#قسمت73 پرسیدم: «مگه برای شناسایی مواضع تکفیری ها، از نیروهای اطلاعات عملیات استفاده نمی شه؟!» گفــت: «نــه. ارتــش ســوریه یــه ارتــش کلاســیکه و مثــل مــا، از نیــروی انســانی برای شناســایی اســتفاده نمی کنــه. شــما هــم کــه بهتر از مــن حاج آقا رو می شناســید کار بدون شناسایی تو کتشون نمی ره. شنیدم توی سال های دفاع مقدس، خودشون می رفتن شناســایی و تا از جزئیات زمین و شــرایط دشــمن مطمئن نمی شــدن، به خط دشمن نمی زدن و...»زهرا پرسید: «مگه بابا برای کار مستشاری نیومده سوریه؟» امین تبسمی معنادار کرد و گفت: «بابای شماست از من می پرسید؟!» ساکت شدیم، داشت صدای اذان می آمد. از پشت پنجره، نگاهی به سمت زینبیه انداختم و کبوتر خیالم را تا کنار گنبد طلایی حرم پرواز دادم. آسمان مهتابــی بــود و گنبــد طلایــی حرم توی آن تاریکی، مثل خورشــید می درخشــید و چشــم نوازی می کرد. محو پرچم ســرخی که روی گنبد برافراشــته بود شــدم. دقایقی به پرچم و گنبد خیره ماندم تا صدای حسین در گوشم تکرار شد که «شما و دخترانم را به شام آورده ام که با حضرت زینب، همراهی کنید.» 🥀خاطرات همسر شهید سردار حسین همدانی🥀 @parastohae_ashegh313