جابر جُعفی می‌گوید به امام باقر(ع) عرضه داشتم «مَتَى یَکُونُ فَرَجُکُمْ؟»فرج شما کِی خواهد بود؟ سؤالی که همۀ ما داریم. «فَقَالَ هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ لَا یَکُونُ فَرَجُنَا حَتَّى تُغَرْبَلُوا ثُمَّ تُغَرْبَلُوا ثُمَّ تُغَرْبَلُوا»... هنگام شام، مهمان حضرت بودم. حضرت این آیه را قرائت فرمود: «بَلِ الْانسَانُ عَلىَ‏ نَفْسِهِ بَصِیرَه* وَ لَوْ أَلْقَى‏ مَعَاذِیرَه»بعد فرمودند: یا اباحَفص! انسان چه‌کار می‌کند؟! آنجاهایی که ظاهرسازی می‌کند، اگر دقت کند خودش خودش را می‌شناسد. و بعد این را می‌فرماید که «رَسُولَ اللَّهِ ص کَانَ یَقُولُ» همیشه این را می‌فرمود، معمولاً این را می‌فرمود : «مَنْ أَسَرَّ سَرِیرَةً رَدَّاهُ اللَّهُ رِدَاءَهَا إِنْ خَیْراً فَخَیْرٌ وَ إِنْ شَرّاً فَشَرٌّ» کسی در سِرّ خودش، چیزی را پنهان بکند، خدا آن سِرّ را از #قلب او بیرون می‌کِشد و ردا می‌کند بر تنش می‌کند، اگر #بد باشد بد خواهد شد! اگر #خوب باشد خوب خواهد شد! حجت الاسلام پناهیان