🔴 مقام معظم رهبری در خصوص دزفول چه گفت؟!
✔️ قابل توجه برنامه سازان برنامه ماه عسل: ماجرای حضور آیتالله خامنهای در دزفول در روزهای موشکباران
♦️پلاک دزفول: بعد از آنی که در شهر دزفول مردم بیپناه و بیدفاع مورد تجاوز سلاحهای دورزن مزدوران عراقی قرار گرفتند که ما همان شب اتفاقاً در دزفول بودیم، من صبح وارد شهر شدم و در خیابانها حرکت میکردم، شب را در پایگاه نیروی هوایی گذراندیم که خارج شهر است، روز گفتم بروم ببینم با این حادثهی فاجعهآمیزی که در این شهر رخ داده است و شاید بیش از صد نفر زن و مرد و کودک بیگناه و بیدفاع نیمهی شب کشته شدند، بروم ببینیم روحیهی مردم چگونه است؟!
✊در این شهر نشانهای از حیات ایمانی و عزم و تصمیم به چشم میخورد. در مقابل عظمت و شجاعت این مردم - چه زنشان و چه مردشان و چه جوانشان و چه پیرشان - انسان مبهوت میماند. رژیم مزدور عراقی برای اینکه دزفول را تخلیه بکند از مردم و نیروهای انقلابی را از آنجا خارج کند دست به این توطئهی رذالتآمیز و پست زده است، مردم شهر را هدف موشکهای دورزن قرار میدهد ...
👈اما مردم مثل اینکه هیچ اتفاقی در شب گذشته در شهرشان نیافتاده است.
✊البته جوانهای پرشور شعار میدادند میگفتند به ما سلاح بدهید تا ما برویم انتقام بگیریم. من برای مردم صحبت کردم عصر همان روزی که شبش آن حادثه اتفاق افتاده بود هزاران نفر جمعیت، با شور، با هیجان، در مسجد جامع شهر دزفول جمع شدند،
💥 من سپاس و شکرانهی خودم را از این همه شجاعت به عنوان یک انسانی که علاقهمند به شجاعت است، علاقهمند به ایمان است، علاقهمند به مردم فداکار است، به آن مردم فداکار عرض کردم الان هم از این تریبون عظیم نماز جمعه، از این تریبون میلیونی و از میان شما برادران و خواهران نمازگزار به تمام مردم شهر دزفول از زن و مرد و پیر و جوان درود میفرستم. مردمان شجاع، مؤمن، متوکل به خدا.
خطبههای نماز جمعه تهران؛ ۱۳۵۹/۸/۹
#چهارم_خرداد
#روز_دزفول
💠کانال خبری انصارحزب الله(پلاک) :👇
🌐 @pelakdez
🔴 شهر موشک و مقاومت
✔️ نزدیک به چهل سال از آن روزها میگذرد، هنوز هم کسی نمیداند آن همه کینه نسبت به مردم یک شهر از کجا میآمد و چرا دزفول گزینهی الف فهرست شهرهایی بود که بمباران و یا موشکباران میشدند. معمای پیچیدهی ۱۷۶ موشک و یک شهر نهچندان بزرگ، احتمالاً تا نسلها سربسته خواهد ماند. هر کدام از آن موشکها میتوانست خانههای زیادی را به یک زمین فوتبال تبدیل کند. حالا فکرش را بکنید ۱۷۶ موشک و همین شمار زمین فوتبال، چقدر میتواند ترسناک باشد و ویرانی به بار بیاورد.
🔹شهر خطرناکتر از هر خاکریزی در خط مقدّم بود و بسیجیهای در جبهه بیشتر نگران پدر و مادر خود در شهر بودند تا خودشان. تقریباً هیچ لحظهای نبود که مردم خود را از حملهی موشکها در امان ببینند. شب و روز هم نداشت. یادم هست شبها مادرم هم مثل خیلی از مادرهای دیگر، به خواهران کوچکم توصیه میکرد با حجاب کامل بخوابند؛ میگفت زشت است که دخترانش را بدونِ روسری از زیر آوارِ موشکها در بیاورند. با این همه زندگی جاری بود و مردم شهر را تخلیه نمیکردند. دزفولیها بازی زندگی و مرگ راه انداخته بودند.
🔹آن روزها دزفول میزبان رزمندگان زیادی هم بود. مردمی که موشک تهدیدشان میکرد، اندک داشتههای خود را بیدریغ با میهمانان لباس خاکی خود قسمت میکردند. هنوز خیلیها یادشان هست که کمکهای مردمی چگونه از مسجدها جمع میشد و بی هیچ نشان تبلیغاتیای راهی دوکوهه، پادگان کرخه، و فکه میشد. موشکها مردم را چنان به هم نزدیک کرده بودند که "سیاهپوشان"، و "آفرینش"، و "فلکه حج مرادی" برایشان فرقی نداشت، دزفول شده بود یهگُله جا که هم موشکهای میبارید و هم مهربانی و برادری میروئید.
🔹 به این بهانه که خرابیهای انفجار، به روحیّهی رزمندگان آسیب میزند، شهر را با شتاب بازسازی میکردند، و جای میدانهای فوتبال خیلی زود خانه ساخته شد. اما کاش جای یک زخم باقی میماند تا جوانترها میدیدند که موشکهای دوازدهمتری چه بلایی بر سرِ کوچههای سه متری میآوردند. تا امروزیها میدیدند که موشک با تیرآهنها و سیمان چه میکرده است؛ تا همه میفهمیدند جنگ تا کجاها پیش رفته بود و دزفولیها تا کجا پای شهرشان مانده بودند.
🔹 حالا سهم نسلهای تازهتر دزفول از پایداری مردم شهرشان، میدانی است به نام موشک و روزی در تقویم ملّی با عنوان روز مقاومت. نمیدانم از آن هویّت فرهنگی شهر نشانی مانده است یا نه؛ ولی این را میدانم که مردم دزفول بیتوقّعاند؛ آنقدر بی توقّع که ممکن است یک روز یادشان برود از زیر آوار موشکهای صدام در محلّهی چولیان و آقامیر و چهارراه آفرینش چند شهید و مجروح درآوردند. آنقدر بیتوقع که ممکن است یادشان برود چهارم خرداد چیست و آن لوح مقاومت در فلکه یعقوب لیث چه معنایی دارد.
#چهارم_خردادر
#روز_دزفول
#مهراب_صادق_نیا
📡انتشار حداکثری با شما
💠کانال خبری - تحلیلی #پلاک(ایتا ، تلگرام ، سروش) :👇
🌐 @pelakdez