#یک_لغت_قرآنی #صَرع: به زمین خوردن مستقیم (بدون نشستن) انسان گفته می شود. سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ (۷_حاقه) مصرع شعر از صَرع است، چون وقتی شاعر مصرعی را کامل می کند گویی ستونی را بر زمین می افکند و وقتی مصرع دیگر را می سراید آن ستون بر زمین مانده را قائم کرده و بیت را می سازد؛ برای همین تا مصرع دوم را شاعر نتوان پیدا کند مصرع اول حکم شعر ندارد و بر زمین دراز کشیده است و این مصرع دوم است که بیت را تشکیل و مصرع اول از زمین بلند می کند. به حملات تشنجی صَرع گفته می شود، چون در زمان حمله و تشنج انسان را بر زمین می افکند. کانال رسمی دارالقــ♥ــرآن پلیس 🆔 @police_qhorani