💚اَشهَدُ اَنَّ عَلیّا وَلیُّ الله💚 💚علــــــــــی (ع) نورِ سماواٺِ و زمین اسٺ✨ 💚علــــــــــی (ع) استادِ جبریلِ امین اسٺ✨ 💚بُوَد ذکـــــــــر رَجَزهای اباالفضـل (ع)✨ 💚فقط حـــــــــیـدر (ع) امیرالمؤمنیـن اسٺ✨ #خلقت_نوری امیرالمومنین صلوات الله علیه در قضیه دشت ارژن، سیصد سال پیش از تولدِ ظاهری، ناجی سلمان محمدی سلام الله علیه شده. 📌 قشیری از علمای شافعی در کتاب خود "أحسن الکبائر" نقل کرده است: امیرالمومنین علیه السلام بالای بام خانه خرما تناول می کرد و در آن زمان سن آن حضرت بیست و هفت سال بود، و سلمان در حیاط آن خانه لباس خود را می دوخت، علی علیه السلام دانه خرمائی به طرف او رها کرد، سلمان گفت: ای علی با من شوخی می کنی در حالی که من پیرمردم و تو جوان کم سن و سال هستی؟ علی علیه السلام فرمود: "یا سلمان؛ حسبت نفسک کبیرا و رأیتنی صغیرا! أنسیت <دشت أرژن> و من خلصک هناک من الأسد؟" ای سلمان؛ مرا از نظر سن و سال کوچک و خودت را خیلی بزرگ خیال کرده ای؟ آیا قصه دشت ارژن را فراموش کرده ای؟ در آن بیابان که گرفتار شیر درنده شدی چه کسی تو را نجات داد؟ سلمان با شنیدن این کلمات از امیرالمومنین علیه السلام به وحشت افتاد و عرض کرد: از کیفیت آن جریان برایم بگو. علی علیه السلام فرمود: تو در وسط آب ایستاده بودی و از شیری که در آنجا بود می ترسیدی، دست ها را به دعا بلند کردی و از خداوند عز و جل نجات خود را طلبیدی، خداوند هم دعایت را اجابت فرمود، و مرا که در آن صحرا عبور می کردم به فریاد تو رساند. من همان اسب سواری هستم که زره او بر روی شانه و شمشیرش به دستش بود. شمشیر کشیدم و ضربه ای بر آن شیر وارد کردم که او را دو نیم کرد و تو خلاص شدی. سلمان عرض کرد: نشانه دیگری که در آنجا بود برایم بگو. امیرالمومنین علیه السلام دست خود را دراز کرد و از آستین یک شاخه گل تازه بیرون آورد و فرمود: این همان هدیه تو است که به آن اسب سوار دادی. سلمان با دیدن آن بیشتر دچار حیرت و سرگردانی شد و ناگهان صدایی شنید که: ای شیخ (پیرمرد) خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله شرفیاب شو و قصه ات را برای آن حضرت بازگو. سلمان خدمت رسول الله صلی الله علیه و آله آمد و قصه خود را چنین آغاز کرد: ای رسول خدا؛ من اوصاف شما را در انجیل خواندم و محبت شما در دلم جای گرفت،همه ادیان غیر از دین شما را رها کردم و آن را از پدرم مخفی کردم تا سر انجام متوجه شد و نقشه کشتن مرا کشید ولی دلسوزی او نسبت به مادرم مانع می شد و دائما چاره ای در قتل من می اندیشید، و مرا به کارهای سخت و دشوار وادار می کرد، تا اینکه فرار کردم، به سرزمینی به نام "ارژن" برخورد کردم و در آنجا خواستم ساعتی استراحت کنم، خوابم برد و محتلم (جُنُب) شدم. وقتی از خواب بیدار شدم کنار چشمه ای که در همان نزدیکی بود رفتم، لباس های خود را بیرون آوردم و داخل آب شدم تا غسل جنابت کنم، ناگهان شیری ظاهر شد و نزدیک آمد تا روی لباس های من قرار گرفت،وقتی او را دیدم به وحشت افتادم، ناله و زاری کردم و از خداوند نجات خود را از چنگال او درخواست نمودم که اسب سواری پدیدار شد و شیر را با شمشیر خود ضربه ای زد و دو نیم کرد. من از آب بیرون آمدم و خود را بر رکاب اسبش انداختم و آن را بوسیدم، و چون فصل بهار بود و صحرا پر از گلها و سبزی ها بود شاخه گلی گرفتم و به او هدیه کردم و چون گل ها را گرفت از چشمان من ناپدید گشت و بعد از آن از او اثری ندیدم، از این جریان بیشتر از سیصد(۳۰۰) سال می گذرد و من این قصه را برای هیچکس نگفته ام،امروز پسر عموی شما علی بن ابی طالب علیه السلام به من آن قضیه را گفت. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای سلمان؛هنگامی که مرا به آسمان بردند، به سدرة المنتهی که رسیدم جبرئیل از من جدا شد و فاصله گرفت، من تا کنار عرش پروردگارم بالا رفتم و در حالی که با خداوند متعال گفتگو می کردم ناگهان شیری را مشاهده کردم در کنارم ایستاده است،نگاه کردم دیدم علی بن ابی طالب علیه السلام است. وقتی به زمین برگشتم علی علیه السلام بر من وارد شد، و پس از عرض سلام،به من بخاطر الطاف و عنایاتی که خداوند در این سیر ملکوتی نموده تبریک گفت سپس از تمام گفتگو های من با پروردگارم خبر داد. "اعلم یا سلمان، أنه ما ابتلی أحد من الأنبیاء و الأولیاء منذ عهد آدم إلی الآن ببلاء إلا کان علی علیه السلام هو الذی نجاة من ذلک." بدان ای سلمان؛ هرکدام از انبیاء و اولیاء از زمان حضرت آدم علیه السلام تا کنون که گرفتار شده است علی علیه السلام او را از گرفتاری نجات داده است. نفس الرحمان محدث نوری، صفحه۲۷ القطره من بحار مناقب النبي والعتره عليهم السلام سید احمد مستنبط، جلد۱، صفحه۱۸۸-۱۹۰، روایت۸۱ ____________________________________🤲 اللّهم عجل لولیک الفرج بحق سیده الزینب سلام الله علیها و فرجنا بحق مولانا علی علیه السلام و اجعلنا من الباکین و المضطرین لغیبت امامنا