به کجا چنین شتابان ؟ بازهم همان راه گذشته را میروند ، همان راهی که آواز آن از دور خوش است ولی تا به حال از نزدیک چیزی دست گیرمان نشده، مسئله گره زدن حیات و ممات مملکت به FATF است ، حامیان این لایحه گمان میکنند اگر ایران به FATF بپیوندد ، بخش بزرگی از مشکلات اقتصادی کشور حل خواهد شد اما هنگامی که از آنها میپرسیم چه تضمین درست و درخوری وجود دارد که به آن مطمئن شویم ؟ چه تضمینی وجود دارد که بانک های طرف حساب ما بمانند و ادامه بدهند و از تحریم های بیشتر و آتی خود نترسند ؟ چرا نباید پذیرش این موضوع را وابسته به گرفتن‌ امتیازات اقتصادی کرد؟ چرا باید پالس ضعف را صادر کنیم؟ چیزی برای گفتن ندارند ... مگر در مسائل اقتصادی در سطح کلان جامعه نباید الویت ها مشخص باشد؟ چرا آقایان نمیگویند در کدامین رده بحث روابط خارجی بانکی مطرح است؟ چرا باید به دست خودمان ساختار تحریم ها را از تحریم های موضوعی به هوشمند تبدیل کنیم و اطلاعات زیادی را بر روی نرم افزارهای تبادلات مالی خود قراره داده و به دست دیگران بدهیم؟ از کجا معلوم که اگر ما به تمام تعهدات پایبند باشیم ، مطالبات جدید و نویی دوباره اغاز نشود ؟ FATF دقیقا چقدر میتواند ما را در رشد اقتصای به جلو بیندازد و مشکلاتی که میگویند را حل کند ؟ حالا سوال این است که این بازی های سیاسی آیا اساسا به نفع کشور است ؟ آیا جدا وفاق ملی را در پی خواهد داشت؟ آیا تبعات آن بحران هایی را در حوزه های اساسی کشور به بار نخواهد آورد؟ بعید میدانم ... _بیتا آرمان نیا #یادداشت_دانشجویی #معاونت_سیاست_ورزی_بسیج_دانشجویی_استان_قزوین