچ‌کسی بی‌فکر نیست؛ ولی اگر فکر خودت را رها کنی، هرزگی می‌کند. بعضی‌ها تا فکر می‌کنند، به حسرت‌ها، حسادت‌ها، یا به حرص‌ها فکر می‌کنند، فکرشان می‌رود سراغ نقشه‌هایی که نابودترشان می‌کند. هیچ‌وقت فکر و ذکر را به چیزهایی را که نداری، مشغول نکن! 🔹خدایا بلاهایی که فکر و ذکر ما را به خودشان مشغول و از تو غافل می‌کنند، از ما بگیر! نعماتی که فکر و ذکر ما را مشغول می‌کنند، خدایا این‌قدر زیادشان کن که دیگر برایمان تازگی نداشته باشد و فکر و ذکر ما را مشغول نکنند! خدا نمی‌خواهد تو از دنیا لذّت نبری، می‌خواهد بیشتر لذّت ببری. لذّتِ بیشتر هم توی دنیا نیست؛ بیشترین لذت این است که از خود خدا لذّت ببری. باید فرهنگ و روحیه‌ات طوری بشود که اگر کسی خواست فکر تو را از خدا مشغول کند احساس توهین بکنی. 🔹کنترل ذهن لااقل پنج وجه دارد؛ یعنی باید پنج کار را بتوانی انجام بدهی: ۱. بتوانی به هر موضوعی که اراده کردی و خواستی، بیاندیشی یا توجّه کنی؛ نه هر موضوعی که توجّه تو را جلب کرد. ۲. بتوانی هر مدّتی که اراده داری، سر هر موضوعی که تعیین کردی بیاندیشی یا به آن توجّه کنی. ۳. بتوانی عمیقاً دربارۀ یک موضوع توجّه کنی؛ توجّه عمیق کار خیلی دشواری است. ۴. بتوانی ذهنت را از فکر و توجه به هر موضوعی که اراده کردی، منصرف کنی. مثلاً اگر دیگران توجّه تو را به چیزی جلب می‌کنند، بتوانی ذهنت را منصرف کنی و به آن چیز فکر نکنی. ۵. اجازه ندهی که امور باطل و هرزه، توجّه و تفکّرت را جلب کند تا لازم شود فکرت را از آن منصرف کنی! اصلاً بدون اجازۀ تو، توجّهت به چیزی جلب نشود! بتوانی به اموری که معمولاً بداندیشی می‌آورد و توجّهِ خراب ایجاد می‌کند، خوب بیاندیشی و از زاویۀ خوبی نگاه کنی، این مهارتی بود که پیغمبرها داشتند! 🔹عده‌ای از حواریون، لاشۀ سگی را دیدند، اوّلین چیزی که توجّه‌شان را جلب کرد، بوی تعفّنِ آن بود. اما حضرت عیسی(ع) فرمود: چه دندان‌های سفیدی دارد (فَقَالَ عِيسَى ع مَا أَشَدَّ بَيَاضَ أَسْنَانِهِ؛ مجموعۀ ورام/1/117) نگاه امام‌زمان(ع) هم به ما این‌گونه است که قسمت‌های بد و متلاشیِ روح ما را نگاه نمی‌کند؛ بلکه تا ما را می‌بیند، می‌گوید: «گریه‌کن حسینم آمد...» 🚩حسینیه آیت‌الله حق‌شناس - ۹۷.۶.۲۲ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🌀با «کنترل ذهن» می‌توان علاقه‌ها را تغییر داد 🌀به علاقۀ بد فکر نکن؛ ضعیف می‌شود! به علاقۀ خوب فکر کن؛ قوی می‌شود! 💎 #کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۴) قسمت اول 💠دین می‌گوید «علاقه‌هایت را تغییر بده» نه اینکه صرفاً بگوید «دنبال علاقه‌های بد نرو!» 💠چرا فرهنگ غرب، به انسان می‌گوید: «دنبال علاقه‌هایت برو»؟ 💠کسی که صرفاً دنبال «تأمین علاقه‌هایش» باشد، ضعیف می‌شود؛ امّا کسی که دنبال «تغییر علاقه‌هایش» باشد، قوی می‌شود 💠دو راه برای تغییر علاقه‌ها وجود دارد: 1. عمل و رفتار (خصوصاً عملِ مداوم) 2. کنترل ذهن 💠ذهن انسان، محل بزرگترین ثواب‌ها و بزرگترین گناهان است _________ 🔹اگر انسان از همان سنین کودکی، یاد بگیرد که علاقه‌های خودش را تغییر بدهد، موجود قدرتمند و سعادتمندی خواهد شد. خیلی‌ها از اینکه می‌بینند دین گفته است «دنبال علاقه‌های بد نروید» احساس ناراحتی می‌کنند، چون قدرت مخالفت با علاقه‌های خود را ندارند. خیلی‌ها ناراحت می‌شوند از اینکه دین به آنها دستور داده است، کارهای خوب انجام بدهید؛ چون به این کارها علاقه ندارد. 🔹حرف دین مهم‌تر از این است که به آدم بگوید: «دنبال علاقه‌های بد نرو! یا علی‌رغم نداشتن علاقه به خوبی‌ها، این کارهای خوب را انجام بده!» بلکه دین به آدم می‌گوید: «علاقه‌هایت را تغییر بده!» 🔹در انسان‌ها برخلاف حیوانات «قدرت و توانمندیِ تغییر علاقه» قرار داده شده است؛ انسان می‌تواند تمام علاقه‌هایش را تغییر بدهد. اگر آدم بتواند علاقه‌هایش را تغییر بدهد، می‌تواند به مرگ علاقه‌مند شود، می‌تواند از دنیا دل ببُرد، می‌تواند حسادت و تکبّرش را از بین ببرد. خدا به آدم زور نمی‌گوید؛ می‌گوید: «کم‌کم علاقه‌هایت را تغییر بده، اول طرّاحی کن، مدیریت کن و بعد حرکت کن!» اما در فرهنگ غربی، که برای به بردگی‌کشیدن بشر توسّط صهیونیست‌ها طرّاحی شده این است، به آدم می‌گویند: «برو دنبال علاقه‌هایت!» 🔹عملیات تغییر علاقه، خیلی جذّاب، سرگرم‌کننده، نشاط‌آور و قدرت‌آفرین است. هرکسی-بدون تغییر و مدیریت علاقه‌ها- صرفاً دنبال تأمین علاقه‌هایش برود، ضعیف می‌شود؛ امّا هر کسی دنبال تغییر علاقه‌هایش برود، قوی می‌شود. همان‌طور که اگر کسی ورزش کند، عضلات بدنش قوی می‌شود، کسی که تغییر علاقه بدهد، یعنی عضلات روحش را قوی کرده است. 🔹دو راه برای تغییر علاقه‌ها وجود دارد. یکی «عمل و رفتار انسان» مخصوصاً اگر مداوم باشد، دوم «کنترل ذهن». آدم به هر موضوعی بیاندیشد و توجّه کند، علاقۀ آن را در وجود خودش تقویت کرده است. همان‌طور که وقتی نور خورشید بر روی یک گیاه، بتابد؛ آن گیاه رشد کند. آدم به هر چیزی نگاه نکند و توجه نکند، علاقۀ آن در وجودش ضعیف می‌شود. به علاقۀ بد فکر نکن، ضعیف می‌شود؛ به علاقۀ خوب فکر کن، قوی می‌شود. علی(ع) می‌فرماید: کسی که زیاد به لذّت‌ها فکر کند، مغلوب می‌شود. «مَنْ كَثُرَ فِكْرُهُ فِي اللَّذَّاتِ غَلَبَتْ عَلَيْهِ» (غررالحکم/8564) بعضی‌ها این هنر را نیاموخته‌اند که «به بعضی چیزها نباید فکر کرد!» 🔹چرا به‌جای «کنترل اندیشه» می‌گوییم «کنترل ذهن»؟ چون به بعضی چیزها، حتی یک لحظه هم نباید توجّه کنی، چه برسد به اینکه تفکّر بکنی. توجّه هم نکن! چرا می‌گوییم «مدیریت ذهن» و نمی‌گوییم مدیریت توجّه؟ برای اینکه سعی کن از آن، آگاهی هم پیدا نکنی. مدیریت ذهن، کنترل برخی از آگاهی‌هاست. بعضی از آگاهی‌ها اصلاً حرام است؛ مثل شنیدن غیبت. «وَقَفُوا أَسْمَاعَهُمْ عَلَى الْعِلْمِ النَّافِعِ لَهُمْ» (نهج‌البلاغه/خطبه193) مؤمن گوش خود را برای علم نافع، وقف می‌کند؛ به خودش حرام می‌کند که چیز دیگری بشنود. این یعنی کنترل ذهن! 🔹بدترین گناه‌ها در ذهن انجام می‌گیرد؛ مثل ریا. در ذهنت می‌گویی: «فلانی از من خوشش آمد!» همین‌که به ذهنت خطور کرد، آن کارِ خیر هدر رفت! بدتر از این گناه، عُجب و خودپسندی است. رسول خدا(ص) می‌فرماید: گناه بهتر است از این است که گناه نکنی و عُجب پیدا بکنی (کافی/2/313) عُجب در واقع یک اتفاق ذهنی است؛ اینکه نیمۀ پر لیوان خودت را در ارتباط با خدا نگاه کنی و نیمۀ پر لیوان خدا دربارۀ خودت را نگاه نکن و نبینی که خدا چقدر به تو نعمت داده، چقدر شایسته است که برایش تلاش بکنی. 🔹همان‌طور که بزرگترین گناهان در ذهن است؛ بزرگترین ثواب‌ها هم در ذهن است. «توبه» هم در واقع یک لحظه توجهِ خوب است. سعادتی که «حرّ» در کربلا پیدا کرد به‌خاطر آن لحظه‌ای بود که یک توجهِ خوب برایش حاصل شد. امام‌حسین(ع) به او فرمود: مادرت به عزایت بنشیند، وقتی حرّ می‌خواست جواب بدهد، یک لحظه به فاطمۀ زهرا(س) مادر حسین(ع) توجه پیدا کرد... 👤علیرضا پناهیان 🚩حسینیه آیت‌الله حق‌شناس - ۹۷.۶.۲۳ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔴دوقطبی‌سازی دروغین موجب «خفقان سیاسی» می‌شود 🔴«دیکتاتوری سیاسی» نتیجۀ جناح‌بندی و دوقطبی غیرواقعی است 💎 #بزرگداشت_۹دی 🔶وجود «دوقطبیِ سیاسیِ کاذب» موجب انتخاب افراد ضعیف و سودجو می‌شود 🔶جناح‌بندی سیاسیِ کاذب، بدتر از دیکتاتوری و مانع شایسته‌سالاری است 🔶داغ‌کردنِ دعوای اصلاح‌طلب و اصولگرا، کار صهیونیست‌ها بوده است 🔶بخش حداقلیِ فتنۀ 88 می‌دانستند تقلب نشده؛ می‌خواستند بازی را به‌هم بزنند! 🔶قشر گسترده‌ای از مردم دربارۀ انقلاب، دچار سوءتفاهم شده‌اند _________ 🔻کسانی که در فتنۀ 88 حضور داشتند(از نظر جمعیت) دو بخش بودند؛ یک بخش حداقلی و یک بخش حداکثری. آن بخش حداقلی می‌دانستند که تقلب نشده است و می‌دانستند که دارند چه‌کار می‌کنند؟ آنها می‌خواستند بازی را به‌هم بزنند. آن بخش حداکثری هم شامل کسانی بود که واقعاً باور کرده بودند که «تقلب شده است» و هم شامل کسانی که طرز تفکر آن جریان را قبول دارند. 🔰در اینجا می‌خواهیم دربارۀ یک قشر گسترده‌ای از مردم صحبت کنیم که در این انقلاب، دچار سوء تفاهم شده‌اند و ما همیشه به‌واسطۀ این سوء تفاهم، داریم هزینه می‌دهیم؛ هم در انتخابات، بازی می‌خوریم و همه ضرر می‌کنند، هم در مواردی مثل فتنۀ 88 بعضی‌ها از این سوء‌تفاهم، به‌شدت سوء استفاده می‌کنند. 🔻شاید بشود نام این سوء‌تفاهم را گذاشت «دو جریان اصلاح‌طلبی و اصولگرایی!» چون به‌دلایل مختلف، این دوئیّت، وجود ندارد و دروغ است! وجود یک دوقطبیِ سیاسی دروغ، موجب می‌شود در تمام انتخابات‌ها، افراد ضعیف اما زرنگ و سودجو انتخاب شوند. چون طرفداران این گروه می‌گویند: «اگر به اینها رأی ندهیم، طرف مقابل رأی می‌آورد! لذا هرچند ایده‌آل و شایسته نیستند ولی به اینها رای می‌دهیم!» طرفداران آن گروه هم، همین را می‌گویند. لذا افراد غیرشایسته و ضعیف بر سر کار می‌آیند. 🔰این «دوقطبیِ دروغین» اجازه نمی‌دهد که اوضاع جامعه ما بهتر نمی‌شود! صهیونیست‌ها و دشمنان ما هم در داغ‌کردن دعوای اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی نقش داشته‌اند! البته اختلاف‌نظر و تفاوتِ جریان‌های سیاسی در کشور ما هست و اتفاقاً بیشتر و جدّی‌تر از این هم هست! اما داغ‌کردنِ این دو جریان موجب شده است که هیچ‌وقت کشور ما آن رشد و پیشرفتی که باید را نداشته باشد. 🔻شما تصور کنید که دانشجوها بخواهند اساتید خودشان را بر اساس همین دیدگاه جناحی-که امروز رایج است- انتخاب کنند! در این صورت «علم» ضربه می‌‌خورَد. در زمینه‌های دیگر هم اگر بخواهیم جناحی برخورد کنیم، قطعاً ضربه خواهیم خورد. 🔰آنهایی که این طرح دوقطبی را برای کشور ما ریخته‌اند، حدود 100سال است که اروپا و آمریکا را همین‌طوری دارند اداره می‌کنند؛ یعنی این دوقطبی‌بازی‌ها را در آنجا هم پیاده کرده‌اند! 🔻در این تردیدی نیست که اختلاف‌نظر موجب رشد ما خواهد شد. اما وقتی که دوقطبی‌سازی بشود، این اختلاف‌نظرها دچار خفقان سیاسی می‌شود و به‌خوبی بروز پیدا نمی‌کند. چون اگر کسی در یک جناح سیاسی، بخواهد برخی از نظرات جناح مقابل را تأیید کند، به‌شدت مورد هجمه قرار می‌گیرد که «چرا جناح مقابل را تقویت می‌کنی؟!» 🔰خفقان سیاسی و دیکتاتوری سیاسی، نتیجۀ جناح‌بندی‌ها و دوقطبی‌های غیرواقعی است. این دیکتاتوری سیاسی، الان در اروپا دارد تجربه می‌شود. الان در فرانسه، این یک موضوع جدّی است؛ مردم دنبال نجات از این دوقطبی‌هایی هستند که سرشاخه‌های هر دوقطب در دست صهیونیست‌هاست! 🔻ما الان باید از این فضای عمومیِ دوقطبی‌سازی‌ که موجود است، عبور کنیم. نباید فضا به‌گونه‌ای باشد که افراد در هر جناحی که هستند، برخی از نظرات خودشان را-از ترسِ اینکه توسط جناح خودشان، به آنها هجمه نشود- نگویند و برای مردم مطرح نکنند. 🔰اگر دموکراسی بنا باشد جامعه را با خفقان روانیِ سیاسی و با جناح‌بندی‌های کاذب، اداره کند، این از دیکتاتوریِ سعودی‌ها هم بدتر است، چون آن دیکتاتوریِ صادقانه است، ولی این دیکتاتوریِ مزورانه است! علامه طباطبایی می‌فرمود: دموکراسی از دیکتاتوری بدتر است (ترجمه الميزان/4/194) در دیکتاتوریِ ناشی از «جناح‌بندی کاذب سیاسی» نمی‌دانید یقۀ چه کسی را باید بگیرید؟ اما دیکتاتوری، لااقل می‌دانیم یقۀ چه کسی را باید گرفت! 🔻جناح‌بندیِ سیاسیِ کاذب که مانع شایسته‌سالاری است، بدتر از دیکتاتوری است. امروز همین نوع دموکراسی است که دارد این‌همه در جهان، جنایت می‌کند. 👤علیرضا پناهیان 🚩دانشگاه تهران- ۹۷.۱۰.۹ @Panahian_text

🔴 دعوای انقلابی و غیرانقلابی، دعوای تعقل و توهم است 💎 #بزرگداشت_۹دی 🔶 آیا این جناح‌بندیِ موجود در جامعۀ ما حقیقی است؟! 🔶دوقطبیِ اصیل و حقیقی در جامعۀ ما دوقطبیِ «تعقل و توهم» است 🔶حقیقت انقلاب، چیزی جز برخورد عقلانی با منافع بشری نیست ____________ 🔻آیا این جناح‌بندیِ موجود در جامعۀ ما حقیقی است؟! مثلاً گفته می‌شود که یک جناح، ارزشی‌تر یا آرمان‌گراتر هستند و جناح دیگر، واقع‌بین‌تر و عقلانی‌تر هستند. دعوا از همین‌جا شکل می‌گیرد! 🔰اصلاً «ارزش» یعنی چه؟! چرا به انقلابی‌ها می‌گویند «نیروهای ارزشی»؟! «ارزش» به آن معنایی که برخی از فیلسوفان غربی می‌گویند، در مقابلِ عقلانیت قرار دارد. این مفهوم را ساختند و به دین‌داران نسبت دادند تا در مقابلش بگویند «ما واقع‌بین و عقلانی هستیم» درحالی‌که دین، یک امر به‌شدت عقلانی است؛ هم به‌معنای جلب منفعت فردی و گروهی و هم به‌معنای جلب منافع عالی انسانی و منافع اخروی. 🔻حقیقت دین چیزی جز منفعت‌طلبی نیست و حقیقت انقلاب هم چیزی جز برخورد عقلانی با منافع بشری نیست. شما یک نمونه بیاورید که حضرت امام(ره) غیرعقلانی و به تعبیر اینها صرفاً «ارزشی» برخورد کرده باشد و خلاف واقع‌بینی عمل کرده باشد! نه‌فقط امام(ره)، بلکه در کل قرآن و تاریخ معصومین هم چنین نمونه‌ای نمی‌توانید پیدا کنید! 🔰چرا انقلابی‌گری را به آرمان‌خواهی ترجمه می‌کنیم؟! انقلاب، نتیجۀ واقع‌بینی بود و تمام اهداف انقلاب هم واقع‌بینانه است. اما برخی می‌گویند «انقلابی‌ها واقع‌بین نیستند و صرفاً دنبال ارزش‌ها هستند!» درحالی‌که بحث بر سرِ «نوع واقع‌بینی» است. در همین قصۀ برجام، اختلاف نظر اصلی سرِ این بود که «اعتماد به دشمن، واقع‌بینانه نیست!» ولی آنها گفتند: «واقع‌بینانه است» درحالی‌که معلوم شد این یک توهم بود! 🔻دوقطبیِ اصیل و حقیقی، دوقطبیِ «تعقل و توهم» است. یک طرفِ این دو قطبی اصیل، غرب‌گرایی است که ناشی از توهم است و طرف دیگرش، مقاومت و استقلال‌طلبی است که ناشی از تعقل است. 🔰دعوای انقلابی و غیرانقلابی، دعوای عقلانیت و توهم است؛ از همان روز اول تا حالا! اختلاف بنی‌صدر با انقلابی‌ها چه بود؟ بنی‌صدر متوهم بود و می‌گفت: «زمین می‌دهیم، زمان می‌گیریم!» 🔻مرحوم بازرگان هم در برخی از مواضع، دچار توهم شده بود، مثلاً می‌خواست با گروهک‌ها و تروریست‌ها مذاکره کند، به‌حدی که داشتیم کردستان را از دست می‌دادیم. اما نیروهای انقلابی مثل حاج‌احمد متوسلیان رفتند و با تکیه بر واقع‌بینی، تروریست‌ها را شکست دادند و امنیت را برقرار کردند. 🔰امیرالمؤمنین(ع) به ابوموسی اشعری(یعنی نمایندۀ مذاکره‌کنندۀ خودش با معاویه) نامه نوشت ولی در این نامه، او را به «ارزش‌ها» دعوت نکرد، بلکه فرمود: عقل و تجربه را زیر پا نگذار. هرکسی عقل و تجربه را زیر پا بگذارد شقیّ است! (نهج‌البلاغه/نامه 78) 🔻مشکل این است که دیکتاتورهای رسانه‌ایِ جناحی، نمی‌گذارند گفتگوی درست صورت بگیرد! لذا طی این چهل‌سال، انقلاب «غیرعقلانی» ترجمه شده است! درحالی‌که انقلابی یعنی کسی که پدیده‌ها را عقلانی محاسبه می‌کند و مقدار اصرارش برای یک بایدِ عقلانی، به‌اندازۀ مقدار اهمیت و تأثیر آن است. 🔰همۀ حرف‌های دین، عقلانی و واقع‌بینانه است. نمازخواندن هم یک کار واقع‌بینانه است؛ هرچند ممکن است ما واقعیت‌هایش را نبینیم. قرآن می‌فرماید «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها» (اسراء/7) 🔻والایتمداری هم، نه یک ارزش، بلکه یک واقعیت پُرمنفعت برای جامعه است. طبق بیان اهل‌بیت(ع) بدون ولایت، کار جامعه سامان پیدا نمی‌کند. شما اگر ولایت را به‌عنوان یک ساز و کار برای ادارۀ جامعه و به‌عنوان مُدلی که پارادُکس دموکراسی را حل کرده، بیان کنید، خیلی‌ها راحت‌تر می‌پذیرند. 🔰اینکه 9دی نام «بصیرت» به خودش گرفته است، شاید یک معنای آن عقلانیت باشد. 9دی هم در واقع یک برخورد عقلانی با یک پدیدۀ اجتماعی بود. اساساً انقلابی‌گری یعنی عقلانیت! هرکسی پای عقل بایستد و واقع‌بینانه برخورد کند، او انقلابی است. 🔻چه کسی انقلابی‌تر است؟ هرکسی که عاقل‌تر و واقع‌بین‌تر باشد. ما چرا آقا را به‌عنوان رهبر انقلاب قبول داریم؟ چون رهنمودهای عاقلانه و واقع‌بینانه داده است. ما هرچه موضع‌گیری از ایشان دیده‌ایم، عاقلانه بوده است. 🔰سال‌ها پیش، این جریانی که به‌عنوان اصلاح‌طلب معرفی می‌شوند، در مجلس گفتند: «باید به صدام در مقابل آمریکا کمک کنیم؛ الان صدام مثل خالد‌بن ولید است!» رهبر انقلاب در مقابل آنها، یک موضع واقع‌بینانه گرفت و اجازۀ این کار را نداد. اتفاقاً آمریکا می‌خواست ما با صدام همکاری کنیم تا به بهانۀ صدام، ایران را هم بزند. مواضع اخیر رهبر هم که می‌فرمود «من به دشمن خوش‌بین نیستم» کاملاً عاقلانه بود. 👤علیرضا پناهیان 🚩دانشگاه تهران- ۹۷.۱۰.۹ 📢صوت در @Panahian_mp3 @Panahian_text

🌀بهترین جای استفاده از قدرت کنترل ذهن «نماز» است 💎 #کنترل_ذهن_در_مسیر_تقرب (ج۴) قسمت دوم 💠اگر قدرت کنترل ذهن داشته باشی، به چیزهای بی‌ارزش توجه نمی‌کنی 💠علی(ع): ذهن‌تان را به امور بی‌ارزش متوجه نکنید، تا ارزش شما زیاد بشود 💠چه‌کار کنم سرِ نماز به خدا توجه پیدا کنم؟ هربار که حواست پرت شد، برش گردان! 💠اگر در نماز، به خدا توجه کنی، خدا هم به تو، توجه می‌کند و محبوبت می‌کند _______ 🔹این خیلی مهم است که انسان بتواند عمیقاً دربارۀ یک موضوع فکر کند؛ مثلاً دربارۀ مرگ و لحظۀ جان‌دادن، عمیقاً فکر کند. اگر عمیق نگاه کنی؛ می‌بینی که شیرینیِ تمام لذت‌های دنیا، در آن لحظه برایت از بین می‌رود! آن‌وقت هرچیزی در دنیا داشته باشی، هیچ ارزشی برایت نخواهد داشت. ببین آنجا برایت چه چیزی می‌ماند؛ از همین الآن به همان چیزها مشغول باش! امیرالمؤمنین(ع) دربارۀ متقین می‌فرماید: «قُرَّةُ عَيْنِهِ فِيمَا لَا يَزُول» (نهج‌البلاغه/خطبه 193) نور چشمش در چیزی است که زائل‌شدنی نیست. 🔹معمولاً آدم‌ها این‌گونه‌اند که اگر یک لحظه بتوانند به یک موضوعِ خوب، توجّه کنند، خیلی زود حواسشان پرت می‌شود و توجهشان به سمت دیگری می‌رود؛ یعنی زورشان نمی‌رسد توجهِ خود را سرِ آن موضوع، نگه دارند. اما کنترل ذهن، این قدرت را به آدم می‌دهد که مدّتی بتواند به یک موضوعِ خوب، عمیقاً توجّه کند. 🔹اگر قدرت کنترل ذهن داشته باشی، به چیزهای بی‌ارزش توجه نمی‌کنی. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «عَظِّمُوا أَقْدَارَكُمْ بِالتَّغَافُلِ عَنِ الدَّنِيِّ مِنَ الْأُمُور» (تحف‌العقول/224) ذهن‌تان را به امور پست و بی‌ارزش متوجه نکنید، تا قیمت و ارزش خودتان را زیاد کنید. 🔹خیلی‌ها پای فیلم و سریال می‌نشینند؛ اما وقتی می‌پرسید «این فیلم چه اثری بر شما دارد؟ این چیزی که وارد ذهنت می‌شود، می‌خواهد با تو چه‌کار کند؟» می‌گویند «نمی‌دانم!» قرآن می‌فرماید: آدم باید به غذای خودش نگاه کند «فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ» (عبس/24) این نگاه، صرفاً مربوط به غذای جسم نیست، بلکه انسان باید به هرچیزی که می‌خواهد بشنود و ببیند، و هرچیزی که ذهن او را تحت تأثیر قرار می‌دهد، دقت کند. 🔹قدرت کنترل ذهن موجب می‌شود که انسان بتواند نگاه خودش را تغییر بدهد، و بتواند یک چیزی را از ذهن خودش بیرون ببرد و به آن فکر نکند. بهترین جای استفاده از قدرت کنترل ذهن در نماز است. 🔹رسول‌خدا(ص) می‌فرماید: اگر انسان هوا و قلبش در طول نماز، متوجّه خدا باشد (و بتواند ذهنش را کنترل کند) وقتی نمازش را تمام کرد، مانند روزی است که از مادرش به‌دنیا آمده است «إِذَا قَامَ الْعَبْدُ إِلَى الصَّلَاةِ فَكَانَ هَوَاهُ وَ قَلْبُهُ إِلَى اللَّهِ...» (مستدرک‌الوسایل/4/102) آدم با دو رکعت نماز می‌تواند به خدا توجّه پیدا کند و این‌همه نورانیت پیدا کند. ولی متأسفانه ما در نماز، معمولاً توجّه به خدا نداریم؛ چون زورمان نمی‌رسد و مرغِ خیال و توجّهِ ما به این‌طرف و آن‌طرف می‌پرد. 🔹حالا اگر کسی، مشکلی داشت، سرِ نماز، به آن فکر نکند؟ آقای بهجت(ره) می‌فرماید که اگر سرِ نماز به مشکل خودت فکر نکنی، نماز که تمام شد یک‌دفعه‌ می‌بینی مشکلت بهتر حل می‌شود. گریه‌کردن برای امور دنیوی، نماز را باطل می‌کند، اما می‌گویند: سعی کن به اندازۀ یک بال مگس هم شده، در نماز شب اشک بریزی؛ این یعنی کنترل ذهن! چرا فرموده‌اند: در دعا تضرّع کن؟ این یعنی کنترل ذهن! اگر کسی توجّه پیدا کند، اشک او هم جاری می‌شود. 🔹در نماز «توجه به خدا با تمامِ قلب» کار امیرالمومنین(ع) است؛ ما اگر با یک گوشۀ قلبمان هم به خدا توجه کنیم؛ کلّی حال می‌کنیم و جواب می‌گیریم. از آقای بهجت(ره) پرسیدند: چه‌کار کنیم که سرِ نماز به خدا توجه پیدا کنیم؟ ایشان فرمودند: هروقت حواست پرت شد، توجهت را دوباره به نماز برگردان! (به‌سوی محبوب/ص63) 🔹امام‌صادق(ع) می‌فرماید: هیچ مؤمنی نیست که در نماز، با قلبش به خدا توجه پیدا کند، مگر اینکه خدا به او توجه می‌کند و دوستش می‌دارد و کاری می‌کند که دیگران هم دوستش بدارند. (مُؤْمِنٍ يُقْبِلُ بِقَلْبِهِ فِي صَلَاتِه...؛ ثواب‌الاعمال/135) اگر در نماز به خدا توجه کنی، خدا هم به تو توجه می‌کند و محبوبت می‌کند. 🔹سعی کنیم در نمازمان، سورۀ حمد را «با توجّه» بخوانیم. «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» بعد دوباره می‌گویی «الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ». خدایا! چقدر اصرار داری که تو را مهربان و رحیم بدانم! «صِرَاطَ الَّذِینَ أَنعَمتَ عَلَیهِمْ» مرا به راه علی(ع) ببر که این‌همه نعمت به او داده‌ای. «غَیرِ المَغضُوبِ عَلَیهِمْ» سورۀ حمد، روضه هم دارد! خدایا مرا به راه کسانی نبر که به آنان غضب کردی؛ مثل قاتلان امام‌حسین(ع) و... من از آنها متنفّر هستم. 👤علیرضا پناهیان 🚩حسینیه آیت‌الله حق‌شناس - ۹۷.۶.۲۳ 📢صوت در: @Panahian_mp3 @Panahian_text