eitaa logo
حمید پارسانیا
4.2هزار دنبال‌کننده
409 عکس
144 ویدیو
86 فایل
کانال رسمی اطلاع رسانی دروس و جلسات حجت‌الاسلام دکتر حمید پارسانیا @admin_parsania :ادمین👤 🔳 «وبگاه» parsania.net 🔳 «ویراستی» virasty.com/parsania_net 🔳 «تلگرام» t.me/parsania_net
مشاهده در ایتا
دانلود
حمید پارسانیا
💢 طی مراسمی در محل دبیرخانه انجمن‌های حوزه علمیه قم، از «میز بین‌الملل» انجمن مطالعات اجتماعی حوزه ع
دکتر پارسانیا.mp3
16.95M
💢جلسه افتتاحیه میز بین‌الملل انجمن مطالعات اجتماعی حوزه ▫️در تاریخ ۲۴ خرداد ۱۴۰۲ 🔹حجت الاسلام دکتر پارسانیا، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی @motaleate_ejtemai 💠@parsania_net
💢 دین، فرهنگ و فناوری چه نسبتی با یکدیگر دارند؟ ✍️ در این پرسش هر یک از نسبت‌های دوگانه دین و فرهنگ، فرهنگ و فناوری و دین و فناوری محل سؤال قرار می‌گیرند. حضور دین در سطح حیات و زندگی انسان‌ها، منحصر به زیست فردی و انسان‌ها نمی‌شود. هر کس در قلمرو حیات فردی و اجتماعی خود، روش، مسیر و شیو‌ه‌ای دارد و این روش، مسیر و شیوه، دین اوست. 🌀فرهنگ با نوع و سطح عقلانیتی که در آن حضور دارد و با ارزش‌ها و آرمان‌هایی که دارد، از دو طریق – بیرونی و درونی – در فناوری اثرگذار است. نسبت فرهنگ و فناوری، به ما در شناخت نسبت بین دین و فناوری یاری می‌رساند و این کمک به سبب نوع نسبتی است که بین دین و فرهنگ وجود دارد. ❇️ بنابراین در تبیین نسبت دین و فناوری، از نسبتی که دین با فرهنگ و نیز فرهنگ با فناوری دارد، می‌توان استفاده کرد؛ یعنی نسبت دین و فناوری به وساطت فرهنگ روشن و آشکار می‌شود. وساطت فرهنگ برای تبیین نسبت دین و فناوری در صورتی به انجام می‌رسد که نسبت بین دین و فرهنگ نیز روشن شده باشد، به همین دلیل در این گفتار ابتدا از نسبت دین و فرهنگ سخن گفته می‌شود. ✴️ دین و آیین در این تعریف، اولاً معنای بسیار عام دارد و ثانیاً این معنا، نشان می‌دهد که جایگاه تحقق دین، عالم طبیعت، عالم ذهن یا عالم فوق طبیعت نیست، بلکه جایگاه تحقق دین، متن، معرفت، اراده و عمل آدمیان است. ♦️در اصطلاح منطقی، دین به حمل شایع، در متن زیست و زندگی انسان موجود می‌شود، همان گونه که پدیده‌های طبیعی و جغرافیایی مثل کوه‌ها و دریا‌ها در عالم طبیعت، محقق می‌شوند و یا توهمات و پندار‌ها در موطن ذهن آدمیان موجود می‌شوند یا آن فرشتگان و عقول فراتر از طبیعت، واقعیت پیدا می‌کنند. ♻️فرهنگ هر جامعه مشتمل بر باور‌ها و اعتقادات آن جامعه است و شامل دین به معنای اعم می‌شود و در هر حال هویتی دارد و دین در حکم روح، روان و جان هر جامعه است. اغلب دین در معنای خاص خود به کار می‌رود و در این صورت، فرهنگ‌های دنیوی که فاقد اعتقاد به امر قدسی و معنوی باشد، فرهنگ‌های غیردینی شمرده می‌شوند و اگر در معنای اخص به کار روند، فرهنگ‌هایی که بر باور‌ها و رفتار‌های غیرتوحیدی باشند، فرهنگ غیردینی یا مشترک – مشرکانه – و مانند آن شمرده می‌شوند. 💠@parsania_net
✴️ با چه روشی یک نظریه در تاریخ شکل می‌گیرد؟ 💢اگر بخواهیم یک نظریه ایجاد شود، باید هویت بین‌الاذهانی و فرهنگی یافته باشد، وگرنه موجود نمی‌شود؛ تولید نظریه، بومی و درون‌زاست؛ برای مثال اگر در تاریخ جریانی به نام اشعری وجود دارد، در حاشیه آن ابن خلدون را داریم. ❇️ اگر رویکرد فلسفی و عقلی در جهان اسلام داریم، در حاشیه آن می‌توانیم حکمت مدنی یا به تعبیر فارابی علم انسانی داشته باشیم، ولی اگر رویکرد ضد عقل و پرسش‌گرایانه محض داشته باشیم، وضعیت طور دیگری خواهد شد. اگر اهل حدیث همچنان مسلط باقی می‌ماندند، بسیاری از نظریات دیگر هم نمی‌توانستند موجود شوند. 🌀بنابراین مقومات اذهانی و فرهنگی یک نظریه از قبل باید تولید شود تا وقتی نظریه‌پرداز چیزی را مطرح کرد دیگران آن را بپذیرند، وگرنه اگر مورد پذیرش واقع نشود، نظریه و نظریه‌پرداز با همدیگر به قبرستان خواهند رفت. ♦️انگیزه‌ها، اندیشه‌ها را و اندیشه‌ها، انگیزه‌ها را هدایت و حمایت می‌کنند. البته این رابطه الزامی نیست یعنی ممکن است در یک جامعه حوزه انگیزشی و اندیشه‌ای جدا باشند. ♻️فارابی مدینه فاضله‌ای تعریف می‌کند که در آن انگیزه و اندیشه رابطه عقلانی دارند، ولی اگر این دو راه خود را رفتند مدینه، به مدینه فاسقه تبدیل خواهد شد و کار نفاق هم فرهنگ منحرف است، یعنی معرفت‌ها و نحوه زیست و تفسیر انسان هم نسبت به جهان تغییر خواهد کرد، زیرا اگر بخواهد آن تفسیر صحیح باقی بماند زیست او زیر سؤال خواهد رفت؛ بنابراین هماهنگی اندیشه و انگیزه باید مسئله بیافریند و مسائل کاملاً در فرهنگ مستقر شوند و هویت فرهنگی بیابند. 💠@parsania_net
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📌 💢 در ، به دلیل اینکه علم در معنای حسی و تجربی آن مقید نیست، تبیین این علوم به محدود نمی ‏شود، بخش تفسیری آن در تقابل با بخش تبیینی قرار نمی‏گیرد، بلکه خود از خصلت تبیینی برخوردار است و تفسیر با تبیین همراه است و از برهان استفاده می ‏کند و بخش انتقادی آن نیز به مرجعیت اراده انسان‏ها در ساخت معنا باز نمی ‏گردد؛ بلکه به مرجعیت حقیقت و عدالت نسبت به همه حقایق و امور فرهنگی-اجتماعی بازگشت می ‏کند. یعنی در جهان اسلام سه ویژگی تبیینی، تفسیری و انتقادی ‏بودن را دارد. ⭕️ برای شرح بیشتر منابعی پیشنهاد می شود: 📃 مقاله ” روش شناسی علوم انسانی با رویکرد اسلامی ” نوشته حجت الاسلام حمید پارسانیا 📃 مقاله ” بازسازی علم مدرن و بازخوانی علم دینی ” نوشته حجت الاسلام حمید پارسانیا 📃 مقاله ” نظریه و فرهنگ ” نوشته نوشته حجت الاسلام حمید پارسانیا 📙 کتاب ” جهان های اجتماعی ” نوشته نوشته حجت الاسلام حمید پارسانیا 📗 کتاب ” ما و علوم انسانی ۳″ مجموعه نشست های سومین دوره مقدماتی طرح ملی گفتمان نخبگان علوم انسانی 📘 کتاب ” ما و علوم انسانی ۲ ” مجموعه نشست های دومین دوره مقدماتی طرح ملی گفتمان نخبگان علوم انسانی 💠@parsania_net
💢مسائل هر کشور و منطقه با هم فرق دارد 🌀 گاهی دو فرهنگ کاملا رقیب هستند، ولی گاهی با هم تعامل دارند و عناصری را گرفته و به فرهنگ دیگر می‌دهند و نظریه خود را براساس نیازها بازسازی می‌کند؛ اگر فرهنگ در ضعف باشد، نحوه مواجهه او با فرهنگ رقیب هم فرق دارد. ✴️فرهنگ غرب دو بار با فرهنگ جهان اسلام مواجه شده است؛ در قرون ۱۸ تا ۲۰ و بعد از رنسانس و قبل از آنکه دوره اقتدار جهان اسلام بود و با آثاری چون شفا و قانون ابن سینا مواجه شدند؛ ابن خلدون می‌گوید وقتی فرهنگی در موضع ضعف قرار گرفت حتی زبانش هم تغییر خواهد کرد و تشبه به فرهنگ دیگر پیدا می‌کند. 💠 یک نهال وقتی از یک محیطی که با آن سازگار است به جای دیگری رفت و ریشه دواند معرفت در حاشیه آن بروز و ظهور خواهد یافت، مثلاً اگر علم با معنای غربی وارد یک جامعه دینی شود با دین آن جامعه در تضاد قرار خواهد گرفت، زیرا مبنای علم غربی حس و تجربه است و به تعبیر قرآن می‌گویند ما تا خدا را نبینیم قبول نمی‌کنیم (پیروان موسی چنین مطلبی را گفتند)، در حالی که ائمه(ع) فرمودند ما خدا را به دلیل اینکه دیده نمی‌شود می‌بینیم. ♦️معرفتی که به شهود حسی برنگردد از منظر فیلسوفی چون کانت ارزش ندارد و هرچه غیر از حس است ولو اینکه شهود قوی باشد تخیل و توهم محض است و اگر چنین تعریفی از علم در جامعه‌ای وارد شود، فرهنگ آن را زیر و رو می‌کند. 💠@parsania_net
📗عرفان و سیاست ✍️ 💠 کتاب حاضر با توجه به ارتباط عرفان با سایر رشته‌ها، به تبیین رابطه میان عرفان و سیاست می پردازد؛ در پاسخ به این سوال که «آیا نگاه عرفانی به انسان و جهان، اندیشه سیاسی و اجتماعی خاصی را به دنبال می آورد یا این دیدگاه، تأثیری در حوزه سیاست عملی و نظری ندارد؟» 💢در این اثر، هفت تحلیل و دیدگاه متفاوت با عنوان‌های عرفان و فقاهت، عرفان و اندیشه، سازش‏کاری، عرفان انقلابی، قرائت لیبرالیستی، تجزیه و ترجمه و انقلاب عرفانی ارایه و تبیین شده‌اند. ❇️ از موضوعات این اثر می توان به چالش سیاسی عرفان و فقاهت، قرائت همدلانه منور الفکری، آثار عملی، آثار نظری، روش شناسی، نظر اول، نقص شواهد و شواهد نقض اشاره کرد. 🌀کتاب «عرفان و سیاست» شامل یک مقدمه و هفت فصل است که در هر فصل، نخست به یکی از تحلیل‌ها در قالب یک نظر اشاره کرده که اغلب این تحلیل‌ها بدون آشنایی آنان با متون، مبانی و اصطلاحات عرفانی و بیشتر با نگاه بیرونی محض آن هم به قصد عمل و کنش اجتماعی تحلیل گران بیان شده و در واقع، این وجه مشترک به عنوان مفروض نویسنده در طرح نظریه ها و نقد و بررسی هر یک از آنها است. 📚@dostaneketab 💠 @parsania_net
✴️ مباحث «روش‌ علم» در حوزه علمیه خام است 💢 برخی افراد حوزوی وقتی وارد دانشگاه می‌شوند کلاً علم را برساخت می‌دانند و با چالش و گاهی استحاله مواجه می‌شوند یا کسانی که از حوزه فرهنگ عمومی وارد نظریات مدرن می‌شوند. ♦️روش برای حوزویان ما خیلی مهم شده است و به عنوان دو واحد به طلاب درس می‌دهند، در صورتی که این روش‌ها برای کارهای تجربی است. به نظرم این روش‌شناسی‌ها باید روش‌شناسی شوند و حوزه به بصیرت جدی نیاز دارد. اگر فرم‌هایی را که برای رساله‌های حوزوی می‌دهند بازبینی کنیم، خواهیم دید چقدر خام است. 🔶 امروز به محض اینکه روشی برای یک علم در غرب به وجود آمد، حق نداریم که آن را وارد حوزه و دانشگاه کنیم و آن را مطلق بدانیم؛ آنچه را در این بازار آشفته وجود دارد باید منطبق بر حوزه فرهنگی و بومی خودمان کنیم و به خودآگاهی تاریخی لازم برسیم. البته این امر منافاتی با استفاده از روش ندارد. 📌نشست علمی «بیان تجربیات پژوهشی اساتید» دانشکده الهیات پردیس فارابی دانشگاه تهران 💠@parsania_net
31.21M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📽 آیا حقیقت انسان به بدنمندی اوست؟ 💢 استاد پارسانیا 🆔@parsania_net
✴️ ضرورت، امکان و واقعیت عرفان اهل بیتی(ع) 💢 در یک بیان گفته می‌شود؛ عرفان دو مسئله اصلی دارد که مسئله اول آن توحید است و انسان موحد و خلیفة الله است و نکته دیگری که در مسئله عرفان مهم است، همان نحوه معرفتی است که در عرفان محوریت دارد که این همان مسئله شهود است. ❇️ وقتی عرفان اهل بیتی(ع) را مطرح می‌کنیم و در مرحله بهره‌برداری از سنت معرفتی و عرفانی قرار داریم، مسئله تاریخی نیز می‌باشد که از منظره تاریخی نیز می‌توان به آن نگاه کرد. 🔍 ادامه را بخوانید👇 🌐 سایت استاد پارسانیا 💠@parsania_net
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 مشارکت مردم به تناسب هر حوزه، سطح خود را می‌طلبد 🎙 ❇️ انقلاب اسلامی کاملاً با حضور و مشارکت مردمی توانست پیروز شود. ✴️ ما در حدود ۴۰ سال، ۴۰ انتخابات داشتیم. البته مشارکت مردم، به تناسب حوزه‌ی خودش مشارکت سطح خودش را می‌طلبد. ✳️ برخی از مشارکتها در حوزه اصول و مبانی که اساسی‌تر هست، گاه ممکن است در قالب یک رفراندوم عمومی باشد مثل اصل جمهوری اسلامی. 🔸برخی از مشارکت‌ها باید طبقه بندی و رده بندی و چند مرحله‌ای باشد. هر قلمرویی از دانش یک منطق مربوط به خودش را دارد. ✅ در دانش‌های طبیعی منطق تجربی کارآمد است. در دانشهای ریاضی منطق نیمه تجدیدی است. عملیات اجتماعی هم این است هر بخشی از عملیات اجتماعی و مشارکت در عملیات اجتماعی منطق مربوط به خودش را می‌طلبد. 🌀 در نظام سلامت وقتی که مشارکت می‌خواهید قاعدتاً متخصصینی را که تشخیص بدهند که چه کسی در کدام حوزه تخصص لازم را دارد، باید معرفی بکند. ♻️ در نظام دینی شما برای تشخیص اعلم از خبرگان استفاده می‌کنید. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🆔@parsania_net
حمید پارسانیا
✍️پای درس خمینی مشهد ♻️ واکاوی کتاب «طرح کلی اندیشهٔ اسلامی در قرآن» 🔻پیوند خرید: http://www.khane
. ✴️ پای درس خمینی مشهد 💠صوت‌های سخنرانی آقا در رمضان سال ۱۳۵۳ ه.ش در مسجد امام حسن مشهد و یا کتاب «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن» را ملاحظه کرده‌اید. 🔻از جمله مباحث موجود در واکاوی این جلسات، مباحثی است که استاد پارسانیا مطرح کرده‌اند: 1️⃣ آقای پارسانیا که آن موقع ۱۶ ساله بود و دبیرستان می‌رفت، در نشست «فضای تاریخی (دوران) مباحث طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن»، در خصوص فضای آن جلسات، محیطی که آن جلسات در آن برگزار می‌شد، مخاطبانی که حضور داشتند، ذهنیتی که بود و جهت‌گیری‌ای که آن صحبت‌ها در پاسخ به آن ذهنیت داشت، صحبت می‌کند: یک ضبط توشیبای کوچکی را پدرم گرفته بود، آن را می‌بردم و جلسات را ضبط می‌کردم. یکی از دوستان گفت خیلی جلو می‌روی، شناخته می‌شوی! ما نوجوان بودیم. اما این فضا بود که حتی به آدم تذکر می‌دادند که خیلی هم خودت را اینجا نشان نده. 🔹یادم هست که شبی در خانه را باز کردم دوستم آمد، گفت: شنیدی مجاهدین خلق، مارکسیست شده‌اند؟! آنجا این صحبت امام صادق علیه‌السلام به یادم آمد که یا قیامتی هست یا نیست. بالاخره اگر نیست که ما هم مثل آنها داریم مبارزه می‌کنیم، فرقی نمی‌کند، اما اگر هست آنها خسران کرده‌اند ... آن شخص خودش، بعدا، مارکسیست شد ... آن موقع هم جریان اصلی مجاهدین خلق، همه تغییر ایدئولوژی دادند و اسم‌شان را تغییر دادند که شد: «سازمان پیکار در راه آزادی طبقۀ کارگر». خاطرم هست که در همین سال‌ها، درس‌هایی از حضرت آقا، نوارهایش پیاده شد که بحث شناخت را مطرح کرده بودند. کُپی دو سه جلسه آن، به دست من رسید. اینکه برای چه کسانی مطرح کردند نمی‌دانم. یعنی ایشان، شبیه بحث‌های اصول فلسفه و روش رئالیسم را هم برای جمع محدودتری مطرح کرده بودند. اما این بحث طرح کلی مخاطب عمومی‌تری داشت. این بحث، جای آن را نمی‌گرفت و آن هم جای این بحث‌ها را ... https://ammaryar.ir/m/df7xj 2️⃣ آقای پارسانیا هم‌چنین در دو نشست «فلسفۀ سیاسی آیت الله خامنه‌ای؛ امتداد توحید در سیاست»، شرایط اجتماعی دهه ۵۰ در مشهد و ایران را تبیین کرده و طرح مسئله و جایگاه کتاب طرح کلی را بیان می‌کند: بخشی از فعالیت‌هایی که در این حوزه می‌آمد بیشتر در معرض این خطر بود که به خاطر پرداختن به مسائل انقلابی، به نوعی بین مفاهیم دینی و مفاهیم مارکسیستی که وجود داشت تلفیق کند و در بخشی از افرادی که محافل گفتگوهای علمی مذهبی روشنفکری را می چرخاندند این بازار کم داغ نبود! وجود داشت. 💢 یادم هست در همان سال‌ها مرحوم آیت‌الله‌العظمی میلانی که از دنیا رفتند و ارتحال کردند واقعا تأسف‌بار بود آن تشییعی که شاید در همان سال‌ها [مقارن با جلسات طرح کلی] شد. اصلا در شأن مرجعیت شیعه نبود و نشان می‌داد که فرهنگ عمومی هم دارد آسیب می‌بیند و این نسبت بین مردم و مرجعیت هم در معرض آسیب جدی است. آنچه که در این ۳۰ جلسه یا جلسات ماه مبارک رمضان، در سال ۱۳۵۳ اتفاق افتاد ارائۀ نظام‌مند و منسجم اعتقادات اسلامی بود به عنوان اینکه این اعتقادات، امتداد اجتماعی‌شان چیست و چه زندگی و نظام اجتماعی را به دنبال می‌آورد. ❇️ اگر بخواهیم این کتاب را با ادبیات جدید با تسامح به کار ببرم نوعی «پدیدارشناسی معنا» است. یعنی کلمۀ توحید، چگونه معنابخش زندگی و زیست است و پدیدارشناسی‌ای که برای این معنا، ذاتی قائل هست؛ اینکه این معنا حق است. در اثری که در همان سال‌ها تحت عنوان کتاب توحید توسط شخصی نوشته شده بود این [یعنی تقلیل‌گرایی مفهوم توحید در اثر برداشت بُعد اجتماعی آن] استشمام می‌شد. 🌀اتفاقا در همان سال‌ها حضرت آقا نسبت به آن شخص موضع‌گیری‌هایی کردند. آن شخص از شاگردان حضرت آقا بود. خیلی متأثر از مارکسیست بود. بعد هم در جلسه‌ای که او را دیدیم متوجه شدیم اصلا اسلام و مارکسیسم برای او فرقی ندارد! بلکه بنده خودم یا مستقیما در مجلس بودم و دیدم یا به صورتی [شنیدم] که آن شخص، فردی را می‌خواست تربیت کند از این دوست ما پرسید که این را مسلمان تربیت کنیم یا مارکسیست تربیت کنیم؟! (بعد از وقایعی بود که مجاهدین خلق، مارکسیست شده بودند). آن‌قدر مبارزه اصل بود که اصلا اسلام و مارکسیسم برای او فرقی نداشت! آن شخص کتابی نوشته بود و از همین صحبت‌ها هم استفاده‌ای کرده بود یک التقاطی هم برده بود. 🔸حضرت آیت الله مصباح، در آن سال‌ها نسبت به کارهای آن شخص، خیلی حساس بود و پاسخ‌هایی به او داده بود. https://eitaa.com/qom_khamenei_ir/177 🎙 💠@parsania_net
حمید پارسانیا
📽 آیا حقیقت انسان به بدنمندی اوست؟ 💢 استاد پارسانیا 🆔@parsania_net
💠 آیا حقیقت انسان به بدنمندی اوست؟ 💢 استاد پارسانیا ❇️ آیا حقیقت انسان به بدن و بدنمندی اوست یا علاوه بر این، مستغرق در بعد ثابت هم هست؟ اینکه انسان زمان را درک می‌کند و درک زمان دلیل بر این است که لایه ثابت و مجردی هم دارد و آن هم انسان است و بدن هم البته اوست و بخشی از اوست و این وجوه مختلف را هم دارد اما امپریسیسم و حس گرایان، همه واقعیت انسان را در همین بعد محسوس می‌دانند. ❇️ بدن زمانمند و مکانمند است؛ زمان بر بدن می‌گذرد؛ اما شیئی که مستغرق در زمان باشد و همه حقیقتش زمانی باشد؛ درک زمان را نمی‌تواند داشته باشد؛ چون با زمان همه چیزش حرکت می‌کند که اگر اینگونه باشد چطور شما زمان را درک می‌کنید؟ ❇️ فیلسوفان غربی نیز متوجه شده اندکه درک زمان، خودش زمانی است؛ کانت چون واقعیت را به واقعیت محسوس محدود می‌کند می‌گوید: درک زمان و مکان مربوط به عالم واقع نیست و از ذهن انسان است. ❇️ این در بیرون واقع و سطحی از واقعیت انسان است که وجود دارد؛ از این رو چون واقع را در بیرون، صورت می‌دهیم؛ صورت‌هایی که نمی‌تواند واقعی باشد، از این جهت، چون این صُوَر برای واقع نیست و ما هستیم که این صور را به واقع می‌افکنیم؛ بنابراین وقتی از واقع خودش می‌خواهد شروع کند، از بدن خودش شروع می‌کند و ادعا می‌کند بخشی از ما واقعی است که حس تأیید می‌کند. ❇️ «وجود اِمّا ثابت اِمّا مُتحرک» و انسان هر دو لایه وجود را در حضور خودش می‌بیند و حضور خودش را از لایه ثابت می‌بیند و اگر ثبات نداشت، تحرک و درک زمان و درک حرکت را نمی‌توانست بفهمد؛ و گرنه اگر خودش در حرکت بود؛ گذشته که‌ گذشت و باید در حال زیست کند. ❇️ بالاخره معنای وجود؛ معنایی است که سَیَلان و زمان را هم می‌گیرد، یعنی نمی‌توانید بگویید جایی که سَیَلان است؛ واقعیت ندارد، اینگونه نیست بلکه حظی از واقعیت را دارد، همان گونه که ثبات دارد، همین که زمان را درک می‎کنید، همین درک نشاندهنده این است که ما یک وجودِ غیرزمانی داریم. ❇️ اغلب فیلسوفان، حقایق عقلی و اثبات اینکه ما هستی مجرد داریم را از درک و ادراک انسان شروع می‌کردند؛ همینکه ما معانی عقلی را داریم و این معانی نمی‌توانند محسوس باشند و با حس درک نمیشوند، پس ما یک حسِّ غیرحسی هم داریم؛ ابن سینا در اول نَمَط چهارم می‌گوید: عده‌ای می‌گویند هرچه هست محسوس است و آنچه محسوس نیست؛ نیست، اما من از نگاه به محسوس و حکمی که راجع به محسوس می‎کنیم، ثابت می‌کنم یک امر غیرمحسوس هم داریم. 🌀@parsania_net
💠 جریان علمی دوره صادقین(ع) محصول جریان فرهنگی امیرالمؤمنین علی(ع) ❇️ خطبه‌های امیرالمؤمنین علی(ع) را که دوره خلافت ایشان بیان شده است، نمی‌توانیم به بیاناتی که صرفا محتوای سیاسی دارد، تقلیل دهیم، زیرا هدف این خطبه‌ها غنابخشی به حوزه‌های معرفتی نسل‌هایی است که در آینده از دل فرهنگ اسلامی بیرون می آیند. این جریان فرهنگی که مولا علی(ع) راه اندازی کردند در دوره صادقین(ع) فرصت مخاطب سازی یافت و در بین جوانان و نخبگان جامعه جایگاه واقعی خودش را پیدا کرد. (ع) 💠@parsania_net
41.48M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📽 آیا اراده عین ذات است یا زائد بر آن؟ 💢 استاد پارسانیا 🆔@parsania_net
💠 دین‌داری در جامعه ایران 💢 ما در سنجش دین‌داری مدل‌هایی که نوعاً به کار می‌بریم مدل‌هایی هستند که جامعه‌شناسان در حوزه علوم اجتماعی در قلمرو جامعه‌شناسی دین به کار برده‌اند و رویکردهای نظری این جامعه‌شناسان رویکردهای مدرن است. 🔺آنان وقتی به سنجش دین‌داری می‌پردازند با معنا و نوعی از دین و دین‌داری مواجه هستند که در جهان غرب مطرح بوده که این معنا و مدل بیشتر نگاه فردی به دین دارد و در حوزه زندگی شخصی و فردی دین را می‌بینند. 🌀مسئله این است که ما در سنجش دین و دین‌داری ایرانیان باید ناظر به معنایی از دین که در ایران وجود دارد یعنی اسلام، تشیع و مانند آن پژوهش کرده و از این زاویه، ابعاد اجتماعی، فرهنگی و تاریخی دین را هم بررسی کنیم. ❇️ انقلاب اسلامی ایران، نقطه عطفی در دین‌داری ایرانیان بود که به‌نوعی منشأ تغییرات و تحولات در جهان اسلام، بلکه فراتر از جهان اسلام، در سطح کشورهای غیراسلامی هم شد. این مسئله آن‌قدر تأثیرگذار بود که نظریه‌پردازان جامعه‌شناسی دین را که مستقیماً به این مسئله می‌پرداختند یا نظریه‌پردازان دیگری که در شاخه‌های دیگر متمرکز بودند را به‌نحوی متوجه خود کرده است؛ نظریات آن‌ها را به چالش کشانده و منشأ پدیدآمدن نظریات جدیدی شده است. نوعاً کسانی هم که در جهان غرب به فرهنگ و حوزه دین و دین‌داری توجهی داشتند، دین را یک فرآیند روبه‌رشد و درتقابل با توسعه مدرن دانسته‌اند. ✴️ انقلاب، حضور دین را در عرصه‌‌ای فراتر از زندگی شخصی و قلمرو مناسکی در زندگی عمومی نشان داد. همچنین کاملاً نشان داد که دین در عرصه سیاسی رسوخ دارد. طی قرن بیستم، حرکت‌های سیاسی‌ای که در کشورهای غیرغربی انجام می‌شد، مدل خود را در مفاهیم سیاسی مدرن سکولار و غیردینی، مثل ناسیونالیسم، سوسیالیسم و مانند این‌ها جست‌وجو می‌کردند اما انقلاب اسلامی پدیده جدیدی بود که رخ داد و بعد هم به‌سرعت امواج خود را در کشورهای مختلف و ازجمله در آمریکای لاتین منتشر کرد که به تبع آن بحث الهیات رهایی‌بخش مطرح شد. ♻️این سطحی از دین‌داری است که قبل از انقلاب اسلامی ایران وجود نداشت؛ یعنی انقلاب یک نقطه عطف بود که اگر بخواهید آمار پیش و پس از انقلاب را بسنجید، می‌توانید بگویید فراز و فرود وجود داشته است. 🔸ما با سطحی از دین و دین‌داری مواجه هستیم که باید در تعاملات و ساختارهای قدرت اجتماعی، منطقه‌ای و جهانی به آن پرداخت و آن را مدنظر قرار داد. این مسئله ابتدا چندان به چشم مخاطبان این جریان دینی اجتماعی و سیاسی نمی‌آمد. ✳️ اصلاً فکر نمی‌کردند که این یک واقعیت زنده و قابل تداوم است. این جریان چیزی در حاشیه رقابت‌های شرق و غرب بود اما ناباورانه دیدند تداوم پیدا کرد، موج ساخت، نوع رفتار و مواجهات سیاسی منطقه‌ای قدرت‌های جهانی را به‌گونه‌ای تحت‌تأثیر قرار داد و جهان سکولاری که به هیچ وجه هویت اجتماعی و سیاسی دین را به رسمیت نمی‌شناخت، ناگزیر شد در رقابت با این جریان دینی ایران و جهان اسلام بدل‌های دینی درست کند. ⭕️ در برابر برخی ادعاها باید پرسید کدام روز در این چهل سال گذشته این عنصر ضعیف شده است؟ ما در حوزه مناسکی شاخص‌ها یا نمادهایی را نمی‌بینیم و نداریم که نشان دهد قلمرو مناسک دینی تضعیف شده، شاهدش مثلاً پدیده اربعین، عزاداری‌ امام‌حسین علیه‌السلام یا جشن‌های مهدویت و مانند اینهاست. ✨امروز ما در عرصه اجتماعی و سیاسی غیبت دین را نمی‌بینیم، بلکه رقابت‌هایی را می‌بینیم که مفاهیم مربوط به خودش را می‌طلبد. ما به شناخت پیچیدگی‌های این روابط و تقسیم‌بندی انواع دین‌داری‌هایی که مطرح می‌شوند نیاز داریم. در این زمینه هم ادبیات و تحقیقات مرتبط با دین‌داری را در دوران معاصر شاهدیم و این خود نشانه‌ای از حضور دین در عرصه‌های مختلف است. 👈متن تفصیلی در سایت استاد پارسانیا 💠@parsania_net
💢 جامعه‌شناسان در سنجش دین‌داری جامعه ایران نوعاً مدل‌های غربی را می‌بینند که نگاه فردی و شخصی به دین دارد؛ حال آنکه سنجش دینداری ایرانیان باید ناظر به معنایی از دین باشد که در ایران وجود دارد یعنی اسلام، تشیع و از این زاویه، ابعاد اجتماعی، فرهنگی و تاریخی دین را بررسی کنیم. 💠@parsania_net