🍃🍃 آفات زبان شماتت قسمت دوم (۳): نکوهش شماتت از دید شرع و عقل شاد شدن از مصیبتى که براى دیگرى پیش آمده ، از حالت هایى است که عقل و شرع آن را نکوهیده اند. عقل و فطرت بشر، به حکم طبیعت اجتماعى او، انس و مدارا با افراد را مى پسندد و الفت و انس ، با همدردى سازگار است و صد البته که همدردى با دیگران ، با شادى و سرور از مصیبت ایشان سر ناسازگارى دارد؛ از این رو فطرت پاک انسان ، شادى و خوشحالى از بلا و غم دیگران را نمى پسندد، بلکه آن را سرزنش مى کند. پیشوایان معصوم (علیه السلام ) این رفتار را در عبارت هاى بسیارى نکوهیده و از آن نهى فرموده اند. پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله و سلم ) مى فرماید: برادر خویش را شماتت نکن ؛ (چرا که ) خداوند به او رحم مى کند و تو را مبتلا مى سازد. حضرت صادق (علیه السلام ) نیز مى فرماید: من شمت بمصیبه نزلت باخیه ، لم یخرج من الدنیا حتى یفتتن . کسى که برادر خویش را براى بلایى که بر او وارد شده شماتت کند، از دنیا خارج نمى شود تا گرفتار آن بلا شود. خشنودى از مصیبت دیگران به هر شکلى ناپسند است ؛ خواه در رفتار بروز کند و آشکار شود یا فقط در درون پنهان بماند؛ اگر چه آشکار کردن شادى ، ناپسندتر و زشت تر است ؛ زیرا افزون بر پستى شخص شماتت کننده ، مایه آزردگى خاطر بلا دیده نیز مى شود و زشت تر و بدتر از همه ، آن که انسان را به دلیل رفتار پسندیده اش شماتت کنند. این سرزنش نهایت پستى و رذالت شخص شماتت کننده را نشان مى دهد، زیرا سرزنش او از این رو است که شخص بلا دیده به میل و خواهش نفسانى او رفتار نکرده و حال که بلایى بر او وارد شده است وى را سرزنش مى کند؛ در حالى که چه بسا این بلا، براى رشد و تکامل فرد مصیبت دیده بر او وارد شده باشد. هر که در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش مى دهند ✅✅ #ادامه دارد... اخلاق الاهی جلد چهارم آفات زبان//استاد ایت الله مجتبی تهرانی 🍃🍃🍃➖➖➖🍃🍃🍃