✨﷽✨ 📚همیشه یک راه حل دیگر هم وجود دارد ✍روزگاری یک دهقان در قریه زندگی می کرد که باید پول زیادی را که از یک پیرمرد قرض گرفته بود، پس می داد. دهقان دختر زیبایی داشت که خیلی ها آرزوی ازدواج با او را داشتند. وقتی پیرمرد طمعکار متوجه شد دهقان نمی تواند پول او را پس بدهد، پیشهاد یک معامله کرد و گفت اگر با دختر دهقان ازدواج کند قرض او را می بخشد، و دخترش از شنیدن این حرف به وحشت افتاد و پیرمرد کلاه بردار برای اینکه حسن نیت خود را نشان بدهد گفت: ... اصلا یک کاری می کنیم، من یک سنگریزه سفید و یک سنگریزه سیاه در کیسه ای خالی می اندازم، دختر تو باید با چشمان بسته یکی از این دو را بیرون بیاورد. اگر سنگریزه سیاه را بیرون آورد باید همسر من بشود و بدهی بخشیده می شود و اگر سنگریزه سفید را بیرون آورد لازم نیست که با من ازدواج کند و بدهی نیز بخشیده می شود، اما اگر او حاضر به انجام این کار نشود باید پدر به زندان برود. این گفت و گو در جلوی خانه کشاورز انجام شد و زمین آنجا پر از سنگریزه بود. در همین حین پیرمرد خم شد و دو سنگریزه برداشت. دختر که چشمان تیزبینی داشت متوجه شد او دو سنگریزه سیاه از زمین برداشت و داخل کیسه انداخت. ولی چیزی نگفت! سپس پیرمرد از دخترک خواست که یکی از آنها را از کیسه بیرون بیاورد. دخترک دست خود را به داخل کیسه برد و یکی از آن دو سنگریزه را برداشت و به سرعت و با ناشی بازی، بدون اینکه سنگریزه دیده بشود، وانمود کرد که از دستش لغزیده و به زمین افتاده. پیدا کردن آن سنگریزه در بین انبوه سنگریزه های دیگر غیر ممکن بود. در همین لحظه دخترک گفت: آه چقدر من دست و پا چلفتی هستم! اما مهم نیست. اگر سنگریزه ای را که داخل کیسه است دربیاوریم معلوم می شود سنگریزه ای که از دست من افتاد چه رنگی بوده است.... و چون سنگریزه ای که در کیسه بود سیاه بود، پس باید طبق قرار، آن سنگریزه سفید باشد. آن پیرمرد هم نتوانست به حیله گری خود اعتراف کند و شرطی را که گذاشته بود به اجبار پذیرفت و دختر نیز تظاهر کرد که از این نتیجه حیرت کرده است. 🍁🍂🍁🍂

#عبور_از_لذتهای_پست 31 🔹آخرِ این مسیر اینه که 👇 دیگه "من" وجود نداره و دوست داشتنی های من نیست ✨""فقط او هست...""✨ 🔹🌺🔸🔹 ➖رسیدن به این مرحله "بالاترین لذت های دنیا" رو برای انسان میاره💕 ➖ما میخوایم به جایی برسیم که دیگه ما نباشیم و همگی او بشیم...!! ⭕️ -- --⭕️-- -- ⭕️

شنود جلسه پنجم☝پیشنهاد دانلود برای کسانی که گوش ندادن

☀️ #دختران_آفتاب ☀️ 🔶فصل دوم 🔸قسمت٨ جايي براي رفتن نداشتم. خانه مان كه خالي بود، پس چرا به خانه بروم؟! مادر كه به خانه مادربزرگ مي‌رود. پدر هم يا در شركت است يا با رفقايش در گردش! چرا فقط من به خانه بروم. سرگردان در خيابان‌ها قدم مي‌زدم. حتي چند بار هم به فكرم رسيد كه فرار كنم. از اين خانه لعنتي فرار كنم و بروم جايي كه هيچ كس مرا نشناسد. دست هيچ كس هم به من نرسد. اما وقتي كه چند جوان با ماشين‌هاي شيك شان برايم مي‌ايستادند يا بوق مي‌زدند، اين راه هم به نظرم مناسب نيامد. عواقبش از همين حالا معلوم بود. حالا دست كم اگر پدر و مادر نداشتم، اما شخصيت، شرافت و آبرو داشتم. بعد از فرار حتي اين‌ها را هم از دست مي‌دادم. آن وقت ديگر هيچ چيز نخواهم داشت! وقتي به خانه رسيدم شب بود. نمي دانم چگونه به خانه رسيدم، فقط زماني سرم را بالا آوردم و متوجه شدم كه جلوي خانه ايستاده ام. هوا تاريك بود و خانه خالي و سوت و كور. با همان لباس‌ها افتادم روي تخت. چشمهايم را بستم تا كمي آرام شوم. در همين موقع، به ياد اطلاعيه اردوي دانشگاه افتادم. از بس اعصابم ناراحت و افكارم آشفته بود، زمان اردو را فراموش كرده بودم. شايد هم به همين علت بود كه وقتي اطلاعيه اردو را ديدم، توجهم را جلب نكرد. اصلاً آن موقع چنين سفري برايم مهم نبود. اما حالا نه! بيش تر از هميشه به چنين اردويي احتياج داشتم! جايش برايم مهم نبود. فقط دلم مي‌خواست بروم. بالاخره هم اين قدر به فكرم فشار آوردم تا اين كه يادم آمد تاريخ حركت صبح فرداست. بعد از آن بود كه با خيال راحت و فكري آسوده خوابيدم. اين آسودگي با خوابي كه ديدم، ادامه پيدا نكرد. عجيب و تكان دهنده بود. ترسيده بودم ؛ انگار از مادر فرار مي‌كردم. هيچ راهي براي فرار نداشتم. به جز يك بالن. دلم مي‌خواست مي‌توانستم سوارش شوم. مي‌توانستم پرواز كنم و از زمين دور شوم. ميان آن ابرهاي پشمكي و آسماني كه هر لحظه كمتر مي‌شد. خورشيد را ديدم كه مرتب به او نزديك مي‌شدم؛ نزديك تر و نزديك تر. هر چه بالن بالاتر مي‌رفت به خورشيد نزديك تر مي‌شد. دلم از شادي و خوشحالي مالش مي‌رفت. كاش مادر مي‌ديد كه چقدر به خورشيد نزديك شده ام. دوباره پايين را نگاه كردم. مادر داشت از جلوي چشمانم محو مي‌شد. ترس برم داشت. دلم مي‌خواست مادر كنارم بود، اما او پايين بود و دستم به او نمي رسيد. هر لحظه بيشتر از جلوي چشمانم محو مي‌شد. با تمام قدرت فرياد زدم: « مادر! مادر! » از صداي خودم بيدار شدم. صبح وقتي كه بيدار شدم، پدر رفته بود. آشفتگي تخت نشان مي‌داد كه پدر آخر شب به خانه آمده و صبح زود رفته است. با عجله ساك و لباسهايم را جمع و جور كردم. خواستم در يادداشتي همه چيز را شرح دهم. اما حس خاصي مانعم مي‌شد. « حالا كه آنها به فكر تو نيستند، تو هم به فكر آنها نباش. بگذار نگرانت شوند؛ بلكه كمي تنبيه شوند. » ساكم را برداشتم و با عجله از خانه بيرون زدم. يادداشتي هم گذاشتم: « من به مسافرت مي‌روم. » فقط همين! وقتي به دانشگاه رسيدم، فقط مسئولان اردو آمده بودند. به يكي از آن‌ها گفتم كه براي ثبت نام اردو آمده ام. كمي جا خورد. - امروز كه ديگه روز حركته ؛ نه روز ثبت نام! ثبت نام ده روزه كه تموم شده. - حالا اگر امكان داره لطفي بكنين، ببينين راهي هست كه من برنگردم. - باشين تا ببينم مي‌شه فكري براتون كرد يا نه؟! فعلاً اسمتون رو جزو ذخيره‌ها مي‌نويسم، اگر شانس بيارين و دو نفر از كساني كه ثبت نام كردن، نيان، آن وقت مي‌تونين با بقيه همراه بشين. - چرا دو نفر؟ - براي اين كه يه نفر ديگه هم قبل از شما اسمش را در ذخيره‌ها نوشته. شما يه گوشه منتظر باشين تا ببينم چي مي‌شه! ساكم را برداشتم و از اتاق خارج شدم. روي يكي از نيمكت ها... ادامه دارد....    •┈┈••✾•☀️•✾••┈┈• رمان های عاشقانه مذهبی بامــــاهمـــراه باشــید🌹

☀️ #دختران_آفتاب ☀️ 🔸قسمت٩ روي يكي از نيمكت هاي  محوطه نشستم تا ببينم سرانجامم چيست. فكر زندگي گذشته و آينده مبهم چنان مرا مشغول كرده بود كه اصلاً متوجه گذشت زمان نشدم. كم كم، ديگران هم آمدند. مسئولين اردو به همه طرف مي‌دويدند. در آن ميان يكي بود كه خيلي از كارها به او ختم مي‌شد. هميشه هم اطرافش شلوغ بود. يكي صدايش كرد: « فاطمه »! فهرست اسامي هم دست او بود. دورش شلوغ بود. خوشم نمي آمد كه منهم جلو بروم. ولي دلم مي‌خواست زودتر وضعيتم مشخص شود. دلشوره عذابم مي‌داد. تصميم خودم را گرفتم و رفتم جلو. - بالاخره تكليف من چي شد؟ اين را بلند گفتم. آن قدر بلند كه خودم هم از صدايم تعجب كردم. اما فاطمه اصلاً از صداي بلندم جا نخورد. - چي شده عزيزم؟ از اين همه خونسرديش لجم گرفت. - بالاخره منو مي‌برين يا نه؟ - خانم « مريم عطوفت»؟! چند لحظه اجازه بدين! و بعد برگشت به سمت دختري كه تا قبل از رسيدن من باهاش حرف مي‌زد. - سميه جان! منم مي‌دونم كه راننده گفته ماشين مشكل داره. گفته اگر عيبي هم پيدا كنه مسئوليتش با اون نيست. ولي چيكار مي‌شه كرد؟ ديگه حالا براي عوض كردن ماشين يا هر كار ديگه اي ديره! دختري كه اسمش سميه بود، همان طور كه به حرفهاي فاطمه گوش مي‌داد، كمي چادرش را جمع كرد. پسري از كنار ما رد مي‌شد كه نگاهش بيشتر به يك مگس مزاحم مي‌رفت تا نگاه. فاطمه دوباره به سمت من برگشت. - و اما شما خانم عطوفت! اسم شما جزو ذخيره هاست. بايد منتظر بشين تا بچه‌ها سوار شن. اون وقت مشخص مي‌شه كه جاي خالي داريم يا نه! اگر جاي خالي داشته باشيم، خوشحال ميشيم كه در خدمت شما باشيم. صداي تند و عجولانه يك نفر ديگر، صحبتهاي فاطمه را قطع كرد. - فاطمه! آقاي پارسا مي‌گن پس چرا معطل هستين؟ بچه‌ها سوار شن راه بيفتيم. اگر ديرتر بشه، ممكنه به اشكال بخوريم. فاطمه در حالي كه زير لب غرغر مي‌كرد از كنار من رفت: « خوبه كه بيشتر تقصيرها هم به گردن خودشونه! » دوباره تنها شدم. ساكي را كه روي شانه‌ام بود پرتاب كردم روي زمين. همان وقت بود كه دختري توجهم را جلب كرد. نمي دانم به خاطر تنهايي اش بود يا رنگ و مدل مانتويش. من خودم يك مانتوي اين مدلي داشتم كه براي عروسي دختر دايي رضا خريده بودم. بابا هيچ وقت نمي گذاشت آن را در دانشگاه بپوشم. مي‌گفت اين مانتوها مخصوص مهماني رفتنه نه دانشگاه! نگاهش به جاي مبهمي خيره بود. نگاهش برايم آشنا بود. اما چيزي به ياد نياوردم. دختر هم خيلي زود از جلوي نگاهم رد شد. فاطمه جلوي در اتوبوش ايستاده بود و با حرارت با كسي حرف مي‌زد. رفتم جلوتر و رسيدم به او. گفتم: - خانم تا كي بايد صبر كنم؟ اين بار ديگر صدايم بلند نبود. بغض كمي هم صدايم را گرفته بود. فاطمه باز هم لبخند نرمي زد و گفت: - الان وضعيتتون مشخص مي‌شه. اون خانمي هم كه اسمش جلوي شما بود، آمده! - ولي من الان سه ساعته كه  اين جا معطلم! اون تازه آمده! - به هر حال اسم ايشان جلوي شماست. در صورتي كه تا پيش از اين اسمتون در ذخيره‌ها هم نبود! فاطمه برگشت طرف دختري كه كنار دستش بود. - بيا عاطفه جان! شما اين فهرست رو بگير ببر توي اتوبوس، يه آمار از بچه‌ها بگير. ببينم كيا نيومدن تا تكليف دوست هامون هم مشخص بشه. و برگشت سمت من. - راضي شدي عزيزم؟ الان همه چيز معلوم مي‌شه. عاطفه، دختري كه رفته بود داخل اتوبوس، آمد دم دهانه ايستاد و از همان جا فرياد زد: - فقط يه نفر نيامده. و خيلي تند از پله‌هاي اتوبوس جست زد پايين، با آن قد و قامت ريزه اش، حركاتش بيشتر به پسرها مي‌رفت تا دخترها... دويد و آمد كنار ما. - خاله جون! يه نفر جا داريم. براي اولين بار از وقتي ديده بودمش، فاطمه ناراحت شد. اين را از نگاهش فهميدم و چروك‌هاي پيشانيش. ولي دليلش را نمي فهميدم. البته خيلي هم طول نكشيد، فاطمه گفت:  - حالا ما دو نفر ذخيره داريم و فقط يه جاي خالي. عاطفه همان طور كه با فهرست اسامي بازي مي‌كرد، ادامه داد: - پس فقط يكيشون رو مي‌تونيم ببريم! انگار نمي توانست آرام بگيره: - بله؛ ولي كدوم يكي رو؟! سكوت عاطفه و فاطمه نشانگر اين بود كه هر دو به حل اين مشكل فكر مي‌كنند. اما اين سكوت زياد هم طولاني نشد. صداي عصبي و لحن ناراحت سميه آن را قطع كرد... ادامه دارد....     •┈┈••✾•☀️•✾••┈┈• رمان های عاشقانه مذهبی بامــــاهمـــراه باشــید🌹

☀️ #دختران_آفتاب ☀️ قسمت١٠🔸 - فاطمه! فاطمه! مگر اين خانم كه اينجا ايستاده، اين همه وقت منتظر نبوده؟ پس چرا گذاشتين اون خانمي كه تازه اومده جاي ايشون رو بگيره؟ از اين كه بالاخره كسي پيدا شده بود كه مرا تحويل بگيرد، مرا ناديده نگيرد، خوشحال شدم، اما جواب فاطمه بازهم نااميدم كرد. - مي‌گي چه كار كنم؟ - برو پيادش كن! - زائر امام رضارو؟! - اما فاطمه جان! اين خانم از ظهر تا حالا اين جا ايستاده، كلي ذوق و شوق داشته، هول و اضطراب داشته، حالا به همين راحتي ردش كنيم؟ - نه! - پس چي؟ سكوت فاطمه نشانگر استيصال او بود. دختري كه از ظهر تا حالا اين قدر دويده بود، حرف زده بود، حرف شنيده بود و مرا معطل كرده بود، داشت مستاصل مي‌شد.  عاطفه مي‌خواست با ارائه يك راه حل مسخره، مشكل را حل كند:  - بد نيست اون خانم رو هم صدا بزنيم بياد پايين. بگيم خودشون دو تا با همديگه توافق كنن تا يكيشون رو ببريم. سميه بازوي فاطمه را گرفت و كشيد طرف اتوبوس. - تو اصلاً بيا و ببين اون با چه وضعي و چه شكلي توي اتوبوس نشسته؛ بوي عطرش همه جارو گرفته. ببين اصلاً ما تا آخر اردو مي‌تونيم با اون كنار بياييم؟! بي اختيار به دنبال آن‌ها كشيده شدم. از پله‌هاي اتوبوس بالا رفتيم. فاطمه و سميه جلويم ايستاده بودند و عاطفه هم نشسته بود روي صندلي راننده. احتياجي به جستجو نبود؛ كسي كه جاي من نشسته بود، همان دختر تنهايي بود كه مانتويش مدل دار بود. رديف پنجم، كنار شيشه نشسته بود. يك آينه گرد جيبي دستش گرفته بود و با دست ديگرش  هم موهايش را به دور انگشت هايش مي‌پيچاند و رها مي‌كرد. داشت فيلم بازي مي‌كرد. مي‌خواست خودش را خونسرد و بي خيال نشان بدهد. يعني كه اهميتي به حضور ما نمي دهد، ولي اهميت مي‌داد. يك بار سعي كرد نگاهي به سمت ما بيندازد. همان موقع بود كه شناختمش. از نوع نگاهش! نگاهش تيز و برنده بود، مثل تيغ! همان نگاه بود كه به يادم آورد. او جسورترين دختري است كه ديده‌ام و اين كه من به او مديونم. به خاطر روزي كه از دانشگاه بر مي‌گشتم و پسري مزاحمم شده بود. پسر دنبالم مي‌آمد و حرف مي‌زد. من از وحشت يا خجالت نزديك بود گريه كنم. هر چه كردم از طعنه‌ها و نيش زبان‌هاي او فرار كنم، ممكن نبود. او دنبالم مي‌آمد. از شدت استيصال و بيچارگي به گريه افتادم. او باز هم مسخره‌ام كرد. طاقتم تمام شد. به اطرافم نگاه كردم. خيابان خلوت بود و همين جسارت پسر را بيشتر كرده بود. فقط دختري آن سوي خيابان قدم مي‌زد. برگشتم به سوي پسر و سرش فرياد كشيدم. يادم نيست كه به او چه گفتم. فقط يك لحظه ديدم كه دختري از سمت ديگر خيابان به اين طرف آمد. پسر كمي ترسيد. يا شايد نه، فقط كمي جا خورد. اما تا آمد كه فكري براي جيغ و داد بكند، دختر رسيد به ما. به محض اينكه رسيد، با مشت كوبيد به چانه پسر، آن قدر ناگهاني كه من فوراً ساكت شدم. گوش‌هاي پس سرخ شد. معلوم بود برايش گران تمام شده. گفت: «حيف كه دختري و الا... » ولي دختر نگذاشت او حرفش را تمام كند. چنان پرتوپ، سرو صدا كرد كه پسر جا زد. گفت: « اين درس عبرتت باشه كه ديگه مزاحم دخترها نشي. » پسر هم در حالي كه غرغر مي‌كرد و به همه دخترها بدو بيراه مي‌گفت، رفت! دختر دستش را جلو آورد و گفت:  - اسم من ثرياست! - منم مريم هستم!... خيلي متشكرم كه كمكم كردي. - نه بابا! چيز مهمي نبود جون تو! به فكرش نباش! بعد با همديگر راه افتاديم طرف سر خيابان. در طول راه برايم تعريف كرد كه از دم دانشگاه با ما همراه بود. حتي پسر را هم ديده بود كه با من حرف مي‌زد، اولش خيال مي‌كرد كه من راضي ام! اما وقتي گريه و جيغ زدن مرا ديد، آمد و دماغ پسره را سوزاند. معلوم بود كه شناخت زيادي از پسرها داشت. سر خيابان هم از من خداحافظي كرد و رفت. حالا او جاي من نشسته بود. همان كه دنبالش مي‌گشتم تا از او تشكر كنم. همان كه عاشق جسارت و شهامتش شده بودم. سميه از او خواست تا براي چند لحظه پايين بيايد. ثريا به روي خودش نياورد. - خانم شاهرخي! اگه ممكنه چند لحظه تشريف بيارين پايين! بالاخره سرش را به سمت ما برگرداند. - براي چي بايد بيام پايين؟ مگه قرار نيست راه بيفتيم؟ - چرا راه مي‌افتيم! ولي مشكلي پيش اومده كه اگر شما هم همكاري كنين، زودتر حل مي‌شه و راه مي‌افتيم. - مشكلات شما ربطي به من نداره.... ادامه دارد....     •┈┈••✾•☀️•✾••┈┈• رمان های عاشقانه مذهبی بامــــاهمـــراه باشــید🌹

💠مردی که 5 سال از ترس به آسمان نگاه نکرد! ▪️این قسمت: به خدا می‌سپارمت ▫️تجربه‌گر : آقای بهروز عظیمی

💠روایتی عجیب از موجود وحشتناکی در برزخ که بازتاب اعمال دنیاست ▪️این قسمت: به خدا می‌سپارمت ▫️تجربه‌گر : آقای بهروز عظیمی

💕 از کوروش پرسیدند: قصر شما دو راه پله دارد ، یکی از آنها بیست پله دارد و دیگرے نوزده پله دلیل این امر چیست؟ کوروش پاسخ داد: آن راه پله که نوزده پله دارد برای ورود و خروج کسانیست که از خارج #ایران به دیدارمان آمده اند. و آن راه پله که بیست پله دارد براے ورود و خروج مردمان #ایران زمین است پرسیدند دلیلش چیست؟ کوروش گفت به این دلیل ایرانیان از این راه پله استفاده میکنند .. چون ایرانیان همواره یک پله از دیگران بالاترند. چهارم #ربیع_الاول۱۴۴۴ 🍁🍂🍁🍂

🔰🔰🔰🔰 #نمازشب ترشح ملاتونین و اثرات آن با بیداری برای #نمازشب  بر اساس تحقیقاتی که انجام شده است میزان ترشح #ملاتونین در شب هیچ احتیاجی به داروی خاصی جز عبادت و نیایش صبحگاهی ندارد که این امر باعث می شود انسان از گناهان دور باشد و #آرامش روحی و روانی کسب کند باید بدانید بیشترین درصد بیماری های قلبی از ساعت 5 تا 9 صبح اتفاق می افتد که با بیدار شدن برای نماز صبح و ترشح قابل توجه ملاتونین از #عوارض_قلبی جلوگیری می شود.  سلول های چشم با وجود ملاتونین محافظت شده ، ملاتونین باعث می شوداز کشته شدن عدسی جلوگیری شود چرا که این اتفاق موجب اختلال دید و همچنین اطلاع به بیماری #آب_مروارید می شود که همه این تاثیرات مثبت تنها دلیلش شب بیداری برای خواندن #نمازشب می باشد.  ┄┅┅┅✯✯┅┅┅┄ 🍁🍂🍁🍂

🍁آرزومندم 🍂دراین شب پاییزی 🍁خزان غصه‌هاتون برسه 🍂و نسیم شادی‌هاتون 🍁وزیدن بگیره 🍂و دست آرامش 🍁نوازشگر لحظه‌های 🍂زندگی‌تون باشه #شبتون_آروم🍁🍂 🍁🍂

✨به نام آنکه 🍁هستی نام ازو یافت ✨فلک جنبش، 🍁زمین آرام ازو یافت ✨خدایی 🍁کافرینش در سجودش ✨گواهی 🍁مطلق آمد بر وجودش ✨بسم الله الرحمن الرحیم 🍁الهـــی به امیــــد تـــو 🍁🍂

🌷بسم اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم🌷 🌼باسم رب المهدی(عج) 🌷ﺧﺪﺍﯼ خوب ﻣﻦ سلام 🌼تو را سپاس میگویم 🌷برای نعمتهایت 🌼در 10 همین روز از فصل پایئز 🌷به همه ﺳﻼﻣﺘﯽ، 🌼ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ سعادت 🌷و خوشبختی را 🌼عطابفرما..الهی به امید تو 🌼آغاز هفته مون 🍁متبرک به عطرصلوات 🌼برمحمدوآل محمد 🍁به رسم ادب 🌼السلام علیک یااباعبدالله 🍁السلام علیک یااباصالح المهدی 🌼السلام علیک یاعلی ابن موسی الرضا 🌼اللهم صلی علی محمد وآل محمدوعجل فرجهم🌼 🌷🍃

سـ🍁ــلام روزتون پراز خیر و برکت 🌼 🗓 امروز یکشنبه ☀️ ۱۰ مهر ١۴٠١ ه. ش 🌙 ۵ ربیع الاول ١۴۴۴ ه.ق 🌲 ۲ اکتبر ٢٠٢٢ ميلادی 🍁🍂

#سلام_صبح_بخیر ☕️🍂 صبحی پر از لبخند خدا 🧡 🍁یه حس خوب 🍂یه صبح خوب 🍁یه روز خوب 🍂و کلی خبرهای خوب 🍁همه اینها 🍂آرزوی منه برای شما عزیزان 🍁امـروزتـون قشنگ 🍂و سرشار از آرامش 🍁و پـراز مـوفقـیت .🍁🍂

نیایش صبحگاهی🍁🍂 ✨خداوندا... 🍁حال که منت نهادی و در بامدادی دگر 🍂 بیدارم ساختی، 🍁و جانی دوباره ام بخشیدی، 🍂 تا ببینم ، بشنوم ، بگویم و بدانم ، 🍁باز منت گذار و یاریم ده تا ببینم تمام 🍂 زیبائی ها و خوبی ها را. 🍁بشنوم فریاد سکوت بی پناهان را 🍂و بر زبان برانم آنچه تو را خشنود می سازد ✨خدایا ... 🍁برای خوب شدن و خوب ماندن 🍂اراده کرده ام 🍁پس یاریم ده تا همانی باشم 🍂که تو میخواهی ... آمین ...🙏 .🍁🍂

❣️#سلام_امام_زمانم❣️ سلام ای همه #هَستیَم، تمام دلم سلام ای که به #نامت،سرشته آب و گلم سلام #حضرت دلبر، بیا و رحمی کن به پاسخی بنوازی تو قلب مشتعلم.. امام خوب #زمانم هر کجا هستید با هزاران عشق و ارادت سلام السّلامُ عَلَیْکَ یا صاحِبَ الزَّمانِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خَلیفَةَ الرَّحْمانِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا شَریکَ الْقُرْآنِ ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا إِمامَ الْإِنْسِ وَالْجانِّ 💚 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج💚 .🌼🍃

دوستان خوبم ❤️ امروز از خدا میخوام به آرزوهایی کــه به صلاحتونه برسید❤️ و ۴ چیز روزی هرروزتون تو زندگی باشـــه.. خوشبختی، آرامش❤️ عاقبت بخیری و لطف خدا ❤️ . 🌸🍃

💗سه جمله تاثیر گذار : 🍁یک: هیچ چیز در این جهان جاودانه نیست حتی مشکلات و بد بیاری های ما 🍁دو: من قدم زدن تو بارون را دوست دارم چون کسی نمیتونه اشکامو ببینه 🍁سه: بیهوده ترین روز در زندگی اون روزیه که ما نخندیم 🍁چارلی میگوید : پس از کلی فقر، به ثروت و شهرت رسیدم. آموخته ام که با پول ... میتوان ساعت خرید، ولی زمان نه ... میتوان مقام خرید، ولی احترام نه ... میتوان کتاب خرید، ولی دانش نه... میتوان دارو خرید ولی سلامتی نه، میتوان رختخواب خرید، ولی خواب راحت نه 💗ارزش آدمها به دارایی انها نیست به معرفت آنهاست . 🍁🍂

سَلامٌ عليٰ آلِ يٰس ... پدرمهربانم، سلام ... ▪️#آجرك_الله_يا_بقية_الله ‍‍ #مولاي_غريبم می نشینیم پای درد های دلتان بخوانيد برایمان روضه ای را که سال هاست جاری ساخته خون چشمانتان را #عرض_ارادت_کم_ما_را_قبول_کن ▪️يا رب الحسين بحق الحسين ▪️إشف صدر الحسين #بظهور_الحجة .🌼🍃

آیت‌الله علم‌الهدی: فرد ولایی انقلابی با فرد ولایی غیرانقلابی تفاوت دارد؛ ولایی غیرانقلابی در حرم #امام_رضا می‌نشیند و فقط زیارت‌نامه می‌خواند آیت‌الله علم‌الهدی امام جمعه مشهد: 🔹برخی افراد متحجر به این نقطه توجه داشته باشند که فرد ولایی انقلابی با فرد ولایی غیرانقلابی تفاوت دارد. 🔹ولایی غیرانقلابی کسی است که در حرم امام رضا و یا کربلای معلی زیر باد کولر می‌نشیند و فقط زیارت‌نامه می‌خواند، اما ولایی انقلابی کسی است که در خط مقدم بحران‌ها با مشکلات روبرو می‌شود، گره از کار مردم باز می‌کند و در همان حال، ذکر #یاحسین بر لب دارد.‌‌/ایسنا #ربیع_الاول ۱۴۴۴

🎥اینجا زاهدان است که بعد از اقدام تروریستی اشرار جیش الظلم به این وضع افتاده... 🔹این نمای کوچکی از آینده ای است که رسانه های غربی، عبری و عربی به خیال خام خود برای تمام ایران تصور کرده اند تا با ابزار سلبریتی های بی سواد و به بهانه روسری و حجاب پیاده کنند. 🔹ایران در یک سال اخیر روی مدار رشد بنیادین اقتصادی با همپیمانان خود قرار گرفته و آمریکا و اسراییل و عربستان و... با طراحی فتنه و اغتشاش باید این قطار را متوقف کنند. اصلاح طلب و سلبریتی و فضای مجازی تحت کنترل غربی ها هم ابزار شده اند. برخی آگاهانه... برخی احمقانه... مهسا_امینی #حجاب #گشت_ارشاد بهانه است اصل نظام نشانه است 🥀