از دست دادنش مثل این بود که یک نفر دستش رو فرو کرد توی سینم و قلبم رو بیرون کشید. یه چاله عمیق و سیاه باقی موند و جای خالی که با هیچ چیز پر نمیشد.مثل این بود که روح از بدنم جدا شده.من با از دست دادن اون خودم رواز دست دادم.وجودیتی به اسم «من» با رفتن اون گم شد. حالا فقط یک غریبه ام که خودشو گم کرده.مثل پیرمردی که ۱۷ سال توی فرودگاه منتظر موند مجوز اقامتش رو بهش بدن تا برای خودش وجودیتی بعنوان شهروند اون کشور داشته باشه اما هیچوقت ندیدنش و فراموش شد.

اگر خواستی گریه کنی ، من جایِ اشکاتو می‌بوسم . اگر خواستی بارون بباره ، برو چتر بیار من بارونت میشم . اگر احساس تنهایی کردی ، کنارت میشینم و دستمو روی شونت میذارم تا تو ببینی یکی و داری تا تنها نباشی . اگر خوشحال نبودی ، من لبخندت میشم .

کاش برای همیشه قابلیت دلتنگ شدن رو از دست بدم.

اون موقعی که هندزفریم بیشتر از دوماه دووم بیاره عیدِ منه.

گاهی یادم میره با وجود نفرت عمیقی که نسبت به انتظار دارم، همیشه برای هر چیزی منتظر بودم، هستم و خواهم بود.

‹ 𝗒𝗈𝗎 𝖼𝖺𝗇, 𝗒𝗈𝗎 𝗌𝗁𝗈𝗎𝗅𝖽, 𝖺𝗇𝖽 𝗂𝖿 𝗒𝗈𝗎'𝗋𝖾 𝖻𝗋𝖺𝗏𝖾 𝖾𝗇𝗈𝗎𝗀𝗁 𝗍𝗈 𝗌𝗍𝖺𝗋𝗍, 𝗒𝗈𝗎 𝗐𝗂𝗅𝗅 !

دلم میخواد به بعضیا بگم، من هیچی از دست ندادم ولی تو کسیو از دست دادی که تمام وقت و توجهش رو برات میذاشت.