🌸اخلاقی،تربیتی 🔶 انسان برخلاف آنچه كه خودش خيال مى كند، يك شخص نيست. يك شخص واحد است اما يك شخص مركّب نه بسيط؛ يعنى ما كه اينجا نشسته ايم (به همان تعبيرى كه در حديث آمده است) يك جماد اينجا نشسته است، يك گياه هم اينجا نشسته است، يك حيوان شهوانى هم اينجا نشسته است، يك سَبُع و درنده هم اينجا نشسته است، يك شيطان هم اينجا نشسته است و يك فرشته هم در همين حال اينجا نشسته است. 🔶 گاهى آن حيوان شهوانى كه مظهر آن را خوك مى دانند، زمام امور را به دست مى گيرد و مجال به آن درنده و شيطان و فرشته نمى دهد. يك مرتبه در ناحيه يكى از اينها عليه او قيام مى شود، تمام اوضاع به هم مى خورد و يك حكومت جديد بر وجود انسان حاكم مى گردد. 🔶 انسان گنهكار آن انسانى است كه حيوان وجودش بر وجودش مسلط است يا شيطان وجودش بر او مسلط است يا آن درنده وجودش بر او مسلط است؛ يك فرشتگانى، يك قواى عالى هم در وجود او محبوس و گرفتار هستند. 🔶 توبه يعنى آن قيام درونى، اينكه مقامات عالى وجود انسان عليه مقامات دانى وجود او - كه زمام امور اين كشور داخلى را در دست گرفته اند - يك مرتبه انقلاب مى كنند، همه اينها را مى گيرند و به زندان مى اندازند و خودشان با قوا و جنود و لشكريان خود زمام امور را در دست مى گيرند. 📚 استاد شهید مطهری، آزادی معنوی، ص 114 #گزیده_کتاب @pellake8

🌸اخلاقی،تربیتی ❌ بلاهایی که از روی نادانی، خودمان بر سر خودمان می‌آوریم 🔶در این که هیچ کس دشمن خودش نیست و هر فردی دوست خودش می‌باشد تردیدی نیست، زیرا که حبّ ذات، غریزی انسان است. هر کوششی که انسان می‌کند به سود خود و به منظور تحصیل سعادت می‌کند، نه برای زیان و بدبختی. 🔶دشمن به دشمن آن نپسندد که بی‌خرد 🔶با نفس خود کند به مراد و هوای خویش 🔸انسان اگر بشنود یک نفر خودش را عمدا از بام پرت کرد یا در آتش انداخت یا چاقو را برداشت بی‌جهت سر و صورت و اندام خودش را زخمی نمود، تعجب می‌کند و می‌گوید شخص عاقل این کارها را نمی‌کند، در صورتی که اگر درست و از روی بصیرت در روش زندگی که غالب مردم انتخاب کرده‌اند دقت کنیم می‌بینیم کارهایی می‌کنند و سخنانی می‌گویند که ضررش برای خودشان از چاقو خوردن و توی آتش رفتن بیشتر است اما نمی‌فهمند. 📝 استاد مطهری، حکمت‌ها و اندرزها، ج۲ ص۳۶-۳۵ #گزیده_کتاب @pellake8

🌸نتیجه کارخوب 💠 همه کسانی که کارهای خوب و اخلاقی انجام می‌دهند ولو ظاهرا کافر باشند، ناآگاهانه قدم در راه خدا برمی‌دارند. 🔸انسان به حسب فطرت کارهای اخلاقی را شرافتمندانه می‌داند و در این کارها یک نوع شرافت و عظمتی تشخیص می‌دهد، حس می‌کند که با انجام این کارها خودش را بزرگوار می‌کند؛ مثل ایثار، از خودگذشتگی و انصاف دادن. 🔶این حالت که ناآگاهانه در انسان هست، بدین جهت است که انسان خدا را می‌شناسد و یک سلسله مسائل است که بالفطره و ناآگاهانه آنها هم اسلامِ خدا یعنی قانون خداست. اسلام یعنی تسلیم به قانون خدا. آن عمق روح انسان، آن فطرت انسان، آن عمق قلب انسان، با یک شامّه مخصوص، ناآگاهانه همین‌طور که خدا را می‌شناسد این قوانین خدا را می‌شناسد؛ رضای خدا را می‌شناسد و کار را بالفطره در راه رضای خدا انجام می‌دهد، ولی خودش نمی‌داند که دارد قدم در راه رضای خدا برمی‌دارد. 🔸آیا این‌جور کارها که ناآگاهانه در طریق رضای خداست ولی آگاهانه چنین نیست اجر دارد یا نه؟ احادیث زیادی داریم درباره کافرانی که چنین کارهایی کرده‌اند. از پیغمبر یا ائمه سؤال کرده‌اند آیا این گونه کارها نزد خدا بی‌اجر است؟ جواب داده‌اند: نه، بی‌اجر هم نیست. 📝 استاد مطهری، فلسفۀ اخلاق، ص۱۰۹-۱۰۷ (با تلخیص) #گزیده_کتاب @pellake8