چرا به خواسته هایم نمیرسم؟ نمیرسی زیرا خداوند را در حد یک کلمه میشناسی نه قدرتی که حمایتت کند. نمیرسی زیرا باورهای اشتباهت را تکرار میکنی نمیرسی زیرا عبوس و غمگینی. نمیرسی زیرا خود را لایق خواسته ات نمیدانی. نمیرسی زیرا از زندگی با همین داشته هایت لذت نمیبری. نمیرسی زیرا لبخند را از یاد برده ای. نمیرسی زیرا از شادی دیگران شاد نمیشوی و حسرت میخوری. نمیرسی زیرا وقتی برای یادداشت رویاهایت نداری. نمیرسی زیرا خواسته ات را از عمق دل نمیخواهی. 💕💙💕

#تلنگر 🌿 ♨️مشکلاتت را با #مداد بنویس و نعمت‌هایت را با #خودکار 👌امیدداشته باش که روزی تمام مشکلاتت را پاک خواهد کرد... #خدایی که از احوال تمام بندگانش باخبر است... 💕💚💕

°•❤️•° +یه‌بزرگـــے‌میگفــــــت:↯ ماقراره با امام‌حسین‌(علیه السلام)محشور‌بشیم‌نه مشهور! خیلــــے‌راست‌میگفــت: محبوب‌حسین‌باش‌نه‌مشهورجماعت!(:💔 #محـــــــــرم💔 💕🧡💕

. 🎥 چرا #واکسن_برکت مورد بغض دشمنان ایران قرار گرفت؟ 🔹چرا دشمنان ایران و رسانه‌های آن‌ها، سنگین‌ترین هجمه و حمله را علیه #واکسن کاملا ایرانی برکت داشته‌اند؟! و چرا موفقیت ایران در ساخت واکسن برکت، دشمنان را به واهمه انداخت؟ شنبه ۲۶ #محرم ۱۴۴۳

💠 از مرحوم آیت‌الله سیّد احمد خوانساری نقل شده است که«در قدیم‌الایام وبا به ایران و خوانسار آمده بود. بدین دلیل در شهرستان خوانسار و در اکثر خانه‌ها یک نفر یا بیشتر از دنیا رفتند؛ مگر خانه‌هایی که در هر روز این آیات مبارک را بعد از نماز صبح می‌خواندند که به آن‌ها هیچ صدمه‌ای وارد نشد!». 📍با اینکه عده ای #واکسن زدند باز دچار #کرونا شدند. روزانه این آیات را تکرار کنیم و از #امام_حسین ع مدد بجوئیم

👈زاویه‌دیدخود را‌ تنظیم‌کنیم👇 💥 یکی گفت: چه دنیای بدی شاخه های گل هم خاردارند 💥 دیگری گفت: چه دنیای خوبی شاخه های پرخارهم گل دارند 👈😍 عظمت در نوع نگاه است نه درچیزی که مینگریم 💕💙💕

‍ ‍ 🌹شهید محمود کاوه 🔰 فرمانده لشڪر ویژه‌ شهدا 🌻 تولد : ۱۳۴۰/۳/۱ - مشهد 🌸 شهادت : ۱۳۶۵/۶/۱۱ عملیات ڪربلای۲ 🌼 آرامگاه : مشهد بهشت رضا علیه السلام یڪی از بچه ها به شوخی پتویش را پرت ڪرد طرفم . اسلحه از دوشم افتاد و خورد توی سر ڪاوه . ڪم مونده بود سڪته ڪنم ؛ سر محمود شڪسته بود و داشت خون می اومد . با خودم گفتم : الانه ڪه یڪ برخورد ناجوری با من بڪنه . چون خودم را بی تقصیر می دانستم ، آماده شدم ڪه اگر حرفی ، چیزی گفت ، جوابش را بدم . او یڪ دستمال از تو جیبش در آورد ، گذاشت رو زخم سرشو بعد از سالن رفت بیرون . این برخورد از صد تا توگوشی برام سخت تر بود . در حالی ڪه دلم می سوخت ، با ناراحتی گفتم : آخه یه حرفی بزن ، همونطور ڪه می خندید گفت : مگه چی شده ؟ گفتم : من زدم سرت رو شڪستم ، تو حتی نگاه نڪردی ببینی ڪار ڪی بوده همون طور ڪه خون ها را پاڪ می ڪرد گفت : این جا ڪردستانه ، از این خون ها باید ریخته بشه ، این ڪه چیزی نیست . چنان مرا شیفته خودش ڪرد ڪه بعدها اگر می گفت : بمیر ، می مردم . 💕💜💕

داستان کوتاه مغز مرد کودن روزی روزگاری در زمان های دور، در همین حوالی مردی زندگی می کرد که همیشه از زندگی خود گله مند بود و ادعا میکرد “بخت با من یار نیست” و تا وقتی بخت من خواب است زندگی من بهبود نمی یابد. پیر خردمندی وی را پند داد تا برای بیدار کردن بخت خود به فلان کشور نزد جادوگری توانا برود. او رفت و رفت تا در جنگلی سرسبز به گرگی رسید. گرگ پرسید: “ای مرد کجا می روی؟” مرد جواب داد: “می روم نزد جادوگر تا برایم بختم را بیدار کند، زیرا او جادوگری بس تواناست!” گرگ گفت : “میشود از او بپرسی که چرا من هر روز گرفتار سر دردهای وحشتناک می شوم؟” مرد قبول کرد و به راه خود ادامه داد. او رفت و رفت تا به مزرعه ای وسیع رسید که دهقانانی بسیار در آن سخت کار می کردند. یکی از کشاورزها جلو آمد و گفت : “ای مرد کجا می روی ؟” مرد جواب داد: “می روم نزد جادوگر تا برایم بختم را بیدار کند، زیرا او جادوگری بس تواناست!” کشاورز گفت : “می شود از او بپرسی که چرا پدرم وصیت کرده است من این زمین را از دست ندهم زیرا ثروتی بسیار در انتظارم خواهد بود، در صورتی که در این زمین هیچ گیاهی رشد نمیکند و حاصل زحمات من بعد از پنج سال سرخوردگی و بدهکاری است ؟” مرد قبول کرد و به راه خود ادامه داد. او رفت و رفت تا به شهری رسید که مردم آن همگی در هیئت نظامیان بودند و گویا همیشه آماده برای جنگ. شاه آن شهر او را خواست و پرسید : “ای مرد به کجا می روی ؟” مرد جواب داد: “می روم نزد جادوگر تا برایم بختم را بیدار کند، زیرا او جادوگری بس تواناست!” شاه گفت : ” آیا می شود از او بپرسی که چرا من همیشه در وحشت دشمنان بسر می برم و ترس از دست دادن تاج و تختم را دارم، با ثروت بسیار و سربازان شجاع تاکنون در هیچ جنگی پیروز نگردیده ام ؟” مرد قبول کرد و به راه خود ادامه داد. پس از راهپیمایی بسیار بالاخره جادوگری را که در پی اش راه ها پیموده بود را یافت و ماجراهای سفر را برایش تعریف کرد. جادوگر بر چهره مرد مدتی نگریست سپس رازها را با وی در میان گذاشت و گفت : “از امروز بخت تو بیدار شده است برو و از آن لذت ببر!” و مرد با بختی بیدار باز گشت… به شاه شهر نظامیان گفت : “تو رازی داری که وحشت برملا شدنش آزارت می دهد، با مردم خود یک رنگ نبوده ای، در هیچ جنگی شرکت نمی کنی، از جنگیدن هیچ نمی دانی، زیرا تو یک زن هستی و چون مردم تو زنان را به پادشاهی نمی شناسند، ترس از دست دادن قدرت تو را می آزارد. و اما چاره کار تو ازدواج است، تو باید با مردی ازدواج کنی تا تو را غمخوار باشد و همراز، مردی که در جنگ ها فرماندهی کند و بر دشمنانت بدون احساس ترس بتازد.” شاه اندیشید و سپس گفت : “حالا که تو راز مرا و نیاز مرا دانستی با من ازدواج کن تا با هم کشوری آباد بسازیم.” مرد خنده ای کرد و گفت : “بخت من تازه بیدار شده است، نمی توانم خود را اسیر تو نمایم، من باید بروم و بخت خود را بیازمایم، می خواهم ببینم چه چیز برایم جفت و جور کرده است!” و رفت… به دهقان گفت : “وصیت پدرت درست بوده است، شما باید در زیر زمین بدنبال ثروت باشی نه بر روی آن، در زیر این زمین گنجی نهفته است، که با وجود آن نه تنها تو که خاندانت تا هفت پشت ثروتمند خواهند زیست.” کشاورز گفت: “پس اگر چنین است تو را هم از این گنج نصیبی است، بیا باهم شریک شویم که نصف این گنج از آن تو می باشد.” مرد خنده ای کرد و گفت : “بخت من تازه بیدار شده است، نمی توانم خود را اسیر گنج نمایم، من باید بروم و بخت خود را بیازمایم، می خواهم ببینم چه چیز برایم جفت و جور کرده است!” و رفت… سپس به گرگ رسید و تمام ماجرا را برایش تعریف کرد و سپس گفت: “سردردهای تو از یکنواختی خوراک است اگر بتوانی مغز یک انسان کودن و تهی مغز را بخوری دیگر سر درد نخواهی داشت!” شما اگر جای گرگ بودید چکار می کردید ؟ بله. درست است! گرگ هم همان کاری را کرد که شاید شما هم می کردید، مرد بیدار بخت قصه ی ما را به جرم غفلت از بخت بیدارش درید و مغز او را خورد. 💕💚💕

🔴چرا گاهی شیطان،به هیچ عنوان دست از سر ما برنمیدارد؟ ✍اگر سگ گرسنه ای به شما روی بیاورد و همراه شما نان و گوشت باشد، آیا با گفتن چخ،سگ میرود؟! ⚔چوب هم بلند کنی فایده ندارد، او گرسنه است وچشمش به غذاست و دست بردار نیست! 💥 اما اگر هیچی همراه نداشته باشی، می فهمد چیزی نداری و آن وقت میرود… 🔥شیطان هم در کمین انسان است؛ نگاهی به دل می کند اگر آذوقه اش که همان: 🔥 حب مال 🔥 زَر و زیور 🔥 شهوت 🔥بخل 🔥حسادت و… درآن بود، همانجا متمرکز میشود و می ماند. 🛑و اگر صدبارهم بگویی: اعوذبالله من الشیطان الرجیم فایده ندارد. ❄اما اگر طعمه و آذوقه اش، را دور کنی آنگاه می بینی با یک استغفار فرار میکند... 🍁تا وقتی گناه رو قلبا دوست داریم و خودمون رو در موقعیت گناه قرار میدیم: 👈نمیشه بشینیم صحنه های مستهجن ببینیم و بگیم پناه میبریم بخدا! 💥تو مجلس گناه بشینیم و بگیم پناه میبریم به خدا! مثل اینکه خودتو بندازی جلو ماشین و بگی پناه میبرم به خدا! 🍃باید از موقعیت گناه فرار کنیم و به خدا پناهنده بشیم. 📙آیت الله شهید دستغیب (ره) 💕💜💕

پیام تشکر رهبر انقلاب اسلامی از کاروان کشورمان در مسابقات پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو با پایان کار کاروان وزرشی ایران در پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی از کاروان کشورمان تشکر کردند. متن پیام رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است: بسمه تعالی از کاروان سرافراز پارالمپیک که بار دیگر با مدال آوری خود، ملت ایران را خوشحال کردند صمیمانه تشکر میکنم. سیّدعلی خامنه‌ای ۱۴۰۰/۶/۱۳ کاروان ایران در پارالمپیک ۲۰۲۰ توکیو موفق به کسب ۲۴ مدال (۱۲ طلا، ۱۱ نقره و ۱برنز) شد. 💕🧡💕

#افزایش_ظرفیت_روحی 169 🔹 حتی ممکنه انسان سال ها تقوا رو رعایت کنه ولی همیشه یه سری اخلاقیات بد رو هم داشته باشه که اینم مهم نیست. 👈🏼 در واقع "حتی درست شدن ملکات اخلاقی هم اهمیتی نداره" و انسان هرچقدر برای تقوای بیشتر تلاش کنه ارزشمند هست. برای همین هست که طبق سخنان نورانی اهل بیت علیهم السلام بالاترین شهید کسی هست که در راه مبارزه با هوای نفس از دنیا بره. به این شخص میگن شهید جهاد اکبر...

این نکته مهمی هست که حتما شما عزیزان بهش توجه دارید 🔺 ما قبول داریم که رعایت ادب کار سختیه ولی خب واقعا ارزشش رو داره. ببینید دنیا طوری هست که ما آخرش باید سختی بکشیم. اگه با اختیار خودمون "سختی های قانونمند" رو بکشیم این موجب رشدمون میشه وگرنه به طور طبیعی دچار سختی های بیجا و بی فایده میشیم 🔶 حالا دیگه خودتون میتونید انتخاب کنید که چه نوع سختی رو میخواید تحمل کنید☺️

روزی گروهی از غاری تاریک عبور می کردند. هیچ چیز معلوم نبود، کمی جلوتر زیر پاهایشان سنگهای مختلفی احساس می کردند. در این لحظه بزرگشان گفت: «اینها سنگ حسرت هستند». هر که بر دارد، حسرت می خورد و هر کس برندارد باز حسرت خواهد خورد. برخی با خود گفتند: چه کاری است؟ برداریم و بر نداریم هر دو یک نتیجه خواهد داشت، پس چرا بار خود را سنگین کنیم؟ برخی هم گفتند: ضرر که ندارد مقداری برای سوغات بر می داریم. وقتی از غار بیرون آمدند فهمیدند که غار پُر بوده از سنگ های قیمتی...! آنها که برنداشته بودند سراسر حسرت خوردند و بقیه هم حسرت خوردند که چرا بیشتر برنداشته اند. زندگی، مثل راه رفتن در چنین غاری است. اگر بهره نگیریم حسرت می خوریم و اگر برداریم باز هم حسرت، چرا کم برداشتیم پس کوشش کنیم هر چه بیشتر از آن بهره بگیریم...👌 💕💙💕

#حسین_جان 🌷 خیر یعنی #در_جوانی رفته باشی #کربلا رحم کن بر من #برات_کربلا گم کرده ام #ڪربلا_پاے_پیاده💔 #22_روز تا #اربعین🥀 ...

⏯ #شور #جاماندگان #اربعین 🍃هر جا میرم عکس حرم روبرومه 🍃تو حرم مرگ با علم آرزومه 🎤 #جواد_مقدم 👌فوق زیبا...

#آشپزخانه‌کوچیک‌من 🏡 🔷#حلوا_مجلسی 😋 آرد گندم : 2 لیوان آرد نخودچی : 1 لیوان شکر : 2 لیوان روغن : 2 لیوان آب : 2/5 لیوان زعفران : 1 قاشق چای خوری پودر هل : به اندازه دلخواه 🔸شکر و آب را ترکیب میکنیم و روی حرارت ملایم میزاریم تا به جوش بیاد زعفران و پودر هل را اضافه میکنیم . آرد نخودچی و آرد گندم را الک میکنیم و روی حرارت متوسط تفت میدیم تا بوی خامی آرد از بین بره و به رنگ دلخواه برسه . روغن رو‌ به ارد اضافه میکنیم و تند هم میزنیم وقتی ترکیب یکدست شد کم کم مخلوط شکر و آب رو اضافه میکنیم و مدام هم میزنیم تا حلوا سفت شه و به تابه نچسبه #با_رسپی_های_امتحان_شده ...

#حلواى_ارد_برنج_با_هل_و_گردو اﺭﺩ ﺑﺮﻧﺞ 2ﺩﺳﻲ ﻟﻴﺘﺮ... ﺷﻜﺮ 2 ﺩﺳﻲ ﻟﻴﺘﺮ... ﺭﻭﻏﻦ ﻣﺎﻳﻊ 1 دسى ﻟﻴﺘﺮ و 100 ﻛﺮﻩ. ﺩاﺭﭼﻴﻦ ﻳﻚ ﻗﺎﺷﻖ ﭼﺎﻱ ﺧﻮﺭﻱ . ﻫﻞ ﻧﺼﻒ ﻗﺎﺷﻖ ﭼﺎﻱ ﺧﻮﺭﻱ ﮔﻼﺏ ﻧﺼﻒ ﺩﺳﻲ ﻟﻴﺘﺮ .. ﮔﺮﺩﻭ ﺧﻮﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﻳﻚ دسى ليتر .... اﺭﺩ و ﺭﻭﻏﻦ ﺭا ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺣﺮاﺭﺕ ﻣﻼﻳﻢ ﺑﻮ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ ﺗﺎ ﻛﻤﻲ ﺭﻧﮓ ﺑﮕﻴﺮﺩ ..ﺷﻜﺮ و ﻫﻞ و ﺩاﺭﭼﻴﻦ. ﮔﺮﺩﻭ و ﮔﻼﺏ ﺭا ﺑﺎ ﻣﻘﺪاﺭ 4ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ اﺏ ﺟﻮﺵ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻪ اﺭﺩ و ﺭﻭﻏﻦ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ و ﻫﻢ ﻣﻴﺰﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﻣﻮاﺩ ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻣﺨﻠﻮﻁ ﺷﻮﺩ ﺯﻋﻔﺮاﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻧﺪاﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ ﺷﺮﺑﺘﻲ ﻛﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺮﺩﻳﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ اﮔﺮ اﺑﺶ ﻛﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻤﻲ اﺏ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ .........

🌷چگونه بایدبه خداپناه برد؟ قرآن میفرماید۴چیز مانع تسلط شیطان است: ۱.ایمان واعتمادبه خدا انه لیس له سلطان علی الذین آمنواوعلی ربهم یتوکلون..۹۹نحل ۲.اخلاص شیطان گفت همه بندگانت رافریب میدهم الا عبادک منهم المخلصین.۴۰حجر،۸۳ص مگرآنان که اخلاص دارند ۳.دعا:قل رب اعوذبک من همزات الشیاطین واعوذبک رب ان یحضرون.مومنون ۴.نماز.استعینوابالصبروالصلوه 💕🧡💕

زندگی یک نعمت است 🌺امروز هرگاه خواستید کلمه ای ناخوشایند به زبان آورید، به کسانی فکر کنید که قادر به تکلّم نیستند. 🌺قبل از اینکه بخواهید از مزّه غذایتان شکایت کنید، به کسی فکر کنید که اصلاً چیزی برای خوردن ندارد. 🌺قبل از اینکه از همسرتان شکایت کنید، به کسی فکر کنید که برای داشتن یک همدم به درگاه خدا زاری می کند. 🌺امروز پیش از آنکه از زندگی تان شکایت کنید، به کسی فکر کنید که خیلی زود هنگام به بهشت رفته است. 🌺قبل از آنکه از فرزندانتان شکایت کنید، به کسی فکر کنید که آرزوی بچّه دار شدن دارد، امّا عقیم است. 🌺قبل از آنکه شکایت کنید که چرا کسی خانه تان را تمیز یا جارو نکرده، به آدم هایی فکر کنید که مجبورند شب را در خیابان بخوابند. 🌺پیش از نالیدن از مسافتی که مجبورید رانندگی کنید، به کسی فکر کنید که مجبور است همان مسیر را پیاده طی کند. 🌺و پیش از آنکه از شغل تان خسته شوید و از آن شکایت کنید، به افراد بیکار و ناتوان و کسانی که در آرزوی داشتن شغل شما هستند فکر کنید. آری - زندگی، یک نعمت است. از آن لذّت ببرید. آن را جشن بگیرید 💕💛💕

رمان عاشقانه مذهبی ( علوی) رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت صد و دهم چشمم به آسمان بندر بود و دلم در هوای خاطرات مادرم پَر پَر می‌زد که صدای باز شدن در آهنی حیاط، نگاهم را به سمت خودش کشید. در با صدای کوتاهی باز شد و قامت خمیده مجید در چهارچوبش قرار گرفت. احساس کردم کسی قلبم را به دیوار سینه‌ام کوبید که اینچنین دردی در فضای قفسه سینه‌ام منتشر شد. با نگاه غمزده و غبار گرفته‌اش به پای صورت افسرده‌ام افتاد و زیر لب زمزمه کرد: «سلام الهه جان!» از شنیدن آهنگ صدایش که روزی زیباترین ترانه زندگی‌ام بود، گوش‌هایم آتش گرفت و خشمی لبریز از نفرت در چشمانم شعله کشید. از جا بلند شدم و با قدم‌هایی سریع به سمت ساختمان به راه افتادم و شاید هم می‌دویدم تا زودتر از حضورش فرار کنم که صدایم کرد: «الهه! تو رو خدا یه لحظه صبر کن...» و جمله‌اش به آخر نرسیده بود که خودم را به ساختمان رساندم و در شیشه‌ای را پشت سرم بر هم کوبیدم. طول راهروی ما بین دو طبقه را با عجله طی کردم تا پیش از آنکه به دنبالم بیاید، به اتاق رسیده باشم. وارد اتاق که شدم در را پشت سرم قفل کردم و سراسیمه همه پنجره‌ها را بستم تا حتی طنین گام‌هایش را نشنوم. بعد از آن شب نخستین بار بود که صورتش را می‌دیدم و در همین نگاه کوتاه دیدم که چقدر چهره‌اش پیر و پژمرده شده است. سابقه نداشت در این ساعت به خانه بیاید و حتماً خبر داشت که امروز کسی در خانه نیست و می‌خواست از فرصت پیش آمده استفاده کند که چند ساعت زودتر از روزهای دیگر به خانه بازگشته بود. لحظاتی هیچ صدایی به گوشم نرسید تا اینکه حضورش را پشت در خانه احساس کردم. با سر انگشت به در زد و آهسته صدایم کرد: «الهه جان! میشه در رو باز کنی؟» چقدر دلم برای صدای مردانه‌اش تنگ شده بود، هر چند مصیبت مرگ مادر و حس غریب تنفری که در دلم لانه کرده بود، مجالی برای ابراز دلتنگی نمی‌گذاشت که همه جانم از آتش نفرتش می‌سوخت و چون صدای سکوتم را از پشت در شنید، مظلومانه تمنا کرد: «الهه جان! می‌خوام باهات حرف بزنم، تو رو خدا درو باز کن!» حس عجیبی بود که عمق قلبم از گرمای عشقش به تپش افتاده و دیواره‌هایش از طوفان خشم و نفرت همچنان می‌لرزید. گوشه اتاق در خودم مچاله شده بودم تا صدایش را کمتر بشنوم که انگار او هم همانجا پشت در نشسته بود که صدا رساند: «الهه جان! من از همینجا باهات حرف می‌زنم، فقط تو رو خدا به حرفام گوش کن!» سپس صدایش در بغضی غریبانه شکست و با کلماتی که بوی غم می‌داد، آغاز کرد: «الهه جان! اگه تا حالا دَووم اُوردم و باهات حرف نزدم، به خاطر این بود که عبدالله قَسمم داده بود سراغت نیام. چون عبدالله گفت اگه دوستت دارم، یه مدت ازت دور باشم. ولی من بیشتر از این طاقت ندارم، بیشتر از این نمی‌تونم ازت دور باشم...» و شاید نفسش بند آمد که ساکت شد و پس از چند لحظه با نغمه نفس‌های نمناکش نجوا کرد: «الهه جان! این چند شبی که تو خونه نبودی، منو پیر کردی! صدای گریه‌هاتو از همونجا می‌شنیدم، می‌شنیدم چقدر تا صبح جیغ می‌زدی! الهه! بخدا این چند شب تا صبح نخوابیدم و پا به پات گریه کردم! الهه! من اشتباه کردم، من بهت خیلی بد کردم، ولی دیگه طاقت ندارم، بخدا دیگه صبرم تموم شده...» و لابد گریه‌های بی‌صدایم را نمی‌شنید که از سکوتی که در خانه سایه انداخته بود، به شک افتاد و با لحنی لبریز تردید پرسید: «الهه جان! صدامو می‌شنوی؟» نویسنده : valinejad بامــــاهمـــراه باشــید🌹

رمان عاشقانه مذهبی ( علوی ) رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت صد و یازدهم و آنقدر عاشقم بود که عطر حضورم را حس کرده و با اطمینان از اینکه حرف‌هایش را می‌شنوم، ادامه دهد: «الهه! یادته بهت می‌گفتم چقدر دیدن گریه‌هات برام سخته؟ یادته می‌گفتم حتی برای یه لحظه طاقت ندارم ناراحتی تو رو ببینم؟ حالا یه هفته اس که هر شب دارم هق هق گریه‌هاتو تا صبح می‌شنوم! الهه! می‌دونم خیلی اذیتت کردم، ولی به خدا نمی‌خواستم اینجوری بشه! باور کن منم مثل تو امید داشتم حال مامان خوب شه...» و همین که نام مادر را شنیدم، شیشه اشک‌های آرامم شکست و صدای گریه‌ام به ضجه بلند شد و نمی‌دانم با دل مهربان مجیدم چه کرد که وحشتزده به در می‌کوبید و با صدایی که از نگرانی به رعشه افتاده بود، پشت سر هم صدایم می‌کرد: «الهه! الهه جان!» دیگر نمی‌فهمیدم چه می‌گوید و حالا اندوه از دست دادن مادر بود که دریای صبرم را سر ریز کرده و نفسم را بند آورده بود و مجید همچنان پشت درِ بسته خانه، پَر پَر می‌زد: «الهه! تو رو خدا درو باز کن! الهه جان...» و هنوز با همه احساس بدی که در قلبم بود، دلم نیامد بیش از این شاهد زجر کشیدنش باشم و میان ناله‌های بی‌صبرانه‌ام، با صدایی که بین جیغ و گریه گم شده بود، جوابش را دادم: «مجید! از اینجا برو! تو رو خدا از اینجا برو! من نمی‌خوام ببینمت، چرا انقدر عذابم میدی؟» و همین جواب بی‌رحمانه ام کافی بود تا دلش قرار گرفته و با بغضی عاشقانه التماسم کند: «باشه الهه جان! من میرم، تو آروم باش! من میرم، تو رو خدا آروم باش!» و میان گریه‌های بی‌امانم، صدای قدم‌های خسته و شکسته‌اش را شنیدم که از پله‌ها بالا می‌رفت و حتماً حالا از همان طبقه بالا به شنیدن مویه‌های بی‌مادری‌ام می‌نشست و به قول خودش پا به پای چشمانم گریه می‌کرد. چقدر برایم سخت بود که در اوج بی‌پناهی گریه‌هایم، دست رد به سینه کسی بزنم که همیشه پناه همه غم‌هایم بود و صبورانه به پای دردِ دل‌هایم می‌نشست. ای کاش دلم اینهمه از دستش گرفته نبود و می‌توانستم همه غصه‌هایم را پیش چشمان مهربانش زار بزنم و بعد در حضور گرم و پُر مِهرش به آرامش برسم. چقدر به آهنگ آرامبخش صدا و گرمای زندگی بخش نگاهش نیاز داشتم و افسوس که قلب شکسته‌ام هنوز از تلخی تنفرش خالی نشده و دل رنجیده‌ام به این آسانی حاضر به بخشیدن گناه نابخشودنی‌اش نبود. غروب آفتاب نزدیک می‌شد و تا آمدن پدر و عبدالله چیزی نمانده بود. به هر زحمتی بود تن رنجورم را از جا کَندم و برای تدارک شام به آشپزخانه‌ای رفتم که هر گوشه‌اش خاطره مادرم را زنده می‌کرد و چاره‌ای نبود جز اینکه میان اشک‌های تلخم، غذا را تهیه کنم. دقایقی به اذان مغرب مانده بود که پدر از راه رسید. به خیال خودش بعد از رفتن مادر می‌خواست با من مهربانتر باشد که با لحنی نرم‌تر از گذشته جواب سلامم را داد. با دیدن چشمان وَرم کرده‌ام، اخم کرد و پرسید: «مجید اینجا بود؟» سرم را ساکت به زیر انداختم که خودش قاطعانه جواب داد: «نمی‌خواد قایم کنی! دیدم پنجره طبقه بالا بازه، فهمیدم اومده خونه.» سپس به چشمانم دقیق شد و با لحنی مشکوک پرسید: «باهاش حرف زدی؟» سری جنباندم و زیر لب پاسخ دادم: «اومده بود دمِ در، ولی درو باز نکردم.» لبخند رضایت روی صورت پُر چین و چروکش نشست و گفت: «خوب کاری کردی! بذار بفهمه نمی‌تونه هر غلطی دلش می‌خواد بکنه! تا چهلم محلش نذاری می‌فهمه یه مَن ماست چقدر کره میده!» که صدای اذان مغرب بلند شد و خطابه پُر غیظش را نیمه تمام گذاشت. نویسنده : valinejad با ما همراه باشید🌹 رمان های عاشقانه مذهبی

رمان عاشقانه مذهبی ( علوی) رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت صد و دوازدهم ساعتی از اذان مغرب گذشته بود که عبدالله هم آمد و سفره شام را انداختم. در این یک هفته همیشه دور سفره شلوغ بود و غیبت مادر کمتر به چشمم می‌آمد و حالا سفره سه نفره‌مان به قدری سرد و بی‌روح بود که اشکم را سرازیر کرد و بغض را در گلوی عبدالله نشاند، ولی پدر به اندازه ما از جای خالی مادر عذاب نمی‌کشید که سرش را پایین انداخته و با خیالی راحت غذایش را می‌خورد. من که نتوانستم لب به غذا بزنم و فقط با تکه نانی که در دستم بود، بازی می‌کردم و عبدالله هم که جز چند لقمه، چیزی از گلویش پایین نرفت که غذای پدر تمام شد، با چهار انگشتش، چربی غذا را از سبیلش پاک کرد و با تشکر کوتاهی، خودش را از سفره کنار کشید و برای تماشای تلویزیون روی یکی از مبل‌ها تکیه زد. سفره را جمع کردم و برای شستن ظرف‌ها به آشپزخانه رفتم که عبدالله هم پشت سرم آمد و روی صندلی گوشه آشپزخانه نشست. آمده بود تا با مِهر برادری‌اش با من صحبت کرده و به غمخواری دل تنگم بنشیند که لبخندی زد و پرسید: «امروز حالت بهتر بود الهه جان؟» صورتش غرق در ماتم بود و نگاهش بوی غم می‌داد و باز می‌خواست از من دلجویی کند. لبخندی تصنعی نشانش دادم و با صدایی که هنوز از گریه‌های این چند روزم، خش داشت، به گفتن «خدا رو شکر!» اکتفا کردم که پرسید: «از مجید خبر داری؟» از سؤال بی‌مقدمه‌اش جا خوردم و به جای پاسخ، پرسیدم: «چطور مگه؟» در برابر چشمان پرسشگرم، مکثی کرد و سپس طوری که پدر نشنود با صدایی آهسته پاسخ داد: «شبی که داشتم می‌اومدم خونه، تو کوچه وایساده بود تا باهام حرف بزنه.» از شنیدن این جمله بار دیگر ذهنم آشفته شد، با ناراحتی دست از کار کشیدم و کلافه روی صندلی نشستم که عبدالله گفت: «الهه جان! تو که نمی‌تونی تا ابد مجید رو طرد کنی! اون همسرته و خودتم می‌دونی چقدر دوسِت داره! امشب بار اولی نبود که با من حرف می‌زد. روزی نیس که به من زنگ نزنه و شبی نیس که تو کوچه سر راهم رو نگیره. تو این مدت روزی ده بار ازم می‌خواست تا با تو حرف بزنم، روزی ده بار حالتو می‌پرسید و سفارش می‌کرد مراقبت باشم، روزی ده بار می خواست تا یه جوری تو رو راضی کنم که باهاش حرف بزنی و منم هر دفعه بهش می‌گفتم تا یه مدت تو رو به حال خودت بذاره.» سپس مکثی کرد و در برابر چشمانم که از شنیدن بی‌قراری‌های مجید، قدری قرار گرفته بود، با لبخندی ادامه داد: «امشب هم تو کوچه بهم گفت که بلاخره امروز صبرش تموم شده و اومده با خودت حرف زده...» که سراسیمه به میان حرفش آمدم و با دلخوری گفتم: «ولی من درو باز نکردم، چون هنوز نمی‌خوام ببینمش!» و او با متانت جواب داد: «اینم گفت که درو براش باز نکردی، اصلاً واسه همین اومده بود با من حرف بزنه تا از حال تو با خبر شه. می‌گفت بدجوری گریه می‌کردی، نگران حالت بود.» سرم را پایین انداختم تا بیشتر برایم بگوید از مهربانی های مردی که این روزها با همه کینه‌ای که در دلم بود، سخت دلتنگ محبت‌هایش شده بودم که عبدالله به صورتم خیره شد و پرسید: «چند روزه به صورت مجید نگاه نکردی؟» نویسنده : valinejad با ما همراه باشید🌹 رمان های عاشقانه مذهبی