عشق واقعا حس عجیبیه، الان حال ندارم توضیح بدم چرا ولی خدایی خیلی عجیبه یعنی طرف نه خوراکیه نه پوله نه پیتزاست صرفا یه آدم خیلی عادیه ولی وقتی میبینیش قند تو دلت آب میشه .

چرا باید کم بیاریم!؟ وقتی هنوز تو کافه های پاریس قهوه نخوردیم تو سنترال پارک نیویورک قدم نزدیم هنوز کریسمس لندن رو ندیدیم یا طبیعت جذاب سوئیس رو ندیدیم.

- مهم نیست که اسمِ این رفتارم رو چی میذارین، به هرحال من هرگز قرار نیست اجازه بدم یه مشت دلقک در قالبِ شوخی بهم توهین کنن.

بدبختی(؟)

داشتم فکر میکردم که هیچ جادویی وجود نداره، هیچ خرگوشی نیست که منو به سرزمین عجایب ببره هیچ خون آشامی نیست که دنیا رو برام عجیب تر کنه، چارلی و کارخونه ی شُکلات سازی وجود ندارن ، اسباب بازیام هیچوقت در نبود من حرف نمیزنن؛ هیچ درِ مخفی پشت کمدم وجود نداره، فرشته ی نجات به دیدنم نمیاد تا همه چیو درست کنه . متاسفانه این، دنیای واقعیه:)

به نظر من خوشگلی یه نفر رو اصلا نمیشه فهمید، باید حرف بزنه. وقتی حرف بزنه معلوم میشه خوشگله یا نه .

میخوام تو زندگی بعدیم یه آهنگ باشم، یه آهنگ که تو هیچوقت پاکش نکنی.

+++

_

ولی ورق مدتهاست که برگشته ، مدتهاست که زندگی ثابت کرده خیلی زورش از منه نوعی بیشتره و میتونه تا جایی که نفسم بالا نیاد من رو تحت فشار بزاره و تحت سلطه ی خودش بگیره و منم مجبور به حتی گاهی تلاش نکردن و تقلا نکردن باشم تا شاید اینجوری راحت تر نفس بکشم و خلاص بشم و این هر روز تیز تر شدن کاتر روزگار من رو میترسونه و از منِ قبلی دورتر و دورتر میکنه.