📝 حضرت آیت الله ‎#رئیسی 🔹شما کارهای مهمی انجام دادید و بدعت های بزرگی را شکستید. 🔹انتظار مردم این است که یک بار ببینند فردی را در زمان مسئولیتش محاکمه کنند. 🔹اکنون که جمع کثیری از نخبگان حوزه و دانشگاه از ‎#وزیر_ارتباطات شکایت کرده اند، این محاکمه را برگزار کنید تا بقیه مسئولان نیز بفهمند که از مصونیت آهنین برخوردار نیستند و به حقوق مردم احترام بگذارند. #روانبخش http://eitaa.com/joinchat/2315059211Cdc06065a5f

سخنرانی پروفسور لگنهاوزن در همایش بزرگداشت آیت الله مصباح یزدی ره ١۴۰۰/۱۰/۱۱ 💻 @mesbahyazdi_ir ✍️دکتر محمد لگنهاوزن از اساتید برجسته آمریکایی که مسلمان شده و سال ها در موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره به فعالیت علمی مشغول است. ابتدای صحبت ایشان به زبان انگلیسی و سپس خودش ترجمه کرده است مطالب نابی است انشالله استفاده بفرمایید 👆👆 #روانبخش http://eitaa.com/joinchat/2315059211Cdc06065a5f

🔻«موضع‌گیری‌های تبیین‌کننده» در سایۀ «واقعیّت‌های عیان‌کننده» 🖋 مهدی جمشیدی ۱. برخی این ‌شبه‌استدلالِ تکراری را مطرح می‌کنند که ممکن است «تذکّر» و «نقادی»، موجب گریختن فرد به طرف مقابل بشود؛ یعنی نگویید تا «آنچنان»، «آنچنان‌تر» نشود. این حرف، باب «نقادی» و «مواجهۀ منطقی» را مسدود می‌کند از خوف این‌که مبادا «بی‌طرف» به «مخالف» و «منتقد» به «معارض» تبدیل شود. دربارۀ هر نقدی می‌توان چنین گفت و با این توجیه، در برابر هر لغزش و خطایی، «سکوت» را توصیه کرد. چرا این اشکال را مطرح نمی‌کنید که «نگفتن‌ها» و «مماشات‌ها» و «فقر مرزبندی‌ها» ممکن است موجب «فرسایشِ ایدئولوژی انقلابی» شود و به‌تدریج، «باطل» را بر جای «حقّ» بنشاند؟! و چرا اصرارهای طرف‌های مقابل را در پنجه‌افکندن به چهرۀ انقلاب و نظام نمی‌بینید و برآشفته نمی‌شوید؟! آنها عناد بورزند و ارزش بفرسایند و بدبینی و ناامیدی بیافرینند و ما نیز از هراس «انحراف بیشترشان»، خاموش بمانیم؟! این چه مغالطه‌ای است؟! ۲. استاد مطهری در مباحث تفسیری خود به این لطیفه اشاره کرده که از جمله حَسنات و برکات فتنه‌ها و آشوب‌ها این است که «باطنِ نهفتۀ کنشگران اجتماعی» را مشخص می‌کند و «صف‌بندی‌های روشنگرِ جدید» می‌آفریند. باید «واقعیّت جدید» رخ بدهد تا در مواجهه با آن، «نسبت‌های جدید» آشکار شوند و از این رهگذر، «ضعف‌ها» و «نفاق‌ها» از پردۀ ضمیر، بیرون افتند. این خاصیّت ذاتیِ رویدادهای فتنه‌گون است. «مواضع اشخاص»، به‌طور قهری، «جبهه‌بندی‌های جدیدی» می‌آفرینند و به این وسیله، سطح تازه‌ای از «رویش» و «ریزش» شکل می‌گیرد. پس باید این شکاف‌های نوپدید را به «سرشتِ واقعیّتِ اجتماعیِ فتنه‌گون» نسبت داد، نه «موضع‌گیری‌های صریحِ انقلابی‌ها». ساختارِ نهفتۀ جهانِ اجتماعی این‌چنین اقتضای قهری و تکوینی دارد که در آن، فتنه‌ها کمال و شدّت می‌یابند و در نسبت با این فتنه‌هاست که جبهۀ حقّ، «خالص‌تر» و «ناب‌تر» می‌شود. ۳. «جذب حداکثری» نیز به معنی «مداهنه» و «مصانعه» در برابر ارزش‌های اساسیِ انقلاب نیست. وحدت، «ارزش ذاتی» ندارد، بلکه صورتی از وحدت، مطلوب است که نقطۀ مرکزی‌اش، «حقّ» باشد. «ائتلاف‌های سیاست‌زده» و «وفاق‌های عمل‌گرایانه»، با دیانت و حقّ‌مداری نسبتی ندارند؛ حتّی اگر هدف، بسیار عالی و قدسی باشد. بر این اساس بود که استاد مطهری در روند نهضت اسلامی، هم‌گرایی و هم‌افزایی با هیچ گروه «غیرمسلمان» یا «مسلمانِ التقاطی»‌ای را برنتابید و مرزبندی کرد. این در حالی بود که بسیاری از روحانیان سرشناس و مؤثّر، منطق استاد مطهری را برنمی‌تابیدند. استاد مصباح نیز در این باره، از الگویی که خودش آن را «الگوی دوایر متحدالمرکز» نامیده بود، برای طرّاحی مناسبات خویش با دیگران بهره می‌برد. از یاد نبرده‌ایم که بسیاری از همین روحانیانِ مدّعیِ فهم قواعدِ اجتماعی، ایشان را تخطئه و ملامت می‌کردند که «دافعۀ فراوان» دارد و «سخن غلیظ» می‌گوید و «پیشتر از رهبری» است. این در حالی است که رهبر انقلاب در سخنرانی سال پیش خویش، از این نوع کنشگری دربارۀ شخص ایشان به «غیرت اسلامی و انقلابی» تعبیر کرد و ایشان را از این نظر در کنار امام خمینی نشاند! ۴. سخن من، هرچه که هست، دربارۀ «خواص» هست، نه «تودۀ مردم». تودۀ مردم اگر هم لغزشی دارند، از سرِ «ناآگاهی» است نه «غرض‌ورزی»؛ چنانچه که استاد مطهری می‌گفت، همواره فساد از «طبقۀ بالای جامعه» به «طبقۀ پایین جامعه» راه می‌یابد و «عوام»، متأثّر از «خواص» هستند. این‌که رهبر انقلاب به «خواص اغواگر» اشاره کرد، به همین سبب است. «خواص اغواگر»، تودۀ مردم را می‌فریبند و دچار گمراهی می‌کنند. ازاین‌رو، باید خواص اغواگر را «رسوا» کرد و به «چالش» کشید. آنچه مایۀ زوال انقلاب و نظام است، حضور شخصیت‌های منافق و ناشناخته‌مانده نفاق آنهاست. واقعیّت‌های اجتماعیِ فتنه‌گون، بستر و زمینه‌ای است برای «کشف نفاق». جالب این‌که رهبر انقلاب دربارۀ مسألۀ «حجاب اجباری» تصریح کرد که از دشمن، انتظاری نیست، اما آنچه دل انسان را می‌خراشد آن است که مسألۀ حجاب اجباری از زبان «خواصِ داخلی» مطرح می‌شود. و ایشان گفتند که در میان این خواص، «آخوند» هم هست. صراحت و غلظت از این بیشتر؟! این عبارت‌ها، قطب‌‌بندی ایجاد نمی‌کند؟! آری، اما میان چه کسانی؟! میان «مردم» و «مردم» یا میان «خواص اغواگر» و «مردم»؟! ۵. در این میان، کسانی نیز هستند که همواره «موقعیّت بینابینی» دارند؛ «دوپهلو» می‌گویند؛ «مبهم» می‌نویسند؛ «حد وسط» را برمی‌گزینند؛ نه «این» هستند و نه «آن»؛ و خلاصه، «دکّان دو نبش» زده‌اند. باید اینان را که به «رندی» عادت کرده‌اند، وادار به انتخاب کرد. نمی‌شود ارزش‌ها را «نسبی» انگاشت و در هر موقعیّتی، هر دو طرف را مقصر قلمداد کرد. نمی‌شود هم «نظام جمهوری اسلامی» را متهم کرد و هم «طرف مقابل» را. #روانبخش http://eitaa.com/joinchat/2315059