🔻 شما اربعینی‌ها صرفاً عزاداران حسین نیستید؛ یاوران حسین هستید 🔻 در اربعین، حسّ رزم داشته باشید و به قصد یاریِ امام‌زمان بیایید 📌 آغاز مسیر پیاده‌روی اربعین از جوار مسجد سهله-ج1 🔘 امروز اگر کسی با اربعین، متحول نشود، علامت خطر است؛ نسبت به اربعین نمی‌شود بی‌تفاوت بود 🔘 امام‌حسین(ع) فرمود «خون من آرام نمی‌گیرد تا مهدی(ع) ظهور کند» ؛ هرچه به ظهور نزدیک می‌شویم، این التهاب دل‌ها بیشتر می‌شود 🔘 این التهاب و تحول دل‌ها در اربعین، عادی نیست و معنا دارد 🔘 حسّ و حال شما در زیارت اربعین، صرفاً توسل و حاجت‌گرفتن نباشد؛ دنبال نصرت امام‌زمان باشید 🔘 وقتی برای اربعین آمدی یعنی برای نصرت امام‌زمان(ع) آمده‌ای ______ شما در متن یک غوغا و غلغله‌ای هستید به نام زیارت اربعین که دل‌ها این‌قدر عمیق، متحول شده و متوجه به امام‌حسین(ع) شده است. بگذارید یک روایت بخوانم که ببینید حالِ شما مصداق چه وضعیتی است. امام‌حسین(ع) در روز عاشورا به امام‌سجاد(ع) فرمود: به خدا قسم که خون من آرام نمی‌گیرد، تا زمانی‌که مهدی ظهور کند و برای انتقام و از بین بردن ریشۀ ظلم مبعوث بشود. شما مصداق همین آرام نگرفتن خون امام‌حسین(ع) تا ظهور هستید. معلوم است که این عدم آرامش و بی‌قراری دل‌ها باید تا زمان ظهور ادامه پیدا کند و هرچه به ظهور نزدیک می‌شویم، این التهاب بیشتر بشود. شما صرفاً عزاداران امام‌حسین(ع) نیستید و کارِ شما فقط عزاداری نیست. برای نام‌بردن از اربعینی‌ها باید یک اسم دیگری به‌کار ببریم. در زیارت اربعین می‌گوییم «و نُصرَتی لَکُم مَعَدَّة» کمک من برای شما آماده است. شما ناصران و یاوران امام‌حسین(ع) هستید. اسم شما عزاداران حسین(ع) نیست، عزادار یک گوشه‌ای می‌نشیند و گریه می‌کند. شما یاوران امام‌حسین(ع) هستید. در اربعین، این نصرت به جوش می‌آید و ناصران حسین(ع) به خروش می‌آیند. شما دارید در آینده قدم می‌زنید و دارید آینده را رقم می‌زنید. احساس یاوری داشته باشید. از همین آغاز پیاده‌روی گام‌های خودت را محکم بگذارید و بگویید «لشکریان امام‌زمان(ع) رسیده‌اند» اسم خودت و حسّ خودت را عوض کن و بگو «ما یاور امام‌زمان(ع) هستیم.» حسّ سربازیِ حضرت مهدی(ع) را در دل‌های خودتان قرار دهید. این کوله‌های شما، کوله‌های نظامی است، نه کوله‌های تفریحی! شما وقتی برای اربعین آمده‌اید یعنی برای نصرت امام‌زمان(ع) آمده‌اید. اساساً دسته‌های عزاداری برای نصرت هست، حسّ یاوری امام‌زمان(ع) را بگیرید، این خیال‌پردازی نیست؛ شما همین الان هم دارید امام خود را یاری می‌کنید. خیلی‌ها با خانواده آمده‌اند. اگر از اینها بپرسید «زن و بچه را چرا آورده‌اید؟ مگر برای رزمایش مهدوی نرفته‌اید؟» می‌گویند: مگر حسین(ع) با خانواده‌اش نیامد؟ مگر طفل شش‌ماهه و دختر سه‌ساله‌اش را نیاورد؟ کسانی که هنوز از خانۀ خود حرکت نکرده‌اند، قصد خودشان را از اول، نصرت و یاری امام‌زمان قرار بدهند، از خانۀ خودتان که حرکت می‌کنید، این قصد را داشته باشید؛ قصد شما در این سفر، خیلی مهم است. همۀ زیارت، به قصدِ آن است. در حج بهتر است که نیت را با صدای بلند بگویند. شما هم که برای زیارت اربعین آمده‌اید، نیت پیاده‌روی خود را اعلام کنید و با صدای بلند بگویید «خدایا پیاده‌روی می‌کنم قربه‌الیک، برای یاری امام‌زمان(ع)» مرحبا به شما که در این رزمایش مهدوی، حضور پیدا کرده‌اید. وقتی در زیارت اربعین می‌گویید «و نُصرَتی لَکُم مَعَدَّة» یعنی «یابن الحسن، من برای کمک کردن به شما آمده‌ام» این خون امام‌حسین(ع) است که آرام نمی‌گیرد و شما را ملتهب کرده‌ و شما همان غلغله‌ای هستید که در خون امام‌حسین(ع) هست. خون امام‌حسین(ع) تا ظهور آرام نمی‌گیرد. آیا طبیعی نیست هرلحظه که به ظهور نزدیک می‌شویم، این ناآرامی بیشتر بشود و به اوج برسد و این انقلابِ دل‌ها تحول بیشتری نشان بدهد؟ چه کسی این دل‌ها را ملتهب و متحول کرده است؟ قبلاً اگر یک کسی مثلاً یک روز عزاداری نمی‌کرد و یک روز دیگری که حالش را داشت، عزاداری می‌کرد، می‌گفتیم اشکالی ندارد؛ بالاخره آدم یک روز حال دارد و یک روز حال ندارد. ولی بنده برای اولین بار در این ده سالی که اربعین رونق گرفته، دارم این مطلب را عرض می‌کنم: امروز اگر کسی با این اربعین، متحول نشود، علامت خطر است. این التهاب و تحول دل‌ها در اربعین، عادی نیست و معنا دارد. کسانی که امسال نتوانستند بیایند، بالاخره در شهرهای خودشان در استقبال از زائران اربعین یک خودی نشان بدهند یا اگر می‌توانند به لب مرزها بیایند یا خدمت‌رسانی کنند... کسی نمی‌تواند در اربعین، آرام بگیرد، نسبت به اربعین نمی‌شود بی‌تفاوت بود. 👤علیرضا پناهیان- ۱۴۰۱/۶/۱۶ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7467 @Panahian_text

🔻 در پیاده‌روی اربعین حواس‌تان باشد که دارید عبادت می‌کنید 🔻 اولین عبادتی که دل انسان راحت برایش تنگ می‌شود زیارت امام‌حسین(ع) است 📌 ابعاد عبادت با عظمت اربعین-ج1 🔘 عبادت شکل‌های گوناگونی دارد، زیارت و ذکر اولیاء خدا هم عبادت‌ است 🔘 عبادت لذت دارد اما لذتش مثل لذت‌های دنیوی در وجود انسان فعال و بالفعل نیست 🔘 انسان باید به بلوغ معنوی برسد تا دلش برای عبادت تنگ بشود و احساس نیاز به عبادت بکند ________ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: یکی از برنامه‌های دینی ما که در همۀ ادیان دیگر هم دیده می‌شود، عبادت است. عبادت غیر از خو‌ب‌بودن و داشتن اخلاق خوب و اعتقادات خوب و معرفت است، عبادت رفتاری غیر از رفتارهای عادی روزمرۀ انسان است. عبادت‌ شکل‌های مختلفی دارد؛ یک مدلش حج است، یک مدلش نماز است. ذکر زبانی هم عبادت است. در این عبادت‌ها شما یک کاری خارج از روال طبیعی زندگی و خارج از فعالیت‌هایی که برای رفع نیازهای عادی‌ هست انجام می‌دهید. یکی از عبادت‌ها زیارت و ذکر اولیاء خداوند است. نماز ذکر خداست. امام صادق(ع) فرمود: ذکر ما بخشی از ذکر خداست، وقتی ما یاد بشویم خدا یاد شده است. رسول‌خدا(ص) فرمود: ذکر خدا عبادت است، ذکر من عبادت است، ذکر علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) عبادت است و ذکر امامان دیگر از فرزندان او عبادت است. پس «حسین حسین» گفتن هم عبادت است. یکی از عبادت‌ها «پیاده‌روی» است. امام صادق(ع) می‌فرماید: «مَا عُبِدَ اللَّهُ بِشَيْ‏ءٍ أَشَدَّ مِنَ الْمَشْيِ وَ لَا أَفْضَل‏» هیچ عبادتی پرثواب‌تر و بافضیلت‌تر از پیاده‌روی نیست. عبادت حج، پُر از پیاده‌روی است؛ مثل پیاده‌روی طواف خانۀ کعبه و پیاده‌روی در سعی بین صفا و مروه. بحث عبادت پیاده‌روی برای زیارت را از کجا باید شروع کنیم؟ از حج؛ الگوی ما آنجاست. اولیاء خدا برای خودِ حج از مدینه تا مکه پیاده می‌رفتند که تقریباً سه برابر این مسیری است که شما از نجف به کربلا می‌روید. امام حسن مجتبی(ع) و اباعبدالله الحسین(ع) بیست مرتبه پیاده به حج رفتند. طبق روایات، پیاده‌روی برای زیارت هم عبادت است، خصوصاً زیارت امام‌حسین(ع) که ثواب فراوان دارد. خدا به سادگی توفیق عبادت به هر کسی نمی‌دهد اما به شما توفیق این عبادت پرثواب، یعنی پیاده‌روی اربعین را داده است. در طول پیاده‌روی اربعین، حواس‌تان باشد دارید عبادت می‌کنید. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود خدا برای هر قدمش یک ثواب به او می‌دهد و یک گناه از او پاک می‌کند و یک درجه او را بالا می‌برد. حالا شما قدم‌هایت را بشمار ببین چندتا قدم برمی‌داری. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: کسی که در آب فرات غسل کند سپس پیاده به سمت قبر امام‌حسین(ع) راه بیفتد بابت هر قدمی که برمی‌دارد و می‌گذارد، یک حجّ با مناسک قبول‌شده به او می‌دهند. آدم باید بتواند از عبادت لذت ببرد، منتها در ابتدا لذت عبادت به سادگی چشیده نمی‌شود. چون عبادت با نیازهای روزمرۀ ما بی‌ربط است، مثل غذاخوردن نیست. احساس نیاز به عبادت در انسان ابتدا بیدار نیست لذا معمولاً آدم با ولع سراغ عبادت نمی‌رود. بعد از اینکه انسان عبادت کرد، مثل گرسنه‌ای که غذا خورده، لذت نمی‌برد، ولی عبادت هم لذت دارد و لذتش بیشتر از لذت‌های عادی است. لذت‌های دنیوی در وجود انسان فعال و بالفعل هستند اما لذت عبادت بالفعل نیست مخصوصاً عبادت‌هایی که ثواب عمیق و بیشتری دارند طوری طراحی شدند که آدم نمی‌تواند به سادگی از آنها لذت ببرد؛ مثل نماز. انسان باید به یک بلوغ برسد تا احساس نیاز به عبادت بکند. وقتی انسان به یک بلوغ برسد می‌گوید خدایا! می‌خواهم با تو مستقیم حرف بزنم. نیاز به عبادت به‌سادگی در انسان بیدار و فعال نمی‌شود، اما یک عبادتی هست که راحت می‌توانی نیاز به آن را حس کنی و آن زیارت امام‌حسین(ع) است. می‌فرماید یکی از علائم مؤمن این است که دلش برای زیارت حسین(ع) تنگ می‌شود. این نیاز فعال است. اولین عبادتی که دل انسان راحت برایش تنگ می‌شود زیارت اباعبدالله الحسین(ع) است. چرا؟! چون خیلی حسین(ع) زحمت ما را کشیده است. امام حسین(ع) و اهل‌بیت ایشان، با رنج‌ها و مصیبت‌هایی که تحمل کردند، این را برای ما آسان کردند. درواقع مقدمه عبادت باعظمت زیارت اربعین را زینب کبری(س) و بچه‌های حسین(ع) برای ما انجام دادند. 🚩 مسیر نجف کربلا- موکب امام‌رضا(ع)- ۱۴۰۱/۶/۱۴ 📢صوت: @Panahian_mp3 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/7468 @Panahian_text

🔻 پیاده‌روی اربعین یک عبادت است؛ اینجا حسّ عبادت بگیرید 🔻 فرق زیارت حسین با عبادت‌های دیگر این است که شیرینی‌اش از همان اول چشیده می‌شود 📌 ابعاد عبادت با عظمت اربعین-ج2 🔘 انسان نیاز به یک مهربانیِ مطلق دارد؛ اگر ندانی «یک قدرت مطلقی هست که عاشق توست» دلت سنگ می‌شود 🔘 عبادت یعنی «ابراز وابستگیِ ما به خدا»؛ همین اظهار نیاز موجب آرامش ما می‌شود 🔘 چرا به زیارت حسین(ع) نیاز داریم؟ انسان وابسته به خداست و حسین وجه‌الله و خلیفةالله است 🔘 در اربعین می‌توانید لذت عبادت را بچشید و با خودتان حسّ عبادت، ذکر و نمازِ خوب ببرید 🔘 اینجا بعضی‌ها نمازخوان شدند و خیلی از نمازخوان‌ها، نمازخوانِ خوب شدند 🔘 پیاده‌روی اربعین به ما یاد می‌دهد که عبادت اگرچه ممکن است کمی تلخی داشته باشد اما تهِ آن، شیرینی هست ____ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: زیارت اربعین، پیاده‌روی به سوی حرم امام‌حسین(ع) و این تجمع با شکوه، یک عبادت محسوب می‌شود. در این مسیر، حسّ عبادت به خودتان بگیرید؛ تا می‌شود در این راه، با وضو باشید، تا می‌شود این عبادت را با عبادت‌های دیگر(مثل ذکر و نماز) پررنگ بکنید. هرکسی هرچقدر در عبادت، دارایی و توانایی و تجربه دارد و هرچقدر به عبادت معرفت دارد، با خودش به اربعین بیاورد، اینجا بستر بهترین عبادات فراهم است. کسانی هم که در عبادت ضعیف هستند از اربعین حسّ عبادت و ارتباط گرفتن با عبادت ببرند، از اربعین نمازِ خوب و ذکر ببرند. اینجا بعضی‌ها نمازخوان شدند. اینجا خیلی از نمازخوان‌ها، نمازخوانِ خوب شدند. اینجا برای اولین بار شما می‌توانید لذت عبادت را بچشید، هرچند سختی داشته باشد. آدم در نماز خواندن که پادرد نمی‌گیرد ولی اینجا احتمالاً پادرد می‌گیرد، منتها این پادرد چقدر شیرین است! این دارد به ما یاد می‌دهد که عبادت اگرچه ممکن است کمی تلخی داشته باشد اما تهِ آن، شیرینی هست. ظاهر عبادت، ابتدا از کمی تلخ به نظر می‌رسد و کمی سختی دارد، ولی باطنش شیرین است. منتها این اربعین و پیاده‌روی برای زیات حسین(ع)، یک فرقی با عبادت‌های دیگر دارد و آن‌هم اینکه شیرینی‌اش از همان اول چشیده می‌شود؛ علی‌رغم اینکه سختی دارد. در اربعین، یک رازی برای این شیرینی وجود دارد. اینجا یک شفیعی هست به‌نام حسین(ع) که آمده برای ما این عبادت را شیرین کرده است. عبادت یعنی چه؟ انسان موجودی وابسته آفریده شده. ببینید وقتی کودک به دنیا می‌آید، چقدر وابستۀ پدر و مادر است؟ همۀ نیازهای مادی و روحی او را باید مادر برطرف کند. وابستگی و نیاز انسان به خدا خیلی بیشتر از وابستگیِ نوزاد به مادر است. منتها وابستگی کودک به مادر، به‌طور طبیعی بیدار است، اما بیدار شدن نیاز ما به خدا، ریاضت می‌خواهد. البته وابستگی به خدا، خیلی شیرین‌تر از وابستگی به پدر و مادر است چون وابستگی به خدا اولاً وابستگی به یک قدرت خیلی بزرگ‌تر است و ثانیاً وابستگی به یک مهربانیِ خیلی عمیق‌تر است. خیلی از شما، متوجه شده‌اید که نیاز به حسین و زیارت حسین دارید. خوشا به سعادت آنهایی که احساس نیاز به امام‌شان را پیدا کرده‌اند. یا الهی فدای حسین بشویم که این نیاز را در ما بیدار کرده است. خوش به سعادت کسی که این احساس وابستگی به امامش را درک می‌کند. چون امام خلیفة‌الله است. مگر انسان به خدا وابسته نیست؟ خُب حسین وجه‌الله است، خلیفةالله، عین‌الله و یدالله است. ولیّ خدا مظهر اسماء الهی است. لذا تو احساس وابستگی به حرم می‌کنی چون وابسته به امامت هستی. الهی احساس نیازتان به امام زمان‌تان بیدار بشود. انسان احساس نیاز به یک قدرت مطلق و یک مهربانی مطلق دارد. دلت سنگ می‌شود اگر خبر نداشته باشی که قدرت مطلقی هست که دوستت دارد و عاشق تو است! قساوت قلب و کوردلیِ انسان برای این است که احساس می‌کند کسی او را دوست ندارد. امام زمان مثل یک مادر دلسوز و مهربان که نمی‌تواند طفل شیرخوارش را رها کند، یک لحظه هم نمی‌خواهد رهایت کند! نگو «من آلوده و گنهکار هستم» بچۀ شیرخواره هم مدام لباسش را کثیف می‌کند ولی مادرش به‌خاطر آلودگی، او را دور نمی‌اندازد. وابستگی ما به خدا چه ربطی به عبادت دارد؟ موجود وابسته گاهی باید با خودِ آن قدرت مطلق، مستقیماً حرف بزند و بگوید که من به تو وابسته هستم. نماز یعنی من اعتراف می‌کنم به تو و به محبت تو و به قدرت تو وابسته‌ام، من سرکش نیستم! کسی که می‌خواهد احساس وابستگی به خدا و نیاز به عبادت در او بیدار بشود چه‌کار کند؟ زیاد به کربلا بیاید! هرسال اربعین بیاید. کم‌کم امام‌حسین(ع) با دلت این‌قدر بازی می‌کند که دلت را بیدار کند. کم‌کم می‌بردت درِ خانۀ خدا. کم‌کم نمازخوانِ خوب می‌شوی. 🚩 مسیر نجف به کربلا- موکب امام‌رضا(ع)- 1401/06/15 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻این لشکر باعظمت فقط «عزادار» نیستند 🔻شما همین الان سرباز هستید و دارید قدرت امام‌زمان(عج) را نشان می‌دهید 📌چگونه زائران اربعین، یاوران امام‌زمان(عج) می‌شوند؟ - ج۲ 🔘شما که با این جمعیت راه امام‌حسین(ع) را می‌روید قدرت‌آفرین و امنیت‌آفرین هستید 🔘وقتی خانم‌ها وارد این میدان می‌شوند نشان می‌دهند این ماجرا عقبه محکمی دارد 🔘کسانی که خانه امام‌زمان (مسجد سهله) را از غربت خارج کنند خود امام‌زمان را هم از غربت خارج می‌کنند 🔘امام‌زمان(عج) مقتدرانه عمل می‌کند چون می‌داند پیروزی قطعی است و هیچ وقت دشمن بر شیعیان غلبه پیدا نمی‌کند ____________________ #علیرضا_پناهیان در جوار مسجد سهله – ۱۴۰۱/۰۶/۱۷ آیا می‌شود انسان به اربعین - که پدر گرامی امام‌زمان(عج) از مردم دعوت کردند در آن جمع شوند- برود ولی حضرت از کنار انسان رد نشود؟! یکی از دلایل نورانیت این سفر این است که در این ایام یک بار حضرت از کنار ما عبور می‌کند و به ما عنایت و نگاه می‌فرماید. مسجد سهله خانه، قرقگاه و قدمگاه امام‌زمان(عج) است؛ شروع پیاده‌روی زیارت اربعین از خانه امام‌زمان(عج) خیلی قیمت دارد. کسانی که پیاده‌روی خود را از مسجد سهله شروع می‌کنند گفتند ما که حضرت را زیارت نکردیم لااقل خانه‌اش را زیارت کنیم. این لشکر باعظمت فقط «عزادار» نیستند. البته عزاداری امام‌حسین(ع) مقام خیلی بالایی دارد. شما در زیارت اربعین به کربلا می‌روید که بگویید: «نُصرَتی لَکُم مُعَدَّة» من آمدم شما را کمک کنم؛ یعنی به امام‌زمان(عج) کمک کنید، شما همین الان چطور دارید کمک می‌کنید؟ شما با این جمعیت و بدون اسلحه دارید برای جامعه اسلامی امنیت فراهم می‌کنید. وقتی امنیت فراهم کردید یعنی قدرت فراهم کردید. به قول رهبری معظم انقلاب که فوق العاده حکیمانه است «شهدا مظهر قدرت ملت هستند». سید الشهداء قدرت‌آفرین است و شما که با این جمعیت راه امام‌حسین(ع) را می‌روید قدرت‌آفرین و امنیت‌آفرین هستید. همین اربعین در از بین بردن داعش موثر بود؛ شما جلو قتل عام مومنین را گرفتید. امنیتی که شما درست می‌کنید نه فقط برای امروز بلکه برای فردا است. اگر امام‌زمان(عج) در زمانی تشریف بیاروند که مردم اربعین را ندیدند، دشمن در حمله به ایشان جسارت زیادی پیدا می‌کند ولی الان شما را در میدان دیدند، تابستان شما و زمستان شما را دیدند. گرما و سرما شما را به ستوه نیاورده است. شما همین الان سرباز بدون اسلحه هستید و دارید قدرت امام‌زمان(عج) را نشان می‌دهید. وقتی امام‌زمان(عج) بیایند به قدرت شما مستظهر هستند. نگویید امام‌زمان(عج) به ما چه احتیاجی دارد؟ رسول‌خدا(ص) فرمود چه کسی مرا کمک می‌کند؟ اگر قرار بود امام‌زمان(عج) بدون کمک مردم عمل کند پیامبر اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) این کار را می‌کردند. بانوانی که در این راه هستند همه سربازان امنیت‌آفرین هستند. وقتی خانم‌ها وارد این میدان می‌شوند نشان می‌دهند این ماجرا عقبه محکمی دارد. بعضی از آقایان را خانم‌ها راهی کردند. معمولاً خانم‌ها در امور معنوی جلوتر از آقایان هستند. همین مادرها هستند که فرزندانی را به عشق اهل‌بیت(ع) و امام‌زمان(عج) به دنیا می‌آورند. شما محصول نیت‌های پاک مادران خودتان هستید. کسانی که خانه امام‌زمان(عج) را از غربت خارج کنند خودش را هم از غربت خارج می‌کنند. شما الان اسلحه ندارید ولی همین الان سرباز امنیت‌بخش هستید چون امنیت امام‌زمان(عج) با محبت اصحابش تامین می‌شود. این جمعیت که هنوز امام‌زمان(عج) خودشان را ندیده، هنوز امام‌زمان(عج) صریحاً فرمان نداده، در سرما و گرما می‌شتابند؛ اینها برای امام‌زمان(عج) قدرت است. شما که امام‌حسین(ع) را جهانی کردید، قطعاً باید جمعیت‌تان را بیشتر کنید تا امام‌زمان(عج) تشریف بیاورند. باید این جهان غفلت‌زده را بیدار کنیم. این جهان اسیرشده به دست رسانه‌های پلید را باید از اسارت نجات بدهیم. تا سی میلیون جمعیت جایی نریزد شاید این جهان بیدار نشود. ما این جهان را تکان می‌دهیم. ما هرچه ابزار برای به اسارت و بردگی کشیدن انسان‌ها هست همه را از بین خواهیم برد. همه اینها برای امام‌زمان(عج) قدرت می‌شود؛ وقتی بیاید و فریاد بزند من فرزند حسین(ع) هستم همه عالم حساب کار به دست‌شان می‌آید. امام‌زمان(عج) شما را دور هم جمع کرده است و این عظمت را برای شما ایجاد کرده است، چون امام‌زمان(عج) می‌دانند شما می‌توانید تا ابد از خودتان دفاع کنید. اگر الآن قدرت نداشتیم از خودمان دفاع کنیم دل‌های ما را هوایی نمی‌کردند. آن زمانی جریان وهابیت به کربلا حمله کرد که اصلاً کربلا این طور قدرت‌نمایی نکرده بود. آن زمانی ایادی انگلیس خبیث زیارتگاه بقیع را تخریب کردند که کربلا این قدر رونق نداشت. امام‌زمان(عج) مقتدرانه عمل خواهد کرد چون می‌داند دیگر غربتی پیش نخواهد آمد. 👤علیرضا پناهیان- ۱۴۰۱/۶/۱۷ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻 امام‌زمان(عج) عدالت حقیقی را در اعلی مراتبش پیاده می‌کند، پذیرش مراتب بالای عدالت بدون ازخودگذشتگی ممکن نیست 🔻 اربعین روحیه ایثار و از خودگذشتگی را در انسان تقویت می‌نماید و انسان را برای عصر ظهور آماده می‌کند 📌 چگونه زائران اربعین، یاوران امام‌زمان(عج) می‌شوند؟ - ج۳ 🔘 انسان‌ها با هم تفاوت دارند و امام‌زمان(عج) این تفاوت‌ها را خیلی رعایت می‌کنند 🔘 امام‌زمان(عج) با هر کس شایسته شأن او رفتار می‌کند، به همین دلیل بعضی‌ها نمی‌توانند رفتار امام‌زمان(عج) را تحمل کنند 🔘 بسیاری از مظلومین هم حاضر نیستند مراتب عمیق عدالت را تحمل کنند لذا وسط راه چپ می‌کند 🔘 وقتی انسان از خود گذشت می‌تواند رعایت تناسب‌ها و تفاوت‌ها را بپذیرد 🔘 کسانی که ایثارگری نمی‌کنند نمی‌توانند عدالت امام‌زمان(عج) را پس از ظهور تحمل کنند _______________ #علیرضا_پناهیان در جوار مسجد سهله انسان از تبعیض خیلی بدش می‌آید و بی‌عدالتی برایش گران تمام می‌شود ولی یک موضوع بسیار مهم این است که شِبه‌بی‌عدالتی و شِبه‌تبعیض‌هایی وجود دارد که عین عدالت است و انسان باید آنها را بپذیرد اما پذیرش این موارد برای انسان سخت است. مثلا کودکان یک خانواده در سنین مختلف اقتضائات و نیازهای گوناگونی دارند لذا ممکن است مادر به یکی از فرزندان خود بیشتر از دیگران محبت می‌کند. ما از کودکی در خانه باید این تفاوت‌ها را بپذیریم و خانواده باید به ما یاد بدهد که این تفاوت‌ها را رعایت کنیم و احساس تبعیض و بی‌عدالتی نکنیم. معلم باید سر کلاس انصاف را رعایت کند ولی باید تفاوت‌های منطقی را به دانش‌آموزها بفهماند که لازم است برای بعضی‌ها بیشتر وقت بگذارد، تا یک مقدار تفاوت در رفتارش ایجاد شد بچه‌ها اعتراض نکنند. امام‌زمان(عج) خیلی شدید تفاوت انسان‌ها را رعایت می‌کنند. به همین دلیل بعضی‌ها نمی‌توانند رفتار امام‌زمان(عج) را تحمل کنند. ولیّ‌خدا با هر کسی شایسته شأن او رفتار می‌کند. شما باید بتوانید این موضوع را تحمل کنید. شعار ولایت‌مداری ساده است؛ باید در مقام عمل بینیم آیا وقتی ولیّ‌خدا تفاوتی را بین ما می‌بیند و با ما به گونه متفاوت رفتار می‌کند می‌پذیریم یا نه؟ عدالت مراتب ابتدایی و سطحی دارد، مراتب عمیق هم دارد. بسیاری از مظلومین هم حاضر نیستند مراتب عمیق عدالت را تحمل کنند لذا وسط راه چپ می‌کند. خیلی وقت‌ها قانون و آیین‌نامه ضدرعایت تفاوت انسان‌هاست. بعضی عدالت را در سطح همین قوانین رایج که بشر با عقل ناقص خودش برای فرار از اجرای عدالت حقیقی وضع کرده است می‌فهمند و می‌پسندند. خیلی وقت‌ها ما عدالت حقیقی را که خدا با رعایت تناسب دربارۀ هر یک از انسان‌ها مقدر می‌کند نمی‌پسندیم. زور ما به خدا نمی‌رسد ولی اگر یک امام مقابل ما تناسبها را رعایت کرد چه می‌کنیم؟ پذیرش تفاوتها خیلی مهمتر از این است که دنبال عدالت بگردید. امام‌زمان(عج) عدالت حقیقی را در اعلی مراتبش پیاده میکند. ما باید برای پذیرش این عدالت خیلی آمادگی داشته باشیم. امام‌زمان(عج) زمین را پر از عدل می‌کند نه پر از مساوات و قانون؛ پر از رعایت تناسب‌ها و پر از رعایت تفاوتی که انسانها در نیازها و اقتضادات خودشان دارند. عدالت چیزی نیست که مظلومان ادعا میکنند؛ اینها از ظلم خسته شدند؛ این که معرفت زیاد و هزار سال انتظار نمیخواهد. مشتاق عدالت حداقلی هستیم یا عدالت حداکثری؟ ما در اربعین خودمان را برای ولایت‌مداری آماده می‌کنیم. اربعین روحیه ایثار و از خودگذشتگی را در انسان تقویت می‌کند وقتی انسان از خود گذشت می‌تواند رعایت تناسب‌ها و تفاوت‌های را توسط مولا بپذیرد. اربعین نمایشگاه ازخودگذشتگی و قربانی کردن خودخواهی‌هاست و انسان را برای عصر ظهور آماده می‌کند. کسانی که ایثارگری نمی‌کنند نمی‌توانند عدالت امام‌زمان(عج) را پس از ظهور تحمل کنند. کسی که از هستی خودش بگذرد می‌تواند عدالت را تحمل کند. ایرانی‌ها در این ایثارگری کم نگذارند. در اربعین در درجه اول امنیت امکان این حرکت بیست میلیونی را فراهم می‌کند. چه کسانی امنیت را فراهم کردند؟ شهدا؛ آنها ازخودگذشتگی نمی‌کردند راه باز نمی‌شد. بعد از امنیت کسانی امکان این زیارت را فراهم کرده‌اند که غذا و وسایل لازم را تهیه کرده‌اند. در اربعین کار کسانی است که بدون هیچ چشم‌داشتی هستی خود را کنار جاده می‌آوردند و از زائران پذیرایی می‌کند مهمتر از پیاده‌روی است. در اربعین امام حسین(ع) با ما کاری می‌کند با این پیاده‌روی مدام در قلب ما محبت و احترام ایشان بیشتر می‌شود آنگاه محبت و احترام امام‌زمان(عج) هم افزایش می‌یابد. وقتی این محبت بالا رفت اگر حضرت به یک نفر صدهزار درهم و به ما یک درهم داد می‌گوییم: گر از درت برانی ور نزد خود بخوانی/ رو کن به هر که خواهی گل پشت و رو ندارد؛ آقا می‌خواهد این طوری تفاوت‌ها را بپذیریم. 🚩 جوار مسجد سهله- ۱۴۰۱/۰۶/۱۹ 📢 صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻مقایسه قیام امام‌حسین(ع) و قیام امام‌زمان(عج) تفاوت‌ها و تشابه‌هایی را به ما نشان می‌دهد که معرفت‌افزا و گره‌گشا است 🔻قیام مهدوی شهید نمی‌خواهد، می‌خواهد کل زندگی ما مثل روزهای اربعین ایثارگرانه و مهربانانه بشود 📌چگونه زائران اربعین، یاوران امام‌زمان(عج) می‌شوند؟- ج ۴ 🔘قیام حسینی برای نگه داشتن نام و راه اسلام بود، ولی قیام مهدوی برای استقرار و حاکمیت اسلام است 🔘آیا می‌توانیم در شهرهای خودمان شبیه جاده اربعین زندگی کنیم؟ ماجرا این است 🔘امام‌زمان(عج) برای شهادت فدایی نمی‌خواهد بلکه در عرصه زندگی فدایی می‌خواهد 🔘هرقدر مسئولین ما به اصحاب امام‌زمان(عج) شبیه‌تر باشند همان قدر به ظهور حضرت نزدیک شده‌ایم 🔘امام‌زمان(عج) مسئولان را از کسانی مثل موکب‌دارها و خرج‌کنندگان مسیر اربعین انتخاب می‌کنند 🔘وقتی امام‌زمان(عج) آمد مردم تمام خیابان‌ها را به جاده نجف-کربلا تبدیل می‌کنند _______________________ #علیرضا_پناهیان در جوار مسجد سهله باید قیام امام‌حسین(ع) و قیام امام‌زمان(عج) را با یکدیگر مقایسه کرد تا قیام امام‌زمان(عج) را بهتر بشناسیم. حرکت مهدوی تفاوت‌هایی اساسی با حرکت حسینی دارد. یاران امام‌زمان(عج) هم از جهت رفتار، موقعیت و مسئولیت با اصحاب امام‌حسین(ع) تفاوت‌هایی دارند. این مقایسه تفاوت‌ها وتشابه‌هایی را به ما نشان می‌دهد که معرفت‌افزا و گره‌گشا است. در قیام حسینی یاران حضرت باید در دفاع از ایشان از جان خود می‌گذشتند، اما در رکاب امام‌زمان(عج) ماجرا فقط از جان گذشتن نیست. شاید آدم بتواند راحت از جان بگذرد ولی گاهی ممکن است نتواند از دنیا بگذرد. شما باید پای رکاب امام‌زمان(عج) حکومت کنید و اداره‌کنندگان عالم بشوید. امام‌زمان(عج) فدایی‌های زیادی دارد که در راه دفاع از حضرت سختی بکشند، اما اگر حضرت به ما مقام اجتماعی داد و مسئولیت سپرد آیا می‌توانیم انجام بدهیم!؟ آیا مسئولین ما در حد و اندازه اصحاب برجسته امام‌زمان(عج) هستند یا نه؟ هرقدر اینها به اصحاب حضرت شبیه‌تر باشند همان قدر به ظهور حضرت نزدیک شده‌ایم. قیام حسینی برای نگه داشتن نام و راه اسلام بود، ولی قیام مهدوی برای استقرار و حاکمیت اسلام است، امام‌حسین(ع) برای حفظ حداقلی از دین قیام کرد تا این دین به نسل‌های بعد برسد ولی قیام امام‌زمان(عج) برای پاک کردن جهان از هرگونه ظلم است، پس یارانی که امام‌زمان(عج) می‌خواهد تفاوت‌هایی با یاران امام‌حسین(ع) دارد. ما خودمان را برای شهادت آماده می‌کنیم ولی قیام مهدوی شهید نمی‌خواهد رئیس می‌خواهد. امام‌زمان(عج) مسئولان را از کسانی مثل موکب‌دارها و خرج‌کنندگان مسیر اربعین انتخاب می‌کنند. چه می‌شود برای اربعین ازخودگذشتگی ایجاد می‌شود؟ آیا می‌توانیم در شهرهای خودمان شبیه جاده اربعین زندگی کنیم؟ ماجرا این است. چرا کسانی که در این راه پذیرایی می‌کنند، هستی خودشان را لب جاده آورده‌اند؟ قیام مهدوی از ما می‌خواهد مثل اربعین ایثارگرانه و مهربانانه زندگی کنیم. ما را به نمایشگاه اربعین آوردند ببینیم زندگی این است و کل زندگی ما باید این طوری باشد. همسایه‌های خانه امام‌زمان(عج) در خانه خود را باز کردند، زندگی خودشان را در طبق اخلاص قرار دادند، ما باید همیشه درِ خانه‌های‌مان در زندگی عادی به روی همدیگر باز باشد، به غریبه‌ها بگویید فکر نکنند ما اینجا فقط یک خوشگذرانی معنوی داریم، رنج پذیرش یک مسئولیت بزرگ را در دل‌مان احساس می‌کنیم. در راه جبهه به خودمان می‌گفتیم آیا برای شهادت آماده‌ایم یا نه؟ ولی الآن باید خودمان را برای زندگی مهدوی آماده کنیم نه شهادت حسینی. در عاشورا اصحاب امام‌حسین(ع) گفتند اجازه بدهید خودمان را فدای شما کنیم اما امام‌زمان(عج) برای شهادت فدایی نمی‌خواهد بلکه در عرصه زندگی فدایی می‌خواهد، همان طور که عرصه اربعین فدایی لازم داشت تا اربعین شکل بگیرد. آیا میلیون‌ها زائر غذا نمی‌خواهند؟ چه کسی باید این خیمه‌ها را بنا کند و تدارک زائران را انجام بدهد؟ مگر اینها آمدند شهید بشوند؟ اینها می‌خواهند در این سفر زندگی کنند. اربعین دارد مسئولیت بزرگی را به دوش ما می‌گذارد. بعد از اربعین کار ما تمام نیست، قصه این است که زندگی ما باید متفاوت بشود، هنوز خیلی فاصله هست. مریدان اربعینی امام‌زمان(عج) اینجا یک دوره آموزش می‌بینند و خودشان را برای ظهور آماده می‌کنند. وقتی امام‌زمان(عج) آمد مردم تمام خیابان‌ها را به جاده نجف-کربلا تبدیل می‌کنند. 🚩 جوار مسجد سهله - ۱۴۰۱/۰۶/۲۰ 📢 صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻شدیدتر شدن محبت‌ها نسبت به همدیگر هنگام ظهور پدید می‌آید 🔻در اربعین چندده میلیون نفر از اقوام و ملت‌های متعدد با عشق دور هم جمع می‌شوند و باب مهربانی را باز می‌کنند 📌چگونه زائران اربعین، یاوران امام‌زمان(عج) می‌شوند؟- ج ۵ 🔘اگر شیعیان قلباً با هم اجتماع کنند و با همدلی به عهدی که بر عهده دارند وفا کنند غیبت باسرعت پایان می‌یابد 🔘اهل‌بیت(ع) با تحمل مصیبت‌های فراوان بین ما همدلی ایجاد کرده‌اند، برای همدلی بیشتر خودمان باید کاری بکنیم 🔘در اربعین عواطف می‌جوشد، اینجا کسی حساب برادر دینی‌اش را از خودش جدا نمی‌کند 🔘اگر محبتی که در مواکب می‌بینید در مساجد نباشد، باید در ایمان خودمان تردید کنیم 🔘امام‌حسین(ع) با اربعین این محبت و اتحاد را ایجاد کرده است، باید از اربعین الگو بگیریم و در زندگی خود پیاده کنیم _______ #علیرضا_پناهیان در جوار مسجد سهله ماجرای اربعین که این همه تحول در نگاه و رفتار افراد ایجاد کند می‌تواند یکی از مقدمات ظهور تلقی بشود. یکی از اتفاق‌هایی که در هنگامه ظهور رخ می‌دهد، رفتار همدلانه و محبت بین مؤمنین است. امام‌زمان(عج) می‌فرماید: «وَ لَوْ أَنَّ أَشْيَاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَى اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِي الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْيُمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا»(المزار، شیخ مفید/ص11) اگر شیعیان ما قلباً با هم اجتماع کنند و با همدلی به عهدی که بر عهده دارند وفا کنند ملاقات ما تاخیر نمی‌افتد و غیبت ما باسرعت پایان می‌یابد. شدیدتر شدن محبت‌ها نسبت به همدیگر هنگام ظهور پدید می‌آید. در هیئت یک مقدار اجتماع قلوب شدیدتر است ولی در اربعین چندده میلیون نفر از اقوام و ملت‌های متعدد با عشق دور هم جمع می‌شوند و باب مهربانی را باز می‌کنند لذا اربعین می‌تواند علامت ظهور تلقی بشود. شما در این راه یک مامور برای حل اختلاف نمی‌بینید، همه با هم ایثارگرانه و فوق‌انصاف رفتار می‌کنند. محبت بین مؤمنین در اربعین بیشتر از گذشته تشدید خواهد شد. اینجا عواطف می‌جوشد، کسی حساب برادر دینی‌اش را از خودش جدا نمی‌کند. در اربعین دل‌ها بسیار به هم محبت پیدا می‌کند، آیا این یک تمرین نیست تا اوج محبت به همدیگر را بچشیم؟ امام‌کاظم(ع) فرمود: اختلاف اصحابم برای شما یک رحمت است. «أَنَا فَعَلْتُ ذَلِكَ بِكُمْ لَوِ اجْتَمَعْتُمْ عَلَى أَمْرٍ وَاحِدٍ لَأُخِذَ بِرِقَابِكُم‏»(علل الشرایع، شیخ صدوق/ج2/ص395) من خودم کاری کردم شما با هم اختلاف نظر داشته باشید چون اگر شما با هم اتحاد داشتید دشمنان شما احساس خطر می‌کردند و شما را از بین می‌بردند. الان که می‌توانید از خودتان در برابر دشمنان دفاع کنید بین شما اتحاد ایجاد کردند. آیا این قدرت و اتحاد مقدمه‌ و علامت نزدیک بودن ظهور نیست؟ موکب‌هایی که از شهرهای گوناگون در اینجا هست، از مدت‌ها قبل خرج را از مردم جمع می‌کنند و با محبت و علاقه از هزاران نفر پذیرایی می‌کنند تا کسی گرسنه نمانند. در هنگامه ظهور بین مؤمنین عین برادر و خواهر محبت ایجاد می‌شود، امام‌کاظم(ع) فرمود وقتی هنگام ظهور بشود متحد و هم‌نظر کردن شیعیان برای ما کاری ندارد. در ایران و عراق اختلاف‌ها و سلیقه‌های مختلفی هست اما درباره اربعین غالبا اتحاد برقرار می‌شود. باید این همدلی را گرامی داشت. اهل‌بیت(ع) با تحمل مصیبت‌های فراوان این همدلی را ایجاد کرده‌اند، برای همدلی بیشتر خودمان باید کاری بکنیم. در مساجد هر شب یک روضه مختصر بخوانند و یک نفر بانی چای و قند شود، همین قصه موکب را هر شب در مسجد پای روضه امام‌حسین(ع) اجرا کنیم، چرا نباید مساجد مثل موکب‌ها گرم باشند؟! این مواکب جلوه‌گاه محبت‌اند. شیرینی پذیرایی چای و قندی که داده می‌شود محبت بین مردم را زیاد می‌کند. محبت یک هدیه الهی برای مؤمنین است: «إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا»(مریم،96) اگر محبتی که در مواکب می‌بینید در مساجد نباشد باید در ایمان خودمان تردید کنیم. اگر محبت در مساجد نباشد معلوم می‌شود در کنار ذکر قرآن آنچنان که باید ذکر عترت نیست. نماز قرآن خواندن مؤدبانه است. چون مساجد محل قرآن است باید محل عترت هم باشد، یاد امام‌زمان(عج)، توسل، ذکر مصیبت و تمنا برای ظهور حضرت بشود. اگر مساجد را این طور قرار بدهیم و هر شب یک نفر موکب‌دار بشود و خرج روضه را بدهد، کم‌کم این محبت جاری می‌شود. در آخر الزمان محبت بین اصحاب امام‌زمان(عج)، محبت اعضای یک خانواده است، اهل‌بیت(ع) می‌توانند بین ما محبت و اتحاد بیشتر ایجاد کنند، الان امام‌حسین(ع) با اربعین این محبت و اتحاد را ایجاد کرده است، بقیه این اتحاد را ما از اربعین الگو بگیریم و در زندگی خود پیاده کنیم. 🚩جوار مسجد سهله - ۱۴۰۱/۰۶۰۲۱ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻در اربعین میلیون‌ها انسان برای محبت امام‌حسین(ع) می‌آیند، این پدیده مقدمه کدام بخش از ظهور است؟ 🔻محبوبیت رئیس جامعه تنها راه برای راحت‌ترین زندگی و کم‌هزینه‌ترین صورت اداره جامعه است 📌چگونه زائران اربعین، یاوران امام‌زمان(عج) می‌شوند؟- ج۶ (آخر) 🔘در اربعین امام‌حسین(ع) تحولی اساسی در دل‌ها و رفتار مردم ایجاد کرده است 🔘محبت به ائمه هدی تسهیل‌کننده همه کارهای خوب است 🔘اگر اداره جهان مانند اداره اربعین باشد یک دولت بسیار کوچک کافی است 🔘در اربعین همه به عشق امام‌حسین(ع) نهایت اخلاق را نسبت به هم رعایت می‌کنند ____________ #علیرضا_پناهیان در جوار مسجد سهله هیچ موضوعی به اندازه ظهور برای مومنین پراهمیت نیست، شایسته است اربعین را برای ظهور امام‌زمان(عج) مقدمه بدانیم. اربعین یک پدیده بزرگ عاطفی است، در اربعین میلیون‌ها انسان برای محبت یک شخصیت می‌آیند یعنی امام‌حسین(ع). در ماجرای اربعین امام‌حسین(ع) تحولی اساسی در دل‌ها، رفتار و سبک زندگی مردم ایجاد کرده است، این پدیده مقدمه کدام بخش از ظهور امام‌زمان(عج) است؟ همه کسانی که به امام‌حسین(ع) مهر می‌ورزند در زمان ظهور با شدت بیشتری به امام‌زمان(عج) مهر می‌ورزند. قطعاً این شور و غوغا و این سبک زندگی توأم با ازخودگذشتگی و ایثار در اربعین، در زمان ظهور بیشتر خواهد شد. علت این همه اصرار بر محبوبیت رئیس دین و جامعه، اصرار بر محبوبیت ولی خدا که ولایت جامعه را به عهده دارد و اصرار بر عشق‌ورزی نسبت به امام‌زمان(عج) چیست؟ اسلام بر محبت نسبت به ولی خدا استوار است، قرآن می‌فرماید: «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى‏»(شوری،23) پاداش رسالت پیامبراکرم(ص) چیزی نیست جز مودت چهارده معصوم که همان امامان و رؤسای اصلی جامعه هستند. مودت محبتی است که باید علنی ابراز شود، نه این که در خانه بنشینید و بگویید من شما را دوست دارم. اگر رئیس جامعه محبوبیت داشته باشد جامعه به سهولت اداره خواهد شد، با محبوبیت رئیس جامعه با کمترین هزینه برای نظارت و با کمترین قانونگذاری جامعه اداره می‌شود. هر قانونی می‌تواند موجب مفسده و رانت‌خواری بشود، بنابراین ‌به افراد نیاز است تا از فساد مجریان قانون جلوگیری کنند. محبوبیت رئیس جامعه تنها راه برای راحت‌ترین زندگی و کم‌هزینه‌ترین صورت اداره جامعه است. محبت به ائمه هدی یک کار خوب در کنار کارهای خوب دیگر نیست بلکه تسهیل‌کننده همه کارهای خوب است، درحالی‌که خود این محبت سخت نیست، به طوری که رسول‌خدا(ص) و اهل‌بیت(ع) نزد دشمنان‌شان هم محبوب بودند. محبت رسول‌خدا(ص) و اهل‌بیت(ع) راحت‌ترین تکلیف است، فقط باید این محبت را نشان داد تا به یک فرهنگ و هنجار تبدیل بشود و بی‌مهری نسبت به ولی خدا در نظر افراد جامعه یک فاجعه تلقی بشود. وقتی این محبت یک فرهنگ و ارزش بنیادین اجتماعی شد، اداره جامعه را سهل می‌کند، آن وقت به بسیاری از نهادهای نظارتی و امنیتی و تحمیل هزینه‌های هنگفت به دولت نیاز نیست. دولت‌ها در اربعین دخالت و مدیریت ندارند، خود مردم خرج می‌دهند، پذیرایی می‌کنند و نظم را برقرار می‌کنند. شما یک پلیس را در این راه نمی‌بینید که بخواهد بین مردم نظم برقرار کند، همه به هم کمک می‌کنند و از همدیگر حمایت می‌نمایند. اگر اداره جهان مانند اداره اربعین باشد یک دولت بسیار کوچک کافی است آن هم نه با قانون بلکه با اشاره؛ وقتی به جای قانون جامعه با اشاره اداره شود آنهایی که مشتاق‌تر، محبّ‌تر و عاشق‌تراند کار را انجام می‌دهند و نمی‌گذارند کاری برای بقیه روی زمین بماند. با قوانین اجتماعی نمی‌توان یک تظاهرات بیست میلیونی درست کرد. عظمت محبت مولا باعث شده است با اشارۀ مولا مردم فراتر از دستور عمل کنند. تمام اندیشمندان جهان قبول دارند «از محبت خارها گل می‌شود» ولی می‌گویند محبت وجود ندارد؛ اگر آنها نظام‌هایی غیر از نظام ولایی پیشنهاد می‌دهند علتش این است که چنین محبتی را خیال‌پردازی و ناممکن می‌دانند. نزد دانشمندان و دانش‌های موجود فرض بر این است که انسان‌ها موجوداتی گرگ‌مسلک هستند و گربه‌صفت رفتار می‌کنند، آنها می‌گویند این انسان سودجو و منفعت‌طلب را تنها با رقابت آزاد می‌شود کنترل کرد. اربعین نشان داد اگر کار بر محبت مولا صورت بگیرد محبت ممکن است. آیا توصیه‌های اخلاقی جهان را آباد کرد؟ آیا انسان‌ها با این توصیه‌ها خوب شدند و ظلم و جنایت تمام شد؟ اگر توصیه‌های اخلاقی کار کرده است چرا این قدر قانون هست؟ اخلاق بشریت را نجات نداده است. اخلاق خوب است ولی در اربعین برای این که افراد نسبت به یکدیگر خوب رفتار کنند توصیه اخلاقی لازم نیست، اینجا همه به عشق امام‌حسین(ع) نهایت اخلاق را نسبت به هم رعایت می‌کنند، در این راه هیچ کس حاضر نیست کوچکترین ظلمی کند. 🚩جوار مسجد سهله- ۱۴۰۱/۰۶/۲۲ 📢صوت:@Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻 نه کسانی که نگران حجابند شلوغش کنند، نه کسانی که طرفدار بی‌حجابی‌اند فکر کنند که می‌توانند شلوغش کنند 🔻 دوران ابتذال و هرزگی گذشته و دیگر جامعه به آن سمت نمی‌رود 🔘 اصلاً نیاز به تبلیغ حجاب نداریم؛ کافی است ماهیت و نتایج بی‌حجابی را نشان بدهیم که عاقبت ندارد 🔘 اگر از حقیقت زندگی مردم غرب فیلم می‌گرفتیم و همه می‌دیدند که آنها از بی‌بندوباری چه فلاکتی می‌کشند، خودبه‌خود همه حجاب را می‌پذیرفتند 🔘 در جهان، بی‌حجابی دیگر دِمُده شده، تازگی‌اش گذشته و هیجانش را از دست داده و بشر تجربه کرده‌ و تلخی‌هایش را دیده ___________ #علیرضا_پناهیان در حرم بانوی کرامت: در همین چند روزی که این ماجراها اتفاق افتاد و متأسفانه آن خانم مرحوم شدند، یک عده‌ای سعی کردند جامعه را جری بکنند که دیگر بیاییم ضدّ حجاب عمل بکنیم! خیلی‌ها می‌گفتند «مردم دیگر حجابشان را برمی‌‌دارند!» اما این‌طور نیست که آنها توهّم می‌کنند یا بعضی‌ها را ترس برمی‌دارد. چرا؟ چون دوران ابتذال گذشته است. ابتذال یک دوره‌ای داشت؛ دیگر دوره‌اش تمام شده، دوران هرزگی گذشته است. دیگر جامعۀ بشری به آن سمت نمی‌رود. دیگر این چیزها حرف تازه‌ای نیست. این برهنگی و بی‌بند و باری شنیعی که شما می‌بینید در فضای مسموم اینترنت هم آثارش بیشتر هست، جامعۀ بشری از این گذشته است! در بدترین شرایط، شما فکر می‌کنید چقدر طرفدار داشته باشد؟ اگر نعوذبالله مسئولین این مملکت، بدترین آدم‌های زمین هم باشند که بخواهند همه را فاسد کنند، شما فکر می‌کنید چندنفر را می‌توانند بی‌حجاب کنند؟ یک چیزی که تازگی‌اش گذشته و هیجانش را از دست داده و همه تجربه کرده‌اند و تلخی‌هایش را دیده‌اند، این مسئله دیگر به قول امروزی‌ها «دِمُده» شده است. لذا نه کسانی که نگران حجاب هستند شلوغش بکنند، نه کسانی که خیلی طرفدار بی‌حجابی هستند فکر بکنند که می‌توانند شلوغش بکنند. دیگر بی‌حجابی چه هست و کجا را می‌خواهند با آن بگیرند؟ بعد می‌خواهند چطوری زندگی کنند؟ جهان از این بی‌حجابی چه دیده و چه سودی بُرده است؟ کدام اندیشمند پای آن ایستاده و از آن دفاع کرده است؟ بنده سال‌ها قبل به کانادا رفته بودم، آنجا یک کسی که حدود بیست سال در ایران رئیس دانشگاه بود و حدود هفت سال هم در آنجا حضور داشت، به بنده می‌گفت: من قبلاً یک تصور اشتباهی داشتم که در این هفت هشت سال، برطرف شد. قبلاً فکر می‌کردم که جوان‌های غربی به فساد و بی‌بندوباری علاقه دارند و جامعۀ غربی هم جامعۀ آزادی است، لذا جوان‌ها هم می‌روند هر کاری دلشان می‌خواهد می‌کنند. ایشان می‌گفت: من این تصور اشتباه را قبل از اینکه بیایم کانادا داشتم. اما در این مدتی که اینجا بودم، کانال‌های تلویزیونی را می‌دیدم، مردم را می‌دیدم، دانشگاه‌ها را می‌دیدم، کم‌کم متوجه شدم که این‌طور نیست؛ یعنی فضای غرب آزاد نیست بلکه اینجا جوان‌ها وادار به فساد می‌شوند و غربی‌ها هزینه می‌کنند برای اینکه جوان‌ها به هرزگی مبتلا بشوند. این را چه کسی می‌گوید؟ یک استاد دانشگاه، یک رئیس دانشگاه و کسی که نمایندۀ وزارت علوم است و آدم‌ پخته‌ای است و آنجا با جوان‌ها و دانشجوها ارتباط دارد. حالا این گفتگوی بنده با ایشان مربوط به چه زمانی است؟ تقریباً اواخر دهۀ هفتاد شمسی. یعنی الآن از دوران این حرف بیش از بیست سال هم می‌گذرد. انسان را خدا آفریده؛ صاحبش که کار از دستش در نرفته است! در دل همین جوان‌ها اگر غریزۀ جنسی و نیاز عاطفی قرار داده، غیرت هم قرار داده است، در دل همین جوان‌ها حیا هم قرار داده است. اگر یک نفر دوربین می‌گذاشت روی کولش و می‌رفت از انگلیس، فرانسه و آلمان فیلم می‌گرفت، یا می‌رفت در آمریکا و کانادا، از حقیقت زندگی مردم آنجا فیلم می‌گرفت و نشان می‌داد که آنها از بی بند و باری، چه فلاکتی دارند می‌کشند و این فیلم‌ها پخش می‌شد، آن وقت دیگر نیاز به تبلیغ حجاب هم نداشتید. ماهیت بی‌حجابی را رو کنید و نشان بدهید که بی‌حجابی عاقبت ندارد. ببینید، جامعه‌ای که بی بند و باری می‌کند، این جامعه عاقبت ندارد. 🚩حرم حضرت معصومه(س) - ۱۴۰۱.۰۶.۳۱ 📢صوت:@Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻 نترس! 🔻از اول انقلاب، یکی از امتحانات ما، ترسیدن و مرعوب‌شدنِ برخی انقلابی‌ها در مقابل جبهۀ دشمن است 🔘 چندتا بی‌حجاب به خیابان‌ می‌آید، طرف می‌گوید: «آقا این بی‌حجابی دارد نابود می‌کند!» نه؛ هیچ چیزی ما را نابود نمی‌کند 🔘چندتا مدیر فاسد می‌آیند، طرف می‌گوید: «این مدیرها همه را ضدّانقلاب می‌کنند!» نه نمی‌توانند، مدیر خوب هم داریم؛ شلوغش نکن! 🔘 مسئله این است که تو چرا جا می‌خوری؟ و با هر مشکلی، همه‌چیز را در معرض نابودی می‌بینی؟! 🔘 منطق و عقلانیت انقلاب و عظمتی که در منطقه و جهان آفریده، خیلی قوی‌تر از این است که از عهدۀ این مشکلات برنیاید ________________ #علیرضا_پناهیان در حرم بانوی کرامت: از اول انقلاب، یکی از ابتلائات ما، ترسیدن و مرعوب‌شدن برخی مذهبی‌ها و بعضی انقلابی‌ها از هیمنۀ دشمن و از توهّم ضعف جبهۀ انقلاب در مقابل جبهۀ دشمن است. همیشه این را داشته‌ایم. چهار تا بی‌حجاب به خیابان‌ها می‌آیند، طرف می‌گوید: «آقا این بی‌حجابی دارد نابود می‌کند!» نه؛ هیچ چیزی ما را نابود نمی‌کند. البته بی‌حجابی هم سرِ جای خودش، یک اشکال است و باید برطرف بشود. یا مثلاً چهار تا مدیر فاسد می‌آیند، طرف می‌گوید: «این مدیرها دارند همه را ضدّ انقلاب می‌کنند!» نه؛ مدیر فاسد هم انقلاب را به‌هم نمی‌زند. خراب می‌کند؛ دستگیر می‌شود، محاکمه می‌شود، جایگزین می‌شود، بالاخره جبران می‌کنند، مدیر خوب هم داریم؛ شلوغش نکن! یا مثلاً وقتی مشکل گرانی می‌آید، می‌گویند: «آقا این گرانی دارد انقلاب را نابود می‌کند!» نه؛ گرانی هیچ‌وقت انقلاب را نابود نمی‌کند. گرانی بد است و باید اصلاح بشود. بالاخره زحمت می‌کشند و درست می‌شود، البته دشمن هم هست، ما هم بی‌عرضگی‌هایی در مدیران‌مان هست، ولی درست می‌شود. مسئله این است که تو چرا جا می‌خوری و با هر مشکلی همه‌چیز را در معرض نابودی می‌بینی؟! منطق انقلاب، عقلانیت انقلاب و عظمتی که در منطقه و جهان آفریده است، خیلی قوی‌تر از این حرفهاست که از عهدۀ این مشکلات برنیاید. ما در حال جایگزین کردن تمدن نوین اسلامی به‌جای تمدن رو به اضمحلال غرب هستیم. هم عدم آمادگی‌هایی که نیروهای انقلاب دارند و هم مقاومتِ جبهه مقابل، طبیعی است که مشکلاتی پیش می‌آورد. باید با تدبیر و تلاش برخورد کرد ولی با روحیه قوی و پیروزمندانه. 🚩حرم حضرت معصومه(س) - ۱۴۰۱.۰۶.۳۱ 📢صوت:@Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻عبادت یعنی متوجه وابستگی‌تان می‌شوید و تواضع می‌کنید تا به آغوش کسی که به او وابسته‌اید پناه ببرید 🔻عالی‌ترین مثال برای اینکه انسان بدون بلا عمق وابستگی‌اش را به خدا بفهمد، کربلاست 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین-ج3 🔘ریشه همه بدی‌ها این است که انسان وابستگی‌اش به خدا را فراموش کند 🔘تواضع به خدا یعنی «همه دارایی‌ها و همه هستی من وابسته به خداست» 🔘چگونه متوجه وابستگی به خدا بشوم و این وابستگی را در خودم شدیدتر کنم؟ با عبادت 🔘راه امام‌حسین و اربعین، این‌قدر وابستگیِ شما را شدید می‌کند که جز با شهادت، آرام نمی‌شوید؛ مثل شهید سلیمانی 🔘فراموشی وابستگی به خدا انسان را آلوده می‌کند، باید با نماز، خود را از این آلودگی پاک کنیم ________________ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: پیاده‌روی باعظمت اربعین یک عبادت بزرگ است اما برای درک این موضوع، باید ابتدا عبادت را بازتعریف کنیم. ریشۀ عبادت این است که ما به خدا وابسته‌ایم. انسان‌ها حمایت‌های خدا را به شکل ابزار و ارتباط‌هایی در اطراف‌شان می‌بینند لذا کم‌کم خود را نیازمند همین ابزار و ارتباط‌ها می‌بینند نه نیازمند به منبع اصلی قدرت. ریشه همه بدی‌ها این است که انسان وابستگی به خدا را فراموش کند و ریشه همه خوبی‌ها این است که خود را وابسته به خدا حس کند. وقتی بزرگ می‌شویم حس وابستگی را فراموش می‌کنیم چون فکر می‌کنیم خودمان امور زندگی‌مان را پیش می‌بریم؛ این فکر غلط آغاز همه خطاهای انسان است، اگر نفهمیم وابسته هستیم، دچار غرور و تکبر می‌شویم و احساس استقلال از خدا پیدا می‌کنیم. تواضع نسبت به خدا که در اثر احساس وابستگی ایجاد می‌شود منشأ همه دارایی‌های ما و راه دریافت دارایی‌های بیشتر است. تواضع به خدا یعنی «همه دارایی‌ها و همه هستی من وابسته به خداست، اصلاً من چیزی ندارم» وقتی احساس وابستگی به خدا را درک کنید تکبر می‌رود و تواضع و همه خوبی‌های دیگر به جایش قرار می‌گیرد، آن‌وقت خدا دارایی‌هایش را به تو می‌دهد و قدرت‌های بالاتر به تو خواهد داد. راهش این است که بدانی به خدا وابسته‌ای و به اقتضاء این وابستگی عمل کنی. چگونه متوجه وابستگی به خدا بشوم و این وابستگی را در خودم شدیدتر کنم؟ با عبادت؛ یعنی انجام یک فرم رفتاری خاص مثل نماز، شما در یک فرم رفتاری خاص، متوجه وابستگی‌تان می‌شوید، وابستگی‌تان را اعلام می‌کنید و از روی فکر، عقل و معرفت‌تان، تواضع می‌کنید، تا به آغوش کسی که به او وابسته‌اید پناه ببرید. عالی‌ترین مثال برای اینکه آدم بدون بلا، عمق وابستگی‌اش را به خدا بفهمد کربلاست، آنجا که احساس کنید به امام‌حسین(ع)، به ذکرش، به زیارتش و به اربعینش وابسته هستید. «أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَلى‏ نُورٍ مِنْ رَبِّه‏» (زمر،22) کسی که خدا به او شرح صدر داده و نوری از جانب خدا دریافت کرده است می‌فهمد به خدا وابسته است. او کارهای خوب دیگر را هم قربةً الی الله انجام می‌دهد تا به خدا نزدیک بشود. شهید سلیمانی به خدا نزدیک بود ولی می‌خواست با شهادت نزدیکتر بشود. راه اربعین امام‌حسین، این‌قدر وابستگی شما را شدید می‌کند که شما باید شهید بشوید تا آرام بشوید. «فَوَيْلٌ لِلْقاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِكْرِ اللَّه‏» (زمر،22) کسی که قساوت قلب دارد نماز برایش سخت است چون وابستگی خودش را درک نمی‌کند. نماز اصلی‌ترین نیاز ما است؛ نمازهای پنج‌گانه مثل نهر آبی است که انسان روزی پنج بار خودش را در آن بشوید، فراموشی وابستگی به خدا انسان را آلوده می‌کند، باید با نماز خود را از این آلودگی پاک کنیم. قلب تمیز که قساوت ندارد احساس وابستگی به خدا می‌کند. آیا اگر انسان مثل برخی حیوانات باوفا یا مثل برخی دیگر متین و خدمتکار باشد کافی است؟! این حد از اخلاق بدون دین هم بود، وابستگی به خدا چیز دیگری است که یکی از نتایجش اخلاقی مانند وفا و متانت و... است، اینجا باید گفت: چون که صد آمد، یک هم پیش ماست! امام‌حسین(ع) فرمود اگر دین ندارد لااقل آزاده باشید، جلوی چشم من به خیمه‌ها حمله نکنید؛ شمر را هم می‌شود به اخلاق حداقلی دعوت کرد. اخلاق حداقلی برای کسانی است که سطح بالای انسانیت را درک نمی‌کنند. گریه شما به خاطر مصائب امام‌حسین(ع) اخلاق حداکثری است. اخلاق حداکثری ناراحتی شما برای غربت امام‌حسین(ع) است، کم‌کم این اخلاق به جایی می‌رسد که نمی‌توانید غربت ولی خدا را تحمل کنید و کم‌کم از غیبت او ناله می‌زنید. کسی که برای غربت امام‌زمان(عج) ناله نزند فاقد سطح بالای انسانیت است. کسانی که اخلاق حداقلی داشتند امام‌حسین(ع) را محاصره کردند و کسانی که اخلاق حداکثری دارند امام‌حسین(ع) را از غربت خارج می‌کنند و کار را به دست مهدی او می‌دهند. 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام رضا(ع) - ۱۴۰۱/۰۶/۱۶ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text

🔻قدم اول عبادت این است که بفهمیم به خدا وابسته‌ایم 🔻اگر متوجه وابستگی به خدا نشویم وابسته به طاغوت می‌شویم 📌ابعاد عبادت باعظمت اربعین- ج4 🔘کسی که وابسته به طاغوت باشد، عیب‌های طواغیتی مثل آمریکا و انگلیس را نمی‌بینند 🔘نگو «یا حسین(ع) من عاشق توام» بگو «چون ترسیدم طواغیت مرا به بردگی بکشند آمدم غلام تو بشوم» 🔘 ذکر اهل‌بیت هم مثل ذکر خدا عبادت است؛ ارادت به امام‌حسین، سرسپردگی ما را به خدا نشان می‌دهد 🔘 یکی از وجوه نورانیتی که سفر اربعین پدید می‌آورد این است که حقیقتِ وابستگی به خدا را درک می‌کنیم __________ #علیرضا_پناهیان در مسیر نجف به کربلا: زیارت باشکوه اربعین یک عبادت باعظمت است. هرکس چیستی، چرایی و انواع عبادت را بیشتر بداند، بیشتر می‌تواند از فرصت اربعین استفاده کند، این مسیر فقط مسیر سوگواری امام‌حسین(ع) نیست اینجا یک عبادتگاه بزرگ است. این حرکت، رکوع و سجود و قیام و قعود در مسیر ولیّ خدا و برای خدا است. عبادت چیست؟ ریشۀ عبادت این است که ما به خدا وابسته‌ایم، وابستگی ما به خدا شدیدتر از وابستگی کودک به پدر و مادر است. باید این وابستگی را بفهمیم، اصول عقاید این است که نسبت خودت را با خدا بفهمی نه اینکه قبول کنی خدا یکی است، خیلی‌ها قبول دارند خدا هست ولی به جهنم می‌روند. یکی از وجوه نورانیتی که این سفر پدید می‌آورد این است که آدم حقیقت وابستگی به خدا را درک می‌کند. در متون دینی ما اسم وابستگی به خدا عبودیت است، ما عبد خدا هستیم و او مولا، سرپرست و پناه ماست. انسان اساساً وابسته است، اگر متوجه وابستگی به خدا نشویم وابسته به طاغوت می‌شویم و حدّ وسط هم نداریم. طواغیت امروز در عالم، آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها هستند که با عوامل خودشان این‌همه جنایت کرده‌اند و این‌همه مومنِ به اهل‌بیت(ع) را سر بریدند. دشمنان اصلی ما اینها هستند. اما آدم‌های وابسته به طاغوت، عیب‌های آمریکای رذل و انگلیس خبیث را نمی‌بینند و برای حرف‌های آنها اعتبار قائل‌اند. نگو یا حسین(ع)! من عاشق توام، بگو: چون ترسیدم که طواغیت، مرا به بردگی بکشند آمدم غلام تو بشوم، مرا نگه‌دار و نگذار رذل‌های تاریخ، مرا غلام خودشان کنند، بیا یک غلام را از بندگیِ شیطان آزاد کن! زائران و عزاداران امام‌حسین(ع) که به سوی کربلا می‌روند، آزادشده‌های امام‌حسین(ع) هستند، اینها آمده‌اند بردۀ غیرخدا نباشند. یا حسین(ع)! ما مضطر تو هستیم، به تو پناه آوردیم و به سوی تو فرار کردیم. بعضی‌ها دچار توهم هستند و فکر می‌کنند وابستگی و نیاز ندارند و فقط عاشقانه آمده‌اند! اگر منظور از «عاشق امام‌حسین(ع) بودن» این است که به او نیاز نداری، گدای او نیستی، به سمتش فرار نکردی و به او پناه نیاوردی، این خیلی بد است. «عاقل آن است که از عشق تو دیوانه شود» کسی که گرفتار عشق امام‌حسین(ع) نشود در واقع عاقل نیست، چون عقل و حکمت اینجاست. اگر معرفت نداشته باشیم نمی‌فهمیم امام‌حسین(ع) پناه‌مان است و ما محتاج امام‌حسین(ع) هستیم. کسی که خونریزی دارد معطل سر و وضع خودش نمی‌شود بلکه سر و پا برهنه به سمت بیمارستان می‌دود، یا امام‌حسین(ع)! ما با لباس آلوده، بدون آمادگی و باشتاب به سوی تو آمدیم. اصلا خود امام‌حسین(ع) فرمود کاری که در آن اشتیاق و عجله نداری خیری در آن نیست. ما به خانه امام‌حسین(ع) آمدیم چون امام‌حسین(ع) ولی خداست، او باید وابستگی ما را به خدا مُهر بزند و قبول کند. بعد از اینکه فهمیدیم وابسته و عبد خداییم، قدم بعدی عبادت این است که در مقاطع زمانی و قالب رفتاری خاص درباره وابستگی خودت به خدا با او حرف بزنی. عبادت گاهی ذکر خداست و گاهی ذکر ولی خداست. امام‌صادق(ع) می‌فرماید: «إِنَّ ذِكْرَنَا مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ إِنَّا إِذَا ذُكِرْنَا ذُكِرَ اللَّه‏» (کافی، ج2، ص186) ذکر ما از ذکر خداست، وقتی ما یاد می‌شویم، خدا یاد می‌شود. ذکر امام‌حسین(ع) هم عبادت است و ارادت به ایشان سرسپردگی ما را به خدا نشان می‌دهد. یک نحوۀ ذکر امام‌حسین(ع) را امام‌صادق(ع) به ما یاد دادند، یکی از اصحاب امام‌صادق(ع) از بصره پیش ایشان رفت و عرض کرد به دلیل نداشتن امنیت از طرف عوامل حکومت و ناصبی‌ها به زیارت امام‌حسین(ع) نمی‌رود. آقا فرمود: «أَ فَمَا تَذْكُرُ مَا صُنِعَ بِه‏» آیا جزئیات مصائب امام‌حسین(ع) را یاد می‌کنی؟ گفت بله، آقا فرمود: «فَتَجْزَع‏» آیا گریه و بی‌تابی می‌کنی؟ گفت بله، امام‌صادق(ع) فرمود: «رَحِمَ اللَّهُ دَمْعَتَك‏» خدا اشک تو را رحمت کند. (کامل الزیارات، ص101) 🚩مسیر نجف به کربلا- موکب امام‌رضا(ع) - ۱۴۰۱/۰۶/۱۷ 📢صوت: @Panahian_mp3 @Panahian_text