#شهید_مطهری سال ها پیش در این باره فرمودند: «یکی از نواقص دستگاه روحانیت آزادی بی حد و حصر لباس روحانیت است؛ تدریجا روحانیین از لحاظ لباس، با دیگران متفاوت شده اند و لباس مخصوص پیدا کرده اند، همچنان که سپاهیان و نظامیان و برخی اصناف دیگر نیز لباس مخصوص دارند. در تشکیلات روحانی بر خلاف سایر تشکیلات هر کسی بدون مانع و رادع، می تواند از لباس مخصوص آن استفاده کند. بسیار دیده می شود که افرادی که نه علم دارند و نه ایمان، به منظور استفاده از مزایای این لباس، به این صورت درمی آیند و موجب آبروریزی می گردند».

⭕️ یزید هم حاضر است اسپانسرِ اینگونه مراسمات شود! ◀️ این سخنان #شهید_مطهری را حتماً بخوانید؛ شهید، خطری جدی را به ما یادآوری می‌کند؛ خطرِ تهی‌شدن یک حرکت اجتماعی از معنا؛ خطرِ برگزاری مراسماتی بی‌جهت، خنثی، تشریفاتی و از روی عادت؛ مراسماتی بی‌اثر، که حتی اگر یزید هم از گور درآید، می‌تواند در آن‌ها شرکت کند، و برای حسینش اشک بریزد: 🔸 گاهی یک جریان موج خیز و حرکت‌زای اجتماعی، روح خود را از دست می‌دهد و از آن جز یک سلسله آداب و تشریفات بی‌اثر باقی نمی‌ماند. 🔹 اميرالمؤمنين فرمود اسلام به دست اموي‌ها مانند ظرفی که وارونه شود و محتوایش بیرون بریزد و جز خود ظرف باقی نماند، وارونه می‌شود و از محتوای خود خالی می‌شود (یُکْفَأُ الْاِسْلامُ کَما یُکْفَأُ الْاِناءُ). و ما، نام این پدیده اجتماعی را، تبدیل حرکت به بنیاد می‌نهیم. 🔸 در شرایطی که حسین به صورت یک مکتب در یک زمان حضور دارد و سمبلِ راه و روش اجتماعی معین، و نفی کننده‌ی راه و روش دیگری است، یک قطره اشک برایش ریختن در واقع نوعی سربازی است. 🔹 در شرایط خشن یزیدی، در حزب حسینی‌ها شرکت کردن و تظاهر به گریه کردن بر شهدا نوعی اعلام وابسته بودن به گروه اهل حق و اعلان جنگ با گروه اهل باطل و در حقیقت نوعی از خود گذشتگی است. اینجاست که عزاداری حسین بن علی یک حرکت است، یک موج است، یک #مبارزه_اجتماعی است. 🔸 اما تدریجاً روح و فلسفه این دستور فراموش می‌شود و محتوای این ظرف بیرون می‌ریزد و مسئله شکل یک عادت به خود می‌گیرد که مردمی دور هم جمع بشوند و به مراسم عزاداری مشغول شوند، بدون اینکه نمایان‌گر یک #جهت‌گیری_خاص_اجتماعی باشد و بدون آنکه از نظر اجتماعی عمل معنی‌داری به شمار رود، فقط برای کسب ثواب (که البته دیگر ثوابی هم در کار نخواهد بود) مراسمی را مجرد از وظایف اجتماعی و بی رابطه با حسین‌های زمان و بی رابطه با یزیدها و عبيدالله‌های زمان بپا دارند. 🔹 اینجاست که حرکت تبدیل به بنیاد یعنی #عادت شده و محتوای ظرف، بیرون ریخته و ظرفِ خالی، باقی مانده است. در چنین مراسمی است که اگر شخص یزید بن معاویه هم از گور بدر آید حاضر است که شرکت کند، بلکه بزرگترین مراسم را بپا دارد. در چنین مراسمی است که نه تنها (تباکی) اثر ندارد، اگر یک مَن اشک هم نثار کنیم به جایی برنمی خورد. 📚 استاد مطهری؛ بررسی اجمالی نهضت‌های اسلامی در صد ساله اخیر - ص ۸۲