نزدیک سوم شعبان که می‌شود می‌روی روایات را نگاه کنی، محض رضای خدا هم که شده چهار خط مطلب بگویی مردم با امام‌شان آشناتر شوند، یکهو می‌بینی ماشاءالله! از حضرت رسول و صدیقه اطهر گرفته تا خادم آن منزل شریف، جناب جبرائیل همه، آن هم چنددور برای خون به ناخق ریخته شده این آقا همان روزهای حمل و تولد روضه گرفته‌اند! می‌گویی باشد؛ بالاخره حالات حجت الهی است حساب و کتابش را که ما نباید بفهمیم؛ یکهو می‌بینی از یک گوشه تاریخ این جمله جناب ابن عباس سر در می‌آورد که: «نزد خاندان رسول‌الله، شهادت حسین از مسلمات بود» بعد باز می‌گویی، الحمدلله... خدا به آدمی، قدرتی داده بهاسم تغافل، خود را به آن راه زدن! خود را به آن راه بزنیم و برویم اعمال این روز را انجام دهیم؛ می‌بینی به‌به! دعا دارد، چه دعایی... نه تنها صحبت از این است که قبل آمدن این آقا بوی شهادت مدینه را گرفته بلکه آسمان و زمین هم برایش گریه کردند! باز می‌گویی، لابد یک عمل است دیگر، این حرف ها را ندارد، برویم سراغ عمل بعدی؛ دعا آورده، در اقبال، در مفاتیح... «خواندن دعای حسین در روز عاشورا، از اعمال سوم شعبان است!» چه می‌فرماید آقا؟! «ما خاندان پیامبر توییم... اما قوم ما، ما را فریفتند، نیرنگ زدند، از یاری ما دست کشیدند، بی‌وفایی کردند، ما را کشتند...» بعد می‌فهمی اصلا قضیه شوخی بردار نیست دهم محرم آن‌قدر طولانی است که تا سوم شعبان کشیده شده! #حسینیه_تأملات @m_a_tavallaie