#امروز مراسم رونمایی از تقریظ آقا برای کتاب هواتو دارم بود. کتابی درباره زندگی شهید مرتضی عبداللهی آقا نوشته بودند: «این نیز جلوه‌ئی دیگر از رویش‌های انقلاب است: جوان دلاوری با عقلانیّت دهه‌ی ۹۰ و احساسات دهه‌ی ۶۰ ... مصداق: الیه یصعد الکلم الطیب و العمل الصالح یرفعه ... با جهادی در بهترین راه و سرانجامی برترین سرانجام ... هنیئاً لأرباب النعیم نعیمُهم ... معرفت و صبر راوی (همسر شهید) در خور ستایش است ... گرامی و سربلند باد. نگارش کتاب، خوب و در موارد بروز احساسات، عالی است و نیز مقدمه بخصوص چند سطر پایانی آن.» #دیروز هم توفیق شد با جمعی از رفقا منزل پدر شهید باشیم. عجب خانه‌ی صفایی ... می‌گفتند مرتضی به طرز عجیب و غریبی امیرالمونین را دوست داشت. مرتضی آرزوی شهادت داشت و البته دوست داشت اگر شهید شد، اول جنگ‌های مولا را نشانش بدهند. مرتضی وصیت‌ کرده بود: «اگر پیکرم بازگشت در این قطعه (قطعه ۲۶) به خاک سپرده شوم، اما سنگ مزار نداشته باشم، چراکه به دلیل بازگشت پیکر شرمنده امام حسین (ع) هستم، دیگر شرمنده حضرت زهرا (س) نباشم» پی‌نوشت: کتاب را هنوز نخوانده‌ام، ان‌شاءالله به زودی روزی شود. (حمیدکثیری)