☝️خدایی که چشم داد تا با آن #گناه کنیم. 🎥واکنش کودکی که برای اولین بار واضح می‌بیند. چه بگویم ازخدایی که من، تو، او، همه و همه را آفرید؛ همه عالم و آدم، هست و نیست،زمین و زمان،وجود و عدم و هرآنچه در تصور ما نمی گنجد را در خدمت ما قرارداد و از ماقول گرفت و قول دادیم، تا برای خودش باشیم و دردانه و گل سرسبد وجودش بمانیم اما ما گفتیم نه و دنبال مسیری جایگزین و لذتی شیرین تر رفتیم. خدا گفت: بمان و ما رفتیم. گفت: برو و ما ایستادیم. چقدر با ما مهربان بود تا بمانیم ! چقدر نازمان را کشید که نرویم! آیا واقعا ما اینقدر خواستنی بودیم؟؟ نکند خدا به ما نیاز دارد! ای خدا! واقعا چرا؟ چرا؟ از همه اینها که بگذریم یک سوال دارم و آن اینکه: خدای من! تو همه چیز به من دادی، چشم، گوش، دست، پا، پدر، مادر، دوست و هرآنچه من به آن نیاز داشتم و نمی‌دانستم و تو آنها را از قبل برایم آماده کردی ؛اصلا به قول امام حسین علیه السلام تو قبل از اینکه من به دنیا بیایم شیر را در سینه مادرم جاری کردی؛ به دنیا نیامده بودم که آغوش مهر مادر را برایم گرم کردی و رزقم را به دستان زحمت‌کش پدر برایم مهیا ساختی ... خدا ! خدا ! اصلا دارم دیوانه می‌شوم که تو کیستی؟ کجایی؟ چرا با همه فرق داری؟ واقعا که خدایی! و خدایی فقط برازنده توست! و خدا را شکر که ماها خدا نیستیم، ماها خالق و رازق نیستیم. حالا که فکر می‌کنم خوب می فهمم، میبینم و با همه وجود درک می کنم که چقدر تو خدای خوبی بودی و من بنده بد تو که حتی با نعمت هایت، خوبی هایت و مهربانی هایت با گناه و معصیت به جنگ با تو آمدم. پس خدایم! خوبم کن تا برای خودت بمانم... حمیدرضا اصغری