🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه ☘‌تنها راه نجات ◀️امام حسن عسكري عليه السلام به صحابي خاص خود – احمد بن اسحاق – درباره وضعيت خطرناك دوران غيبت هشدار داده اند:"به خدا قسم غيبتي خواهد كرد كه احدي از تباهي (دينش) در آن زمان نجات نمي يابد، مگر آن كسي كه خداي عزوجل او را در اعتقاد به امامت آن حضرت ثابت قدم بدارد، و در زمان غيبت، نسبت به دعا در تعجيل فرج ايشان، توفيق عنايت فرمايد. ◀️اعتقاد به امامت حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه به اين معناست كه امام را با همه اوصاف و كمالاتش، بايد شناخت و به او معتقد شد، تا بتوان از هلاكت نجات پيدا كرد. اين ثبات قدم در اعتقاد به امامت، جز با عنايت الهي صورت نمي پذيرد. ولي اگر خداوند عزوجل به تفضل خويش، اوصاف و فضائل امام عليه السلام را به ما بشناساند، وظيفه ما اين است كه با تسليم در برابر آن كمالات، به معناي واقعي امام شناس شويم، در اين امام شناسي ثابت قدم باشيم و بدين وسيله دين خود را در زمان غيبت حفظ كنيم. ◀️ديديم كه تنها راه نجات از فتنه‌هاي زمان غيبت، ثبات قدم در امر امامت است. اكنون بايد راههايي براي تثبيت امام شناسي جستجو كنيم. ◀️امام زين العابدين عليه السلام راه ثابت ماندن در مسير ولايت و امامت را چنين تبيين كرده اند:"همانا قيام كننده از ما (اهل بيت) دو غيبت دارد كه يكي از آنها طولاني تر از ديگري است... و اما غيبت ديگر، پس مدت آن به درازا مي‌كشد، تا آن حد كه بيشتر كساني كه اعتقاد به امامت او (حضرت مهدي عليه السلام) دارند، از اين اعتقاد بر مي‌گردند. پس بر اين امر ثابت قدم نمي ماند، مگر كسي كه يقينش محكم و معرفتش صحيح باشد، و قلباً پذيرفتن احكام ما برايش سخت نباشد و تسليم ما اهل بيت گردد. ◀️فهميدن و باور كردن اين واقعيت كه اكثريت مردم در زمان غيبت كبري گمراه مي‌شوند، شايد در ابتدا قدري دشوار باشد. ولي با ديدن انحرافات در اعتقاد به امامت در جامعه خودمان – كه از معدود مراكز مهم تشيع است – احساس خطر مي‌كنيم. البته وقتي صاحب و مقتداي دين غريب واقع شود، راهي جز انحراف طي نمي شود و كار به جايي مي‌رسد كه افراد مؤمن و راسخ در اعتقاد به امامت، كمياب هم چون كيميا مي‌شوند. ◀️براساس كلام امام سجاد عليه السلام، راه هدايت در زمان غيبت، در شناخت صحيح حضرت بقية الله ارواحنا فداه و پذيرش قلبي و تسليم عملي نسبت به ايشان منحصر مي‌شود و در غير اين صورت، انسان عاقبتي جز هلاكت ندارد. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی #غربت_امام #امام_زمان @mahdimontazeremast

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه ◀️‌هم چون امور دنيوي 🔷اگر در زمان غيبت، با يقين قوي، ائمه عليهم السلام را پيشوايان معصوم الهي بدانيم كه دين و دنياي ما را رقم مي‌زنند، جان و دل به كلام ايشان مي‌سپاريم و مو به مو، به كلامشان عمل مي‌كنيم. 🔷وقتي پزشكي براي بيمار خويش، دارو تجويز مي‌كند، همه دستورات او كاملاً اجرا مي‌شود. اگر بيمار در اجراي دستور پزشك كوتاهي كند، خطر شدت يافتن بيماري – و چه بسا مرگ – در انتظار اوست. به همين گونه در زمان غيبت نيسز، خطر هلاكت امر دين را بايد جدي بگيريم. ما، در امو مادي و جسمي، وقتي كه احتمال خطر جدي باشد، با احتياط برخورد كرده، از موارد شبهه ناك پرهيز مي‌كنيم. 🔷 در مسائل معنوي نيز همين گونه، نبايد اهل مسامح باشيم، در حالي كه متأسفانه بسياري از مردم به غلط مي‌پندارند كه در امر دين، نبايد سخت گرفت. 🔷امام صادق عليهالسلام مي‌فرمايند: احكم امر دينك كما احكم اهل الدنيا امر دنياهم.امر دينت را محكم كن همان طور كه اهل دنيا امر دنيايشان را محكم مي‌كند. 🔷مقايسه دقت در امر دين، با دقت در مسايل مادي بسيار راهگشاست. شايد بارها شنيده باشيم كه يك كوتاهي در امور دنيوي، سبب خسارت جاني و مالي و حتي روحي بسياري شده است. ولي متأسفانه هر نوع سهل انگاري در امور معنوي را جايز مي‌شماريم، در حالي كه عالم معنا نيز بسيار دقيق و داراي حساب و كتاب منظمي است. 🔷به علاوه كوتاهي در مورد مسائل مادي، به ضرر دنياي ختم مي‌گردد و به مرگ منتهي مي‌شود،ولي هلاكت اعتقادي بسيار بدتر است. 🔷اگر انسان به كفر و ضلالت افتد، زندگي جاويد و سعادت ابدي خود را به تباهي كشيده و اين خطري است كه در زمان غيبت، بيش از هر زماني دامنگير «شيعيان» مي‌شود. 🔷 پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله در توصيف زمان غيبت فرموده اند: ذلك الذي يغيب عن شيعته و اوليائه غيبة لا يثبت فيها علي القول بامامته الا من امتحن الله قلبه للايمان. 🔷او (حجة بن الحسن عليهما السلام) همان كسي است كه از ديدگان شيعيان و دوستانش غائب مي‌شود، غيبتي كه در آن زمان هيچ كس در اعتقاد به امامت او ثابت قدم نمي ماند، مگر كسي كه خدا قلبش را براي ايمان آزموده است. 🔷گوهر معرفت امام عصر عليه السلام بسيار با ارزش است و اگر بتوانيم آن را نگاه داريم، همه چيز ما تضمين مي‌شود. 🔷با اعتقاد به امامت، انسان از خطاي در اعتقادات و حتي توحيد نيز مصون مي‌شود و در اعتقاد به خدا نيز، به گرايشهاي انحرافي دچار نمي شود، چون در راه خدا شناسي راهنما و بلد راه دارد، كه با پيروي از ايشان، مي‌تواند – با استعانت از لطف و فضل الهي – ايمان خويش را به سر منزل مقصود برساند. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی #غربت_امام #امام_زمان @mahdimontazeremast

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه ✅‌ويژگي‌هاي ياد كردن 🔶ياد كردن از هر كس بايد متناسب به سطح او و در حد مقام و موقعيت او باشد، در غير اين صورت، به غربت او مي‌انجامد. 🔶 به عنوان مثال، براي اداي حق عالم يا فقيه، بايد در هنگام سخن از احكام شرعي، يادي از آن فقيه به ميان آيد. اگر از همه فقهاء ياد كنند و اصلاً نامي از آن عالم نبرند، مي‌توان گفت، آن عالم فقيه، «از ياد رفته» و «غريب» است. 🔶براي اداي شكر يك پزشك متخصص ماهر، بايد در هنگام بحث و گفتگو پيرامون مداواي بيمار و كار پزشكي، از آن پزشكي كه از ديگران ماهرتر است، نيز يادي به ميان آيد. اگر هنگام بررسي وضعيت بيمار، از هر پزشك متخصص و غير متخصص و حتي غير پزشك گفتگو شود، اما از آن متخصص ماهر سخني به ميان نيايد و كسي قلباً هم از او ياد نكند، معلوم مي‌شود كه اوغريب (از ياد رفته) است. 🔶حال اگر كسي هم در پزشكي، متخصص و هم در فقه سرآمد باشد، بايد در هنگام بحث علمي در فقه و پزشكي، از او هم ياد شود. پس «تعدد ياد كردن» در افراد مختلف، متناسب با كمالات آنها، متفاوت خواهد بود. 🔶ياد كردن از هر نعمتي كاملاً بستگي به ويژگي‌هاي آن دارد، هر چه نعمتي بزرگتر و فراگيرتر و نياز انسانها به آن بيشتر باشد، انتظار مي‌رود كه در دفعات بيشتر و مناسبتهاي مختلف از آن ياد شود. 🔶 اگر تعداد ياد كردنها و زمينه‌ها و شرايط مختلفي كه بايد از نعمت ياد شود، متناسب با سطح شايسته آن نباشد، به همان اندازه، آن نعمت از ياد رفته است. 🔶چگونگي ياد كردنها، از نظر، «كيفي» نيز تفاوت دارد. گاهي انسان وقتي از نعمتي ياد مي‌كند، با تمام وجود، تحت تأثير آن قرار دارد. به طوري كه با تذكر خويش، شنوندگان را نيز متأثر مي‌سازد. 🔶در واقع، گوينده به تناسب معرفت و محبت قلبي خويش نسبت به مُنعم، گاه خيلي شديد و با حرارت و گاه بسيار عادي و ملايم، ياد او را در خاطر مي‌آورد، يا به زبان جاري مي‌سازد. 🔶باز هم توجه داريم كه تفاوت كيفي در ياد كردنها نيز، به شدت معرفت و محبت نسبت به آن نعمت بستگي دارد. 🔶از طرف ديگر هر كدام از ذكر قلبي و زباني، «انواع» مختلف دارد. از جمله: سرودن شعر، تأليف كتاب و مقاله، برگزاري مسابقه، برپايي مجالس گوناگون و... گاهي ممكن است انسان، پيوسته نام معروف خود را در دل و بر زبان جاري سازد و بدين وسيله به ذكر او بپردازد. 🔶گاهي ممكن است براي او دلتنگ شود، از داشتن چنين محبوبي شاد گردد، يا برايش ابراز نگراني كند و به هر حال، با دل و زبان، به روشها و انواع مختلف مي‌توان از نعمتي ياد كرد. 🔶«زمينه» ی ياد كردن، از ديگر جهاتي است كه در مسئله ذكر، بايد مورد توجه قرار گيرد. هر قدر نعمتي بزرگتر و اهميت آن بيشتر باشد، به مناسبتهاي بيشتر بايد از آن ياد شود و زمينه‌هاي ذكر آن را بيشتر مطرح گردد. گاهي گستره يك نعمت، همه زندگي انسان را مي‌پوشاند. 🔶در اين حال، بايد تمام جوانب زندگي، زمينه‌هاي شكر و ذكر قلبي و زباني آن گردد. اگر در زمينه اي مناسب، تذكر به آن نعمت، فراموش شود، آن نعت كفران شده و «غريب» مي‌گردد. 🔶بنابراين نتيجه مي‌گيريم كه هر چه نعمتي گسترده تر، مهمتر و اساسي تر باشد و نياز انسان به آن عميق تر باشد، توقع و انتظار عقلي اين است كه بيشتر از آن ياد شود. طبعاً كفران آن نيز سخت تر است و عذاب شديدتر، به دنبال دارد. 🔶بيشتر ياد شدن، هم از جهت تعدد ياد كردن از آن نعمت است (كميت) هم از جهت زمانها و مكانهايي كه بايد ياد نعمت شود (زمينه‌ها و شرايط مختلف)، هم از جهت مواردي كه زمينه ياد كردن از آن وجود دارد، هم از حيث شدت و غلظت يادكردن از آن (كيفيت) و نيز از جهت انواع مختلف ياد كردن بايد مورد توجه قرار گيرد. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی #غربت_امام #امام_زمان @mahdimontazeremast

🥀غربت حضرت ولی عصر عجل الله فرجه🥀 🔴‌غفلت شيطاني ◀️تمام آن چه گفته شد، بيان غربت امام زمان (عجل الله فرجه)، صرفاً نسبت به يكي از اوصافشان بود. ◀️اگر در مورد ديگر ويژگي‌هاي ايشان هم بررسي كنيم، وضعي بهتر از اين ندارد. ◀️پس به خود حق مي‌دهيم كه بگوييم امام زمان ما، در اين زمان، واقعاً «از ياد رفته» و غريب هستند. ◀️اين وضع دردآور، در حالي است كه اگر محبت به آن حضرت، واقعاً در حد شايسته و مورد انتظار باشد، نبايد هيچ گاه ايشان را از ياد ببريم. ◀️لذا بايد از اين غفلت شيطاني عقوبت آور، احساس خطر كرده، همواره از خدا بخواهيم به ما توفيق دهد كه ياد امام خود را فراموش نكنيم و پيوسته به پيشگاه الهي عرضه بداريم: اللهم... و لا تنسنا ذكره، و انتظاره، و الايمان به، و قوة اليقين في ظهوره، و الدعاء له، و الصلاة عليه، حتي لا يقنطنا طول غيبته من قيامه، و يكون يقيناً في ذلك كيفيتنا في قيام رسولك صلواتك عليه و آله و ما جاء به من وحيك و تنزيلك/خدايا و از ياد ما مبر ياد او، انتظار او، ايمان به او، شدت يقين به ظهور او، دعا براي او و درود فرستادن براي او را، تا اين كه طول غيبت حضرتش، ما را از قيامش نوميد نسازد، و يقين ما به اين امر (قيام حضرت مهدي عليه السلام) همانند يقين ما به قيام پيامبرت صلي الله عليه و آله و آن چه از وحي و قرآن تو آورده است، باشد. ◀️توفيق فراموش نكردن امام عليه السلام از طريق ازدياد معرفت و محبت و با تذكرات پيوسته مؤمنان به يكديگر حاصل مي‌شود. ◀️صاحب كتاب ارزشمند «مكیال المكارم» در بحث ذكر امام عليه السلام تذكر داده اند كه شيعيان بايد نسبت به اين امر، اهتمام و جديت داشته باشند. ◀️ در قسمتي از فرمايشهاي خود چنين آورده اند: و ان كنت من اهل الغفلة و الاعراض عنه، فوا اسفا عليك. قال الله عزوجل: وَمَنْ أَعْرَ ضَ عَن ذِكْرِ ي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُ هُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ ﴿١٢٤﴾ قَالَ رَ بِّ لِمَ حَشَرْ تَنِي أَعْمَىٰ وَقَدْ كُنتُ بَصِيرً ا قَالَ كَذَٰلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا ۖ وَكَذَٰلِكَ الْيَوْمَ تُنسَى «و من اعرض عن ذكري فان له معيشة ضنكا و نحشره يوم القيامة اعمي قال رب لم حشرتني اعمي و قد كنت بصيراً، قال كذلك اتتك آياتنا فنسيتها و كذلك اليوم تنسي»/و اگر از اهل غفلت و اعراض از آن سرور باشي، جاي تأسف است. خداي عزوجل فرموده: «و هر كس از ذكر من اعراض كند، همانا براي او معيشت تنگي خواهد بود و روز قيامت، او را نابينا محشور خواهيم ساخت. [در آن حال] گويد: پروردگارا! چرا نابينايم محشور فرمودي، در حالي كه من در دنيا بينا بودم؟! [خداوند] فرمايد: اين چنين آيات ما بر تو رسيد، پس تو آنها را از ياد بردي و غفلت كردي، و همين طور امروز تو فراموش مي‌شوي». ◀️در حديث آمده است كه منظور از آيات، در آيه شريفه سوره طه، ائمه معصومين عليهم السلام هستند. ◀️امام صادق عليه السلام فرموده اند: الايات الائمة عليه السلام. مراد از آيات، ائمه عليهم السلام هستند. ◀️اگر كسي امامان خود را در دنيا فراموش كند، روز قيامت خودش از ياد مي‌رود و نابينا محشور مي‌شود. ◀️ صاحب مكيال در ادامه مي‌فرمايند: كدام سختي و تنگي، از تاريكي غفلت و ناداني بدتر است؟ و كدام حسرت، از كوري روز قيامت بزرگتر؟! و كدام بيم دهنده و وحشت، از آن پشيماني زشت و كوبنده تر؟ چه مصيبت بزرگ و دردناكي!! پس شتاب كن، شتاب براي خلاصي خودت و آزاد سازي گردنت. ◀️براي رهايي از اين ندامت و مصيبت دنيوي و اخروي، چه راهي وجود دارد؟ چگونه مي‌توان از «معيشت ضنك» در دنيا و كوري قيامت نجات يافت؟ ◀️مرحوم صاحب مكيال خود توصيه مي‌كنند كه: و اين حاصل نمي گردد مگر با ياد مولايت، تا در دنيا و آخرت، دستت را بگيرد، كه خداي تبارك و تعالي شأنه مي‌فرمايد: يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ روزي كه هر مردمي را با امامشان مي‌خوانيم فكن – وقفك الله تعالي – ممن يذكر امامه ليذكره. پس تو – كه خداي تعالي توفيقت دهد – در زمره كساني باش كه امام خود را ياد مي‌كنند، تا او هم تو را ياد كند. ◀️تنها راه نجات از هلاكت، تمسك به عنايت امام زمان عليه السلام است. اگر شيعه، به داشتن چنين ملجأ و پناهگاهي افتخار مي‌كند، چرا به سراغ آن نمي رود؟! ◀️ پس بايد دست به دستان مبارك آن حضرت داد تا انسان را در دنيا و آخرت نجات دهد و او را در روز قيامت در زمره پيروان خويش قرار دهد. ◀️اما متأسفانه نه تنها جاهلان نسبت به امامت، بلكه حتي كساني كه نسبت به اهميت اين موضوع آگاهي دارند، باز هم در حد شايان توجه، از مولاي خويش ياد نمي كنند. كوتاهي آنها در انجام وظيفه خويش، سبب محروميت عده ديگري از آشنايي با امام عليه السلام شده است و اين امر ياد امام عليه السلام را در جامعه، به تدريج محو مي‌سازد. ‌📚 #غربت_امام_عصر ✍محمد بنی هاشمی #غربت_امام #امام_زمان @mahdimontazeremast