✅ روش ژرفکاوی در ایستگاه دانشگاه تهران (بخش اول)
💠 کارگاهی یک روزه با موضوع «روش ژرف کاوی» با ارائه استاد سیدعلی سیدیفرد به همت معاونت پژوهشی دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه تهران، روز شنبه یازدهم آذر ماه ۱۴۰۲، در تالار شریعتی دانشکدۀ علوم اجتماعی، برگزار شد. قطعاتی از درسگفتار ایشان:
🔸 بنیادهای نظری گوناگون، روشهای اجتماعی متفاوتی را به دنبال میآورند. مطالعۀ تاریخی نحوۀ شکلگیری روشهای کیفی و کمّی نیز شاهد همین مدّعا است. مشهور است که روشهای کیفی با هستیشناسی برساختگرا و معرفتشناسی تفسیرگرا تناسب دارند و روشهای کمّی با هستیشناسی واقعگرا و معرفتشناسی طبیعتگرا. البته این تعابیر خالی از تسامح نیستند و در جای خود نقد و بررسی شدهاند.
🔹 در این مقام موضع خود را در باب چند مسألۀ بنیادی روشن میکنم: اول «ماهیت علم اجتماعی»، دوّم «مفهوم کنش اجتماعی»، سوّم «فرایند صدور کنشهای اجتماعی»، چهارم «واقعیت اجتماعی»، پنجم «عوامل چهارگانۀ تأثیرگذار بر کنش اجتماعی»، ششم «ماهیت فرهنگ» و هفتم «باید و نبایدهای اجتماعی».
🔸 کانون بحث در دانشهای اجتماعی «کنش اجتماعی» و «علتهای» تحقق آن است. این به این معنا نیست که از امور اجتماعی نظیر ساختار، نهاد، میدان، فرهنگ و حتّی واقعیتهای طبیعی نظیر وضعیت جغرافیایی و زیستی بحث نمیشود، بلکه مراد این است که همۀ اینها از سنخ علل و عوامل تأثیرگذار بر کنش اجتماعی هستند.
📝 متن کامل گزارش: B2n.ir/z81036
_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_
#ژرف_کاوی
#روش_شناسی_علم
#گزارش
✅ آدرس تارنمای ما :
🌐 https://philoscience.ir
📱 ما را در ایتا و بله دنبال کنید:
🆔 @philoscience
مطالعات علم و اجتماع معنا
✅ روش ژرفکاوی در ایستگاه دانشگاه تهران (بخش اول) 💠 کارگاهی یک روزه با موضوع «روش ژرف کاوی» با ارائ
✅ روش ژرفکاوی در ایستگاه دانشگاه تهران (بخش دوّم)
💠 کارگاهی یک روزه با موضوع «روش ژرف کاوی» با ارائه استاد سیدعلی سیدیفرد (عضو مرکز مطالعات علم و اجتماع معنا) به همت معاونت پژوهشی دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه تهران، آذر ماه ۱۴۰۲، در تالار شریعتی دانشکدۀ علوم اجتماعی، برگزار شد. در این سلسلهسخنرانیهای علمی و در ادامۀ بحث مطرح شد:
🔸 پس از بحث از مقولاتی نظیر دانش اجتماعی، کنش اجتماعی (هستی کنش و فرایند صدور آن)، تبیین و توصیف نوبت بحث از واقعیت اجتماعی است. در بحث از هستی اجتماعی است. بحث هستیشناسی اجتماعی بحثی است در حوزۀ فلسفۀ علم اجتماعی.
🔹 دو پرسش اساسی در هستیشناسی اجتماعی عبارتاند از اینکه: اولاً آیا واقعیت اجتماعی (امر اجتماعی) قابل فروکاست به مجموعۀ افراد، ذهنیتها و روابط میان آنها هست یا نه. ثانیاً طبیعت و ماهیت امر اجتماعی چیست؟ از چه سنخی است؟ در اینجا دو موضع وجود دارد: فردگرایی هستیشناختی که معتقد است امر اجتماعی قابل تقلیل به افراد، ذهنیتها و روابط میان آنهاست و کلگرایی هستیشناختی که معتقد است امر اجتماعی چیزی ورای افراد و روابط میان آنهاست.
🔸 یک خطای تاریخی مشهور این است که اندیشمندان متعلق به سنّت تعلیمی تمدن اسلامی در رابطه با این مسأله غالباً طرفدار کُلگرایی بودهاند؛ این سخن نادرست است. آنها غالباً یا طرفدار فردگرایی بودهاند، یا هرچند متعرض این مسأله نشدهاند، امّا لازمۀ دستگاه نظری آنها ...
📝 متن گزارش (قسمت دوم):
B2n.ir/philoscience-811
_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_
#ژرف_کاوی
#روش_شناسی_علم
#گزارش
📱 ما را در ایتا و بله دنبال کنید:
🆔 @philoscience