#مسیر_زبیر در کلام علامه مصباح یزدی ره|#خودمحوری آغاز مسیر انحراف حضرت آیت‌الله مصباح: خداوند متعال در سوره یاسین می‌فرماید که شیطان را عبادت نکنید! مگر کسی شیطان را می‌پرستد؟! حتی گروهی که به شیطان‌پرست معروف هستند، اگر در ادعای خود صادق باشند و واقعا شیطان را عبادت کنند، باز هم عده معدودی هستند، اما خداوند به گونه‌ای بنی آدم را از عبادت شیطان بر حذرمی‌دارد که گویی عبادت شیطان، می‌تواند امری فراگیر باشد! آیا خطاب خدا در این آیه، فقط به شیطان پرستان است یا شامل مؤمنان نیز می‌شود؟ اجمالا باید بدانیم که عبادت به معنای بندگی کردن و تسلیم خداوند بودن است؛ لذا عبادت تنها به نماز نیست؛ بلکه هر رفتاری از انسان که نشانه بندگی او نزد خداوند باشد، عبادت خواهد بود؛ البته هر بندگی که برای خدا نباشد، لاجرم برای شیطان خواهد بود؛ یعنی هر رفتاری که نشانه بندگی خداوند در آن نباشد، در واقع همان عبادت شیطان است؛ بر این اساس هر کس باید با خود بیندیشد که چه اندازه شیطان را عبادت کرده است؟! یکی از مهم‌ترین دام‌های شیطان برای فریفتن افراد این است که راه الهی را با راه شیطانی، مخلوط کند تا افرادی راه شیطانی را به عنوان راه الهی برگزینند؛ از این‌رو گاهی افراد به عنوان انجام وظیفه و تقویت اسلام وارد کاری می‌شوند، اما در واقع راه شیطانی را انتخاب کرده‌اند. یک نمونه این افراد زبیر است؛ او پسر عمه پیامبر ص و از بزرگان و سابقون اسلام بود و پیامبر ص حتی برای شمشیرش دعا کردند؛ او جزو شش نفری بود که از امیرمؤمنان‌ ع دفاع کردند و حاضر نمی‌شدند که با خلیفه اول بیعت کنند و جزو اولین نفراتی بود که با علی‌ ع بیعت کرد؛ اما تاریخ گواهی می‌دهد که روزی در مقابل امیرمؤمنان ع شمشیر کشیده است؛ چرا که وی هوی و هوسی در گوشه دل خود داشت و تا زمانی که تبعیت از پیامبر و حمایت از امیرمؤمنان با هوس او منافات نداشت، با ایشان همراه بود، اما جایی که تبعیت از امیرالمؤمنین با هوای نفس او سازگاری نداشت، راهش جدا شد. اگر صادقانه و بدون حب و بغض، تاریخ انقلاب را بررسی کنیم، نمونه‌های زیادی از #زبیرها را می‌بینیم؛ آیا اگر ما صادقانه پای انقلاب ایستاده باشیم، تضمینی وجود دارد که در این مسیر ثابت قدم باشیم؟! همان خطری که زبیر‌ها را منحرف کرد، همه ما را نیز تهدید می‌کند؛ در واقع هر کجا که فرد «خودمحور» شود، آغاز انحراف او از مسیر حق خواهد بود؛ یعنی هرکجا «منیت» و سخن از منافع و پست و مقام «من» به میان بیاید، انحراف نیز شروع می‌شود. اگر کسی گناهی انجام می‌دهد، اما در عین حال اقرار به گناه بودن آن کار دارد و معترف است که هوای نفس سبب شده تا به آن گرایش پیدا کند، راحت‌تر می‌تواند توبه کند تا کسی که گناهی را انجام دهد، اما آن را توجیه کرده و کار خود را مطلوب بداند؛ چنین فردی، راه بازگشتش بسیار دشوار می‌شود. همه شما از ابتدا با انگیزه مشارکت در یک نهاد انقلابی وارد این کار شده‌اید. آیا امروز نیز انگیزه‌ شما تنها همان انگیزه است یا انگیزه‌های دیگری نیز ضمیمه شده است؟ اگر انگیزه‌های دیگری نیز ضمیمه شده و در ادامه، مسیر انقلاب، با آن انگیزه‌ها تعارض پیدا کند، کدام سو می‌ایستیم؟!... چه کنیم که گرفتار آن‌چه زبیر به آن مبتلا شد، نشویم؟! چاره کار در این است که همان آیه سوره یاسین را همواره در نظر داشته باشیم؛ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ! مراقب باشیم و بدانیم هر رفتاری از ما که نشانه بندگی خداوند ندارد، بندگی شیطان است... امروز ببینیم کجای کار قرار داریم؟ اگر به وظیفه عمل کرده‌اید، لحظه لحظه کارتان عبادت خداوند بوده است، اما اگر گاهی در انجام کار سستی کرده‌ایم، سریع برگردیم و آن را جبران کنیم وگرنه خدای ناکرده، مسیرمان همان #مسیر_زبیر خواهد شد. #تشکل_فراگیر #اخلاق_تشکیلاتی