(قسمت دوم) (به مناسبت ۲۳ اسفند، سالروز پرتاب اولین موشک جمهوری اسلامی ایران به بغداد در بامداد ۲۳ اسفند ۱۳۶۳ است.) 🔸 رژیم عراق بعد از این پرتاب بازهم متنبه نشد و از ۲۴ اسفند با حمله هوایی به ۱۳ شهر ایران، به حملاتش علیه مناطق مسکونی شهرهای ایران ادامه داد. در پاسخ به این جنایات، یگان موشکی سپاه پاسداران هم با اخطار قبلی به عملیات های مقابله به مثل موشکی خود ادامه داد و تا ۱۶ فروردین ۱۳۶۴ تعداد ۸ فروند موشک دیگر به سمت مراکز مهم نظامی و اداري بغداد شلیک کرد. بالاخره این مقابله به مثل ها موثر واقع شد و رژیم بعث عراق مجبور به توقف حملات هوایی و موشکی به مناطق مسکونی شهرهای ایران در مقطع اول جنگ شهرها شد. 🔸 جمع بندی و نتیجه گیری جنگ شهرها در شش مقطع انجام شد. مقطع اول جنگ شهرها با حس برتری اولیه ای که عراق به لحاظ نظامی نسبت به ایران داشت، آغاز گردید اما با مقابله به مثل جمهوری اسلامی ایران جنگ شهرها به توازن خود رسیده و متوقف شد. در مقاطع بعدی جنگ شهرها نیز رژیم عراق بار دیگر و از روی همان حس و خوی ددمنشانه خود، آغازکننده آن بوده است و علیرغم این مسئله مجدداقدرت مقابله به مثل ایران، به ویژه از نوع موشکی آن، منجر به آن شد که وضعیت طرفین به نقطه تعادل و توازن کشیده شده و در ادامه آن توقفی هرچند کوتاه پیش آید و به طرفین فرصتی دهد که در طول مدت این توقف ها به سازماندهی مجدد خود اقدام نماید. جنگ شهرها در مقطع چهارم آن به لحاظ شدت حملات از سوی عراق به اوج رسیده و در مقطع ششم آن طرفین به افق های جدیدی در روند آن دست یافتند. پرتاب موشک های دوربرد و جدید « الحسین » توسط عراق به تهران و برخی از شهرهای مرکزی و دوربرد ایران و نیز نواخت بالای پرتاب موشک اسکاد از سوی ایران، وضعیت جنگ شهرها را به نقطه خاص خود رساند که نهایتا به پایان خود نزدیک شد. در مقطع چهارماهه پایان جنگ، آتش جنگ شهرها خاموش بود و شاید یکی از علل آن افزایش توانمندی عملیاتی و تجهیزاتی یگان موشکی سپاه و به تبع آن برتری نسبی ایران در مقابله به مثل موشکی و تهدید و نا امن سازی بالقوه شهرهای عراق به ویژه بغداد بود و عراق با علم بهاین توانمندی جرئت حمله به شهرهای ایران را نداشت. در یک تحلیل کوتاه باید خاطرنشان نمود که رژیم عراق با آغاز جنگ شهرها و تضعیف پشتوانه مردمی ایران قصد داشت کار جنگ را در کوتاه مدت به نفع خود به اتمام برساند، اما در مواجههبا قدرت مقابله به مثل موشکی جمهوري اسلامی، این طرح ناکام ماند، چراکه این توان راهبردی و موثر عملیات موشکی ایران در محاسبات اولیه عراق پیس بینی نشده بود. بروز چنین شرایطی منجر به شکل گیری ابعاد تازه و گسترده تری در روند. جاری جنگ شد. در نهایت همان طور که قبلا نیز اشاره شددر مقطع چهارماهه پایانی جنگ، ارتش عراق علیرغم موفقیت اولیه در نبردهای زمینی و بازپس گیری برخی از مناطق مهم و راهبردی خود از ایران، به جهت توقف اجباذی جنگ شهرها که خود ناشی از به تحلیل رفتن توان حملات موشکی عراق در مقابل افزایش توان مقابله به مثل موشکی ایران بود، نتوانست از آن علیه شهرهای مهم و مرکزی ایران استفاده کند و تنها با تکیه بر قوای زمینی قصد رسیدن به اهداف شوم خود را داست که در برابر مقاومت بی نظیر سپاه، ارتش و نیروهای مردمی متحمل شکست شد و در آخر مجبور به قبول قطعنامه ۵۹۸ گردید.در کل می توان نتیجه گرفت که پایان جنگ شهرها تاثیر عمیقی در پایان جنگ داشت. #محمدحسین_پیکانی #جنگ_شهرها_و_دفاع_موشکی #حامیان_محمدحسین_پیکانی https://eitaa.com/peykani_hamiyan