امام حسن مجتبی(علیه السلام) می‌فرمایند: در دوران کودکی، شبی بیدار ماندم و به نظاره‌ مادرم زهرا(سلام الله علیها) در حالی که مشغول نماز شب بود، گذراندم. پس از آنکه نمازش به پایان رسید متوجه شدم که در دعاهایش یک‌یک مسلمین را نام می‌برد و آنها را دعا می‌کند، خواستم بدانم که درباره‌ی خودش چگونه دعا می‌کند. اما با کمال تعجب دیدم که برای خود دعا نکرد. فردا از او سؤال کردم: چرا برای همه دعا کردی، اما برای خودت دعا نکردی؟ مادر فرمود: یا بُنَی! الجار ثم الدار. پسرم! اول همسایه بعد خانه خود! بحار الانوار , جلد 10 , صفحه 25 . #حسن_مولا