شیخ الكرامة نانوایی داشت، در شهر عرّابه، جایی نزدیک جنین. او شغلش پختن نان بود ولی خیلی وقت‌ها اصلا نان نمی‌خورد و در حال اعتصاب غذا بود. آب می‌نوشید و نمک و با شکم خالی‌ از نان، علیه رژیمی اشغال‌گر می‌جنگید. هزینه معرکه‌ی شیخ و رفقایش در سلول‌های زندان، مرگ سلول‌های بدن بود و آب شدن گوشت تن. یک هفته، دو هفته، سه هفته؛ یک ماه، دو ماه، سه ماه و حتی بیشتر، تا با شکم‌های خالی از نان، اشغال‌گر را به زانو درآورند و رها بشوند. او حالا که شهید شده، معروف شد به شهيد الكرامة.‌ اسمش خضر عدنان بود، اسیر فلسطینی و عضو ارشد جنبش جهاد اسلامی فلسطین.  همسرش رندا موسی بعد از شهادت او گفت:  "اگر خضر در حال شمارش آخرین نفس‌هایش به شهادت رسید، ولی این مرگ عزتمندانه بالاتر از هزار بار زندگی ذلیلانه است" شیخ کرامت نماد صبر و مقاومت اسرای فلسطینی در برابر رژیم اسرائیل بود و همو بود که ایده نبرد با شکم‌های خالی (معركة الأمعاء الخاوية) را با هدف تحقق آزادی و لغو قانون بازداشت اداری در پیش گرفت. خضر عدنان میدانست که چگونه با ساده ترین ابزار غیر خشونت آمیز و البته تاثیرگذار، مبارزه با رژیم غاصب را مدیریت کند.  او در مجموع ۱۲ بار توسط نیروهای اشغالگر دستگیر شده بود و نزدیک به 9 سال در اسارت بود که در طول این سال‌ها، ۶ بار در اعتراض به حکم‌ناعادلانه بازداشت اداری دست به اعتصاب غذا زد و سرانجام، در آخرین اسارت خود و پس از ۸۶ روز اعتصاب غذا، سحرگاه سه شنبه ۱۲ اردیبهشت، در زندان رژیم صهیونیستی به شهادت رسید.‌ #معركة_الأمعاء_الخاوية #شيخ_الكرامة #شيخ_الكرامة_شهيدا #خضر_عدنان