🖋️از متن کتاب🖋️ کسانی که قدرت فهم داستانی را که بر زندگی آن‌ها مسلط است ندارند؛ قدرت بازگویی، تجدیدنظر، ساختارشکنی و شوخی با آن را هم ندارند و نمی‌توانند با تغییر زمان، داستانشان را تغییر دهند. راهبردِ مبتنی بر داستان، ساختِ جنبش اجتماعی را با تحلیل قدرتِ روایی پیوند می‌دهد و داستان‌سُرایی را در مرکز تحولات اجتماعی تلقی می‌کند. این بدان معناست که اولین و مهم‌ترین مسئله برای ما، نگریستن به راهبرد تغییر اجتماعی از دریچهٔ روایت است. هر موضوعی از قبل دارای یک بافت از داستان‌ها و فرضیات فرهنگی موجود است که درک عمومی را در برمی‌گیرد. راهبردِ مبتنی بر داستان، فرایندی را برای درک روایت فعلی پیرامون یک مسئله و شناسایی فرصت‌های تغییر آن از طریق مداخلهٔ راهبردی فراهم می‌کند. بنابراین‌ رویکرد ما فراتر از پیام‌رسانی سنتی است و ما را وادار می‌کند که نقش روایت را در حفظ روابط قدرتمند و امتیازیافتهٔ حاکم بر وضعیت موجود تحلیل کنیم. . (کتاب پویش: روایت یا داستان) + نويسنده/نويسندگان پاتریک رینزبورو و دوئل کنینگ مترجم مجید سلیمانی ساسانی . #انتشارات_پژوهشگاه_فرهنگ_و_اندیشه_اسلامی #کانون_اندیشه_جوان #پویش_روایت_یا_داستان #اجتماع #پویش #تظاهرات #راست #دروغ #داستان #روایت 🆔 @poiictnews

♦️نیروی انتظامی در حصار روایتها؛ گفتن حقیقت کافی نیست!♦️ چگونه ماجرای #مهسا_امینی مردمی را به خیابان آورد و اعتراضات را به آشوب تبدیل کرد؟ چگونه کسانی در داخل کشور همسو با مخالفان جمهوری اسلامی در خارج از کشور، ناخواسته همنوا شدند و به گسترش جریانهای اخیر دامن زدند؟ چرا قطع اینترنت و محدودیت شبکه‌های مجازی ارتباط جمعی، یکی از راهبردهای مهم مقابله با آشوب‌های اجتماعی است؟ به نظر می‌رسد پاسخ را باید در بیرون از اعتراضات، اغتشاشها و آشوبها جستوجو کرد: ما با نابرابری در نظام‌های ارتباطی و رسانه‌ای مواجه هستیم و در سطح بازیهای طرفین، عدم توازن وجود دارد. نیروی انتظامی، امین و حافظ جان، مال و امنیت مردم است اما در مواجهه با فرآیندهایی که نظم اجتماعی را بر هم میزند و منجر به آشوب میشود، مجهز نیست. برای اثبات این مدعا به توضیح و واکاوی این فرآیندها میپردازیم. بیشتر فعالان اجتماعی درون حاکمیت تصور میکنند اگر مردم را در مورد یک موضوع آگاه کنند و واقعیتها و اطلاعاتی را که ندارند به آنها بدهند، همه‌ی مردم در برابر خواست مخالفان، مقاومت خواهند کردند. اما باید تاکید کرد در بیشتر موارد، صرفِ بیان واقعیتها و حقایق برای اقناع کافی نیست. زیرا فرآیندهای مکانیکی و منطقی خُشک در اذهان مردم وجود ندارد؛ بلکه پیشفرض‌ها، احساسات، روایت‌های درونی و نگرشهای قبلی وجود دارد که میتواند مانع شکل‌گیری واقعیت در اذهان شود: «مهم آن چیزی نیست که شما میگویید، بلکه مهم آن چیزی است که مردم میشنوند». وقتی افراد با اطلاعات سیاسی نگران‌کننده روبرو می‌شوند؛ شبکه‌های از سلولهای عصبی فعال میشود و فرد را پریشان میکند. مغز، تعارض بین دادهها و امیال را ثبت کرده و شروع به جست‌وجوی راههایی میکند تا احساسات ناخوشایند را خاموش سازد. در این وضعیت اطلاعاتی که با باورها و احساسات موجود مغایرت داشته باشد، به ندرت میتواند از طریق پالایه‌ها (یا فیلتر‌های) موجود در اذهان مردم رد شود. پس هنگامی که واقعیتی از سوی دولت به مردم گفته میشود، نمیتوان انتظار داشت که معنای مورد نظر برای دولت را در ذهن مردم ایجاد کند؛ اصلا جنگ رسانه‌ای صحنه‌ی نبرد برای ایجاد معنا در ذهن مردم است. در این شرایط کسی که حقیقت را بگوید الزاما پیروز نیست، بلکه پیروز کسی است که «قصه‌ی معنادارتری» با توجه به شرایط و ذهنیت‌های پیش‌ساخته بگوید. کسانی که قدرت فهم داستانی را که بر زندگی آن‌ها مسلط است ندارند؛ قدرت بازگویی، تجدیدنظر، ساختارشکنی و شوخی با آن را هم ندارند و نمی‌توانند با تغییر زمان، داستانشان را تغییر دهند. راهبردِ مبتنی بر داستان، ساختِ جنبش اجتماعی را با تحلیل قدرتِ روایی پیوند می‌دهد و داستان‌سُرایی را در مرکز تحولات اجتماعی تلقی می‌کند. این بدان معناست که اولین و مهم‌ترین مسئله برای ما، نگریستن به راهبرد تغییر اجتماعی از دریچهٔ روایت است. . #کاربرد کتاب پویش: روایت یا داستان . نويسنده/نويسندگان پاتریک رینزبورو و دوئل کنینگ مترجم مجید سلیمانی ساسانی . #انتشارات_پژوهشگاه_فرهنگ_و_اندیشه_اسلامی #کانون_اندیشه_جوان #پویش_روایت_یا_داستان #اجتماع #پویش #تظاهرات #راست #دروغ #داستان #روایت 🆔 @poiictnews