هدایت شده از بابازی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
بازی شماره ۱۳۰
🔆واکنش اعداد
❇️وسایل: بدون وسیله
❇️گروه سنی: #ابتدایی #نوجوان #بزرگسال
❇️ موسسه بابازی؛ رویداد هم‌افزایی معلمان با موضوع بازی و یادگیری، خانم سمانه ایزدی‌مقدم
#بازی_یخ_شکن #کم_تحرک #دقت #خانه #مدرسه #بازی_کلاسی #بازی_خانوادگی #بازی_حیاطی #سرعتی #هیجانی #بازی_واکنشی #تقویت_تمرکز
#بازی_تمرین_زندگی
🔸بازی‌هاتونو به آیدی زیر در ایتا ارسال کنید👇🙂
🆔 @babazi_admin
🔆 بابازیتو
🆔 https://eitaa.com/babazi_to
🔆بابازی، باشگاه نوآوران بازی
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️چگونه انسان می تواند به درمان «ناسپاسی» در وجود خویش بپردازد؟
🔹نخستين راهکار برای تقویت حس شكرگزارى در انسان، افزایش #معرفت و #تفكّر در صنایع الهیه و انواع نعمت هاى ظاهرى و باطنى او است. [۱] راهکار ديگر، #دقت در زندگی افرادى است كه در #سطح_پایین‌تری از انسان زندگی می کنند. با افزایش دقت در زندگى آنان، #روح_شكرگزارى افزایش می یابد، در حالى كه اگر به #بالا_دست خود بنگرد وسوسه هاى شيطانى و #روحیه_ناسپاسى در او آشكار مى شود.
🔹از سوى دیگر، انسان ها باید در هر #مصيبت و #بلايى از بلاهاى دنيا، با خود بیاندیشند که سخت تر از آن نیز قابل تصوّر است؛ این اندیشه، انسان را به #شكرگزاری ترغیب می كند كه گرفتار مصیبتی بدتر از آن نشده است. نقل شده که فردی برای شکایت به حضور یکی از بزرگان رسید و گفت: دزد به خانه من آمده و همه چيز را با خود برده است، آن شخص فرهیخته در پاسخ به او گفت: برو شكر خدا كن كه اگر به جاى آن دزد شيطان به خانه تو مى آمد و ايمان تو را مى برد، چه مى كردى؟ [۲]
🔹#امام_صادق (عليه السلام) در كتاب معروف «توحيد مفضّل» با عباراتی گويا و دلايل روشن و تحليل هاى شگفت انگيز، به بیان حقايق توحيد می پردازد، اما گاه در ضمن بحث به ذكر #نعمتهاى‌بزرگ‌الهى مى پردازد، تا از اين طريق انسان ها را به شناخت #منعم_حقيقى آشنا سازد. آن حضرت در بخشى از سخنان خود با اشاره به دو نعمت #سخن_گفتن و #نوشتن، به عنوان دو رکن اصلى تمدّن انسانى، مى فرمايند:
🔹«اگر خداوند ابزار اين دو كار را در اختيار او نگذاشته بود، نه توان بر سخن گفتن داشت نه نوشتن؛ آرى خداوند زبان و ذهنى در اختيار بشر گذارده كه به كمك آن دو مى تواند سخن بگويد، و دست و انگشتانى به او بخشيده كه قلم به دست بگيرد و امور مختلف را بنويسد؛ اگر اين دو نبود انسان همچون چهار پايان بود كه نه سخن مى گويند و نه چيزى مى نويسند [نه علم و دانشى دارند و نه تمدّن درخشانى] هر كس #شكر اين نعمت را بجا آورد، پاداش الهى در انتظار او است، و هر كس #كفران كند [به خدا زيان نمى رساند بلكه به خودش زيان مى رساند] زيرا خداوند از جهانيان بى‌نياز است».
پی نوشت:
[۱] معراج السعادة، نراقى، مؤسسه انتشارات هجرت، قم، ۱۳۷۷ش، چ۵، ص۸۱۰
[۲] المحجة البيضاء فی تهذيب الإحياء، فيض كاشانى، مؤسسه انتشارات اسلامى جامعه مدرسين، قم، ۱۴۱۷ق، چ۴، ج۷، ص۲۲۷
[۳] توحيد المفضل، مفضل بن عمر، مصحح: مظفر، كاظم، قم، داورى، بى تا، چ۳، ص ۷۹
📕اخلاق در قرآن، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسه الامام على بن ابى طالب(ع)، قم، ۱۳۷۷ش، چ اول، ج ۳، ص ۷۸
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت).
#شکر #نعمت
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️اولین چیزی که انسان باید در مورد آن «تفکر» و «اندیشه» کند چه موضوعی است؟
🔹مسلماً نخستين چيزى كه بايد روى آن فكر كنيم اين است كه #آغاز_هستى ما از كجا شروع شده؟ «مبدأ اين عالم» چيست؟ و اين راه دراز را ما چگونه پيموده ايم؟ موضوعى قبل از اين براى #فكر و #انديشه نداريم، چه اينكه آشنایی با #مبدأ_هستى و حل اين معما مى تواند كمك زيادى به حل معماهاى ديگر كند. ممكن است بگوئيد بسيار خوب بايد نيروى انديشه را بكار انداخت، ولى مگر نه اين است كه پاره اى از مكتب هاى فلسفى جديد «مانند پراگماتيسم» به ما توصيه مى كنند كه ارزش و اصالت بلكه وجود هر پديده بسته به نتايج آن است؛
🔹يعنى چيزى كه در زندگى ما نتيجه اى ندارد اصلا بايد گفت وجود ندارد و يا وجود و عدمش در ترازوى فكر و انديشه ما يكسان است. ما چه الزامى به شناسائى مبدأ نخستين هستى از نظر ادامه زندگى فردى و اجتماعى داريم؟ مگر نه اين است كه ملت‌هایی همچون «ملت چين» بدون حل اين مسئله زنده هستند و شايد از ما هم بهتر زندگى مى كنند، و هرگز زحمت مطالعه در چنان مسئله پيچيده اى را هم به خود نمى دهند؟ ولى كسانى كه با اين منطق مى خواهند خود را حتى از زير بار #فكر و #انديشه در مورد اين حقيقت بزرگ كنار بكشند دو مطلب را فراموش كرده اند:
🔹نخست اينكه براى #كاوش و #مطالعه در مسائل مختلف نتيجه اى بالاتر از #درك_واقعيت تصور نمى شود، و به عبارت ديگر ما هميشه #علم را بخاطر علم مى خواهيم و #حقايق را بخاطر درك واقعيت آنها مى جوئيم، نه فقط بخاطر اثرى كه در زندگى ما دارند. (دقت بفرمائيد) #علم بزرگترين گمشده بشر، و درك واقعيات جهان هستى، آخرين هدف و آرزوى انسانهاست، و لذا در تمام طول تاريخ زندگى بشر شاهد تلاشها و كوشش هاى خستگى ناپذير انسان براى درك حقايق هستيم،
🔹و به خوبى احساس مى كنيم كه «انگيزه درونى نيرومندى» ما را به سوى اين هدف مى راند، بدون اينكه خود را مسئول ارتباط علوم و دانش هایی كه به خاطر آنها زمين و آسمان را جستجو مى كنيم، با زندگى روزمره، بدانيم. مگر اين همه تلاش و كوشش كه براى پى بردن به اسرار كهكشان ها و سحابی ها و چگونگى پيدايش عوالم دور دست مى شود به خاطر اثرى است كه آنها در زندگى روزانه ما دارند؟ با اينكه در شرایط فعلى هيچگونه اثر محسوسى براى آنها در زندگى ما به چشم نمى خورد،
🔹حتى اگر به فرض محال موشك هایی به سرعت سير نور ساخته شود باز دسترسى ما به آنها امكان پذير نيست و يا اينكه پى بردن به اسرار زندگى مورچگان، و تمدن خيره كننده موريانه و حشراتى مانند آنها كه ساليان دراز افكار دانشمندان را به خود جذب كرده است به خاطر تأثير آنها در زندگى مادى ماست؟ چرا دانشمندان فلكى يا حشره شناس از اين همه تلاش هاى خود خسته نمى شوند؟ زيرا آنها «درك اسرار آفرينش» را (هر چه باشد) بزرگترين پاداش خود در برابر زحمات طاقت فرسا مى دانند و از عمل خود احساس غرور و افتخار مى كنند.
🔹جایی كه درباره موضوعات ساده‌اى از جهان هستى چنين فكر كنيم، آيا مى توانيم درباره بزرگترين و اساسى ترين مسئله مربوط به پيدايش اين جهان يعنى درباره #مبدأ_نخستين عالم آفرينش (فرضاً كه در زندگى و سرنوشت ما اثر نداشته باشد) از #فكر و #مطالعه خوددارى نمائيم؟ ثانياً: اصولا اين مسئله اثر عميقى در زندگى فردى و اجتماعى، مادى و معنوى ما دارد، و سرنوشت ما تا حدود زيادى به آن مربوط است، و اصلاح نابسامانی هاى كنونى و شكست بن بست هایی كه در زندگى ماشينى فعلى پيدا شده بدون اعتقاد به آن #مبدأ ميسر نيست.
🔹آرامش روح و جان ما و باز يافتن قدرت معنوى براى مقابله با مشكلات زندگى، بدون اتكاء به چنين مبدئى ممكن نيست. در كاوشها و پژوهش هاى علمى نيز اعتقاد به يك «مبدأ علم و قدرت»، كه طرح اصلى #آفرينش را با نظام خاصى ريخته، به ما روشن بينى می دهد و به #دقت و #تفكر هر چه بيشتر در همه پديده ها و نظامات هستى بر می انگیزد، و اين خود سرچشمه بسيارى از #اكتشافات_علمى خواهد بود. بنابراين چگونه می توان گفت حل اين مسئله در زندگى ما اثر محسوسى ندارد و به همين دليل بايد آن را كنار گذاشت و فكر خود را به خاطر آن خسته نكرد؟
📕معماى هستى، مكارم شيرازى، ناصر، نسل جوان، قم، ۱۳۸۶ش، چاپ شانزدهم، ص ۹۶
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت).
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌موردرضایت‌نمیباشد