eitaa logo
ساکنین پلاک "8"
145 دنبال‌کننده
11.9هزار عکس
6هزار ویدیو
100 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ ایام محرم، ایام تغییر مسیر زندگی است 🔻 ایام محرم، ایام «تغییر مسیر زندگی» است. ایام گرفتن «تصمیم‌های بزرگ» است. کنار سفرهٔ امام حسین علیه‌السلام می‌شود تصمیماتی گرفت که هیچ‌وقت امکان گرفتن آن نیست. هیچ فرصتی بهتر و مبارک‌تر از عاشورا برای این تصمیم‌های بزرگ و تصفیه‌حساب با همهٔ تعلقاتش نیست که انسان، درس و کار و آرزوهایش را پشت‌سر بگذارد و به امام حسین علیه‌السلام گره بخورد و بقیه را هم به ایشان بسپارد؛ به‌خصوص چون ما تجربهٔ اصحاب امام حسین علیه‌السلام را دیده‌ایم، باید این کار را به‌راحتی انجام دهیم. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۷۸ و ۱۷۹ #⃣ https://eitaa.com/pellake8
✳️ تعلل در انجام وظایف کوچک، مانع دستیابی به خیرات بزرگ 🔻 یکی از عواملی که مانع موفقیت انسان و مانع دستیابی او به خیرات -در آن لحظه‌هایی که باید دست بیاید- می‌شود، تعلل در انجام وظیفه است. این تعلل‌ها و تأخیرها و تسویف‌ها، حالتی را در روح انسان ایجاد می‌کند که انسان قدرت بهره‌بردن از فرصت‌ها را از دست می‌دهد. این عقب انداختن از کوچک‌ها آغاز می‌شود، تا به بزرگ‌ها می‌رسد. ‼️ کار مشکلی نیست که آدم، اول وقت نمازش را بخواند و تأخیر در انجام این وظیفه نکند، یا دِینش را که می‌خواهد بدهد، اول وقت بدهد و قضای عبادتی که باید به جا بیاورد... انسان نماز اول وقت خود را به‌خاطر خواب و غذا، گفت‌وگو و گعده از دست می‌دهد و از این فضیلت محروم می‌شود، تا کم‌کم کار به جایی می‌رسد که انسان از فضیلتِ نصرت و یاری معصوم، که همه به آن غبطه می‌خوردند، محروم می‌شود. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۶۶ و ۱۶۷ https://eitaa.com/pellake8
✳️ اولین شرط همراهیِ امام 🔻 اگر کسی مأنوس با مرگ نباشد و مرگ در نظرش یک امر کریه جلوه کند و فراری از مرگ باشد، او به همراهی امام نمی‌رسد. اولین قدم این است که مسئلهٔ مرگ برای آن شخص حل شده باشد. کسی که مرگ، تقاطع حیات و پایان حیات او و خط بطلان بر همهٔ آرزوهای او باشد، همراهِ امام نمی‌شود. شخصی که آرزوهای طولانی دارد و می‌ترسد که با مرگ، همهٔ آن‌ها به باد برود، نمی‌تواند همراه امام باشد و لااقل در صحنه‌های سخت، امام را تنها می‌گذارد. ‼️ اگر انسان در فراغت‌ها و فرصت‌هایی که دارد، تعلق به دنیا پیدا کند و این تعلقات را حل‌وفصل نکند، آن روزی که فرصت رو به پایان است و باید بین مرگ و حیات، یکی را انتخاب کند و همهٔ آرزوها سر برمی‌دارند، انتخاب برایش خیلی دشوار می‌شود. شخصی که بین دو لیوان آب، لیوان پُرتر را برای خودش برمی‌دارد، آن شخص چطور می‌تواند همه‌چیزش را در راه خدا بدهد؟ 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۱۷۷ https://eitaa.com/pellake8
✳️ انسان باید عمل را نگهبانی کند تا خالص شود 🔻 «اخلاص» یعنی کاری که انسان انجام می‌دهد، دنبال مدح و ذم مردم نباشد؛ مردم مدحش کنند یا نکنند؛ مذمت کنند یا نکنند؛ تعریف کنند یا تکذیب کنند. اگر دل انسان دنبال تعریف و تکذیب مردم است، هنوز نمی‌تواند خالصانه عمل بکند. ‼️ فرموده‌اند «الْإِبْقَاءُ عَلَى الْعَمَل حَتَّى يَخْلُصَ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَل»، ابقاء در عمل که این عمل خالص بشود، از خود عمل دشوارتر است. اینکه انسان نماز شب بخواند، ده سال، بیست سال یا چهل سال نماز اول وقت بخواند، یا مطالعه بکند و شب‌ها نخوابد، مشغول تحقیق باشد و باسواد شود، کار آسانی نیست؛ ولی دشوارتر این است که انسان نگهبانی عمل را بکند که عمل برای خدا باشد و از دست نرود؛ اگر عمل برای خدا انجام داده است، بعدش ریا نیاید. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۱۵ و ۱۱۶ #⃣
✳️ در خدمت ولیّ‌مان هستیم یا نه؟! 🔻 به‌جای «مشارطه با نفْس» باید سرِ صبح شرط‌هایمان را با ولیّ‌مان نو کنیم؛ همان‌طور که دستورش در دعای عهد آمده: «اللَّهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ فِي صَبِيحَةِ يَوْمِي هَذَا وَ مَا عِشْتُ فِيهِ مِنْ أَيَّامِ حَيَاتِي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي». باید همهٔ عهدهایی که با امام خودمان بستیم و بیعتی که با او کردیم، سرِ صبح نو کنیم؛ شب هم همین‌طور است. ما قرارمان این بوده که تحت ولایت او باشیم و همهٔ امکانات خودمان را در مسیر «محبّت» او و «ولایت» او به کار بیندازیم؛ باید عهدها نو شود و در طول روز، مراقبهٔ نسبت به این عهد شود که آیا ما به عهدمان داریم عمل می‌کنیم یا خیر؟ چشم و گوش و زبانمان در خدمت ولیّ‌مان هست یا نیست؟ 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۶۸ #⃣ 🤲
✳️ ما کجا و عبادت خدا کجا! 🔻 در روایت است که فرمود دائم از خدای متعال بخواهید که خدایا «لا تُخرِجنی مِن التَّقصير» من را از حدّ تقصیر در عبادت بیرون نبر. به حضرت عرض کرد تقصیر یعنی چه؟ حضرت فرمودند تقصیر یعنی هیچ بنده‌ای حقّ خدا را نمی‌تواند عبادت کند، حتی اگر در راه خدای متعال قطعه‌قطعه هم بشود، حقّ وظیفهٔ عبودیت را انجام نداده. شیطان کاری که می‌کند، نَفْس انسان را از تقصیر بیرون می‌برد و انسان به عُجب می‌رسد. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۲۲ و ۱۲۳ #⃣
✳️ انسان باید عمل را نگهبانی کند تا خالص شود 🔻 «اخلاص» یعنی کاری که انسان انجام می‌دهد، دنبال مدح و ذم مردم نباشد؛ مردم مدحش کنند یا نکنند؛ مذمت کنند یا نکنند؛ تعریف کنند یا تکذیب کنند. اگر دل انسان دنبال تعریف و تکذیب مردم است، هنوز نمی‌تواند خالصانه عمل بکند. ‼️ فرموده‌اند «الْإِبْقَاءُ عَلَى الْعَمَل حَتَّى يَخْلُصَ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَل»، ابقاء در عمل که این عمل خالص بشود، از خود عمل دشوارتر است. اینکه انسان نماز شب بخواند، ده سال، بیست سال یا چهل سال نماز اول وقت بخواند، یا مطالعه بکند و شب‌ها نخوابد، مشغول تحقیق باشد و باسواد شود، کار آسانی نیست؛ ولی دشوارتر این است که انسان نگهبانی عمل را بکند که عمل برای خدا باشد و از دست نرود؛ اگر عمل برای خدا انجام داده است، بعدش ریا نیاید. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۱۵ و ۱۱۶ #⃣