🌴دل بشر که به سخن در می آید، دیگر نمی توان محصورش کرد. سرشت پاک بشر که لب به شکوِه می گشاید، دیگر نمی توان جلودارش بود. 🌴بی تابی هایش آخر چنان جان گداز می شود، که #ناله های زمین و آسمان از فغانش در هم می پیچند. فریاد می‌کشد که آهای اهل زمین! تا چه #وقت؟ تا به #کجا؟ 🌴ناله می‌زند که آهای بی خبران! چه نشسته اید و در #هوس مغروق گشته اید که نمی دانید مردی #عاشق، در کنج عالم #دلتنگی، غم در جان دارد و چشمان ملیحش، برایتان از نم #اشک لبریز می شوند😔 🌴شیون می‌کند که آهای غرق شدگان! مگر شما #عهد نبسته بودید؟ مگر شعر و شعارتان، #ولایت و ایمان و مولایمان نبود؟ مگر #شیعه نبودید؟ پس چه شد؟😓 🌴"اَلعَجَل" هایتان، تا چه اندازه از عمر لحظه های سرد و #تلخ این جهان کاست؟ "اَلغَوث" هایتان، را کجا به ساحت عمل آوردید؟ "اَلعَفو" هایتان، بندهای کدام لغزش و #معصیت را از وجودتان گسست؟😞 🌴آه می‌کشد که آهای #جاماندگان! چه نشسته اید که همین نشستن، روزی دچارتان خواهد کرد. پس برخیزید‌. برخیزید و شبنم اشک را از مژگانش برچینید. ✍پ.ن: آری! باید برخواست. باید برخیزیم. برخیزیم و با هرآنچه در طاقت مان است، زمین و #زمان را برای آمدنش مهیا کنیم❤️ ✍️نویسنده: #زهرا_مهدیار #جمعه_های_انتظار 🌹🍃🌹🍃 @pishro110