🔹آیت الله حائری شیرازی (رحمت الله علیه)🔹 🔸اعتراف به اشتباه، نشانۀ کمال انسان🔸 #کمال_انسان این است که به اشتباه خودش #اعتراف کند و بزرگترین نقص انسان این است که شهامت اعتراف به اشتباه خودش را نداشته باشد. اگر می‌خواهید کمالات انسان‌ها و انسان‌های کامل را با هم بسنجید، نگویید ایشان ده سال نماز شب خوانده. شب‌ها بیدار بوده، روزها روزه بوده، با این گز و پیمان ها، انسان را گز نمی‌کنند (سنجش نمی کنند). این ملاک نیست. ممکن است یک کسی، شبی یک ختم قرآن هم بکند و تمام اموالش را در راه خدا زکات بدهد، اما این‌ها ملاک قرب نیست. #ملاک_قرب این است که انسان از درون خودش بیرون آمده باشد. آدم شدن یعنی آدم از خودش بیاید بیرون. بعضی‌ها دارند در خودشان شیرجه می‌روند اما فکر می‌کنند آمده‌اند بیرون! در خودشان شناورند اما خیال می‌کنند از خودشان بیرون آمده اند. آن کسی که بتواند نقص خودش را درک کند، از خودش آمده بیرون. فهمیدن نقص دیگران، هنر نیست. مشکل و سختی #جان_کندن به همین است که انسان را از درون خودش بیرون می کشد. بعد نگاه می‌کند و جنازه خودش را می‌بیند. انسان در آن حالت چشم خودش را می‌بیند. بدن خودش را می‌بیند. ببینید چقدر در روایات داریم که جان کندن سخت است. انسان باید در حیاتش این جان را کنده باشد تا برایش راحت بشود. یعنی مرده باشد، قبل از اینکه بمیرد.