#روز_قلم_را_گرامی_می‌داریم. #قسمت_اول 14 تیر ماه، روز قلم‌ بر تمامی قلم به دستان انقلابی، متعهد، و هر کس که با قلم سر کار دارد، اما سوءاستفاده نمی‌کند مبارک باد دوستان نویسنده روزتان چون برگی سفید باد که قلم‌تان برای ترسیم منظره زندگی مطلوب و آگاهی دادن روی آن می‌لغزد به جامعه آگاهی و شور و نشاط هدیه می‌دهد. «اسم من قلم است» اسم من قلم است. روز 14 تیر به نام من نامگذاری شده است. فکر نکنید این روز، روز تولد من است. من زمانی متولد شدم که می‌خواست لوح محفوظ در روز الست نوشته شود. ایران با انتخاب این روز به عنوان روز قلم می‌خواهد از من و صاحبم و آثار او تجلیل کند. نام گذاری این روز به نام من، بی‌ارتباط با تاریخ تمدن و فرهنگ ساز کهن این سرزمین نیست. ارزش و کرامت من بسیار بالاتر از آن است که برای بزرگ داشتم روزی را اختصاص دهند. من، معجزه جاوید الله هستم، افتخار از این بالاتر که قرآن کریم، با من نوشته شده و الله در قرآن به من و آنچه می‌نویسم(البته به صورت مطلوب) قسم خورده است. سوگند خوردن الله به من در قرآن، بیانگر جایگاه ویژه من است. از من باید در مسیر رشد و تکامل بشر استفاده شود. وقتی در دست انسان‌های منصف قرار می‌گیرم بر خود می‌بالم. سوگند الله در قرآن به نام من، گویاترین شاهد بر شرافت و قداست من است: «ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ؛ سوگند به قلم و آن‌چه می‌نویسد. در جایی که الله، صاحب هستی به آفریده‌ای از آفریده‌های خود قسم یاد می‌کند، بشر در چه جایگاهی هست که از ارج و منزلت من سوءاستفاده کند. من اولین معجزه آخرین پیامبرم. در هر دوره از تاریخ، پیامبران به اذن پروردگار، معجزه‌هایی را برای اثبات نبوت‌شان ارائه می‌کردند. در این میان، اسلام آخرین و کامل‌ترین دین الهی است؛ یعنی آیینی است که در هر برهه‌ای از زمان و در هر مکانی باید جواب‌گوی مخاطب خود باشد. حال معجزه پیامبر اسلام باید از چه جنسی باشد که جواب‌گوی همه مخاطبان در طول تاریخ باشد. چه معجزه‌ای می‌تواند قرن‌ها تازگی و ماندگاری خود را در زندگی بشر حفظ کند؟ من وَ ما یَسْطُرُونَ. کسی تردید ندارد که من و لوح‌های نوشته از مهم‌ترین و مؤثرترین ابزار ذخیره سازی اطلاعات هستیم، نسل‌های بعد به اطلاعات این زمان نیاز دارند، چنان‌که انسان‌های امروزی به اطلاعات نسل‌های گذشته نیازمندند. همان طور که می‌دانید در طول تاریخ، شکل ظاهری من بارها عوض شده است، یک روز از نی درست می‌کردند، زمانی از استخوان و پر پرنده‌گان. بعضی پولدارندها مرا از طلا درست می‌نمایند و به عنوان دکور استفاده می‌کنند. بعضی از نویسنده‌های جوان از مداد و خودکار استفاده می‌کنند. بعضی از هنرمندان خط نستعلیق و شکسته می‌نویسند. در حال حاضر در رایانه‌ها ذخیره شده‌ام، هر کس که با صفحه کلید آشنا باشد، می‌تواند زیبا و گیرا بنویسد، و نیازی به تمرین و سال‌ها زحمت کشیدن ندارد. من، حافظ عقل، معرفت، ایمان و احساس نویسنده‌ها هستم. به وسیله من انسان‌ها اندیشه‌هایشان را بر روی کاغذ انتقال می‌دهند تا ماندگار گردد. هرگونه رشد و پیشرفت، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت، ریشه در من دارد. تمدن‌ها، تجربه‌های تلخ و شیرین و علوم با نوشتن به آیندگان منتقل می‌گردد. هر کس می‌تواند مرا بین انگشتانش فشار دهد و فرمان نـگاشتن دهد. هـر آنچه که از مغز صاحب انـگشت تراوش می‌کند، می‌نویسم. وقتی نویسنده تخریب کننده می‌نویسد، بسیار ناراحت و غمین می‌شوم، اما کاری از دستم ساخته نیست، این جاست که اسیرم. ظالمین از من سوءاستفاده می‌کنند. نگاشتن امر خلاف، با فطرتم سازگاری ندارد. دوست دارم موقع نوشتن غیر واقع بشکنم و اولین خواننده و مشاهده کننده آن متون نباشم. اسلام به من بسیار اهمیت می‌دهد. دوست دارد در دست صالحین باشم، تا ثمرم شیرین و گوارا باشد. برای این که از دست ظالمین خارج شده و به دست خوبان بیافتم. در صدر اسلام، پس از پایان برخی جنگ‌ها، پیامبر(ص) به اسیرانی که سواد داشتند دستور می‌داد، اگر به ده نفر از مسلمانان خواندن و نوشتن بیاموزند، آزاد می‌شوند. این ابتکار عمل در جامعه محروم از تمدن آن دوره، زیباترین و مؤثرترین پیام برای ارج نهادن به جایگاه من و علم توسط اسلام بوده و هست. بعضی از نویسنده‌گان مطالب خوب را خوش خط می‌نویسند، این گروه را بسیار دوست می دارم. گروهی از نویسنده‌گان مطالب خوب را بد خط می‌نویسند، این‌ها هم دوست داشتنی هستند. گروهی هستند که مطالب بد را خوش خط می‌نویسند، این گروه را مثل گروهی که مطالب بد را بد خط می‌نویسند، دوست ندارم و از آن‌ها متنفرم. اگر صاحب من فرد صالحی باشد، می‌توانم راهنمای مسافر قایق شکسته، به سوی ساحل امن باشم. شمعی باشم که گم گشته‌‎ای را به سوی مقصد راهنمایی می‌کند. نجات بخش فردی باشم که در گرداب حوادث گیر کرده. آغازگر سفر کودکی غم دیده به سوی شادی واقعی باشم.

#روز_قلم_را_گرامی_می‌داریم. #قسمت_دوم دوست دارم صاحب من هدف والایی را ترسیم کند که سرنوشت ملتی را عوض کند. آغازگر مهر و محبتی باشم که تحولی در معشوق ایجاد کند. دعای خیری در حق مظلومی باشم. نشان دهنده همبستگی بر پایه حق و حقیقت باشم. امید به مظلومین بدهم تا تسلیم ظالمان نشوند. صاحبان من می‌توانند نسل‌هایی را در سراشیبی‌های انحراف قرار داده و به سقوط بکشانند، یا تعالی ملت‌هایی را رقم بزنند. به وسیله نوشته، رابطه ویژه بین نویسنده و خواننده ایجاد می‌شود. صاحب من اگر در تعهد و تدین ریشه داشته باشد، میوه‌اش شیرین، خوش طعم و ماندگار است. ارزش نوشته‌های صاحبم در پیام‌های ارسال شده است و عظمت نوشته به محتوایش و ماندگاری آثار به ریشه داشتن در حق و حقیقت است. من استعداهای بی‌شماری دارم. می‌توانم شهیدپرور باشم، شهیدان به معراج رفته را معرفی کنم. کسانی که با شهادت از روزی‌های خاکی گذشتند و به روزی‌های اللهی رسیده‌اند. می‌توانم بذرپاش عشق‌های برتر باشم، و بذرهای عشق را در سراسر جهان بکارم. پیامبر (ص) در حدیثی مرا چنین معرفی کرده است:«قلم، نعمت بزرگی از طرف پروردگار است و اگر قلم نبود، ملک و دین استوار نمی‌شد و زندگی برقرار نمی‌گردید.» من مقدسم، اما همه قلم به دستان مقدس نیستند. بعضی‌ها اهل هستند و بعضی‌ها نااهل، نویسنده‌گانی که در شناخت حقایق و اخلاق و حق‌طلبی ره گم کرده‌اند، وقتی می‌نویسند قلم فرسایی می‌کنند، در باطن خودشان را و در ظاهر مرا فرسوده می‌کنند. ناهلان به نام شناساندن حقایق، گمراه می‌کنند. از هنرهایم برای به انحراف کشاندن خلق استفاده می‌کنند. قلم به دستان نااهل در نزد خالقم منفورند و جایگاهی ندارند. شایسته است کسی که می‌خواهد بنویسد با رسالت من آشنا باشد. رسالت من گسترش عدالت، آزاد کردن انسان از اسارت و ایجاد امنیت است، رسالت اصلی من‌ برقراری قسط، عدل، بيداری و آگاهی است، در این زمان افشاندن نور علم و عقل و معرفت بر دل‌هایشانم. چراغی در تاريكی‌هایم، دليل بر رسالت رسول اكرمم، وسيله‌ نجات و سعادت انسان و انسانیت‌تم. متاسفانه در جوامع جایگاه من شناخته شده نيست، به صراحت می‌گویم رسالت اصلي من امر به معروف و نهي از منکر و اطلاع رساني صحیح مي‌باشد. اگر کسی در راستاي رسالت صحيح حرکت کند، آثارش می‌تواند افضل بر خون شهدا باشد. کسی که مرا به دست می‌گیرد باید احساس تکليف کند. احساس تکلیف از عواملي به شمار مي‌رود که نقش فعالان عرصه اطلاع رساني را ارزشمند می‌نماید. اگر ساده و زیبا نویسند. کار مهمی کرده‌اند. کسی که می‌خواهید من سازنده و بالنده باشم، نباید مرا پیدا کند، یا از دیگری سرقت نماید، بلکه باید مرا به سلیقه خود صیقل دهد، تا بتواند صفای روحش را به همنوعان هدیه دهد. بركت من در سايه اندیشه صاحبم است. صاحب من اگر دعوت‌كننده به حق باشد، مايه نورانيت دل‌ها و جان‌ها می‌شوم. چون از دل سخن گويد و از سر اخلاص مرا به جولان آورد بر دل‌ها نشينم. من به ناآگاهان كه مرده به حساب می‌آیند جان تازه می دهم. من احياء كننده دل‌های پاکم. من زمانی تاثیرگذارم و قداست دارم که در خدمت وحدت و تعالی بشر باشم و در غیر این صورت صاحب نااهلم به وسیله من انسان را به ورطه سقوط می‌کشاند. من در طول حيات پر فراز و نشيب خود رنج‌ها برده‌ام، زحمت کشیده‌ام و زجرها ديده‌ام، به دست نافردهایی افتادم که ملت‌ها را بیجاره کردند، چرا که ننک‌نامه‌ای را امضا کردند. فرقه‌های باطل پرورش دادند، من یک وسیله هدایت‌گرم، اما منافقان مرا تبدیل به یک شمشیر دو لبه کرده‌اند که یک لبه‌ام را زهرآگین کرده‌اند متاسفانه عده‌ای نمی‌فهمند و وقتی می‌فهمند که بسیار دیر شده است. با يك كلمه، جمله و حكمی می‌توانم موجب نجات انسان و يا جامعه‌ای شوم؛ و در صورت خطا و غلط و منحرف بودن‌، می‌توانم انسان و يا انسان‌هايی را گمراه كنم. کسی مرا به دست می‌گیرد باید قسم یاد کنند که مرا وسیله درآمد قرار ندهد، حق را بنویسد و مرا به زر زرمندان و زور زورمندان و حیله حیله‌گران نفروشد، هر چند به مذاق شان خوش نیاید. تزویر را از خود دور نماید، از خطوات شیطان آگاه باشد، مستضعف پرور نباشد. نفس‌اش دم مسیحایی برای دل دردمندان باشد. پاسدار راه صالین و سازنده جامعه باشد. برای تعالی انسان و انسانیت و کشور و ملت‌ها قرار دهد. علم و دانش و ارزش‌ها را گسترش دهد.از روی انصاف بنویسد توطئه‌گر نبوده و وحدت آفرین باشد. درد دل زیاد است... اما لپ مطلب همین‌هاست که عرض کرد. به امید داشتن صاحبان با معرفت و... محمد ابراهیم پاکروان 12/4/88