#داستان سعدی می گوید؛ در روزگار جواني، من در مدرسه ي نظاميه  درس مي خواندم، شب و روز مشغول مطالعه و تحقيق بودم. يکي از دوستانم به من حسادت مي کرد، اين قضيه را براي استادم تعريف کردم، او تا سخن مرا شنيد با عصبانيت گفت : عجب! تو حسد را از دوست خود نمي پسندي، آن وقت غيبت کردن را روا مي داني؟! اگر او با حسادت به سوي آتش دوزخ   مي رود تو با غيبت در همان راه حرکت مي کني !