امروز انارام روز از فروردین ماه سال 3762 برابر سال 1403 می باشد. سی‌امین روزماه انیران یا انارام، به معنی فروغ بی‌پایان جهان مینوی است. در اوستا: «اَنَغرِرَاوچَ» است. انارام به چم «روشنایی بی‌پایان» است. برابر با آموزش‌های اشوزرتشت؛ کسانی که با اندیشه، گفتار و کردار نیک زندگی می‌کنند و با دروغ و ناپاکی مبارزه می‌ورزند، سرانجام به سرای نور و سرور خواهند شتافت که سرشار از خرسندی و شادمانی برای آن‌هاست. این سرا، همان خانه واپسین و جایگاه روشنایی و فروغ بی‌پایان است. زرتشتیان در این روز به سفر می‌روند و اهورامزدا را به شوند داده‌های نیکش ستایش می‌کنند. گل «مرو اردشیران» نماد انارام در دین زرتشتی است. سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش انارام ز پیران شنیدم چنان / كه می ‌خورد باید به رطلِ گران بیار ای نگار آن می مشک‌بوی / كزو نافه مشك یابی دهان دل اندر كم و بیش گیتی مبند / همی دار جان را همی شادمان اندرزنامه آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) موی و ناخن پیرای و زن به زنی کن که فرزند نامور زاید. اندرزنامه آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار: در این روز جامه بیفزای بر / بدوز و بپوش و بیارای بر (اَنیران) بود نیک، زن خواستن / همان ناخن و موی پیراستن

فرخنده باد اورمزد روز از ماه اردیبهشت، آغاز اردیبهشت ماه امروز اورمزدست ای یار میگسار برخیز و تازگی کن و آن جام باده آر ای اورمزد روی بده روز اورمزد آن می که شادمان کندم اورمزدوار اورمز, هورمزد, هرمزد: مخفف اهورامزدا, خدای یگانه, نام ستاره مشتری, نام فرشته‌ای, نام نخستین روز از هر ماه در گاهشمار زرتشتی است. اورمزد یکی از نام‌های خدای بزرگ ایرانیان باستان و زرتشتیان, آفریننده‌ی زمین و آسمان و آفریدگان . امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده اویَند او عین قدرت و دانش و منبع خیر و راستی و تقدس و تقوی است . امروز اورمزدست ای یار میگسار برخیز و تازگی کن و آن جام باده آر ای اورمزد روی بده روز اورمزد آن می که شادمان کندم اورمزدوار اَهورامَزدا (به اوستایی مزدا اهوره. «مَزدا اَهورَه») نیز با نام‌های: اهورا، اورمَزد، هورمَزد، اورمُزد، هورمُز و هُرمُز نامِ آفریدگارِ نِکویی‌ها و دادار و پروردگارِ همه‌ی هستی در مَزدَیَسنا است. اهورامزدا آفریننده جهان است. مزدیسنان اهورا مزدا را می‌پرستند. اهورامزدا خالق و داور همه‌ی چیزهای مادی و معنوی و نیز آفریننده‌ی روشنی و تاریکی و برقرار کننده نظم هستی (اشا) است. او با اندیشیدن همه چیز را هستی بخشیده ‌است، پس در واقع او از عدم می‌آفریند و با خود تنهاست. برای اهورا مزدا در هرمزدیشت، در حدود شصت صفتِ نیک آورده شده و تقریباً همه‌ی چیزهای خوب به وی منتسب شده‌است. همچنین او در مزدیسنا دارای شش صفتِ برجسته زیر است: سپنتا مینو یعنی مقدس‌ترین روان، خشثره‌ویرنه به گویش امروزی شهریور یعنی شهریار و پادشاهی که باید برگزیده شود، سپنته‌آرمیتی است یعنی پارسایی مقدس. هورتات بگویش امروزی خورداد به چم (:معنی) جامعیت و رسایی و امرتات جاودانگی و بی مرگی. او اشه یعنی راستی و درستی و قانون ایزدی و پاکی است. همچنین وهومَنَه است به معنی خوب منش. این صفات در مزدیسنا به نامِ امشاسپندان خوانده می‌شوند و پایه‌های کمال در دین زرتشتی برای رسیدن به روشنایی بی پایان است. از این هفت امشاسپندان است که هفت شهر عشق و هفت آسمان و هفت خوان اسفندیار و هفت خوان رستم و هفت سین و هفت کشور و … اقتباس شده است.

اورمزد مخفف اهورا مزدا خداوند بزرگ و آفریدگار جهان و جهانیان است و ایرانیان باستان که مثل ما که هر کاری را با نام خدا شروع می کنیم آنها نیز نخستین روز از هر ماه را به نام خداوند و اورمزد نامگذاری کرده اند و این روز را که به نام پروردگار جهانیان است را جشن می گیرند و تعطیل می کنند