🥀🕊🌹💐🌹🕊🥀
#روز_مرد
#روز_پدر
#پدران_آسمانی
بازهم روز #پدر فرا رسید و از فراق دوری پدر ، قلب شکسته ام دوباره به درد آمد .
کاش یک لحظه بودی و آغوش گرمت را احساس میکردم اما افسوس و هزاران افسوس
سال هاست روز #پدر را با غمی غریب و دلتنگی حاصل از جای خالی آغوش گرم و دست نوازشگر #پدران_آسمانی مان سپری کرده ایم و بغض های مان را تنها در خلوت دو نفره با پدر شکسته ایم و نیک می دانیم زندگی #پدرهای مان در راه استقلال، آزادی و تمامیت ارضی میهن عزیزمان فدا شده است و خدای متعال را شکر می گوییم که راه #پدران آسمانی مان همچنان ادامه دارد و فرزندان ایران اسلامی در سال های اخیر برای حفظ امینیت ایران عزیز با گروه های تکفیری در حال مبارزه و جانفشانی هستند.
در پیچ و خم زندگی مدرن سرگشته ایم و یادمان رفته اصالت مان در چه تاریخ و فرهنگی ریشه دارد این روزها بسیاری از ما تصاویر #پدران خود را در شبکه های اجتماعی به اشتراک می گذاریم و روز #پدر را به ایشان تبریک می گوییم ، اما شاید حواس مان نیست در همین شهر و دیار در خانه کناری مان شاید فرزند #شهیدی باشد که سال هاست #روز_پدر هایش با اشک آغاز شده و هر سال این بغض را با خودش تا مزار پدر می برد تا در خلوتی عاشقانه با #پدر از دلتنگی های همه این سال هایش بگوید، از مسافرت بی بازگشت #پدر و از دست نوازشگر #پدری که باید می بود تا سایه اش روی سر #فرزندان باشد و هیچ گاه نبود .
#روحشان_شاد
#یادشان_گرامی
#راهـشان_پر_رهرو
#پدران_آسمانی
#روزتان_مبارک
🔻عشق یعنی یه پلاک 🔻
🆔 @pelak_shohadaa
💠زندگی نامه #شهیدسیدمجتبی_علمدار🌷🌷
سیدمجتبی در یازدهم دیماه سال ۱۳۴۵ در شهرستان ساری چشم به جهان گشود.
در سن ۱۷ سالگی به عضویت بسیج درآمد و برای گذراندن دوره آموزشی به پادگان منجیل رفت و پس از چندی با مسئولیت گروهان سلمان از گردان مسلم به کردستان، اهواز و هفت‌تپه منتقل شد.
سید با حضور در عملیات‌های کربلای ۱، کربلای ۵، کربلای ۸ و ۱۰، والفجر ۸ والفجر ۱۰ چندین بار مجروح شد.
او در تاریخ ۱۷. ۴. ۱۳۶۶ ملبس به لباس مقدس سپاه شد و پس از پایان جنگ در واحد اطلاعات عملیات لشکر ۲۵ کربلای ساری مشغول خدمت شد.
سیدمجتبی بیشتر عمرش را وقف مداحی کرد. او با عشق به امام حسین (ع) و امام زمان(عج) و ارادت به امام حسن مجتبی(ع) همیشه به ذکر مدح و مصیبت این بزرگواران می‌پرداخت.
او در طول دوران دفاع مقدس بر اثر مجروحیت‌های مختلف طحال، بخشی از روده خود را از دست داد و به دلیل میگرن عصبی و میکروبی که در گلویش وجود داشت، هرسال تقریباً از اوایل زمستان به شدت بیمار می‌شد.
سرانجام سید مجتبی در اوایل دیماه سال ۱۳۷۵ به دلیل جراحات شیمیایی در قسمت «ایزوله» بیمارستان بستری شد و در تاریخ 11 دی 1375 هنگام اذان مغرب بعد از یک هفته بیهوشی کامل چشم گشود و شهادتین را زمزمه کرد و بعد به شهادت رسید.🥀😢💔
#یادشان_گرامی🌹
🔻عشق یعنی یه پلاک 🔻
🆔 @pelak_shohadaa