🌸 ﷽ 🌸 #رمان_جان_شیعه_اهل_سنت #عاشقانه_ای_برای_مسلمانان #فصل_دوم #قسمت_هشتاد_و_ششم 🌸🍃🌺🍃🌸 ..... او شبیه که نه، برتر از آن چیزی بود که بارها از خدا تمنا کرده و در آرزوی همسری اش، به سینه بسیاری از خواستگارانم دست رد زده بودم! ★ ★ ★ نماز مغربم که تمام شد، سجاده ام را جمع کردم و از اتاق اتاق خارج شدم که دیدم مجید تازه نمازش را شروع کرده است. به گونه ای که در دیدش نباشم، روی یکی از مبل ها به تماشای نماز خواندنش نشستم. دست هایش را روی هم نمی گذاشت، در پایان قرائت سوره حمد" آمین" نمی گفت، قنوت می خواند و بر مهره سجده می کرد. هر بار که پیشانی اش را بر مهر می گذاشت، دلم پر می زد تا برای یکبار هم که شده، تمنا کنم تا دیگر این کار را نکند. سجده بر تکه ای گل، صورت خوشی نداشت و به نظرم تنها نوعی بدعت بود. اما عهد نانوشته ما در این پیوند زناشویی، احترام به عقاید یکدیگر و آزادی ادای آداب مذهبی مان بود و دلم نمی خواست این عهد را بشکنم، هرچند در این یک ماه و نیم زندگی مشترک، آنقدر قلب هایمان یکی شده و آنچنان روحمان با هم آمیخته شده بود که احساس می کردم می توانم از او طلب کنم هرچه می خواهم! می دانستم که او بنا بر عادت شیعیان، نماز مغرب و عشاء را در یک نوبت می خواند و همین که سلام نماز مغرب را داد، صدایش کردم:" مجید! اگه من ازت یه چیزی بخوام، قبول می کنی؟" از آهنگ صدایم، فهمید خبری شده که به طور کامل به سمتم چرخید و با مهربانی پاسخ داد:" خدا کنه که از دستم بر بیاد!" نفس عمیقی کشیدم و گفتم:" از دستت بر میاد! فقط باید بخوای!" و او با اطمینان پاسخ داد:" بگو الهه جان!" از جایم بلند شدم، با گاه هایی آهسته به سمتش رفتم، خم شدم و از میان جانماز مخملی سبز رنگش، مهر را برداشتپ و مقابلش روی زمین نشستم. مثل این که منظورم را فهمیده باشد، لبخندی مهربان زد و با نگاهش منتظر ماند تا حرفم را بزنم. با چشمانی که رنگی از تمنا گرفته بود، نگاهش کردم و گفتم:" مجید جان! میشه نماز عشاء رو بدون مهر بخونی؟" ✍🌺🍃🌸🍃🌺🍃 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 #نوشته_فاطمه_ولی_نژاد |🦋|•••→ @porofail_me