خب‌خب‌دخترای‌گل‌🙈❤️ میدونم زیاد شد و طول کشید،به بزرگی خودتون حلال کنید عزیزای منن🥲🤍 خیلی خوشحال شدم از اینکه باهاتون صحبت کردم،اگه پیامی جاموند حلالم کنید،حجم پیامها بالا بود😢🫂 التماسِ‌دعا‌دخترای‌خوببب🌸 یاعلی🥺👋🏻

غم موندگار کردیِ ❤️‍🩹 :) #امآم_رضـآ 𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313  』

_

ای کم حرفِ من اگر بگویمت که کلامت ارامِ من است بیشتر حرف میزنی ؟! 🫠

_

یا امام رضا دلم هوای تو کرده شه خراسانی چه می شود که بیایم حرم به مهمانی ؟

برایِ زیباییِ گوشیتون 🌿 : )

نه شبی هست که صبح نشه، نه زمستونی که بهار نشه، صبور باش رفیق 💙 . ‌𝗝𝗼𝗶𝗻🫀↷ 『 @pezeshk313 』

برای پروفایل های زیباتون 🌿 : )

_

با منی که وقتی یکی سرشو میذاره رو شونم نفسامو کوتا تر میکنم تا سرش اذیت نشه از مهربونی حرف نزن :) )

🥺❤️‍🔥

بسم او:)

طُ را از خاطر بردم🤍 نویسنده:مریم یوسفی حامد: نازنین خانم شما بفرمایید کنار پدرتون بشینید، بنده می خوام در جوار آرسام خان باشم تا بیشتر با هم آشنا بشیم. منم از خدا خواسته بدون فوت وقت رفتم وکنار بابا نشستم. سرمو پایین انداخته بودم و داشتم با انگشتای دستم بازی میکردم، حوصلم سر رفته بود، دیگه نمی دونم چرا استرسم زیاد نداشتم! همه داشتن به صورت دو به دو با هم صحبت میکردن، زیر چشمی به آرسام نگاه کردم، سرش پایین بود و با سر حرف های حامد رو تایید می کرد، ولی تابلو بود حواسش اصال به صحبت های حامد نیست! استرس از سر و روش می بارید. با دستمال کاغذی دونه های درشت عرق رو از روی پیشونیش پاک میکرد. صورت سفیدش کمی قرمز شده بود. بابا اینکه از دخترا بدتر بود! باز صد رحمت به خودم! انگار من اومدم خواستگاریش! این بار با دقت براندازش کردم. چقدر خوش تیپ شده بود، کت و شلوار مشکی مارک دار با پیراهنی به رنگ یاسی تنش بود. موهای خوش حالتشو، مدل نیمه فشن درست کرده بود که خیلی بهش می یومد، یه جورایی عاشق مو های پر پشت و پر کالغیش بودم و همین طور عاشق چشمای درشت و سیاه رنگش که بی شباهت به چشم های مادرش نبود. با اون مژه های بلند و مشکی و ابرو های پهن و پر پشت که کمی زیرشو تمیز کرده بود. بینی عقابی و لب و دهنی متناسب داشت. پوستش مثل خودم سفید بود. چه شود، من سفید اونم سفید بچمون میشه شیر برنج! از تصور بچمون خندم گرفت. با تک سرفه ی بلند مامان بی اختیار نگاهمو از صورت آرسام گرفتم و به طرف مامان مهناز برگشتم. اوه اوه اوه مامان با نگاه غضبناکی با چشم و ابروبه من اشاره کرد، به خودم اومدم و لبخندمو جمع کردم. اصال حواسم نبود دوساعت داشتم با لبخند گَلِ گشادی شازده دوماد و دید می زدم، سریع سرمو پایین انداختم. خدا کنه مامان آرسام ندیده باشه و گرنه پیش خودش میگه چه دختر سبکی، از االن داره پسرمو قورت میده وای به حال بعداً! حواسمو پرت صحبت های بابا و پدرآرسام کردم. حسابی گرم صحبت بودن. حرفاشون حول محور گرونی و سیاست و وضعیت اقتصادی کشور می چرخید. چنان درباره ی سیاست های کشور نظر می دادن که گمون میکردی واقعا صحبت هاشون توی سیاست کشور تاثیر میذاره! بابای ما هم دسته کمی از یک سیاستمدار نداشت و ما نمی دونستیم. بحث مورد گفتت و گوی مامان با مادر آرسام هم درباره ی کمر درد و پا درد و آشپزی و جوونای این دوره زمونه بود که نسرین گاهی خودشو توی صحبت هاشون داخل می کرد و اظهار نظر می فرمود. حامد هم از قرار معلوم مخ آرسام بیچاره رو توی فرغون گذاشته بود و با حرف هاش داشت سرشو می خورد چون یک ریز فقط حامد فک میزد، از من دورتر نشسته بودن، نتونستم موضوع مورد گفتگوشون رو اکتشاف کنم. من بیچاره هم بس که با ناخن های دستم ور رفتم، ناخن هام یک مانیکور حسابی شده بود. دیگه داشتم حسابی کالفه میشدم که پدر آرسام با حرفش همه رو دعوت به سکوت کرد. -خوب دیگه از هر چه بگذریم سخن دوست خوش تر است. بعد رو به بابا ادامه داد.