اغلب خونه ها مخروبه شده بود. وسیله ها زیر آوار مونده بود و چندتا چندتا خانواده هاتو یه خونه زندگی میکردن. پدرها یا کشته شده بودن یا مبارز بودن یا ناتوان و زخمی گوشه خونه افتاده بودن. بچه هاشون آواره بودن و چیزی برای خوردن تو شهر نبود. زن ها میچرخیدن تو خونه ها و مغازه هاشون و از زیر آوار با سختی و بی وسیله، خوراکی میکشیدن بیرون(اگر گیرشون میومد) و چند روزی رو با همون یکم سر میکردن. وسیله آواربرداری هم نبود و گاهی دستی یا با #تویوتا کمک میکردیم با بدختی مثلا یه یخچالو میاوردیم بیرون بعد میدیدم همه چیش گندیده یا خالیه. سید مجتبی که این صحنه ها رو میدید دیگه نمیتونست غذا بخوره و همه وعده هاشو تقریبا میداد به بچه ها و یهو میدیدی سه چهار روز با نون خالی یا چندتا پسته که از خونه آورده بود سر میکرد. هربارم که میرفت شهرای دیگه، با پول خودش برای بچه ها لباس و خوراکی میخرید. مقر شده بود پاتوق بچه کوچولوها و به سید مجتبی تیکه مینداختن که آخر اینا مارو لو میدن و تو اومدی بازی کنی با اینا یا... بعد شهادتش من برگشتم اون منطقه، بچه ها همه سراغشو می گرفتن. وقتی گفتم دیگه نمیاد؛ دیگه اون بچه هارو اطراف مقر ندیدم.... 🌷🌷🌷🌷🌷 #انتخابات #من_رای_میدهم #مشارکت_حداکثری #سلام_ودرود_برشهیدان #پایان_مأموریت_هیئتی_شهادت_است #افسران_جنگ_نرم_خادمین_پیروان_شهدای_بجنورد__دلتنگ_شهادت https://eitaa.com/piyroo