#امام_هادی_علیه_السلام
عَنْ أَبِي هَاشِمٍ الْجَعْفَرِيِّ قَالَ: أَصَابَتْنِي ضِيقَةٌ شَدِيدَةٌ فَصِرْتُ إِلَى أَبِي الْحَسَنِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ فَأَذِنَ لِي فَلَمَّا جَلَسْتُ قَالَ يَا أَبَا هَاشِمٍ أَيُّ نِعَمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْكَ تُرِيدُ أَنْ تُؤَدِّيَ شُكْرَهَا قَالَ أَبُو هَاشِمٍ فَوَجَمْتُ فَلَمْ أَدْرِ مَا أَقُولُ لَهُ فَابْتَدَأَ فَقَالَ رَزَقَكَ الْإِيمَانَ فَحَرَّمَ بِهِ بَدَنَكَ عَلَى النَّارِ وَ رَزَقَكَ الْعَافِيَةَ فَأَعَانَتْكَ عَلَى الطَّاعَةِ وَ رَزَقَكَ الْقُنُوعَ فَصَانَكَ عَنِ التَّبَذُّلِ يَا أَبَا هَاشِمٍ إِنَّمَا ابْتَدَأْتُكَ بِهَذَا لِأَنِّي ظَنَنْتُ أَنَّكَ تُرِيدُ أَنْ تَشْكُوَ إِلَيَّ مَنْ فَعَلَ بِكَ هَذَا وَ قَدْ أَمَرْتُ لَكَ بِمِائَةِ دِينَارٍ فَخُذْهَا.
أمالی صدوق، صفحه ۴۱۲.
ابوهاشم جعفری میگوید: زمانی فقر و فاقه بر من شدید شد. خدمت حضرت امام علی نقی علیهالسلام شرفیاب شدم. اجازه ورود گرفتم و نشستم.
حضرت فرمودند:
ابوهاشم! شکر کدام یک از نعمتهای خدا که به تو داده شده را میتوانی به جا آوری؟ ابوهاشم میگوید ندانستم چه جواب دهم!
پس خود آن حضرت فرمودند:
ایمان را روزی تو کرد و به سبب آن بدن تو را بر آتش حرام کرد؛
عافیت را ارزانی تو کرد تا تو را بر طاعتش کمک کند؛
قناعت را داد تا آبرویت را حفظ کند.
ای ابوهاشم! این را به تو گفتم چون گمان کردم، اراده کردهای از خدایی که این همه نعمت داده است، نزد من شکایت کنی!
و امر کردم که صد دینار به تو دهند بگیر آن را.