#با_شاعران بزم وحدت میرزا محمدعلی صائب تبریزی (قرن یازدهم، سبک هندی) 🌱 یا رب! از عرفان مرا پیمانه‌ای سرشار ده چشم بینا، جان آگاه و دل بیدار ده هر سر موی حواس من به راهی می‌رود این پریشان‌سیر را در بزم وحدت بار ده در دل تنگم ز داغ عشق، شمعی برفروز خانه‌ی تن را چراغی از دل بیدار ده نشئه‌ی پا در رکاب می ندارد اعتبار مستی دنباله‌داری همچو چشم یار ده برنمی‌آید به حفظ جام، دست رعشه‌دار قوت بازوی توفیقی مرا در کار ده مدتی گفتار بی‌کردار کردی مرحمت روزگاری هم به من کردار بی‌گفتار ده چند چون مرکز گره باشد کسی در یک مقام؟ پایی از آهن به این سرگشته، چون پرگار ده شیوه‌ی ارباب همت نیست جود ناتمام رخصت دیدار دادی، طاقت دیدار ده بیش ازین مپسند صائب را به زندان خرد از بیابان ملک و تخت از دامن کهسار ده 🌱 @ghalamdar

. 🌐 زبان و رسانه ☑️ با حضور استادان مهدی صالحی و حامد صلاحی 📌بررسی وضعیت زبان فارسی در رسانه ملی 🔗 پخش از «اینترنت کتاب» #رسانه #فرهنگ #ادبیات #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

مدرسه اندیشه‌ورز رحا برگزار می‌کند؛ ✍️ رواق اهل قلم 2️⃣ 💢 یادداشت‌خوانی «جایگاه دولت در حکمرانی دینی» 👤 با حضور علی اصغر کاویانی، مدرس نویسندگی و یادداشت‌نویسی 📅 زمان: شنبه ۲ تیرماه ⏰ ساعت ۲۱ الی ۲۲ 📎 در بستر اسکای روم نام نویسی: @Jahaderevayat 🌐 رسانه حوزه انقلابی (رحا مدیا) 🆔 @rahamedia

🔆 پویش #وقت_سعید 💐 با سلام و خدا قوت ☑️ صفحه پویش محور #هم_نویسان درصدد است محتوای انتخاباتی حمایت از جبهه انقلاب و خدمت را در صفحه هم نویسان تجمیع کند. با ما همراه باشید با پویش #وقت_سعید توجه داشته باشید تجمیع محتوای مکتوب و ایده های رسیده به دست اصحاب هنر و قلم به ویژه مبلغان میدانی می رسد. ارسال محتوا به گروه جامع «نویسندگان جبهه انقلاب»👇👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3078291578C8d44d853d1 وقت اندک است، بشتابیم... #انتخابات #وقت_سعید #نه_به_دولت_تنبل 🌐 https://eitaa.com/hamnevisan

📌مدرسه اندیشه‌ورز رحا برگزار می‌کند؛ 💠 رواق اهل قلم (۳) با عنوان «شیخ شهید» 📕روایت کتاب بازخوانی نهضت مشروطه ایران با حضور حجت الاسلام اسلام افضلی، نویسنده کتاب ✍️ همراه با بررسی یادداشت‌های مرتبط با مشروطه و اندیشه‌ی شیخ فضل الله 🔗 نام‌نویسی حضور در رواق و ارسال یادداشت از طریق نشانی @Jahaderevayat ✔️ شنبه 6 مرداد 1403 ساعت 21 تا 22 ✔️پخش زنده در بستر اسکای روم #یادداشت_خوانی #شیخ_فضل_الله_نوری #رواق_اهل_قلم 🌐 رسانه حوزه انقلابی (رحا مدیا) 🆔 @rahamedia

با همکاری مدرسه اندیشه ورز رحا برگزار می‌شود؛ ✍️رواق اهل قلم(۵)✍️ 💢 بررسی کارگاهی چند یادداشت‌ مطبوعاتی 👤 با حضور حجت الاسلام سعید احمدی، نویسنده و پژوهشگر دینی 📅 زمان: شنبه ۲۰ مردادماه ⏰ ساعت: ۲۱ الی ۲۲ در بستر اسکای روم به نشانی👇👇 https://www.skyroom.online/ch/bineshno/revayat ✔️ نام نویسی: @Jahaderevayat #یادداشت_نویسی #گعده_نویسندگان ⭐️@qhadeh

. ☑️ نقد و بررسی۴ یادداشت در رواق اهالی قلم شیخ فضل الله در فراز و فرود مشروطه حجت الاسلام جواد کاوندی، پژوهشگر جامعه‌شناسی سیاسی https://rahamedia.net/?p=4320 قرائت مبهم سروش از خشونت زهرا ابراهیمی https://rahamedia.net/?p=4353 روح زمانه در اسلام؛ تطابق یا تسلیم آزاده ابراهیمی فخاری https://rahamedia.net/?p=4349 مقاومت فطرت‌پایه یا سازش غریزه‌گون؟! علی‌عسگری https://rahamedia.net/?p=4365 🖊شما هم می‌توانید در رواق‌های آینده، یادداشت روز خود را جهت نقد به جهاد روایت @Jahaderevayat ارسال کنید. #یادداشت_نویسی #گعده_نویسندگان ⭐️@qhadeh

#نکته_آموزشی اساتید یا استادان؟ 🌱 استاد واژه‌ای فارسی است. جمع بستن کلمه‌های فارسی به صورت جمع مکسر غلط است. از این پس به جای کلمه غلط اساتید بگوییم و بنویسیم: استادان #درست_نویسی #ویرایش 🌱 @ghalamdar

🔻مدرسه اندیشه ورز رحا برگزار می‌کند؛ ✍️رواق اهل قلم(۶)✍️ 💢مهارت‌های یادداشت‌نویسی ✔️بررسی کارگاهی چند یادداشت‌ مطبوعاتی 👤 با حضور استاد تقی دژاکام 📅 زمان: شنبه ۱۰ شهریورماه ⏰ ساعت: ۲۱ الی ۲۲ در بستر اسکای روم به نشانی👇👇 https://www.skyroom.online/ch/bineshno/revayat ✔️ نام نویسی: @Jahaderevayat 🌐 رسانه حوزه انقلابی (رحا مدیا) 🆔 @rahamedia

آثاری که در بخش دوم رواق ششم نقد و بررسی می شود 👇👇 اینجا

میراث ضیافت سفر اربعین ۱۲ ✍️ سعید احمدی 🌱 مهم نیست چقدر موکب هست. مهم هم نیست چه می‌دهند. آیا جا و غذای‌شان باب طبع و دل‌چسب معده‌ی پوست‌کلفت یا نازک ما می‌افتد یا نه؟ این هم چرا مهم باشد؟ مهم روی باز است؛ نه در باز. روشن‌تر اگر بگویم اشاره می‌کنم به آن حکایت کوتاه و گویای سعدی در گلستان که گفت: «جوان‌مردی را در جنگ تاتار جراحتی هول رسید. کسی گفت: فلان بازرگان، نوش‌دارو دارد. اگر بخواهی، باشد که دریغ ندارد. گویند آن بازرگان به بخل معروف بود. جوان‌مرد گفت: اگر خواهم دارو دهد یا ندهد و گر دهد منفعت کند یا نکند، باری خواستن ازو زهر کشنده است و حکیمان گفته‌اند: آب حیات اگر فروشند فی‌المثل به آب‌روی، دانا نخرد؛ که مردن به علت، به از زندگانی به مذلت. اگر حنظل خوری از دست خوش‌خوی، به از شیرینی از دست ترش‌روی». این یعنی بخشیدن، قاعده و قانون خودش را دارد. این یعنی کمر خدمت بستن کار هر لاف‌زن و گزافه‌گویی نیست. این یعنی روی باز به در باز و سفره‌ی پر و دراز می‌چربد. همه‌ی این‌ها سر هم یعنی همان چیزی که عرب‌‌های دست‌نخورده و ایرانی‌های از اصل نیفتاده هر کدام به زبان و بیانی، آن را رسم «مهمان‌نوازی» می‌نامند. من البته به خودم این اجازه را می‌دهم که اصطلاح و عبارتی مشرکانه برای آن بنویسم؛ چون فکر نمی‌کنم رساتر و گویاتر از «مهمان‌پرستی» کلمه‌ای بیابم که بتواند قاب مناسبی برای این سکانس‌های به‌شدت دیدنی و به‌حدت تماشایی باشد. همه چیز اول از «هلابیکم یا زوار» شروع می‌شود. فریادهایی از سر شوق با تکان خوردن و دست تکان دادن. پروانه‌ که گل را می‌بیند چطور بال‌بال می‌زند؟ چطور ذوق می‌کند؟ چطور دیوانه می‌شود؟ چطور قربان‌صدقه‌ی گل می‌رود؟ همان‌طوری! وقتی حرف از پرستش مهمان می‌زنم به فرهنگ‌ها و خرده‌فرهنگ‌هایی هم اشاره دارم که مهمان برای آن‌ها موی دماغ، خار چشم و عذاب زودهنگام جهنم است. این‌جا حرف از دو چیز می‌زنیم: عبد مهمان باشی یا خدای او؟ تو به مهمان رزق می‌رسانی یا او رزقش را با خودش از پیش می‌آورد؟ تو سر سفره‌ی اویی یا او بر سفره‌ی تو؟ بین این دوها تفاوت از سیاه تا سفید و از عرش تا فرش است. کسی که می‌خواهد در این‌جا و در این صحنه و صفحه خدمت و پذیرایی کند باید در سفره‌داری، مجتهد و فوق تخصص باشد؛ نه مقلد. فکر می‌کنم حرفم در جمله‌ی پیشین را باید پس بگیرم و درست‌تر و دقیق‌تر بگویم. جای فرهنگ ضیافت در خون و رگ و ریشه‌ی آدم است. نه‌تنها در بندها، پیوندها و سلول‌ها، بلکه جای پا و جایگاه آن می‌کشد به رگه‌های نسلی، تباری و خاندانی. سفره‌داری یک جور ارث است که هر کسی آن را ندارد تا برای آیندگان بگذارد. نه هر دارایی آن را دارد و نه هر نداری. موکب و موکب‌داری نیز ریشه در فرهنگ ضیافت دارد. من این ارث را در عرب‌های عراق همیشه دیده‌ام. تا این اندازه که با آنان همراه و دم‌خور بوده‌ام به‌ویژه در این بار عام و ضیافت حسینی، عشق به مهمان، استثنایی نداشت. راه می‌روم. قدم بر می‌دارم. متر‌به‌متر، موکب‌به‌موکب، عمودبه‌عمود. می‌شنوم آوای دم‌گوش هلابیکم یا زاور! می‌بینم تکرار دست‌افشاندن‌ها را، خواهش‌ها را، گریه‌ها را، پرستش‌ها را و میراث به‌جا و پابرجای نسل‌ها را. به میانه‌ی راه رسیده‌ام.

رفع سوء تفاهم حجت الاسلام مهدی جلیلی، پژوهشگر و استاد حوزه و دانشگاه مبارزات سیاسی، فرهنگی و تبلیغاتی امام حسن علیه السلام از زبان مقام معظم رهبری جنس حیات سیاسی، فرهنگ، مدیریتی و نظامی امام حسن مجتبی علیه السلام در طول تاریخ محل سوء تفاهمات زیادی بوده است. چه دوست و دشمن زمان حیات ایشان و چه سده ها و قرون بعدی، شاهد بدفهمی های زیادی در خصوص حیات این امام بزرگوار بوده ایم. اما آنچه مسلم است این است که زمانی که شما با یک فرمانده نظامی صحبت می کنید طبیعی است که او بخواهد همه گره های سیاسی، اجتماعی و حتی فرهنگی را با ابزار نظامی باز کند. یک فرمانده متخصص برخورد نظامی است. راهکارهایش هم نظامی هستند. همان طور که در یک شورای عالی نیز، در بحران های پیش آمده متخصص و مسئول هر بخش کشور، نظر متفاوتی برای حل بحران ارائه خواهد کرد اما در مدرن ترین شوراهای حل بحران نیز همچنان نظر یک فرمانده نظامی، استفاده از ابزار نظامی برای حل بحران است. طبیعی است که در صورت عدم پذیرش راهکارهای نظامی، یک فرمانده دیگران را به عدم شجاعت تصمیم نظامی متهم خواهد کرد. این مساله ای است که در خصوص برهه ای از زندگی امام حسن مجتبی علیه السلام نیز از سوی فرماندهان نظامی یا آنها که راهکاری غیر از برخورد نظامی با مساله را نمی دانستند بیان می شد. مقام معظم رهبری با سابقه بیش از نیم قرن حضور مستقیم در عرصه سیاست، فرهنگ و مدیریت جنگ، نظر متفاوتی در این خصوص دارند. ایشان می فرمایند: امام حسن بعد از حادثه‌ی متارکه‌ جنگ، بنا کرد تشکیلات‌دهی و سازماندهی، آن کاری که آن زمان انجام نشده بود لزومی هم نداشت، امکان هم نداشت، یک سازماندهی عظیم شیعی را به وجود آوردند این همان سازماندهی است که شما در کوفه، در مدینه، در یمن، در خراسان، در مناطق دور دست حتی نشانه‌های او را می‌بینید. زمان امام حسین و بعد از ماجرای شهادت امام حسین همان سازماندهی بود که ماجرای توابین را به وجود آورد، ماجرای مختار را به وجود آورد، ماجراهای فراوانی را در دنیای اسلام ایجاد کرد که تا آخر هم نگذاشت آب خوش از گلوی خلفای بنی‌امیه پایین بیاید. این تشکیلات زمان امام حسین بود که امام حسین وقتی شهید می‌شد می‌دانست که دنبال خودش یک تشکیلاتی را دارد باقی می‌گذارد که اینها پرچم را بالا نگه خواهند داشت و نمی‌گذارند که قضیه لوث بشود و حقیقت مکتوم بماند. (65/3/4) همان طور که جنگ یکی از ابزار رسیدن به موفقیت تاکتیکی و راهبردی یک جامعه است، صلح نیز به همان اندازه و در مواقعی مهم تر و کارآمدتر از جنگ می تواند جامعه را به موفقیت برساند. همان طور که در یک زمان برای نجات یک امت، باید شجاعت تصمیم به جنگ داشت، در زمان دیگر باید شجاعت صلح و نجنگیدن داشت. و این زمانی محقق می شود که رهبر جامعه اسلامی تسلیم تصمیمات تاکتیکی و زودگذر نبوده و تصمیمات آنی را در قالب یک چشم انداز ده ها و بلکه صدها ساله ببیند. با داشتن یک نگاه و چشم انداز طولانی مدت است که صلح، توقف جنگ، اولویت یافتن فعالیت های آموزشی، فرهنگی و معرفتی و در زمان دیگر شهادت و اسارت عیال و فرزندان معنا پیدا می کند. مقام معظم رهبری در این خصوص می فرمایند: جنگ نظامی را امام حسن با آن دشمنی که قبلاً باید افشا بشود و سپس با آن مبارزه بشود متوقف کرد تا جنگ سیاسی، جنگ فرهنگی، جنگ تبلیغاتی و جنگ اسلامی خود را با او شروع بکند. نتیجه این شد، که بعد از آنی که امام حسن از دنیا رفت و امام حسین علیه‌السلام هم 10 سال دیگر همان راه امام حسن را ادامه داد، وضعیت دنیای اسلام به آن جایی رسید که دیگر می‌توانست فرزند پیغمبر - یعنی فرزندی از فرزندان پیغمبر - آنچنان شهادتی را بپذیرد که تا آخر تاریخ دنیا آن شهادت بماند همچنانی که ماند، و منشأ آثار مقاومت‌آمیز و بزرگ بشود همچنان که شد، و اسلام را زنده نگه بدارد همچنان که زنده نگه داشت. (64/3/17)